Nang matapos ang tawag ni Mr. Ruiz, naglakad na siya palapit kay Casey upang ipagpatuloy ang kanilang pag-uusap. Ngunit bago pa siya makalapit, bigla muling tumunog ang kanyang telepono. Napalalim ang kanyang ekspresyon, at ilang beses siyang napatingin kay Casey, bakas sa kanyang mga mata ang bahagyang pagsisisi.Napansin ni Casey ang kakaibang kilos ni Mr. Ruiz at agad siyang nakaramdam ng kalituhan. Ilang sandali pa, lumapit ito sa kanya, halatang nahihirapan sa kung paano ipapaliwanag ang sitwasyon.“Ms. Casey, patawad, pero… mukhang hindi ko na maipagbibili sa iyo ang mall na ito,” malungkot na sabi ni Mr. Ruiz.Nagtaka si Casey. “Ano’ng nangyari?”Malalim ang buntong-hininga ni Mr. Ruiz bago siya umamin. “Kasalanan ko rin dahil wala akong sapat na impluwensya para ipaglaban ito. May tumawag sa akin—isang makapangyarihang tao—at sinabi niyang kailangan kong ipagbili ito sa kanya, kung hindi…”Nabitin ang kanyang pangungusap, pero hindi na kailangang sabihin pa ang banta na isinam
Mabilis ang tibok ng puso ni Mr. Ruiz habang iniisip ang sitwasyon. Alam niyang kung may balak si Dylan Almendras laban sa kanya, hindi sapat ang simpleng pagtingin sa kontrata. Wala siyang inaksayang oras—tinanggap niya agad ang card at pinirmahan ang dokumento, may bahagyang ngiti sa kanyang labi. “Aayusin ko ang paglilipat bukas,” aniya, sabik na maisara ang kasunduan.Nananatiling kalmado si Dylan habang iniaabot ang kontrata kay Casey. “Para sa’yo ito,” aniya nang walang emosyon.Nagulat si Casey at si Mr. Ruiz, parehong nagpalitan ng nalilitong tingin.Kusang umabot si Casey para kunin ang dokumento, ngunit agad siyang nakaramdam ng pagkalito. Ang malamig na ngiti ni Dylan ay parang patalim na tumarak sa hangin. “Alam kong may galit ka sa akin, pero hindi mo na kailangang palalain pa ang sitwasyon. Dahil gusto mo ang lugar na ito, bibilhin ko na para sa’yo. Ngunit kapalit nito, asahan kong hindi ka na lalapit sa pamilya Almendras.”Natawa si Casey nang mapait. Walang pakialam, i
Maagang-maaga pa lang, pababa na si Casey sa hagdan upang umalis nang mapansin niyang may nakaparadang asul na Lamborghini sa labas. Sandali siyang natigilan, pinagmasdan ito, bago bumukas ang pinto ng sasakyan.Mula roon, bumaba si Lincoln, may kumpiyansang postura na animo’y sanay na sanay sa ganitong eksena.Suot niya ang isang royal blue na suit na perpektong bumagay sa maputing kutis niya. Isang sulyap pa lang, hindi maikakaila ang kanyang pino at elegante niyang dating. Maraming maaaring magkamali at isiping isa lang siyang gwapong binata, ngunit ang init sa kanyang tingin ay nagbigay ng kakaibang lambing na kabaligtaran ng malamig niyang reputasyon.“Good morning,” bati niya, may bahagyang paghanga sa kanyang mga mata habang papalapit siya at binuksan ang pinto ng passenger seat para kay Casey.Walang pag-aalinlangan, pumasok si Casey sa sasakyan at walang emosyon na sumagot, “Morning.”Iniabot ni Lincoln ang maayos na naka-pack na almusal. “Hindi ka pa kumakain, hindi ba?”Tum
Mabilis na nanlamig ang ekspresyon ni Dylan.Isang matinding kaba ang bumalot sa kanya nang mapansin niya ang dalawang pigura sa ibaba—naglalakad magkasabay, tila abala sa usapan at pagtawa. Bahagyang kumibot ang sulok ng kanyang labi sa hindi makapaniwalang inis.“Napaka-abala ng ex-wife mo,” bulong niya sa sarili, malamig ang tinig.Lalong dumilim ang kanyang mukha, marahil dahil sa tindi ng kanyang titig. Nang magtama ang paningin nila ni Casey, kasama si Lincoln, tila biglang nagbago ang ihip ng hangin.Bahagyang ngumiti si Lincoln, ngunit bago pa makapag-react si Dylan, dire-diretso itong dumaan sa kanya at pumasok sa korte, halatang may hinahabol na oras.Bago sumunod kay Dylan, tiningnan muna ni Diego si Casey, saka walang pakundangang tinaas ang gitnang daliri sa direksyon nito.Tahimik na pinanood lang ni Lincoln ang pangyayari, pagkatapos ay tumingin kay Casey. Nang makita niyang hindi ito nagpatinag, sabay na lang silang pumasok sa loob ng gusali.Sa loob ng courtroom, naup
Sayang at nasa loob sila ng korte. Kung hindi, siguradong may magtatangkang i-record ang buong paglilitis mula umpisa hanggang dulo at ipakalat ang kapana-panabik na eksenang ito sa lahat. Ang mga tao sa loob ng courtroom ay nag-aalab sa pananabik, sabik na masaksihan ang sunod-sunod na sagupaan ng dalawang panig.Habang tinatapos ng espesyalistang tagapagsalita ang buod ng kaso, lalo pang bumigat ang tensyon sa paligid.Kalma ngunit matalas ang tinig ng hukom nang bumaling ito sa panig ng depensa.“Ano sa tingin ninyo ang hindi tama sa mga paratang ng nagsasakdal?”Handa si Diego sa sandaling ito. Agad siyang yumuko nang bahagya, lumapit sa mikropono at nagsalita nang buong kumpiyansa.“We oppose the plaintiff’s assertions.”Samantala, hindi man lang nagbigay ng pansin si Dylan sa sinasabi ni Diego. Ang buong atensyon niya ay nakatutok kay Casey, na tahimik at mahinahong nakaupo sa kabilang panig.Napansin ito ni Lincoln at bahagyang tinaas ang kilay, halatang natutuwa sa kung paano
“Third, after the project development, the defendant showed a complete disregard for our intellectual property rights…”“Fourth, the actions taken by Almendras Group not only infringed on our agreements but also demonstrated a blatant violation of established business ethics…”“Fifth, the defendant’s repeated misconduct has harmed our reputation, causing significant financial damage to Ybañez Group.”Isa-isa, ipinresenta ni Casey ang kanyang mga argumento nang may linaw at kumpiyansa, dahilan upang bahagyang magbago ang ekspresyon ni Dylan.Nagbago ang atmospera sa loob ng courtroom. Ang bigat ng kanyang mga salita ay tila dagok na bumagsak sa bawat isa.Si Dylan, na palaging minamaliit si Casey bilang isang pangkaraniwang abogado, ngayon ay ramdam ang bigat ng bawat punto na ibinabato nito laban sa kanya.Kung mananatiling hindi hamunin ang limang puntong iyon, posibleng lumihis ang kaso pabor kay Casey.Sa kabilang panig naman, si Lincoln ay tahimik na nakamasid. May bahagyang ngiti
Ramdam ang bigat ng tensyon sa loob ng courtroom.Lahat ng nasa loob ay tila natigilan, naghihintay sa magiging sagot ni Diego.Ang kanyang reputasyon bilang isang de-kalibreng abogado ay nakataya. Ang posibilidad na matalo siya ng isang gaya ni Casey—na noon ay hindi kilala sa mundo ng batas—ay tiyak na magiging isang malaking dagok sa kanyang pangalan.Habang lalong tumindi ang paghihintay, sa wakas ay nagsalita si Diego, ibinabato ang kanyang pangatlong argumento.“Third, what Atty. Andrada proposed does not align with today’s appeal clause, according to…”Napangiti si Casey, hindi dahil sa pangungutya kundi dahil napansin niyang medyo mahina ang pundasyon ng argumento ni Diego.Bahagya itong may saysay, pero halatang pinilit lang tumayo sa ilalim ng masusing pagsusuri.Sa kabila ng lahat, nagpatuloy siya sa kanyang kumpiyansa, maliwanag tulad ng isang ilaw sa madilim na silid.Sa di kalayuan, hindi tinanggal ni Dylan ang tingin kay Casey.Matigas, matalim, hindi matinag.Ngunit hi
Maingat at malinaw ang pananalita ni Casey, bawat salita’y tagos sa puso’t isipan ng mga nakikinig.“ I wo’nt indulge in needless chatter, nor will I say anything less than necessary.”Nabalot ng katahimikan ang buong courtroom.Maging ang hukom, mga auditor, at staff ay tila natigilan sa lakas ng kanyang tinig.Napakuyom ng kamao si Diego, ramdam ang bigat ng sitwasyon.Bigla siyang nanahimik, walang maisagot.Alam niyang anumang sabihin niya ay hindi na mababago ang katotohanan.Lumingon siya kay Dylan at mahinang bulong, “I’m sorry, I tried my best.”Nanatiling tikom ang bibig ni Dylan. Alam na niya ang katotohanan—wala na siyang laban.Habang naghahanda ang hukom na magbigay ng hatol, isang maliit na ngiti ang gumuhit sa labi ni Casey.Nagniningning ang kanyang mga mata sa determinasyon.Tumingin siya kay Lincoln at pabirong nagtanong, “Paano mo balak magpasalamat sa akin?”Ngumisi si Lincoln, may halong panunukso ang boses. “Ayos lang bang ipangako ang katawan natin sa isa’t isa?
Patuloy na lumipas ang oras, bawat sandali ay dumudugtong sa susunod habang abala sina Casey at ang kanyang mga kaibigan sa kani-kanilang gawain. Sa kabila nito, patuloy ang kanilang komunikasyon sa kanilang apat na taong group chat.—Daisy: [Nahanap ko na si Leon Hernandez! Kinausap ko siya sandali at sinabi ko ang lahat. Mukhang natuwa siya at gusto niyang makipagkita kay Steph sa pamamagitan ko!]—Stephanie: [Salamat! May progress na rin ako sa pamilya ko. Tuwang-tuwa ang tatay ko nang marinig niyang bukas na ako sa kasal, kaya naging mas maalaga siya sa akin. Maging ang nanay ko, malaki ang ipinagbago ng ugali. Sana lang totoo ang pakikitungo nila sa akin…]—Daisy: [Huwag kang masyadong malungkot! Minsan, kailangan nating gawin ang mga bagay na labag sa loob natin. Sigurado akong may dahilan din ang mga magulang mo. Pero ang mahalaga, iniisip mo rin ang sarili mo! Lahat tayo, patungo sa mas magandang direksyon, ‘di ba?]—Stephanie: [Oo nga, naiintindihan ko.]—Casey: [Nakilala ko
Nakaupo si Suzanne sa sofa, masayang humuhuni habang nagbabasa sa kanyang cellphone. Halatang maganda ang kanyang mood.Napansin ito ng kanyang ina, si Regina, kaya lumapit siya at naupo sa tabi ng anak. “Mukhang ang saya-saya mo ngayon. May magandang nangyari?” tanong niya na may halong pagtataka.“Siyempre, Mom! Nakahanap ako ng perpektong regalo para sa lola ni Dylan!” sagot ni Suzanne, kumikislap ang mga mata sa tuwa.Tumaas ang kilay ni Regina, bahagyang napailing. “Tingnan mo nga ‘tong anak ko, sobrang saya lang dahil sa isang regalo.”Napangiti si Suzanne, may bahagyang kapilyahan sa kanyang ekspresyon. “Hindi lang naman dahil sa regalo ‘to, Mom!”“Oh?” Naging mas interesado si Regina at lumapit pa nang bahagya.Ipinakita ni Suzanne sa kanyang ina ang litrato ng regalong napili niya sa kanyang cellphone. “Ano sa tingin mo?”Napanganga si Regina sa ganda ng nakita niya. “Wow, ang ganda! Napaka-elegante! Alam ko na mahilig sa jade ang lola ni Dylan.”Napangiti nang malapad si Suz
Ngumiti si Casey nang bahagya at iniabot kay Grace ang isang stack ng mga litrato nang hindi nagsasalita.Kumunot ang noo ni Grace habang kinukuha ang mga larawan, at sa sandaling makita niya ang nilalaman nito, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon. Mabilis niyang binaliktad ang ilang pahina, ngunit nang makita ang ilan pang larawan, hindi na niya nakayanan. Ibinagsak niya ang mga ito sa mesa, bakas sa mukha ang inis at pagkagulat.“Hindi ibig sabihin nito na totoo na ang lahat!” mariing sabi niya, halatang hindi makapaniwala.Tumango si Casey, tila hindi naapektuhan sa naging reaksyon ni Grace. “Kung nag-aalinlangan ka, bakit hindi mo ako samahan mamaya? Matutulungan kitang alamin ang totoo.”Lalong dumilim ang mukha ni Grace sa suhestiyon at agad niyang iniling ang ulo bilang pagtanggi.Nagpatuloy si Casey sa mahinahong tono, “Napansin mo na ba ang mga nagte-trending sa social media? Ang pamilya Hernandez at ang pamilya Gorneo ay nagpaplanong magkaisa sa pamamagitan ng kasal, pero
Tumango si Casey nang may kumpiyansa at mabilis na nagbigay ng mga gawain sa kanilang tatlo. Biglang lumiwanag ang mukha ni Stephanie, sabik na sumigaw, “Okay! Uuwi na ako! Kailangan kong humingi ng tawad sa mga magulang ko!”Napangiti si Daisy, halatang excited. “Kung gano’n, pupuntahan ko na agad si Bryan!”Ngumiti rin si Casey, puno ng tiwala. “Sige, pupuntahan ko naman ang babaeng ‘yon.”Ibinaba ni Stephanie ang steamed buns na hawak niya at tumayo, nagmamadaling umalis. Pero mabilis siyang hinawakan ni Daisy sa braso. “Ano ba? Ang bilis mo namang umalis! Kumain muna tayo ng almusal!”Sumang-ayon si Casey na may banayad na ngiti. “Hindi maganda sa kalusugan ang hindi kumain ng maayos. Kailangan mong magpalakas.”Napabuntong-hininga si Stephanie pero naupo rin siya muli at mabilis na tinapos ang pagkain niya. Pagkatapos, pinunasan niya ang kanyang bibig, kinuha ang bag, at buong siglang sinabi, “Aalis na ako! Kung hindi ako magmamadali, baka mas lalo pang lumala ang sitwasyon sa ba
Napangisi si Stephanie, may halong pait ang kanyang ngiti. “Ano pang silbi ng pagsisimula ng laban kung kahit anong gawin ko, sila pa rin ang may kontrol? Parang magic trick lang ang mga magulang ko—hindi ko alam kung paano nila nagagawang pilitin akong magpakasal. Alam nilang ayaw ko, pero patuloy pa rin sila sa panlilinlang na ‘to.”Biglang bumuhos ang emosyon niya, hinablot niya ang tissue mula sa kamay ni Daisy habang patuloy ang pag-agos ng kanyang luha. “Ang tagal ko nang wala sa bahay, pero ni isang tawag, wala silang ginawa para kamustahin ako! Sa halip, mas pinili nilang i-announce ang lahat sa social media. Sa tingin ba nila, wala akong pakialam kung bigla akong mawala?”“Huwag mong sabihin ‘yan,” mahinahong sabi ni Casey habang mahigpit niyang hinawakan ang nanginginig na kamay ni Stephanie. “Ang kasal mo sa pamilya Hernandez ay hindi magandang desisyon. Handa ang ama mo na isakripisyo ang kaligayahan mo para lang sa koneksyon nila.”Huminga nang malalim si Stephanie, ramda
Patuloy na pinagmamasdan ni Yuan si Casey, na nakaupo sa tabi niya. Napansin niya kung paano bahagyang kumunot ang noo nito bago ito bumuntong-hininga at marahang nagsabi, “Pasensya na.”Si Daisy, na laging mahilig sa drama, ay agad na sumingit na may kunwaring kayabangan, “Hindi sapat ang simpleng sorry lang! Kailangan mong bumawi sa amin ng may kasamang aksyon!”Sumang-ayon naman agad si Stephanie, na tila biglang bumalik sa reyalidad. “Tama! Ang paghingi ng tawad na walang kasamang kilos ay walang halaga.”Nagkunwaring walang magawa si Casey, ibinuka niya ang kanyang mga mata na tila inosente. “Ano ba ang gusto n’yong gawin ko? Wala naman akong maiaalok bilang kapalit.”“Sino may sabing wala?” sagot ni Daisy na may mapanuksong ngiti. “Simple lang! Simula ngayon, ikaw ang magpapakain sa amin tuwing hapunan!”Napatawa si Stephanie at umiling. “Seryoso ka? Gagawin mo siyang personal mong tagaluto? Kapal din ng mukha mo, ah!”Umismid si Casey, kunwaring naiinis. “Ayaw mo bang kumain? H
Hindi lubos na alam ni Daisy ang buong sitwasyon; ang tanging alam lang niya ay may malalim na damdamin si Yuan para kay Casey. Dahil sa kawalan niya ng kaalaman sa tunay na koneksyon nilang lahat, inisip niyang magiging magandang ideya kung bibigyan niya ng pagkakataon sina Casey at Yuan na magkasama.Kung nalaman lang niya ang buong katotohanan, malamang ay iba ang naging diskarte niya.May kapilyuhang tawa si Daisy nang sabihin niya, “Hindi naman siguro ganun kaseryoso. Kung pakakawalan mo si Casey, baka hindi mo na kailangang problemahin ang kumpetisyong ito!”Napangiti si Yuan, pero halata ang pait sa kanyang ngiti. “Sa totoo lang, alam kong maliit ang tsansa kong manalo ngayon. Narinig kong sina Lincoln at Dylan ay pursigidong ligawan si Wisteria. Kahit saan pa man mapunta ang bulaklak, pakiramdam ko wala akong laban sa kanila.”Ang gwapong mukha niyang laging puno ng kumpiyansa, ngayon ay may bahagyang lungkot at panghihinayang.Sumingit si Stephanie, may kislap ng panghihikaya
Habang natatapos sina Daisy at Casey sa paghahanda ng hapunan, dumating sina Stephanie at Yuan.Pagkapasok pa lang nila, bumungad ang nakakagutom na amoy ng anim na putaheng inihanda kasama ang isang mainit at mabangong sabaw. Halos maglaway sila sa sarap ng amoy pa lang.“Grabe! Ang bango! Paborito kong lasa ito!” bulalas ni Stephanie, kitang-kita ang tuwa sa kanyang mga mata.Pagkatapos magpalit ng sapatos at maghugas ng kamay, agad siyang naupo sa mesa, pumikit, at huminga nang malalim. “Nag-away kami sa bahay at hindi ako nakakain. Pero mukhang suwerte pa rin ako ngayong gabi!” aniya, sabay ngiti nang may kasiyahan.Umupo si Daisy sa tabi niya, may bahagyang pag-aalala sa boses. “Ano na namang pinagtalunan niyo?”Tinanggal ni Casey ang kanyang apron at lumapit sa mesa, napansin niyang magkatabi sina Daisy at Stephanie. Naupo siya sa tapat ni Stephanie, habang si Yuan naman ay umupo sa tabi niya.Habang kinukuha ang chopsticks, ramdam pa rin ang inis sa boses ni Stephanie. “Gusto n
Napatawa si Daisy at sinabing, “Kasama ko si Casey ngayon. Nag-shopping kami kanina at napagdesisyunang mag-dinner nang magkasama. Ikaw, nasa labas ka rin ba?”“Oo, kararating ko lang. Nag-away kami ni Papa, nakakainis talaga,” sagot ni Stephanie, halatang naiinis.“Kung ganon, bakit hindi ka na lang pumunta sa bahay ni Casey? Nagluluto siya, at maniwala ka, sobrang sarap ng luto niya!” masiglang mungkahi ni Daisy.“Si Casey ang nagluluto?” tanong ni Stephanie, halatang nagulat.“Siyempre! Sige na, punta ka na! Ipapadala ko sa’yo ang address.” Agad na nag-log in si Daisy sa WeChat para ibigay ang lokasyon.Matapos ang ilang saglit na katahimikan, sumagot si Stephanie at ibinaba ang tawag.Nang maipadala na ang mensahe, saglit na nag-alinlangan si Daisy bago nagtanong, “Casey, since magkakasama na tayong tatlo, sa tingin mo ba dapat nating imbitahan si Yuan din?”Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Casey, tila hindi sigurado.Napansin ni Daisy ang pag-aalinlangan ng kaibigan kaya mabil