Wakas (Last Part)Five years later and our marriage is still going strong. Kahit na may away ay mas nangingibawbaw ang pagpili nami sa isa't isa. Wala namang nagbago sa amin maliban sa meron na kaming isang bubwit at makulit na bata na babae. Nahirapan man kaming dalawa sa kanya ay sulit naman ang saya na kanyang binibigay sa aming dalawa.Our marriage is not just about rainbows, laughs, and happiness. The biggest obstacle of our marriage has come. It is an inevitable event, no one predicted it, and no one knows about it. There's no hint, just being in that scenario is so saddening.Gusto kong masolo ang mag-ina ko ngayong araw. Kita naman sa mga mata ni Theresa na nag-enjoy siya sa pagswimming, Theresa is our little pretty daughter. Nang inilagay ko si Theresa sa baliakt ko ay biglang nag-iba ang itsura ni Adi. Bigla siyang namutla at tumalon sa swimming pool. Agad ko namang ibinaba si Theresa, "Baby, call manang and tell her to call a doctor, okay?" Kita naman sa mukha niya ang pag
Ang kwentong ito ay isang kathang isip lamang. Anumang pangalan, karakter, lugar, at mga pangyayari sa kwento ay binuo lamang sa isip na lumikha ng kwento. Anumang pagkakapareho ng kwento, mga karakter, lugar at pangyayari sa tunay na buhay ay hindi sinasadya.Walang bahagi ng kwentong ito ang maaaring ipalathala, ipalimbag, maging elektroniko o anumang paraan ng pagkakaroon ng kopya ng bahagi ng kwento na walang pahintulot sa may akda.NO TO PLAGIARISMAll Rights Reserved © michiekelss 2020Ps. There are grammatical errors that you may encounter in reading this story. This is my first story. Please bear with me and hoping for your understanding as I learn more how to be a good writer.
Panimula"Tumigil ka na nga sa kakaiyak mo Elizabeth Mae Sandoval!" Inis sa sabi sa kaibigan ko na ang tanging ginawa ngayong araw ay ang umiyak nang umiyak."Buong pangalan ko talaga Adi." Sabay singhot ng sipon niyang tumutulo na.'Di ko talaga maintindihan kung bakit iniiyakan niya na naman 'yong jowa niyang manloloko. Ngayon iiyak-iyak at halos 'di na makahinga. Ilang araw na'to umiiyak dahil nalaman nya na 'yong jowa niya nakahanap agad ng girlfriend pagkatapos nilang maghiwalay dalawang linggo na ang dumaan."Oh! meron pa." Sabay abot sa kanya ng isang rolyo ng tisyu. Ilang rolyo na ng tisyu naubos niya."Salamat,"
Kabanata1Huling shift na ngayong linggo. Thank you Lord! Masyadong marami akong ginawa bago nagtapos ang shift ko. Sabay unat ng mga kamay ko. Grabe ang pagod ko ngayong last shift. Nakailang balik din ako sa Emergency Department.'Di ko namalayan na nakatulog na pala ako sa attending lounge, dito kami minsan naghihintay kung kailan kami tatawagin o pwede na rin kung saan pwede magpahinga. Medyo malaki rin ang pwesto kaya madami ring mga doctor na nakapalibot paggising ko. Tumayo ako nang lumapit sa'kin ang isa sa mga doctor."Dra. Bartolome, job well done. Please continue doing your job." He said while offering his hand for a handshake.Tinaggap ko 'yong kamay niya.
Kabanata 2Ilang araw na rin ang lumipas no'ng nag-usap kami no'ng lalaki sa parke. Hindi sa hindi ko siya makalimutan pero 'yong mga salita niya kase no'ng gabi 'yon ay nakatatak pa rin sa isip ko at ang tagal mawala.Nanay niya lang nampepressure sa kanya samantalang buong angkan ko ang nampepressure sa'kin. Hindi ako suportado ng pamilya ko sa kinuha kong trabaho. Gusto kase nila ako maging lawyer.Hindi ko rin naman sila masisisi kung 'yon gusto nila para sa akin. Lahat ng pinsan at ibang kapatid ko ay mga lawyer. Ako lang yata sa pamilya ang lumihis ng propesyon. Peroayaw kong gawin ang bagay na labag sa loob ko.Kaya nga ako mag-isang namumuhay. Sa murang edad, maaga akong namulat sa real
Kabanata3"I-Ikaw? Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhan kong tanong sa kanya."Hey Miss, I told you we will meet again." With a smirk on his face."Just set aside the questions for now Adi, ikaw na gumamot sa isang 'yan kanina pa 'yan." Inis na utos ni Doc sa'kin."Po? H-Hindi po ako-" Hindi ako pinatapos nitong lalaking duguan sa kama."Nauubusan na ako ng dugo,Miss,ayaw mo naman siguro makakita ng pasyenteng mamatay sa harap mo?"Nanakot pa siya. Bago ako makapag salita ulit ay nilagay na ni Dr. Alcantara sa kamay ko 'yong gagamitin para sa sug
Kabanata4".... I am the owner of the hospital you are working with. I was checking the file of each department's doctor in my office and unexpectedly I saw your resume and that's where I got your name. I know you're a pediatrician but that time you're the only one that I can trust that time except for Alcantara of course."And I was shocked by that revelation.Now everything makes sense to me."Eh? Bakit hindi si Doc 'yong pinatahi mo sa sugat mo? Alam mo naman na malapit ka ng maubusan ng dugo at pinatakbo mo pa ako ng malayo." Irap sa kanya habang ininom na 'yong inorder na kape."We were just strangers that night&
Kabanata5Nagmamadali na akong magdrive papuntang hospital. Nagsisimula na daw 'yong meeting pero mukhang hindi pa daw na oopen 'yong tungkol kay Dr. Alcantara 'yon ang huling sabi sa'kin ni Eli sa tawag niya kanina.Pagdating ko sa hospital ay tahimik lang akong pumasok sa auditorium at naghanap ng bakanteng upuan.Mukhang hindi lang mga heads ng department ang nandito mukhang pati 'yong mga board members. Kaloka buong board yata ang nandito pero wala pa rin si Tyler at si Dr. Alcantara. Hindi ko pa sila nakikita sa upuan nila."...... the CEO will be the one announcing the main purpose of this abrupt meeting but before that let us welcome the CEO of Anderson Medical Cente
Wakas (Last Part)Five years later and our marriage is still going strong. Kahit na may away ay mas nangingibawbaw ang pagpili nami sa isa't isa. Wala namang nagbago sa amin maliban sa meron na kaming isang bubwit at makulit na bata na babae. Nahirapan man kaming dalawa sa kanya ay sulit naman ang saya na kanyang binibigay sa aming dalawa.Our marriage is not just about rainbows, laughs, and happiness. The biggest obstacle of our marriage has come. It is an inevitable event, no one predicted it, and no one knows about it. There's no hint, just being in that scenario is so saddening.Gusto kong masolo ang mag-ina ko ngayong araw. Kita naman sa mga mata ni Theresa na nag-enjoy siya sa pagswimming, Theresa is our little pretty daughter. Nang inilagay ko si Theresa sa baliakt ko ay biglang nag-iba ang itsura ni Adi. Bigla siyang namutla at tumalon sa swimming pool. Agad ko namang ibinaba si Theresa, "Baby, call manang and tell her to call a doctor, okay?" Kita naman sa mukha niya ang pag
Wakas (Part 3)It was Christmas Day when I confess again my feelings. My feelings after hearing what she told me in El Salvador."I like you since we were young, and eventually that feeling of mine grew until now and it's still there. I can't stay mad at you for too long it will make me crazy. I just need an answer, Adi, whether your intention that night was to leave me or not, I will still forgive you. Because I love you, Adi. After all those years, it's still you, my heart is still beating for you."Marupok na kung marupok pero mahal ko talaga si Addison at hindi na 'yon mababago pa. Ngayong magkasama na kami ay hindi ko na aaksayahin pa ang panahon na magkasama kaming dalawa.Hindi talaga mawawala na hahamunin ulit ako ng tadhana. Hahamunin ulit kami ng tadhana. Nagkaroon ako ng aksidente at naapektuhan sa nangyaring pagsabog ng bomba at hindi lang 'yon nagkaroon rin kami ng malaking away dahil sa hindi ko pag-intindi sa trabaho niya. Mas pinairal ko ang kagustohan kong makasama si
Wakas (Part 2)Days have passed. Napansin ko na nagbago ang pagtrato sakin ni Addison. She's being distant and awkward whenever we see each other. I guess this is the consequence of mine, after confessing my feelings to her. I'm just giving her space, for now, if she wants to talk then we will talk.Pasakay na sana ako sa elevator nang makita ko si Adi sa may pader na nakahawak sa kanyang ulo at hindi halos makatayo ng maayos."Addison!" I immediately run to her when I saw her collapse. "Nurse! I need a doctor right now!" My heart is going to burst with nervousness.Agad naman dumating ang doktor at chineck siya."Ano bang problema sa kanya?" Tanong ko sa doktor."She is stressed and over-fatigue, sir. I suggest that she needs extra rest and a comfortable environment for a while." I said my thanks and then the doctor left.Nasa gilid niya lang ako habang hinihintay siya na magising. Labis ang pag-aalala ko sa kanya. Para rin akong hihimatayin ng makita siyang bumagsak sa sahig kanina.
Wakas (Part 1)"Mom! For the love of God! I will not do it!" I said"Tyler! Just do it!" My mom argued."This will be the last time, Mom! I will be focusing on the medical center. If you want a new hospital, then make one but I will never handle it." Then I walked out at her. It seems disrespectful but it's her fault anyway.Kaya napagpasyahan ko na umalis na lang muna at magpalamig ng ulo dahil kung ano pa ang masabi ko sa kanya na masama.Hindi ko inaasahan may makikilala ako na isang babae na parang ang komportable niya na kausapin ako kahit na hindi niya ako kilala.I guess don't talk to strangers doesn't apply to her.Days passed. Alcantara called me that there has been an emergency in the hospital. There has been a food poison incident in regards to the children. It was a hectic day in the ER. Pumunta ako sa hospital para tignan kung kumusta na ang kalagayan ng mga bata at may narinig ako na sumisigaw saka lumapit sa kinaroroonan ng boses."TUMAHIMIK NA NGA KAYONG LAHAT, NAIINTI
Kabanata 63Lumaban ako. Nilabanan ko ang sakit ko. Nagising ako sa kabila nang maliit na tyansa na magigising pa ako pagkatapos nang operasyon ko.Simula nang magising ako ay ang tanging naririnig ko lang ay mga kwento ni Theresa noong mga panahon na hindi kami magkasama. Samantalang, sila Daddy naman ay nangangamusta at nag-iiwan ng mga pagkain sa kwarto ko.Si Tyler naman ay inaalagaan ako. Siya ang umaakay sakin kapag kinakailangan kong magcr. Siya rin ang nagpapakain sa akin dahil wala pang sapat na lakas ang katawan ko para gumalaw.Nalabanan ko ang sakit ko pero habang tumatagal ang araw ay napapansin ko na mas nanghihina lang ang katawan ko. Hindi ko alam kung kailan bibigay ang katawan ko kaya nang matanong ni Tyler kung ano ang gusto ko ay napagpasyahan ko na gusto kong makita ang mga kaibigan ko.Hindi ko alam baka ito na ang huling pagkakataon na makita sila."Are you sure about that?" Sagot naman ni Tyler, tanging ngiti ko lang ang isinagot.Lumayo muna nang bahagya si Ty
Kabanata 62Today is my operation day. I am hoping that the operation will be successful and I will be able to wake up after.Before going to sleep, Tyler told me that my family will visit me today.Nakikinig ako nang kay Tyler kagabi habang tinatawagan niya si Daddy para sabihin ang kondisyon ko. Narinig kong bigla na lang humagulhol ang iyak ni Daddy. Pagkarinig ko no'n ay biglang sumikip ang puso ko.Dumating na sila Daddy kasama ang mga kapatid ko. Pagkakita nila sa akin ay labis ang pag-aalala sa mga mukha nila. Hindi sila agad nakapagsalita maliban na lang kay Daddy na agad na umiyak pagkakita sa akin."Are you okay, Adi?" Daddy asked while he is holding my hand."Of course, Daddy. I will be okay. Don't worry too much baka tumaas na naman ang altapresyon mo." Tumango-tango naman siya habang nakayuko sa kamay ko.Alam kong nag-aalala siya sa kalagayan ko pero ayoko siyang mabahala sa akin. Nand'yan naman si Tyler at ang mga kapatid ko para tulungan ako.Biglang bumukas ang pintua
Kabanata 61Sa pagdilat ko ulit sa mga mata ko ay ang tanging nakita ko lang ay puti na kisame. Wala akong marinig na kahit anong ingay sa paligid. Pakiramdam ko nasa mapayapang lugar ako.Bumangon ako sa pagkakahiga. Napatingin naman ako sa suot ko kulay puti lang. Nalito ako kung saan at kung anong ginagawa ko dito.It was all bright and white. Kahit saan ako lumingon ay puros maliwag at puti lang.Hindi kalayuan ay may nakita akong babae na nakaputi rin. Tinawag ko siya nang paulit-ulit pero hindi siya lumilingon sa akin. Sinubukan kong lumapit sa kanya pero 'pag lumalapit ako ay lumalayo siya."Bakit ka ba lumalayo? Gusto lang sana kitang kausapin!" Sigaw ko sa kanya mula sa malayo.No'ng nagsalita na siya ay bigla akong napatigil sa pagtawag sa kanya. Para akong binuhusan nang malamig na tubig sa katawan.Hindi ko inaasahan na makikita ko siya rito. Ilang taon na ang lumipas simula no'ng huli ko siyang nakita."What are you doing here?" I asked."I should be the one asking you th
Kabanata 60Isang buwan ang lumipas nang nalaman ko ang resulta ng mga test. Nang nalaman ko 'yon ay halos parang dinaganan ako ng mundo. Buong araw ako umiyak sa C.R. ng kwarto namin.Nakita ako ni Tyler na walang malay sa loob ng C.R. Kwento niya pa sa akin ay halos nasiraan daw siya nang bait nang makita ako na walang malay. Hindi na niya ako dinala sa hospital pa at tumawag na lang nang doktor. Wala pa rin siyang alam tungkol sa kung bakit ako nawalan ng malay. Kahit na nagtaka siya kung bakit namamaga ang mga mata ko ay sinabi ko na lang na wala akong alam.Sa buong buwan ay napansin ko rin ang pag-iiba ng mood ko, madali na lang akong mapikon o magalit sa mga anong bagay, madalas na rin sumasakit ang ulo ko na halos binibiyak na, hindi ako sigurado dito pero may mga panahon na may nakakalimutan ako at hindi ko maalala, at nagpunta na rin kami sa eye clinic para sa mata na halos paminsan-minsan ay malabo na ang tingin ko.Minsan ay nalilimutan ko na may sakit ako pero may palatan
Kabanata 59"Ma'am? Can I ask you something?" The nurse asked."Sure, you can." Sagot ko."Kayo lang po ba mag-isa?"I am with my husband.""Bakit po wala siya dito?" Now I am kinda annoyed at her."Now, can you stop talking? It makes my head hurt.""It is just one question."Hindi ko alam kung saan na ba ako tinutulak nitong nurse. Hindi kalayuan ay may nakita akong mga security guards at narinig na lalaking sumisigaw."I don't care! Just find my wife! I will fire you instantly to the moment that something will happen to my wife!""Is my room near already?" I asked."Opo, Ma'am. Mukhang ang kwartong kinaguguluhan ay 'yong kwarto niyo po." Nanlaki naman ang mata ko sa narinig."Hello po, Ma'am pero hindi po kayo pwedeng pumasok dito. Private room po ito. Baka naliligaw lang po kayo." Sabi ng isa sa mga security."She is actually the patient and this is her room." Sabi nang nurse.May lumapit na isang security sa kausap naming security at mukhang may sinabi siya roon sa isa at pumasok