Hindi ako pwedeng magkamali. Si Art nga ito. Pinipilit ko pang tingnan siya sa kanyang mga mata pero pilit rin naman niya akong iniiwasan. Tama nga ako, si Art ito! But, why would he kidnap Irina?
"A-art?" I called him.
"Wait, you knew him?!" Tanong ni Irina habang nagpupumiglas sa pagkakahawak ng dalawang lalaki sa kanya. May mga estudyanteng nasa paligid at nakatingin lang sa amin. Pero natatakot silang makisali dahil may mga dalang armas naman ang mga kidnapper na ito.
"Hoy, ano ito?!" Dumating ang isang guard at nakarinig na lang kami ng putok ng baril. Napalingon ako sa direksyon ng guard at nakita kong nakahandusay na ito sa lupa. I gasped as I covered my mouth when I saw blood flowing out from his body. Mabilis kong tiningnan ang lalaki na bumaril sa kaniya.
"Art!! Bakit mo ginawa iyon?!" Galit kong sabi dito.
But he just hissed. Papasok na ulit sana siya ng van pero hinawakan ko ang braso niya nang mahigpit, making him stop.
"Art, wh
Nanigas ako sa kinatatayuan ko habang hindi inaalis ang tingin kay Sir Gabriel. What is he doing here? At bakit magkasama sila ni Art? Magkakampi ba sila?Muling tumulo ang luha mula sa aking mga mata. Hindi ako makapaniwalang magkakampi sina Art at ang lalaking bumastos sa akin. I thought Art would make him pay for what that jerk did. Ngayon, si Irina na naman ang biniktima ng walanghiyang Gabriel na iyan?Tumayo si Sir Gabriel mula sa pagkakaupo at lumapit kay Irina. He removed the duct tape that was used to cover her mouth. Tinanggal din niya ang piring nito sa mata."Hi, baby." Bati ng lalaki sa babae."G-gabriel? B-bakit dinala mo ako rito? A-anong kailangan mo?" Kinakabahan na tanong ni Irina dito. Inilibot ng babae ang paningin sa paligid at halatang natatakot siya. She likes Sir Gabriel pero halata namang hindi siya ang tipo na kayang sikmuraan ang masamang pinanggagagawa ng lalaki. I suppose if Sir Gabriel would force her to lie down with him and
Emma died in Diego's arms. Tuluyan akong nanghihina kaya napaluhod ako habang nakatingin sa walang buhay na si Emma. Diego cried out loudly and unrestrainedly. It echoed inside the whole place."Ang daming drama! Ang ingay-ingay! Nakakairita!" Singit ni Sir Gabriel kaya mabilis akong lumingon sa kanya. Masama ko siyang tiningnan. He still have the guts to act like that? Na parang wala lang? How dare he? This is all his fault!!Tumayo ako mula sa pagkakaluhod at dahan-dahang naglakad papunta sa kanya. He just looked at me confusedly. Humarang si Art sa dinadaanan ko dahilan para mapatigil ako at sa kanya mapunta ang tingin ko. I felt like my heart started to get cold. I feel nothing. Namamanhid ako, hindi ko alam kung bakit."Cameron, 'yang babae mo, ah. Kapag hindi ako makapagpigil, talagang—""Are you gonna hide yourself under your mother's skirt, GABRIEL?" Diniin ko talaga ang pangalan niya para malaman niyang hindi ko na siya nirerespeto. He does
"Magandang umaga, young master. At sa 'yo rin, young lady," bati ni Mr. Simon nang makarating kami sa dining area. Naghahanda siya ng pang-almusal sa mahabang dining table. I scanned the foods that were placed on top of it and they all looked so delicious. Mukhang mamahalin at hindi ordinaryong pagkain lang. May mga ulam naman na natitikman ko na pero iniiba nila. Kung ang itlog ay may boiled, fried at saka scrumbled, dito ay may kung anu-anong toppings at designs. Ganito ba ang pagkain ng mga mayayaman? Ni hindi ko pa nga natikman ang mga ito kila Art e."Mag-almusal na kayong dalawa. Pupuntahan ko lang si binibining Irina para makapag-almusal na rin." He excused himself and went to where Irina slept."Uh, umupo ka, Rora." Diego scratched the back of his neck as he pulled a chair. I smiled and sat there."Thank you.""N-no problem." Pumunta siya sa kabilang side at umupo sa harapan ko. Maraming pagkain di
Simula no'ng umamin si Diego sa akin, palagi ko na siyang iniiwasan. Iniiwasan kong maglakad-lakad sa campus dahil alam kong makikita ko siya, ni hindi ako pumupunta sa canteen, bibili muna ako ng snacks bago pumasok sa campus. Sa cafeteria ay binibilisan ko ang pagkain para hindi niya ako maabutan. Nawe-weirdohan na nga sa akin si Irina pero hindi ko sinabi sa kanya ang ginawang pag-amin ng lalaki sa akin. Baka siya pa mismo ang tatawag sa lalaki para lapitan ako.Habang tumatagal ay mas nagiging malapit kami ni Irina sa isa't-isa. Naging komportable na ako sa kanya, or more like, komportable na kami sa isa't-isa. Wala nang awkwardness sa pagitan namin. Minsan nga ay nag-aaway at nag-aagawan pa kami sa mga walang kwentang bagay. But we know na itong away namin ay normal na asaran lang ng magkakaibigan. We don't take this seriously. Para kaming mga characters sa mga anime na magkakaribal, at palaging nag-aaway kagaya na lang nina Gray at Natsu, Sasuke at N
"Hoy!!! Seryoso?! Pinansin ka talaga ni Justin?! Oh my gosh, ang swerte mo, girl!!" Pag-ingay ni Irina sa tabi ko. Ipinagpatuloy ko kasi ang pagbabasa ng hiniram kong libro dito sa loob ng classroom dahil hindi ako nakapagpokus sa pagbabasa sa bahay. Akala ko nga makakapagpokus na ako e kaso hindi pala. Nagvi-videoke kasi sa bahay sina kuya at ang mga katrabaho niya. Mukhang mga lasing pa!Sinabi ko naman kay Irina ang tungkol kay Justin. I regretted saying it dahil hindi na niya ako tinantanan!"May Diego at gangster ka na, ipaubaya mo na si Justin oh." She placed her palms together and I can feel her desperate plea. Irritated and annoyed by her noisiness, I closed the book. I sighed to calm myself and breathe in some fresh air. I smelled fart and erased the thought of fresh. The air here is polluted!"Irina, can you please stop that? You're disturbing me! I'm reading and I want to focus on this book!" I kept my sanity as I showed her the book I'm holding. Her
Sinabi ko sa mga kasamahan ko na may nakita akong CCTV sa loob kaya dapat 'wag na nila iyong silipin. Buti na lang din at hindi matitigas ang mga ulo nila. Sa totoo lang ay pinagtatakpan ko si Justin. Ayokong makita nilang nakasuot siya ng pambabaeng damit at make-up. Baka ipagkalat nilang bakla iyon, e hindi pa nga alam kung ano talaga ang totoo.Naglinyahan na kaming mga contestants at naghanda na kung sino ang mauuna.Nakita ko si Justin na naglalakad sa gilid ng stage papunta sa linyahan ng mga judges. Hindi na siya nakasuot ng pambabaeng outfit at make-up. He's wearing the casual for men. Ibig sabihin ay sinukat niya lang iyong sinuot niya kanina? Is he gay?Sinusundan ko na lang siya ng tingin hanggang sa makaupo na siya sa harapan, sa linyahan ng mga judges.I held my chest as I took a deep breath. Slowly, I exhaled as I closed my eyes. I am trying to focus myself on this contest. Kailangang huwag mo munang isipin si Justin, kung bakla ba siya o hi
Tumigil si manong na nagmamaneho nitong taxi kaya nagtaka ako."Manong, bakit po? May problema ba?" I asked him. He was still. Nakatingin lang siya sa harapan niya at pansin ko ang higpit na pagkakahawak niya sa manibela."M-ma'am, s-sorry pero, ibababa na kita dito." Nauutal niyang sabi. Inilipat ko ang tingin sa harapan. A tunnel is ahead. Natatakot ba si manong diyan? Hindi pa ba siya nakakadaan sa isang tunnel?I sighed. Inabot ko na lang sa kanya ang bayad at lumabas na ng taxi. I took a deep breath as I walked my way to the tunnel."Ma'am!" Tawag ni manong kaya napalingon ako sa kanya na ngayon ay nasa labas ng sasakyan niya. He looked really antsy."D-delikado po kasi diyan. H-huwag ka na pong tumuloy. P-para sa kaligtasan niyo." He stuttered. My forehead creased. I may feel something at the tunnel but I think it's nothing serious. It's just like darkness ahead and then light shows up in the end. It's nothing dangerous."Okay lang, ma
I can't believe this. Hindi ba gangster lang siya noon? When did he become the mafia boss?"Aurora, umuwi ka na." Kuya stood up from his seat. He looked so worried. Parang kinakabahan siya sa kung ano ang mangyayari sa akin dito."Kuya, kaya ako pumunta dito dahil gusto kong malaman kung anong ginagawa mo dito. Ikaw pa nga ang may sabi na dapat lumayo ako kay Art. Bakit parang magkakampi naman kayo?""That is none of your business." Singit ni Art kaya napalingon ako sa kanya. He's really cold. It seems like if something were to happen, he only remains phlegmatic. Mukhang wala na talaga siyang pakialam.I clenched my fists and glared at Art."He is my brother, Art! Hindi ko hahayaang isama mo siya sa paghihiganti mo! Tandaan mo ito, gagawin ko ang lahat para matigil na ito! I will end this mess myself! Hindi ko na kaya ang lahat ng pinanggagagawa mo! You are blinded by hatred!" I have decided. I will find his dad by myself. Wala akong pakialam kung
Ang kwentong ito ay tungkol sa isang lalaking napuno ng poot at galit dahil sa kanyang amang pumatay sa kanyang ina. A man who has anger. An angry man loses his reason. In anger, a man will do what he afterwards regrets. From anger arise hatred, revenge, quarreling, blasphemy, contumely, and murder. This is a sin against the fifth commandment. "Thou shall not kill" (Ex. 20:13) Hatred is a kind of habitual anger, a strong dislike of or ill-will towards anyone. When a person hates someone, he sees no good in the one hated; he would like to see evil rain down on the one hated; he rejoices in all misfortune of the one hated. Hatred is a sin because it violates God's commandment: "You shall love your neighbor as yourself." If we hate certain qualities of a person, but have no antagonism towards the person himself, our feeling is not necessarily sinful. It is not hatred to detest evil qualities of others; we must hate the sin, but not the sinner. We
Have you ever been blinded by hatred and revenge? You wouldn't realize that dahil nga, nabulag ka na. Like you didn't care about right and wrong as long as you stick to what you decide on. Iyong tipong wala ka nang pakialam sa sasabihin ng iba.Revenge was the only thing that comes into my mind when my mom was killed by dad. Siyempre, siya ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko. He's my mom. At gagawin ko ang lahat para lang sa kanya, gagawin ko din ang lahat para lang maipaghiganti siya, even if it's dad that I should fight against.I planned everything, did everything to be the person that is worthy to be a rival of someone like dad. He was known as an elite and powerful member of the mafia. I was just a mere gangster who only do streetfights. I asked for the help of my fellow gangsters Felicity Veloso and Dustin Erojo, who were in a relationship since senior high.Dustin Erojo is someone I can count on. I always ask h
"Felicity? Anong ginawa mo? B-bakit mo sila binaril?"Nakahandusay na ngayon sa sahig sina Irina at Johnson. Mga wala na rin silang malay. They were shot by Felicity alone."Hindi magdadalawang-isip si Irina na patayin ka, hindi mo ba nakikita iyon? Tuluyan nang nabilog ang ulo niya at tuluyan na rin siyang nabulag sa pagmamahal niya sa lalaki! Ngayon, dapat pa nga ay magpasalamat ka sa akin e!""Sa tingin mo magpapasalamat ako sa 'yo? Hindi! Dahil gusto ko na ring mamatay! Iniwan na ako ng lahat ng taong importante sa akin! Ano na lang ang natitira sa akin? Wala!""Nagkakamali ka!!"My eyes widened. Mukhang hindi rin magpapatalo ang babae."Andito pa kami!! Ako, si Arthur, si Dustin, si Mrs. Erojo, si Mr. Ochoa! Lahat kami, andito pa! Mahal ka namin! At importante ka sa amin! Ngayon, ang tanong, importante rin ba kami sa 'yo?!"Tears fell off my cheeks. May kakaibang pakiramdam sa aking puso na nagdudulot ng saya sa akin. Despite eve
Lumabas ako ng Simbahan na nakatulala. Why does this always happen to me? Bakit palagi na lang? Bakit ako na lang ang palaging nakakaranas nito?"Aurora?!"Natigil na ang barilan, pero hinahanap ko ang sinumang nagpasimuno nito. Gusto kong ako naman ang isunod nito. Gusto kong mamatay na rin kasama ni Diego. Ano pa ang silbi ng buhay ko kung wala na ang taong mahal ko?"Aurora!!"Napaluhod ako nang dahan-dahan. Tumulo na naman ulit ang luha ko imbis na tumigil na ito at natuyo na rin sa sarili kong mukha."Aurora, tara na!!" May taong lumapit sa akin at pilit aking pinapatayo. I looked at her face and I saw Irina."I-irina. S-si Diego... Wala na siya." Mahina kong sambit at tulala pa rin."Mamaya na iyan, Aurora! Kailangan na nating umalis dito para madala kita sa isang ligtas na lugar!" Hinila na niya ako at nagpadala na rin ako sa kanya. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero wala na rin akong pakialam. Alam kong dadalhin niya
"Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo, Felicity?" I asked her. Gusto kong isipin na nagjo-joke lang siya pero napakaseryoso lang ng kanyang mukha."Please tell me you're kidding." Ulit ko pero wala siyang balak na magsalita dahilan para mainis ako sa kanya."Umalis ka na ngayon din, Felicity." I pointed the door."Maniwala ka sa akin, Aurora. Irina is not what you think she is—""UMALIS KA NA NGAYON DIN! HINDI KO KAILANMAN TATANGGAPIN ANG MGA TAONG NANINIRA SA BESTFRIEND KO!" Napasigaw na talaga ako dahil hindi ko na kaya. Ayaw ko sanang sabihin ito kay Felicity dahil nagiging kaibigan ko na rin siya. But she's way too much! Sinisiraan na niya ang kaibigan kong si Irina! Ni wala nga siyang ebidensya para mapatunayan ang sinasabi niya e! She just accuse people!Napatungo siya at umalis na ng mansyon nang walang sinasabi. Sinusundan ko na lang siya nang tingin hanggang sa tuluyan na siyang makaalis."Young lady." Tawag ni Mr. Simon. Mukhan
"Wow, congrats, Aurora! I'm so happy for you talaga!" Bati sa akin ni Irina nang sabihin ko sa kanyang magpapakasal na ako kay Diego. Natatawa talaga ako sa lalaking iyon. Masyado ba namang excited. Gumawa pa ako ng rason para hindi mapadali ang kasal namin. Like, paano ako nito bubuhayin? I can't believe that he would answer right away. He said that he has many businesses. Mayaman rin naman kasi ito kaya hindi na rin kaduda-duda. Si Irina pa lang at si Mr. Simon ang nakakaalam nitong kasal. Balak ko rin sanang sabihin kay Mr. Ochoa, kasi siyempre boss ko ito kaya iimbitahin ko rin ito sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay ko.I was also planning to tell this to Felicity. Ewan ko ba kung bakit kailangan ko pa itong imbitahan e ang sama ng ugali no'n. Char lang. Siyempre kaibigan ko na ang babaeng iyon kaya dapat lang din na imbitahan ko ito sa kasal ko. I know that she will tell Art about this kaya hindi ko na kailangan pang sabihin dito. It is up to him kung pupunta siya
I went to the comfort room at doon ay naghilamos. Napatitig muna ako sa mukha ko ng ilang minuto. Am I just assuming o talagang si Art ang nagfire doon sa unang secretary? Is it just me or talagang si Art iyong humila sa babae noong araw na iyon? But why would he do that?I sighed. I wiped my hands dry before I decided to go outside."Hey." Agad na dumikit ang mga paa ko sa sahig. Kahit na hindi ko pa tingnan ay alam kong si Art ang nakasandal dito sa gilid sa labas ng CR na para bang hinihintay ako. Gusto kong itanong agad sa kanya kung ano ang totoo."So, magkaibigan pala kayo ni Jennie. She's a great person. Hindi siya plastik at hindi rin masama ang ugali niya." He stated. Hindi ko pa rin siya nililingon. I remained my eyes at my front habang siya ay pinapakinggan. May parte sa akin na umalis na lang dahil ayoko naman siyang makausap man lang. I don't want to communicate with him. Pero kailangan, kasi marami rin akong mga katanungan sa kanya na gusto kong ma
That was strange. Nakaramdam na nga lang ako ng paninindig ng balahibo ko dahil wala namang tao sa labas."Sino iyon?" Tanong ni Diego pagbalik ko."Wala, kalimutan mo na iyon." I wanted to forget about it. Sa totoo lang ay nakakatakot. I know I shouldn't be because I still believe that God is all-powerful. Siguradong mayroong tao doon kanina at umalis kaagad. Pero, sino naman kaya?Bumalik ako sa trabaho. I told Diego that he has to stay here and take a rest dahil kapag break time ko ay babalikan ko siya dito at mabibigay ko kung ano ang kailangan niya.Nagsimula na akong gawin ang trabaho ko. Sa break time ko ay naisipan ko munang pumunta sa opisina ni Sir bago ko puntahan si Diego sa clinic. Baka kasi gising na si Sir at baka ay nahimasmasan na iyon. Sana.I knocked on the door but no one answered. I knocked again, still, no answer kaya naisipan ko nang buksan ang pinto. I rotated the doorknob and I realized that it's locked. Napapaisip ako. Hin
There is a clinic here kaya dinala ko na siya rito. Noong una ay ayaw pa nga niyang pumunta dito pero pinilit ko siya. Siyempre hindi ako magpapatalo, alam ko namang hindi niya ako matitiis."I never thought na magkakasakit din pala ang isang Diego Archibald." I joked."Tss, I'm still human." Nakahiga siya ngayon sa kama. May towel na nakalagay sa kanyang noo. Ako naman ay nakaupo sa kanyang tabi. Ang nurse na assigned dito ay umalis muna at babalik din daw agad."Hindi ako magtatagal dito. Kailangan kong balikan si Mr. Ochoa doon dahil lasing at baka kung ano pa mangyari sa kanya doon." Tatayo na sana ako pero napatigil ako sa tanong niya."Naniwala ka ba sa sinabi niya sa iyo?"I sighed. I know that this is going to be about what Mr. Ochoa told me, na anak ako nito. Lasing ang tao, mas papaniwalaan ko ito kung nasa matino itong pag-iisip."Diego, may alam ka ba rito?" I asked him back."Maybe?""Ano ba talaga ang totoo?"