TAMARA’S P O VNagdire-diretso ako sa paglalakad hanggang sa umabot ako sa garden kung saan nakita ko mula sa malamlam na ilaw na nagmumula sa buwan at sa poste ang mga naggagandahang bulaklak ng puti at pulang mga rosas.Napatitig ako sa mga bulaklak nang maalala ko na naman ang gabing iyon. “Napakaganda mo, Tammy. Mas maganda ka pa sa mga bulaklak dito…”I continued looking blindly upon the garden in silence, with Daniel stricken dumb beside me as well, and then he walked around, then stopped, his head tilted up to watch the moon, his hands were shoved in his both of his pants pocket.Umikot siya paharap sa akin, at sa mahina at mababang boses ay narinig kong usal niya, “Patawarin mo ako kung naging tahimik ako pagkatapos nating maghiwalay. Hindi ko akalain na magkikita pa tayo after seven years, at… nagulat ako. Halos wala kang pinagbago, Tamara.”His words were deafening in their utter quietness. They dragged me back to our past, shattering the present into a hundred million shard
TAMARA’S P O VTWO MONTHS AGOMay mga properties at units na rin kami na itatayo sa Cebu kaya nagpaalam ako kay Harry na pupunta ako doon sa Sabado para makatulong sa pagpapamudmod ng mga flyers at magbenta na rin syempre. Additional income din yun.“Paano si Lily?” tanong agad ni Harry, ang mga guhit sa kanyang noo ay lalo pang lumalim.“Malaki na siya. Kaya na niyang alagaan ang sarili niya.” Sa sinabi kong iyon ay pinanlakihan niya ako ng mga mata na para bang hindi siya makapaniwala na sasabihin ko iyon. “Joke lang! ‘To naman, di na mabiro. Siyempre dito ko muna patutulugin si Myca. Nakausap ko na siya at pumayag naman. Dadagdagan ko na lang ang sahod niya.”Napahinto ako sa pagtitiklop ng mga sinampay at napatingin sa kanya dahil wala akong narinig na sagot.“Gusto mo bang sumama sa akin?” I asked with a hopeful look. Umaasa ako na papayag siyang samahan ako sa Cebu.Pero umiling siya na siyang ikinadismaya ko. “May trabaho ako, Tamara. At bago lang ako dun. Alam mong hindi pa ak
TAMARA’S P O V“Hindi ko alam, Wendy…” nakakunot-noo kong saad habang nakatitig sa kanya. “We used to be a team, both working, seeing equal amounts of Lily. Hindi perpekto ang pagsasama namin pero marami kaming time sa isa’t isa. Hindi man siya masaya sa dati niyang trabaho, pero masaya kami sa bahay. Palagi kaming may bonding, halos hindi kami mag-away. Pero ngayon...”Kinuha ni Wendy ang kanang kamay ko at pinisil ito ng marahan.“Ngayon, nagbago na ang lahat…” pagpapatuloy ko sa pagkwento na lalong nagpapabigat sa aking dibdib dahil bumabalik ang lahat ng mga pasakit na naramdaman ko, pero kailangan kong mailabas ito. Kailangan kong masabi sa kanya ang lahat ng naranasan ko sa kamay ni Harry. Minsan lang kami magkita ni Wendy kaya kailangan ko ng ikwento sa kanya ang lahat lahat. “Mas malaki na din ang kinikita niya ngayon kumpara dati. Times three ang kita niya kumpara sa kinikita ko.”"Kaya siguro lalo siyang yumabang." Umiling-iling si Wendy na para bang hindi makapaniwala sa mg
TAMARA’S P O V“Ano?” medyo umasim ang mukha ko sa sinabing iyon ni Wendy. “Counsellor? Para saan? Hindi kami maghihiwalay ni Harry…”Inabot ulit ni Wendy ang kanang kamay ko at pinisil ito ng marahan. “Hindi ko sinabing magihihiwalay kayo. Sobrang worried lang ako sa’yo, sa pagsasama ninyo. Ayaw mo bang ayusin ‘to? Paano kung mawalan na siya ng gana sa’yo ng tuluyan. You need to do something, Tam. Go home to your husband and have a talk with him. Really talk to him. Hindi pwedeng ganito na lang lagi.”“Sige susubukan ko.”“Huwag mong subukan. Gawin mo. Kausapin mo si Harry.” Aniya, at binitawan na ang kamay kong nag-uumpisang mamasa. Siguro naramdaman niya na nababasa na rin ang kamay niya kaya binitawan niya na ito at humalukipkip. “At saka isa pa. Bumili ka ng sexy lacy black lingerie. Hindi pa yun pumapalya kahit kailan, maniwala ka sa akin. Sigurado, pagkakita niya sa’yo, susunggaban ka kaagad nun.”Napahagikgik ako ng malakas sa sinabi niya.……….********………..Pagkauwi galing sa
TAMARA’S P O VPagbalik ko sa sala ay nakita kong nakatulog na sa sofa si Lily. Awang-awa ako sa anak ko. Hindi niya na nahintay na umuwi ang kanyang magaling na ama, at nakatulog na siya sa sobrang antok. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko siya binuhat at inakyat sa kanyang kwarto. Pagkalapag ko sa kanya sa kama niya ay nahiga ako sa tabi niya habang bumubulong ako ng “I’m sorry, anak…” habang pinupunasan ang kanyang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata.Ang mga luha ko ding pilit na pinipigilan kanina pa habang kausap ko si Harry ay unti-unting bumagsak mula sa aking mga mata. Hindi ko alam kung anong oras na naman siya uuwi, kaya ipinikit ko ang mga mata kong hilam pa sa mga luha, at pinilit kong matulog habang yakap-yakap ko ang anak kong mahimbing ng natutulog.Pagkagising ko kinabukasan ay nakita ko ang kotse ni Harry na nasa garahe na. Hindi ko alam kung anong oras na siya nakauwi, dahil hindi ko na rin namalayan kung anong oras na ako nakatulog. At pa
TAMARA’S P O VNagpunta ako ng mag-isa sa presentation ni Lily. She has dressed up as a cute tinkerbell in all green, and danced to a catchy rollick tune with her nursery mates. The parents clapped, took pictures and recorded the dance. All daddies and mommies, except for one daddy; Harry’s in Hong Kong.Lahat ng mga tatay ay nandoon. At kitang-kita ko mula sa mga mata ng anak ko kung paano niya pinipigilan ang kanyang mga luha habang pinapanood ang ibang mga tatay na tuwang-tuwa habang pinapanood ang kanilang mga anak.Nung Sabadong yun nag-start ang weekend kung saan umalis si Harry papuntang Hong Kong kasama ng kanyang “team”.I started to feel like a single mother. I got used to it. It wasn’t so bad. At noon ko narealized na hindi ko pala kailangan si Harry bilang katuwang sa pag-aalaga sa anak ko. Ni hindi ko nga siya namimiss eh. It was peaceful in the house without him.Walang bangayan.Walang away.Walang ingay.Kaso ang problema, si Lily. Palagi niyang hinahanap ang kanyang m
TAMARA’S P O V“Tam, you listen to me. Talk to Harry, and make him listen to you. Nasasaktan na si Lily. Ikaw, nasasaktan ka na rin. Please… talk to Harry. Dahil kung hindi mo gagawin, ako ang kakausap sa magaling mong asawa.”Iyon ang huling sinabi ni Wendy bago niya ibinaba ang tawag at hindi na hinintay pa ang sagot ko.Linggo ng gabi nang dumating si Harry galing Hong Kong. Inilapag niya ang travelling bag niya sa upuan sa kusina at saka dumiretso sa lababo at naghugas ng mga kamay. Hindi man lang yumakap sa akin. Hindi din siya tumawag sa amin kahit minsan lang habang nasa Hong Kong siya.Pagkatapos maghugas ng mga kamay ay kumuha siya ng baso at binuksan ang ref. Kinuha ang pitsel at nagsalin ng tubig at saka ito lumagok hanggang sa maubos ang lamang tubig sa baso.“Harry, pwede ba tayong mag-usap? Hindi pwedeng ganito na lang tayo palagi.” I blocked his way as he was about to pick up his bag. "Ayusin natin 'to, please...''Tinignan niya ako. Tingin na para bang isa akong estran
TAMARA’S P O VTinakbo ko kaagad si Lily at niyakap siya ng mahigpit habang hinalik-halikan ang kanyang ulo. “It’s okay, baby…” I murmured soothingly. “Mommy’s here. It's okay, anak..."She clutched me, her tiny body froze, her little heart thudded frantically.Mga ilang minuto ko ding pinakalma si Lily bago umayos ang tibok ng puso niya. Nakaupo pa rin ako sa kusina habag kandong ko si Lily,. Ang mga mata niya ay nakapikit at ang mukha niya ay nakadikit sa aking dibdib, pero alam kong gising pa siya. Ang sumunod kong narinig ay ang mga yabag pababa ng hagdan pagkatapos ay ang pagbukas at ang pagsara ng pinto sa harapan.Nagmulat bigla ng mga mata si Lily. “Aalis na naman si daddy?” Humihikbing tanong nito, at bago pa ako makasagot ay narinig naming pareho ang pagharurot ng sasakyan ng kanyang ama palayo.Niyakap ko ulit ng mahigpit ang anak ko at saka ko siya binuhat paakyat sa kanyang kwarto. Habang yakap yakap ko siya sa kanyang higaan ay napatingin ako sa kisame, nag-iisip kung an
TAMARA’S P O VKinabukasan ay maagang inihatid ni mama si Lily sa school kaya naman pagbaba ko sa kusina para mag-almusal ay hindi ko na sila naabutan. Hindi rin ako ginising ng anak ko. Siguro ay sinabi dito ni mama na hindi ako papasok sa trabaho ngayon. Nag-isip na lamang siguro ng dahilan si mama kung bakit, dahil alam kong matanong ang anak ko.Nagkape muna ako, at kumain ng tasty bread na nilagyan ko ng palaman na peanut butter. Habang kumakain ay nagiiscroll ako sa cellphone ko kung saan ako pwedeng mag-apply ng trabaho. Pwede siguro ako sa call center dahil fluent naman akong magsalita ng english. Pwede din sa office ulit, mag-iistart ako sa mababang posisyon kagaya ng secretary o personal assistant. Ilang araw pa lang naman kasi akong branch manager sa opisina kaya hindi ko ito pwedeng ilagay as experience.Ah, bahala na. Lalabas na lamang ako at maghahanap kung ano ang mga hiring.Pagkahugas ko ng ginamit kong tasa ay umakyat na ulit ako sa taas para maligo. Kailangan kong u
TAMARA’S P O VAyos na sana ang lahat. Papatawarin ko na sana siya sa ginawa niya sa akin, kaya lang ay bigla ulit itong nagsalita at sinabing, “Kung magreresign ka man, kailangan mong bayaran ang breach of contract…” nakangisi nitong sabi. “Pero isang tingin ko pa lang sa’yo ay hindi mo na kayang bayaran ito…” dagdag pa nito bago tumaas-baba ang tingin nito sa akin at pinagmasdan ang lumang kasuotan ko. “Hindi din siguro sasapat ang ipon mo para bayaran ako, tama ba?”Yumuko ako para itago ang pamumula ng mukha ko dahil sa pagkapahiya. Hindi na ako nakakapamili ng mga bagong suotin sa opisina dahil iniisip ko ang ipon ko para kay Lily. Para sa kanyang pangangailangan ang kakaunting naipon ko kaya hindi muna ako gumagastos para sa aking sarili. Bigla akong nakaramdam ng awa sa sarili ko at sa anak ko. Heto ako nagtitiis upang mabuhay siyang mag-isa samantalang ang tatay niya ay isang milyonaryo at may-ari ng isang matagumpay na kumpanya.Eksaktong paglapit sa akin ni Daniel ay lumipad
TAMARA’S P O VNagkita ulit kami ni Daniel noong may party ang company, pero isa iyon sa mga hindi ko inaasahang mangyayari. At dahil doon ay nakita kami ni Harry at nag-isip agad ito ng masama tungkol sa amin. Akala ko hindi ko na ulit siya makikita, pero wala namang problema kung magkita ulit kami, pero ‘yung maging boss ko siya at araw-araw kaming magkakasama, hindi ko ata kakayanin iyon, lalo na sa sitwasyon ko ngayon.Paano kung malaman niya ang tungkol kay Lily? Baka kunin niya sa akin ang anak ko. Natatakot akong gawin niya iyon. Mas mabuti pang magresign na lamang ako sa trabaho, at kahit bumalik kami sa Maynila, huwag lamang mawala ang anak ko sa akin.Noong sinabi sa akin ni Wendy na nagpakasal na ulit si Daniel, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Pakiramdam ko ay galit na galit sa akin ang mundo. Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa. Maluwag kong tinanggap ang naging kapalaran namin ni Daniel. Alam kong hindi talaga kami para sa isa’t isa dahil ayaw sa akin n
TAMARA’S P O V As usual, nagviral ang video na iyon ni Wendy at tinadtad ito ng iba’t ibang mga comments kagaya ng: “Malandi ang author ng book, bagay lang sa kanya ‘yan!” “Mang-aagaw! Homewrecker! Kulang pa sa’yo yan!" “Dapat ipasunog lahat ng libro mo. Wala nang bibili niyan! Hindi ka pa sumisikat laos ka na kaagad!” Tapos may nabasa pa akong mga comment tungkol naman ito kay Harry. “’Yang lalaki, may anak yan na six or seven years old. Kaklase dati ng anak ko ang anak niyan sa Cubao.” “Cubao? Di ba taga Cebu si Wendy? Paano sila nagkikita ng ganun kalayo?” “Baka naman etong babae talaga ang habol ng habol at panay ang punta dito sa Maynila para magpakantot lang sa lalaking ‘yan! Idinadahilan lang 'yung libro niya, Napakalandi talaga! Sariling kaibigan mo ang niloko mo! Ahas ka! Doon ka sa gubat nararapat!” “Balita ko naglayas na ‘yung tunay na asawa kasama ‘yung anak nila.” “Kahit ako man, iiwanan ko talaga ang babaerong ‘yan! Walang kwentang lalaki!” Sinubukan ko pang b
TAMARA’S P O VUmiiyak na si Harry sa harap ko. At nagsimula na naman itong maglitanya. Mga araw-araw na message niya sa akin na parang sirang plakang inuulit-ulit niya ngayon.“I’m sorry, Tamara. Please forgive me. Please… pwede pa tayong magsimula ulit. Hindi ko kakayanin ang mawala ka. Ang mawala kayo ni Lily sa buhay ko. Mahal na mahal kita, Tam. Please…”He looked up at me. And I was reminded of the way he had looked up at my mom as we sat in the living room of her house six years ago. Ang kanyang mga mata ay punong-puno ng sinseridad habang kinakausap ang mama ko para hingin ang mga kamay ko. He was so raw and honest, like his words, stumbling, yet so sweet and gentle.“Alam mo, mabuti na lamang at hindi ikaw ang tunay na ama ng anak ko.” Hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa sobrang galit na namuo sa dibdib ko. Dahil sa tuwing nakikita ko siya ay naaalala ko ang mga pagdurusa ni Lily. Sa tuwing sinasabi nito na, ''hindi na ako mahal ni daddy, mommy,'' para akong sinasaksak ng
TAMARA’S P O VNapagdesisyunan kong ibigay na lamang kay Harry ang bahay. Ipinagpipilitan nito na kailangan daw naming maghati kapag naibenta na niya ito. SIyempre hati kami. Hindi ako papayag na mapunta lang ang perang mapagbebentahan namin sa babae niya. At saka mas lugi ako dahil may anak ako. Alam ko naman na hindi siya magsusutento kay Lily, at hindi ko naman talaga hihingin iyon sa kanya, at kahit magpumilit pa ito ay hindi ko tatanggapin dahil wala siyang obligasyon sa anak ko. Wala na siyang karapatan ngayon sa anak ko, dahil lahat ng pagkakataon na ibingay ko ay binalewala lang nito. Hindi nito pinahalagahan ang pagmamahal na ibinigay sa kanya ng anak ko.Isang araw ay tumawag ito pero hindi ko ito sinagot kaya naman nag-iwan na lamang ito ng mensahe sa voice mail.His voice cracked with emotions as he said, “Natanggap ko na ang annulment papers kaninang umaga lang. Gusto kong malaman mo na… hindi ako kumokontra dito. Nagkasala ako sa’yo. Niloko kita, at alam kong hinding-hi
TAMARA’S P O VIt’s been two months. Two months had passed since the day I found out about Harry and Wendy’s secret affair. At magmula noon ay natahimik na ang buhay ko. Nalaman kong niloloko ako ng asawa ko, fine. Ipinagpalit niya ako sa iba, at sa sarili kong kaibigan, fine. Huwag na huwag lang nila akong guguluhin, lalong lalo na ang anak ko dahil talagang magsasampa ako ng kaso para sa kanilang dalawa. Gusto ko sanang ngayon na gawin, pero ayoko na ng gulo. Gusto ko na lamang manahimik para sa kapakanan ng anak ko.Nagdesisyon na rin akong umalis sa bahay na ipinundar naming mag-asawa at nagsabi sa mama ko na doon muna kami sa kanya sa bahay nito sa Sampaloc.Sinimulan ko nang ayusin ang mga gamit namin ni Lily at inilagay ang mga ito sa mga boxes at bags. Lilipat muna kami sa bahay ni mama. Doon muna kami titira dahil ayoko nang manatili pa sa bahay na ito. Maraming mga alaala ditto na gusto ko nang kalimutan.Si Harry ay hindi malaman ang gagawin habang pinapanood ang mga tagaha
HARRY’S P O VNung tumawag si Wendy at sinabi sa akin na nakunan si Tam, pakiramdam ko ay para akong pinagbagsakan ng langit at lupa. Kasalanan ko ang lahat kung bakit nangyari iyon. Ako ang may dahilan kung bakit siya nakunan. Kay tagal kong hinintay na magkaanak kaming dalawa. Kay tagal naming sumubok, ngunit mawawala lamang ito sa isang iglap dahil sa mga panlolokong ginawa ko.Naalala kong napag-usapan pa namin ito ni Wendy noong una kaming nagkita sa isang coffee shop. Hindi ko malaman kung paano napunta doon ang usapan namin pero bigla na lamang itong binanggit ni Wendy. Hindi ko rin alam na nasabi ito ni Tamara sa kanya.“Sabi ni Tam, tinatry niyo daw magkaroon ng anak? Totoo ba?” tanong nito, at sinagot ko ito ng marahang tango sabay ngiti, pero tinignan niya lang ako nang may awa sa kanyang mga mata na ikinakunot ng aking noo. “Hindi mo nga siya masatisfy, paano mo pa siya mabubuntis?” she sighed, and I secretly rolled my eyes. “Huwag kang mag-alala, ituturo ko ang lahat sa’
HARRY’S P O VMay ipinakita pang isang litrato si Abby sa akin. Ito ay ang plate number ng kotse ko para daw maniwala ako na nakita niya talaga ako noong gabing iyon. At sa ikatlong picture ay ang ulo ni Wendy na nakasubsob sa pagitan ng aking mga hita habang ang isang kamay ko ay hawak-hawak ang buhok niya, ang mga mata ko ay nakatirik, at nakabuka ang aking bunganga.Pakiramdam ko ay huminto ang pagtibok ng puso ko. Ang unang unang pumasok sa isip ko ay, hindi ito kailangang malaman ng asawa ko.“Isa siyang kaibigan…” medyo nanginginig pa ang boses ko nung sinagot ko si Abby. “Nag-away sila ng asawa niya, kaya… dinadamayan ko lang siya sa problema niya.” Pagsisinungaling ko dito.“Talaga ba?” Abby chortled. “Pero bakit naghahalikan kayo? Ang dalawang magkaibigan ay hindi maghahalikan dahil lamang sa isang problema sa pamilya. Huwag kang magsisinungaling sa akin kuya.”Hindi siya naniniwala sa akin. Sino ba namang tanga ang maniniwala sa mga sinabi ko?"Sasabihin mo ba sa ate mo?” ta