[ Nakakalason na Pamilya ] Lahat ng mata ay napatingin sa ginagawa ni Adelia. Sinubukan ng ilang taong nakakakilala sa kanila na paghiwalayin sila, ngunit sa kasamaang palad ay napuno ng poot at inggit si Adelia sa kanyang kapatid, na nagpadilim sa kanyang mga mata at tinatrato ang kanyang kapatid na parang hayop. "Adelia, bitawan mo si Laura, kawawa naman." Ilang lalaki na malapit sa kanila ang sinubukang makialam. Sinubukan pang hilahin ng iba sa kanila ang kamay ni Adelia sa buhok ni Laura. Matapos mapilitan ay tuluyang tinanggal ni Adelia ang kanyang mga kamay sa buhok ni Laura. Kitang-kita mo sa kanyang mukha ang kasiyahan nang makitang naghihirap ang kanyang nakababatang kapatid. "Ayos ka lang ba?" Kasinungalingan kung sumagot si Laura na okay lang habang magulo ang buhok at ikinahihiya siya sa publiko ng sarili niyang kapatid. Hinaplos ni Laura ang kanyang buhok at piniling umalis doon. "Ayoko na talagang makita ang mukha mo Adelia. I swear habang buhay magdurusa
[ pananakot ni Arkan kay Adelia ] Maririnig ang tunog ng cooking video na sinasabayan ni Laura na nag-aaral magluto. Dahan-dahan ngunit tiyak, sinubukan ni Laura na gumawa ng pagkain para kay Mark. Ginawa ito ni Laura dahil sa kasalukuyan ay nag-iisa lang siya sa pamilya ni Laura. Bagama't hindi natin alam kung kailan matatapos ang bond na ito, ang sigurado ay si Mark lang ang kasalukuyang mayroon si Laura. Narinig ni Laura ang tunog ng pagbukas ng pinto ng sala. Nagmamadali niyang ibinuhos ang pagkain sa isang plato at inihain sa hapag kainan. "Tito, nakauwi ka na pala? "Hm... wow, anong ginagawa mo? Ah, dahil ba sa papuri ni Papa kaya ang sipag mong magluto!" Naningkit ang mga mata ni Laura, inis sa madalas na pangungutya ni Mark. Nakakainis, pero sanay na si Laura sa pang-aasar ni Mark na madalas ay gusto nitong suntukin sa mukha. "Tito, gusto mo bang kumain muna?" tanong ni Laura na mabait pa rin. Lumapit si Mark at nakita ang niluluto ni Laura. "Mukhang maganda. Na
[ Buntis? ] 'Kailangan ko lang ng taong kayang alagaan ako, protektahan ako sa mga taong nang-aapi sa akin. Nagising si Laura mula sa kanyang pagkakatulog nang marinig niya ang malakas na kalabog sa pinto sa kanyang tenga. Tinapon niya ang kumot at naglakad papuntang banyo. "Ano ito," ungol ni Laura nang makita ang tapal sa pisngi niya. Dahan-dahang lumapit si Laura para makita ang plaster na nakadikit sa pisngi niya. Pakiramdam niya ay hindi pa niya ikinabit ang bagay, kahit bago matulog ay hindi pa nakita ni Laura ang plaster. "Si Uncle Mark ba ang naglagay nito?" Umangat ang sulok ng labi ni Laura, nakaramdam siya ng saya dahil may malasakit si Mark sa kanya, kahit nakakainis siya minsan. Lumabas ng kwarto si Laura na nakatingin sa kaliwa't kanan, wala ng makita si Mark kahit alas otso na ng umaga. Nagpatuloy siya sa paglalakad papuntang kusina at nakita niya ang pagkain sa mesa at isang pirasong papel ang naiwan doon. 'Eat then rest, you don't need to go to campus
[ Pagpunit sa mga Depensa ni Mark ] Katahimikan, labis na namangha sina Zia at Laura sa presensya ni Liona na biglang sumulpot sa kanilang harapan. "Wow, hindi ko akalain na dito kita makikita," sabi niya. Inilayo ni Laura ang mukha niya na parang hindi niya nakita kaya hindi na niya kailangan pang magsalita. "Li-Liona, bakit ka nandito?" kinakabahang tanong ni Zia ng makita ang dating manugang. Ngumiti si Liona saka sumagot, "Akin nga ang restaurant na ito. I am very happy to see Mamah come to my restaurant, this is an honor for me." Pilit na ngumiti si Zia kahit na hindi siya komportable sa kanyang bagong manugang. Sigurado siyang iisipin ni Laura na sinadya niya itong yayain sa isang restaurant na ngayon lang niya nalaman na pag-aari ni Liona. "Hi, Laura. Nice to meet you." "Hm... I'm also happy to meet you, Auntie. Eh, Liona." Bahagyang nagpababa ng tingin sa sarili ni Liona ang sinabi ni Laura. Normal din ang kilos niya para hindi makita ng mga ex-in-laws niya.
[ Nagpapanggap na Nakakalimutan ] Tila hindi maramdaman nina Laura at Mark ang kapayapaan sa sambahayan. Araw-araw ay may maliliit na away na lumalala kapag ang pagiging makasarili ay pumaibabaw sa kanilang dalawa. "Nasaan ang almusal ko?" Tanong ni Mark habang binababa ang pwetan sa upuan. Nagdala si Laura ng dalawang plato ng sinangag at inihain sa mesa. "Kanin lang ang niluluto ko." "Ito lang?" "Sorry, I don't have time to cook much. Today I have to go to campus kasi may field work ako." Napatingin ang mga mata ni Laura sa kanyang relo na nagpapakitang alas-siyete na ng umaga. Pumunta si Naura sa kusina para kumuha ng lunch box, naglagay ng fried rice sa food box. “Bakit hindi ka kumain dito? "I'm late. Aalis muna ako." "Hoy, teka!" Binuhat ni Laura ang kanyang bag at lumabas ng apartment, hindi pinansin ang daldal ni Mark na hintayin muna siya. Nagvibrate ang cellphone ni Laura at nakita ang pangalan ni Laila. Sigurado si Laura na hinihintay siya ng kanyang
[ Ito pala ay pag-ibig noon pa man ] Hindi ko alam kung ano ang pinaplano ni Mark, ngunit ang presensya niya na tinatanggap si Laura at ang kanyang mga kaibigan ay medyo natakot kay Laura. "Good morning, sir. We are from Ateneo University. We came here just to interview the boss or maybe the person in charge of this company to explain what field the company opera in and the process of turn over money in this company," said Mega malakas. Gayunpaman, hindi umalis ang mga mata ni Mark kay Jake. Nagkatinginan ang dalawa na para bang dinadala ang kanilang emosyon sa pamamagitan ng mga nakatagong mata. "Kamusta po sir?" putol ni Mega. "May policies ang kumpanya namin na huwag magbigay ng anumang impormasyon sa ibang tao. Gayunpaman, kung gusto mo lang malaman ang pangkalahatang balangkas, siguro ipapaliwanag ko. Una, hayaan mo akong magpakilala, ang pangalan ko ay Mark Santivaniez, CEO ng kumpanyang ito. " Ipinagmamalaki ni Mark ang mga business card sa mga kasamahan ni Laura, n
[ Nagseselos? ] 'Yun pala all this time ang pagmamahal ko ay naiparating. Ang tanga ko lang para intindihin ito.' Inilayo ni Laura ang mukha. Mabilis ang tibok ng puso niya, buti na lang si Laura lang ang nakakarinig at nakakaramdam nito. Drrtttt Mabilis na kinuha ni Laura ang kanyang cellphone, pinindot ang green button para sagutin ang tawag ni Mark. "Ha-" "Where are you? Don't tell me kayo lang dalawa ni Jake." Pagkatingin pa lang ni Laura sa mga mata ni Jake ay natakot siya na baka marinig ng lalaking nasa harapan niya ang pag-uusap nila ni Mark. "Hm... uwi na ako pag tapos ko na." "Umuwi ka na lang-" Bago pa siya matapos magsalita ay ibinaba na ni Laura ang tawag ni Mark. "Bakit, sinabihan ka na ba ng asawa mo na umuwi?" Tumango si Laura saka uminom ng tubig hanggang sa matapos. "Pagkatapos nito ay tapos na ang ating gawain, di ba?" May kinuha si Jake sa bag niya. "Mukhang kulang na lang ang assignment ko. Bibili muna ako ng libro, gusto mo bang sumama?"
Namula ang mukha ni Laura nang maalala ang paglapat ng mga labi nito sa labi ni Mark. Iyon ang una niyang halik na pilit na inagaw ni Mark. "Arrgh... nakakainis. Bakit ba ang puno ng ulo ko sa kanya?" ungol ni Laura. Nanginginig ang puso niya nang maalala ang paglapat ng kanilang mga labi ni Mark. Isang halik pa ang narinig nang bumitaw si Mark sa pagkakahawak. “Paano kung makilala ko siya, it will be very awkward. Teka, hindi siya ang dapat humingi ng tawad, siya pa ang humalik sa labi ko! Agad na itinaas ni Laura ang kumot na nakatakip sa kanyang buong katawan, saka bumangon sa kama. Inilabas ni Laura ang kanyang ulo, ini-scan ang bawat silid - sinisigurado na wala si Mark. Feeling safe, lumabas ng kwarto si Laura, kasunod si Mark na sabay labas din ng kwarto. "Oh my God," sabi ni Laura nang marinig ang tunog ng pagbukas ng pinto. "Um... Ipaghanda mo ako ng almusal." "Oo." Naglakad si Naura sa kusina na walang lakas ng loob na iangat ang ulo. Nakaramdam siya ng hiy