Nang matapos ang tawag ni Mr. Ruiz, naglakad na siya palapit kay Casey upang ipagpatuloy ang kanilang pag-uusap. Ngunit bago pa siya makalapit, bigla muling tumunog ang kanyang telepono. Napalalim ang kanyang ekspresyon, at ilang beses siyang napatingin kay Casey, bakas sa kanyang mga mata ang bahagyang pagsisisi.Napansin ni Casey ang kakaibang kilos ni Mr. Ruiz at agad siyang nakaramdam ng kalituhan. Ilang sandali pa, lumapit ito sa kanya, halatang nahihirapan sa kung paano ipapaliwanag ang sitwasyon.“Ms. Casey, patawad, pero… mukhang hindi ko na maipagbibili sa iyo ang mall na ito,” malungkot na sabi ni Mr. Ruiz.Nagtaka si Casey. “Ano’ng nangyari?”Malalim ang buntong-hininga ni Mr. Ruiz bago siya umamin. “Kasalanan ko rin dahil wala akong sapat na impluwensya para ipaglaban ito. May tumawag sa akin—isang makapangyarihang tao—at sinabi niyang kailangan kong ipagbili ito sa kanya, kung hindi…”Nabitin ang kanyang pangungusap, pero hindi na kailangang sabihin pa ang banta na isinam
Mabilis ang tibok ng puso ni Mr. Ruiz habang iniisip ang sitwasyon. Alam niyang kung may balak si Dylan Almendras laban sa kanya, hindi sapat ang simpleng pagtingin sa kontrata. Wala siyang inaksayang oras—tinanggap niya agad ang card at pinirmahan ang dokumento, may bahagyang ngiti sa kanyang labi. “Aayusin ko ang paglilipat bukas,” aniya, sabik na maisara ang kasunduan.Nananatiling kalmado si Dylan habang iniaabot ang kontrata kay Casey. “Para sa’yo ito,” aniya nang walang emosyon.Nagulat si Casey at si Mr. Ruiz, parehong nagpalitan ng nalilitong tingin.Kusang umabot si Casey para kunin ang dokumento, ngunit agad siyang nakaramdam ng pagkalito. Ang malamig na ngiti ni Dylan ay parang patalim na tumarak sa hangin. “Alam kong may galit ka sa akin, pero hindi mo na kailangang palalain pa ang sitwasyon. Dahil gusto mo ang lugar na ito, bibilhin ko na para sa’yo. Ngunit kapalit nito, asahan kong hindi ka na lalapit sa pamilya Almendras.”Natawa si Casey nang mapait. Walang pakialam, i
Maagang-maaga pa lang, pababa na si Casey sa hagdan upang umalis nang mapansin niyang may nakaparadang asul na Lamborghini sa labas. Sandali siyang natigilan, pinagmasdan ito, bago bumukas ang pinto ng sasakyan.Mula roon, bumaba si Lincoln, may kumpiyansang postura na animo’y sanay na sanay sa ganitong eksena.Suot niya ang isang royal blue na suit na perpektong bumagay sa maputing kutis niya. Isang sulyap pa lang, hindi maikakaila ang kanyang pino at elegante niyang dating. Maraming maaaring magkamali at isiping isa lang siyang gwapong binata, ngunit ang init sa kanyang tingin ay nagbigay ng kakaibang lambing na kabaligtaran ng malamig niyang reputasyon.“Good morning,” bati niya, may bahagyang paghanga sa kanyang mga mata habang papalapit siya at binuksan ang pinto ng passenger seat para kay Casey.Walang pag-aalinlangan, pumasok si Casey sa sasakyan at walang emosyon na sumagot, “Morning.”Iniabot ni Lincoln ang maayos na naka-pack na almusal. “Hindi ka pa kumakain, hindi ba?”Tum
Mabilis na nanlamig ang ekspresyon ni Dylan.Isang matinding kaba ang bumalot sa kanya nang mapansin niya ang dalawang pigura sa ibaba—naglalakad magkasabay, tila abala sa usapan at pagtawa. Bahagyang kumibot ang sulok ng kanyang labi sa hindi makapaniwalang inis.“Napaka-abala ng ex-wife mo,” bulong niya sa sarili, malamig ang tinig.Lalong dumilim ang kanyang mukha, marahil dahil sa tindi ng kanyang titig. Nang magtama ang paningin nila ni Casey, kasama si Lincoln, tila biglang nagbago ang ihip ng hangin.Bahagyang ngumiti si Lincoln, ngunit bago pa makapag-react si Dylan, dire-diretso itong dumaan sa kanya at pumasok sa korte, halatang may hinahabol na oras.Bago sumunod kay Dylan, tiningnan muna ni Diego si Casey, saka walang pakundangang tinaas ang gitnang daliri sa direksyon nito.Tahimik na pinanood lang ni Lincoln ang pangyayari, pagkatapos ay tumingin kay Casey. Nang makita niyang hindi ito nagpatinag, sabay na lang silang pumasok sa loob ng gusali.Sa loob ng courtroom, naup
Sayang at nasa loob sila ng korte. Kung hindi, siguradong may magtatangkang i-record ang buong paglilitis mula umpisa hanggang dulo at ipakalat ang kapana-panabik na eksenang ito sa lahat. Ang mga tao sa loob ng courtroom ay nag-aalab sa pananabik, sabik na masaksihan ang sunod-sunod na sagupaan ng dalawang panig.Habang tinatapos ng espesyalistang tagapagsalita ang buod ng kaso, lalo pang bumigat ang tensyon sa paligid.Kalma ngunit matalas ang tinig ng hukom nang bumaling ito sa panig ng depensa.“Ano sa tingin ninyo ang hindi tama sa mga paratang ng nagsasakdal?”Handa si Diego sa sandaling ito. Agad siyang yumuko nang bahagya, lumapit sa mikropono at nagsalita nang buong kumpiyansa.“We oppose the plaintiff’s assertions.”Samantala, hindi man lang nagbigay ng pansin si Dylan sa sinasabi ni Diego. Ang buong atensyon niya ay nakatutok kay Casey, na tahimik at mahinahong nakaupo sa kabilang panig.Napansin ito ni Lincoln at bahagyang tinaas ang kilay, halatang natutuwa sa kung paano
“Third, after the project development, the defendant showed a complete disregard for our intellectual property rights…”“Fourth, the actions taken by Almendras Group not only infringed on our agreements but also demonstrated a blatant violation of established business ethics…”“Fifth, the defendant’s repeated misconduct has harmed our reputation, causing significant financial damage to Ybañez Group.”Isa-isa, ipinresenta ni Casey ang kanyang mga argumento nang may linaw at kumpiyansa, dahilan upang bahagyang magbago ang ekspresyon ni Dylan.Nagbago ang atmospera sa loob ng courtroom. Ang bigat ng kanyang mga salita ay tila dagok na bumagsak sa bawat isa.Si Dylan, na palaging minamaliit si Casey bilang isang pangkaraniwang abogado, ngayon ay ramdam ang bigat ng bawat punto na ibinabato nito laban sa kanya.Kung mananatiling hindi hamunin ang limang puntong iyon, posibleng lumihis ang kaso pabor kay Casey.Sa kabilang panig naman, si Lincoln ay tahimik na nakamasid. May bahagyang ngiti
Ramdam ang bigat ng tensyon sa loob ng courtroom.Lahat ng nasa loob ay tila natigilan, naghihintay sa magiging sagot ni Diego.Ang kanyang reputasyon bilang isang de-kalibreng abogado ay nakataya. Ang posibilidad na matalo siya ng isang gaya ni Casey—na noon ay hindi kilala sa mundo ng batas—ay tiyak na magiging isang malaking dagok sa kanyang pangalan.Habang lalong tumindi ang paghihintay, sa wakas ay nagsalita si Diego, ibinabato ang kanyang pangatlong argumento.“Third, what Atty. Andrada proposed does not align with today’s appeal clause, according to…”Napangiti si Casey, hindi dahil sa pangungutya kundi dahil napansin niyang medyo mahina ang pundasyon ng argumento ni Diego.Bahagya itong may saysay, pero halatang pinilit lang tumayo sa ilalim ng masusing pagsusuri.Sa kabila ng lahat, nagpatuloy siya sa kanyang kumpiyansa, maliwanag tulad ng isang ilaw sa madilim na silid.Sa di kalayuan, hindi tinanggal ni Dylan ang tingin kay Casey.Matigas, matalim, hindi matinag.Ngunit hi
Maingat at malinaw ang pananalita ni Casey, bawat salita’y tagos sa puso’t isipan ng mga nakikinig.“ I wo’nt indulge in needless chatter, nor will I say anything less than necessary.”Nabalot ng katahimikan ang buong courtroom.Maging ang hukom, mga auditor, at staff ay tila natigilan sa lakas ng kanyang tinig.Napakuyom ng kamao si Diego, ramdam ang bigat ng sitwasyon.Bigla siyang nanahimik, walang maisagot.Alam niyang anumang sabihin niya ay hindi na mababago ang katotohanan.Lumingon siya kay Dylan at mahinang bulong, “I’m sorry, I tried my best.”Nanatiling tikom ang bibig ni Dylan. Alam na niya ang katotohanan—wala na siyang laban.Habang naghahanda ang hukom na magbigay ng hatol, isang maliit na ngiti ang gumuhit sa labi ni Casey.Nagniningning ang kanyang mga mata sa determinasyon.Tumingin siya kay Lincoln at pabirong nagtanong, “Paano mo balak magpasalamat sa akin?”Ngumisi si Lincoln, may halong panunukso ang boses. “Ayos lang bang ipangako ang katawan natin sa isa’t isa?
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.