“Third, after the project development, the defendant showed a complete disregard for our intellectual property rights…”“Fourth, the actions taken by Almendras Group not only infringed on our agreements but also demonstrated a blatant violation of established business ethics…”“Fifth, the defendant’s repeated misconduct has harmed our reputation, causing significant financial damage to Ybañez Group.”Isa-isa, ipinresenta ni Casey ang kanyang mga argumento nang may linaw at kumpiyansa, dahilan upang bahagyang magbago ang ekspresyon ni Dylan.Nagbago ang atmospera sa loob ng courtroom. Ang bigat ng kanyang mga salita ay tila dagok na bumagsak sa bawat isa.Si Dylan, na palaging minamaliit si Casey bilang isang pangkaraniwang abogado, ngayon ay ramdam ang bigat ng bawat punto na ibinabato nito laban sa kanya.Kung mananatiling hindi hamunin ang limang puntong iyon, posibleng lumihis ang kaso pabor kay Casey.Sa kabilang panig naman, si Lincoln ay tahimik na nakamasid. May bahagyang ngiti
Ramdam ang bigat ng tensyon sa loob ng courtroom.Lahat ng nasa loob ay tila natigilan, naghihintay sa magiging sagot ni Diego.Ang kanyang reputasyon bilang isang de-kalibreng abogado ay nakataya. Ang posibilidad na matalo siya ng isang gaya ni Casey—na noon ay hindi kilala sa mundo ng batas—ay tiyak na magiging isang malaking dagok sa kanyang pangalan.Habang lalong tumindi ang paghihintay, sa wakas ay nagsalita si Diego, ibinabato ang kanyang pangatlong argumento.“Third, what Atty. Andrada proposed does not align with today’s appeal clause, according to…”Napangiti si Casey, hindi dahil sa pangungutya kundi dahil napansin niyang medyo mahina ang pundasyon ng argumento ni Diego.Bahagya itong may saysay, pero halatang pinilit lang tumayo sa ilalim ng masusing pagsusuri.Sa kabila ng lahat, nagpatuloy siya sa kanyang kumpiyansa, maliwanag tulad ng isang ilaw sa madilim na silid.Sa di kalayuan, hindi tinanggal ni Dylan ang tingin kay Casey.Matigas, matalim, hindi matinag.Ngunit hi
Maingat at malinaw ang pananalita ni Casey, bawat salita’y tagos sa puso’t isipan ng mga nakikinig.“ I wo’nt indulge in needless chatter, nor will I say anything less than necessary.”Nabalot ng katahimikan ang buong courtroom.Maging ang hukom, mga auditor, at staff ay tila natigilan sa lakas ng kanyang tinig.Napakuyom ng kamao si Diego, ramdam ang bigat ng sitwasyon.Bigla siyang nanahimik, walang maisagot.Alam niyang anumang sabihin niya ay hindi na mababago ang katotohanan.Lumingon siya kay Dylan at mahinang bulong, “I’m sorry, I tried my best.”Nanatiling tikom ang bibig ni Dylan. Alam na niya ang katotohanan—wala na siyang laban.Habang naghahanda ang hukom na magbigay ng hatol, isang maliit na ngiti ang gumuhit sa labi ni Casey.Nagniningning ang kanyang mga mata sa determinasyon.Tumingin siya kay Lincoln at pabirong nagtanong, “Paano mo balak magpasalamat sa akin?”Ngumisi si Lincoln, may halong panunukso ang boses. “Ayos lang bang ipangako ang katawan natin sa isa’t isa?
Bahagyang gumalaw ang mga labi ni Casey.Ayaw na niyang makipagtalo pa. Tumayo siya at tahimik na lumabas ng courtroom, iniiwan ang mabigat na tensyon sa loob.Pinagmasdan ni Ingrid si Daisy, na tila nawalan ng malay sa sarili.Dahan-dahan niya itong tinapik. “Daisy?”Nagulat si Daisy at mabilis na kumurap, unti-unting nagbago ang kanyang ekspresyon.Nakatitig siya kay Ingrid, puno ng pagtataka.“Atty. Ingrid, tama ba ang narinig ko? Si Casey ay si Hera?”Mahinang tumawa si Ingrid, bahagyang sinapo ang kanyang labi.“Oo, tama ka.”Hindi na rin naman nila tinangka pang itago ang pagkatao ni Casey sa courtroom.Matapos ang napakagandang tagumpay niya laban kay Diego, imposible nang hindi magsimulang magtanong ang mga tao.Mas mabuting aminin na lang ito ngayon kaysa sa harapin ang sandamakmak na espekulasyon sa hinaharap.Napasinghap si Daisy.“Paano ko hindi napansin? Ngayon ko lang nalaman kung sino talaga ang kaibigan ko!”Ang kaso ngayong araw ay hindi lamang isang pangkaraniwang pa
Hindi na nagsalita pa si Dylan at diretsong naglakad palayo, iniiwan ang mabigat na tensyon sa kanyang likuran.May bahagyang ngiti sa labi ni Lincoln nang lumingon siya kay Casey.“Kumain tayo ng tanghalian?”Kalma lang si Casey at bahagyang umiling.“Salamat, pero mas gusto kong makasama ang mga kaibigan ko.”Saktong dumating si Daisy, punong-puno ng pananabik ang kanyang mga mata.“Casey! Paano mo nagawang itago sa akin ’to? Ikaw pala si Hera!”Lumitaw ang bahagyang lambing sa tingin ni Casey, kasabay ng isang mahina at nag-aalalang ngiti.“Pasensya ka na, hindi ko agad nasabi.”“Ano ka ba! Bakit ka humihingi ng tawad? Ang saya kaya nito! Ibig sabihin, lagi kong kasama si Hera! Kapag humawak ako ng kaso, lahat malalaman na kaibigan kita. Sino na lang ang lalaban sa akin? Tataas na ang status ko!”Napangiti si Casey at tumingin kay Lincoln.“Mr. Ybañez, mukhang hanggang dito na lang muna tayo.”Gusto sanang kumbinsihin pa ni Lincoln si Casey na sabay silang kumain, pero naintindihan
Ngayong araw, puno ng tao ang korte—mga usisero, tagasuporta, at mga kritiko—lahat ay sabik na masaksihan ang matinding labanan sa pagitan ng pamilya Almendras at Ybañez. Bagaman hindi isinapubliko ang mga detalye ng kaso, siguradong lalabas din sa balita kung sino ang magwawagi sa huli.Ngunit sa gitna ng lahat ng ito, ang pagkakakilanlan ni Casey ang mas pinag-uusapan ng publiko, malayo sa anumang aspeto ng batas.Dahil dito, muling nag-trending si Casey online.Ang Ex-Wife ni Mr. Almendras ay Isa Palang Sikat na Abogado, si Hera?!Sa sandaling iyon, hawak ni Daisy ang kanyang cellphone, kumikislap ang mga mata sa sobrang tuwa.“Hahaha! Casey, tingnan mo ’to! Sikat ka na naman! Lahat ay nagulat! Basahin ko sa’yo ang ibang comments!”Bahagyang ngumiti si Casey, pero halatang hindi siya ganoon kaapektado sa ingay ng social media.Hindi pa rin mapigilan ni Daisy ang kanyang kasabikan.“Makinig ka sa isang ‘to! ‘Dati, hindi ko talaga gusto ang ex-wife ni Mr. Almendras. Akala ko wala siy
Ang Pagbabalik ng Isang Babaeng Hindi na MatitinagAng pagbubunyag na si Casey pala si Hera ay nagdulot ng matinding pag-uusap sa buong siyudad. Ngunit walang kahit anong ingay ang makapapantay sa tensiyon sa loob ng mansyon ng pamilya Almendras.Makapal ang alingawngaw ng katahimikan sa paligid, ngunit bawat isa ay may kinikimkim na damdamin.Madilim ang ekspresyon ni Lolo Joaquin, ramdam ang bigat ng sitwasyon.Hindi na napigilan ni Claudine ang kanyang galit.“Paanong naging si Hera si Casey?! Matapos ang diborsiyo nila ni Dylan, maaari naman niyang piliing manatiling tahimik!”Isang malamig na tawa ang lumabas kay Lolo Joaquin bago niya ibinaling ang tingin kay Lola Isabel.“Ito ba ang apo na labis mong minahal? Pagkatapos ng diborsiyo, tinapon niya ang kahit anong pagpapanggap. Hindi pa sapat na nakahiwalay siya kay Dylan, ngayon, harapan pa niyang hinahamon ang pamilya natin sa korte!”Bahagyang nanlamig ang mukha ni Lola Isabel, ngunit hindi siya natinag.“Hindi ba’t sarili nat
Ang Pagharap sa KatotohananBahagyang yumuko si Francis, ipinatong ang kanyang mga kamay sa mesa, at mahinahong tiningnan ang anak.“Narating mo na ang puntong ito. Sa tingin mo, sino ang nagpalakas sa’yo?”Biglang inilapag ni Dylan ang hawak niyang panulat, ang mahigpit niyang pagkakahawak dito ay bakas ng tensiyon sa kanyang dibdib.Sa mababang tinig, sumagot siya, “Hindi na kailangang pag-usapan ‘yan. Kasalanan niya mismo, at kailangan niyang harapin ang mga kahihinatnan.”Kumunot ang noo ni Francis, hindi maitago ang pag-aalala sa kanyang mukha.“Matigas ang ulo mo.”Napailing siya sa pagkadismaya, hindi alam kung paano haharapin ang paninindigan ng kanyang kapatid. Sa kabila nito, nagpatuloy siya, pilit binabasa ang tunay na nasa isip ni Dylan.“Ano’ng plano mo ngayon?”Huminga nang malalim si Dylan bago sumagot, matigas ang boses, “Hindi ko susundin ang gusto ni Lolo na magpakasal agad, at hindi na ako babalik kay Casey. Hindi niyo na ako kailangang paalalahanan tungkol dyan.”T
Patuloy na lumipas ang oras, bawat sandali ay dumudugtong sa susunod habang abala sina Casey at ang kanyang mga kaibigan sa kani-kanilang gawain. Sa kabila nito, patuloy ang kanilang komunikasyon sa kanilang apat na taong group chat.—Daisy: [Nahanap ko na si Leon Hernandez! Kinausap ko siya sandali at sinabi ko ang lahat. Mukhang natuwa siya at gusto niyang makipagkita kay Steph sa pamamagitan ko!]—Stephanie: [Salamat! May progress na rin ako sa pamilya ko. Tuwang-tuwa ang tatay ko nang marinig niyang bukas na ako sa kasal, kaya naging mas maalaga siya sa akin. Maging ang nanay ko, malaki ang ipinagbago ng ugali. Sana lang totoo ang pakikitungo nila sa akin…]—Daisy: [Huwag kang masyadong malungkot! Minsan, kailangan nating gawin ang mga bagay na labag sa loob natin. Sigurado akong may dahilan din ang mga magulang mo. Pero ang mahalaga, iniisip mo rin ang sarili mo! Lahat tayo, patungo sa mas magandang direksyon, ‘di ba?]—Stephanie: [Oo nga, naiintindihan ko.]—Casey: [Nakilala ko
Nakaupo si Suzanne sa sofa, masayang humuhuni habang nagbabasa sa kanyang cellphone. Halatang maganda ang kanyang mood.Napansin ito ng kanyang ina, si Regina, kaya lumapit siya at naupo sa tabi ng anak. “Mukhang ang saya-saya mo ngayon. May magandang nangyari?” tanong niya na may halong pagtataka.“Siyempre, Mom! Nakahanap ako ng perpektong regalo para sa lola ni Dylan!” sagot ni Suzanne, kumikislap ang mga mata sa tuwa.Tumaas ang kilay ni Regina, bahagyang napailing. “Tingnan mo nga ‘tong anak ko, sobrang saya lang dahil sa isang regalo.”Napangiti si Suzanne, may bahagyang kapilyahan sa kanyang ekspresyon. “Hindi lang naman dahil sa regalo ‘to, Mom!”“Oh?” Naging mas interesado si Regina at lumapit pa nang bahagya.Ipinakita ni Suzanne sa kanyang ina ang litrato ng regalong napili niya sa kanyang cellphone. “Ano sa tingin mo?”Napanganga si Regina sa ganda ng nakita niya. “Wow, ang ganda! Napaka-elegante! Alam ko na mahilig sa jade ang lola ni Dylan.”Napangiti nang malapad si Suz
Ngumiti si Casey nang bahagya at iniabot kay Grace ang isang stack ng mga litrato nang hindi nagsasalita.Kumunot ang noo ni Grace habang kinukuha ang mga larawan, at sa sandaling makita niya ang nilalaman nito, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon. Mabilis niyang binaliktad ang ilang pahina, ngunit nang makita ang ilan pang larawan, hindi na niya nakayanan. Ibinagsak niya ang mga ito sa mesa, bakas sa mukha ang inis at pagkagulat.“Hindi ibig sabihin nito na totoo na ang lahat!” mariing sabi niya, halatang hindi makapaniwala.Tumango si Casey, tila hindi naapektuhan sa naging reaksyon ni Grace. “Kung nag-aalinlangan ka, bakit hindi mo ako samahan mamaya? Matutulungan kitang alamin ang totoo.”Lalong dumilim ang mukha ni Grace sa suhestiyon at agad niyang iniling ang ulo bilang pagtanggi.Nagpatuloy si Casey sa mahinahong tono, “Napansin mo na ba ang mga nagte-trending sa social media? Ang pamilya Hernandez at ang pamilya Gorneo ay nagpaplanong magkaisa sa pamamagitan ng kasal, pero
Tumango si Casey nang may kumpiyansa at mabilis na nagbigay ng mga gawain sa kanilang tatlo. Biglang lumiwanag ang mukha ni Stephanie, sabik na sumigaw, “Okay! Uuwi na ako! Kailangan kong humingi ng tawad sa mga magulang ko!”Napangiti si Daisy, halatang excited. “Kung gano’n, pupuntahan ko na agad si Bryan!”Ngumiti rin si Casey, puno ng tiwala. “Sige, pupuntahan ko naman ang babaeng ‘yon.”Ibinaba ni Stephanie ang steamed buns na hawak niya at tumayo, nagmamadaling umalis. Pero mabilis siyang hinawakan ni Daisy sa braso. “Ano ba? Ang bilis mo namang umalis! Kumain muna tayo ng almusal!”Sumang-ayon si Casey na may banayad na ngiti. “Hindi maganda sa kalusugan ang hindi kumain ng maayos. Kailangan mong magpalakas.”Napabuntong-hininga si Stephanie pero naupo rin siya muli at mabilis na tinapos ang pagkain niya. Pagkatapos, pinunasan niya ang kanyang bibig, kinuha ang bag, at buong siglang sinabi, “Aalis na ako! Kung hindi ako magmamadali, baka mas lalo pang lumala ang sitwasyon sa ba
Napangisi si Stephanie, may halong pait ang kanyang ngiti. “Ano pang silbi ng pagsisimula ng laban kung kahit anong gawin ko, sila pa rin ang may kontrol? Parang magic trick lang ang mga magulang ko—hindi ko alam kung paano nila nagagawang pilitin akong magpakasal. Alam nilang ayaw ko, pero patuloy pa rin sila sa panlilinlang na ‘to.”Biglang bumuhos ang emosyon niya, hinablot niya ang tissue mula sa kamay ni Daisy habang patuloy ang pag-agos ng kanyang luha. “Ang tagal ko nang wala sa bahay, pero ni isang tawag, wala silang ginawa para kamustahin ako! Sa halip, mas pinili nilang i-announce ang lahat sa social media. Sa tingin ba nila, wala akong pakialam kung bigla akong mawala?”“Huwag mong sabihin ‘yan,” mahinahong sabi ni Casey habang mahigpit niyang hinawakan ang nanginginig na kamay ni Stephanie. “Ang kasal mo sa pamilya Hernandez ay hindi magandang desisyon. Handa ang ama mo na isakripisyo ang kaligayahan mo para lang sa koneksyon nila.”Huminga nang malalim si Stephanie, ramda
Patuloy na pinagmamasdan ni Yuan si Casey, na nakaupo sa tabi niya. Napansin niya kung paano bahagyang kumunot ang noo nito bago ito bumuntong-hininga at marahang nagsabi, “Pasensya na.”Si Daisy, na laging mahilig sa drama, ay agad na sumingit na may kunwaring kayabangan, “Hindi sapat ang simpleng sorry lang! Kailangan mong bumawi sa amin ng may kasamang aksyon!”Sumang-ayon naman agad si Stephanie, na tila biglang bumalik sa reyalidad. “Tama! Ang paghingi ng tawad na walang kasamang kilos ay walang halaga.”Nagkunwaring walang magawa si Casey, ibinuka niya ang kanyang mga mata na tila inosente. “Ano ba ang gusto n’yong gawin ko? Wala naman akong maiaalok bilang kapalit.”“Sino may sabing wala?” sagot ni Daisy na may mapanuksong ngiti. “Simple lang! Simula ngayon, ikaw ang magpapakain sa amin tuwing hapunan!”Napatawa si Stephanie at umiling. “Seryoso ka? Gagawin mo siyang personal mong tagaluto? Kapal din ng mukha mo, ah!”Umismid si Casey, kunwaring naiinis. “Ayaw mo bang kumain? H
Hindi lubos na alam ni Daisy ang buong sitwasyon; ang tanging alam lang niya ay may malalim na damdamin si Yuan para kay Casey. Dahil sa kawalan niya ng kaalaman sa tunay na koneksyon nilang lahat, inisip niyang magiging magandang ideya kung bibigyan niya ng pagkakataon sina Casey at Yuan na magkasama.Kung nalaman lang niya ang buong katotohanan, malamang ay iba ang naging diskarte niya.May kapilyuhang tawa si Daisy nang sabihin niya, “Hindi naman siguro ganun kaseryoso. Kung pakakawalan mo si Casey, baka hindi mo na kailangang problemahin ang kumpetisyong ito!”Napangiti si Yuan, pero halata ang pait sa kanyang ngiti. “Sa totoo lang, alam kong maliit ang tsansa kong manalo ngayon. Narinig kong sina Lincoln at Dylan ay pursigidong ligawan si Wisteria. Kahit saan pa man mapunta ang bulaklak, pakiramdam ko wala akong laban sa kanila.”Ang gwapong mukha niyang laging puno ng kumpiyansa, ngayon ay may bahagyang lungkot at panghihinayang.Sumingit si Stephanie, may kislap ng panghihikaya
Habang natatapos sina Daisy at Casey sa paghahanda ng hapunan, dumating sina Stephanie at Yuan.Pagkapasok pa lang nila, bumungad ang nakakagutom na amoy ng anim na putaheng inihanda kasama ang isang mainit at mabangong sabaw. Halos maglaway sila sa sarap ng amoy pa lang.“Grabe! Ang bango! Paborito kong lasa ito!” bulalas ni Stephanie, kitang-kita ang tuwa sa kanyang mga mata.Pagkatapos magpalit ng sapatos at maghugas ng kamay, agad siyang naupo sa mesa, pumikit, at huminga nang malalim. “Nag-away kami sa bahay at hindi ako nakakain. Pero mukhang suwerte pa rin ako ngayong gabi!” aniya, sabay ngiti nang may kasiyahan.Umupo si Daisy sa tabi niya, may bahagyang pag-aalala sa boses. “Ano na namang pinagtalunan niyo?”Tinanggal ni Casey ang kanyang apron at lumapit sa mesa, napansin niyang magkatabi sina Daisy at Stephanie. Naupo siya sa tapat ni Stephanie, habang si Yuan naman ay umupo sa tabi niya.Habang kinukuha ang chopsticks, ramdam pa rin ang inis sa boses ni Stephanie. “Gusto n
Napatawa si Daisy at sinabing, “Kasama ko si Casey ngayon. Nag-shopping kami kanina at napagdesisyunang mag-dinner nang magkasama. Ikaw, nasa labas ka rin ba?”“Oo, kararating ko lang. Nag-away kami ni Papa, nakakainis talaga,” sagot ni Stephanie, halatang naiinis.“Kung ganon, bakit hindi ka na lang pumunta sa bahay ni Casey? Nagluluto siya, at maniwala ka, sobrang sarap ng luto niya!” masiglang mungkahi ni Daisy.“Si Casey ang nagluluto?” tanong ni Stephanie, halatang nagulat.“Siyempre! Sige na, punta ka na! Ipapadala ko sa’yo ang address.” Agad na nag-log in si Daisy sa WeChat para ibigay ang lokasyon.Matapos ang ilang saglit na katahimikan, sumagot si Stephanie at ibinaba ang tawag.Nang maipadala na ang mensahe, saglit na nag-alinlangan si Daisy bago nagtanong, “Casey, since magkakasama na tayong tatlo, sa tingin mo ba dapat nating imbitahan si Yuan din?”Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Casey, tila hindi sigurado.Napansin ni Daisy ang pag-aalinlangan ng kaibigan kaya mabil