[ Pagpunit sa mga Depensa ni Mark ] Katahimikan, labis na namangha sina Zia at Laura sa presensya ni Liona na biglang sumulpot sa kanilang harapan. "Wow, hindi ko akalain na dito kita makikita," sabi niya. Inilayo ni Laura ang mukha niya na parang hindi niya nakita kaya hindi na niya kailangan pang magsalita. "Li-Liona, bakit ka nandito?" kinakabahang tanong ni Zia ng makita ang dating manugang. Ngumiti si Liona saka sumagot, "Akin nga ang restaurant na ito. I am very happy to see Mamah come to my restaurant, this is an honor for me." Pilit na ngumiti si Zia kahit na hindi siya komportable sa kanyang bagong manugang. Sigurado siyang iisipin ni Laura na sinadya niya itong yayain sa isang restaurant na ngayon lang niya nalaman na pag-aari ni Liona. "Hi, Laura. Nice to meet you." "Hm... I'm also happy to meet you, Auntie. Eh, Liona." Bahagyang nagpababa ng tingin sa sarili ni Liona ang sinabi ni Laura. Normal din ang kilos niya para hindi makita ng mga ex-in-laws niya.
[ Nagpapanggap na Nakakalimutan ] Tila hindi maramdaman nina Laura at Mark ang kapayapaan sa sambahayan. Araw-araw ay may maliliit na away na lumalala kapag ang pagiging makasarili ay pumaibabaw sa kanilang dalawa. "Nasaan ang almusal ko?" Tanong ni Mark habang binababa ang pwetan sa upuan. Nagdala si Laura ng dalawang plato ng sinangag at inihain sa mesa. "Kanin lang ang niluluto ko." "Ito lang?" "Sorry, I don't have time to cook much. Today I have to go to campus kasi may field work ako." Napatingin ang mga mata ni Laura sa kanyang relo na nagpapakitang alas-siyete na ng umaga. Pumunta si Naura sa kusina para kumuha ng lunch box, naglagay ng fried rice sa food box. “Bakit hindi ka kumain dito? "I'm late. Aalis muna ako." "Hoy, teka!" Binuhat ni Laura ang kanyang bag at lumabas ng apartment, hindi pinansin ang daldal ni Mark na hintayin muna siya. Nagvibrate ang cellphone ni Laura at nakita ang pangalan ni Laila. Sigurado si Laura na hinihintay siya ng kanyang
[ Ito pala ay pag-ibig noon pa man ] Hindi ko alam kung ano ang pinaplano ni Mark, ngunit ang presensya niya na tinatanggap si Laura at ang kanyang mga kaibigan ay medyo natakot kay Laura. "Good morning, sir. We are from Ateneo University. We came here just to interview the boss or maybe the person in charge of this company to explain what field the company opera in and the process of turn over money in this company," said Mega malakas. Gayunpaman, hindi umalis ang mga mata ni Mark kay Jake. Nagkatinginan ang dalawa na para bang dinadala ang kanilang emosyon sa pamamagitan ng mga nakatagong mata. "Kamusta po sir?" putol ni Mega. "May policies ang kumpanya namin na huwag magbigay ng anumang impormasyon sa ibang tao. Gayunpaman, kung gusto mo lang malaman ang pangkalahatang balangkas, siguro ipapaliwanag ko. Una, hayaan mo akong magpakilala, ang pangalan ko ay Mark Santivaniez, CEO ng kumpanyang ito. " Ipinagmamalaki ni Mark ang mga business card sa mga kasamahan ni Laura, n
[ Nagseselos? ] 'Yun pala all this time ang pagmamahal ko ay naiparating. Ang tanga ko lang para intindihin ito.' Inilayo ni Laura ang mukha. Mabilis ang tibok ng puso niya, buti na lang si Laura lang ang nakakarinig at nakakaramdam nito. Drrtttt Mabilis na kinuha ni Laura ang kanyang cellphone, pinindot ang green button para sagutin ang tawag ni Mark. "Ha-" "Where are you? Don't tell me kayo lang dalawa ni Jake." Pagkatingin pa lang ni Laura sa mga mata ni Jake ay natakot siya na baka marinig ng lalaking nasa harapan niya ang pag-uusap nila ni Mark. "Hm... uwi na ako pag tapos ko na." "Umuwi ka na lang-" Bago pa siya matapos magsalita ay ibinaba na ni Laura ang tawag ni Mark. "Bakit, sinabihan ka na ba ng asawa mo na umuwi?" Tumango si Laura saka uminom ng tubig hanggang sa matapos. "Pagkatapos nito ay tapos na ang ating gawain, di ba?" May kinuha si Jake sa bag niya. "Mukhang kulang na lang ang assignment ko. Bibili muna ako ng libro, gusto mo bang sumama?"
Namula ang mukha ni Laura nang maalala ang paglapat ng mga labi nito sa labi ni Mark. Iyon ang una niyang halik na pilit na inagaw ni Mark. "Arrgh... nakakainis. Bakit ba ang puno ng ulo ko sa kanya?" ungol ni Laura. Nanginginig ang puso niya nang maalala ang paglapat ng kanilang mga labi ni Mark. Isang halik pa ang narinig nang bumitaw si Mark sa pagkakahawak. “Paano kung makilala ko siya, it will be very awkward. Teka, hindi siya ang dapat humingi ng tawad, siya pa ang humalik sa labi ko! Agad na itinaas ni Laura ang kumot na nakatakip sa kanyang buong katawan, saka bumangon sa kama. Inilabas ni Laura ang kanyang ulo, ini-scan ang bawat silid - sinisigurado na wala si Mark. Feeling safe, lumabas ng kwarto si Laura, kasunod si Mark na sabay labas din ng kwarto. "Oh my God," sabi ni Laura nang marinig ang tunog ng pagbukas ng pinto. "Um... Ipaghanda mo ako ng almusal." "Oo." Naglakad si Naura sa kusina na walang lakas ng loob na iangat ang ulo. Nakaramdam siya ng hiy
[ Romantikong Kaarawan ] Nanginginig ang puso ni Mark nang makita si Laura na patuloy na nakangiti sa kanya. "Tito, halika rito," sabi ni Laura, niyaya si Mark na kumuha ng isang kuha ng larawan. "Ikaw lang, ayoko ng kunan ng litrato." Hinawakan ni Laura ang kamay ni Mark at dinala sa kahon. "Halika na, Tiyo. Handa ka na ba?" Sa apat na litratong lumabas, halos lahat ng mukha ni Mark ay walang ekspresyon. Mukha nga siyang naninigas, habang si Laura naman ay sobrang sigla sa iba't ibang ekspresyon. "Arrrgh... ang tigas na tigas ng mukha niya. Dapat ngumiti ng husto si tito para hindi agad tumanda!" "Ibig mong sabihin?" Ipinakita ni Laura ang litratong kakakuha lang nila. "Tingnan mo, kamukha ng Papa ko si Uncle." "Ibig mong sabihin?" "Matanda na," sabi ni Laura, tumawa ng malakas. Nang papalabas na si Laura, Hinawakan ni Mark ang kanyang kamay at inanyayahan siyang kumuha ng isa pang larawan. Oo naman, sa pagkakataong ito ay ipinakita ni Mark ang kanyang maayos
[ Hindi ka pa pala nakakamove on ] Isang mensahe lang pero sapat na para ma-distract si Mark. Paulit-ulit niyang tinitingnan ang mensaheng ipinadala ng isang tao nang hindi gustong mag-reply sa mensahe. "Liona, siya lang ang tumatawag sa akin ng mahal hanggang ngayon," ungol niya. Kaso... kaso "Oh, pwede bang pumasok?" Mabilis siyang pinaupo ni Mark. "Pumasok ka na." "Happy birthday, happy birthday, happy birthday Uncle Mark, I wish you a long life. Yeeee..." Excited talaga si Laura na bigyan ng surpresa si Mark kahit nabigyan na niya ito ng donuts. "43 taon?" Nagulat si Mark nang makita ang kandila na bumubuo ng numero 43. Napangiti si Laura dahil nagtagumpay siya sa pagprotesta ni Mark laban sa kanyang kamangmangan. "Wow, mukhang mali ang pagkakalagay ko ng kandila. Pero hindi ba malapit ng makarating si Uncle?" "Ikaw-" "Paumanhin, hipan natin ang mga kandila sa labas. Sinabihan ako ni Nanay na magpadala ng mga larawan ng kaganapan sa kaarawan ni Uncle." Napa
[ Mula Matanda Hanggang Muli ] Tuloy-tuloy ang pagtugtog ng tunog ng pag-tap ng mga daliri sa mesa na tila sumusunod sa ritmo ng ulo ng may-ari. Oo, tahimik lang na nakatitig si Mark sa isang kahon na may business card na may pangalan ng isang taong ayaw niyang banggitin. "Sa lahat ng mga espesyal na araw, bakit ka niya binigyan ng regalo pagkatapos ng tatlong taong paghihiwalay," sabi ni Ralph, na walang tigil sa pagtakbo sa harap ni Mark. "Gusto niya bang makipagbalikan sayo?" Natawa si Mark ng marinig ang sinabi ng kaibigan. “Seryoso, bakit niya ako tatanungin pagkatapos niyang siya mismo ang sumisira sa relasyon namin at pinahiya ako sa harap ng maraming tao. "Siguro nagsisi lang siya," putol ni Ralph. Bahagyang naantig ang puso ni Mark sa sinabi ni Ralph. Panghihinayang, baka pagsisihan ng bawat tao kung hindi pa rin siya nakaka-move on sa nakaraan at hindi nakakakuha ng partner na maikukumpara sa dati. "Itago mo na 'tong regalo, ayoko nang makita pa sa kwarto ko."