Sinabi ko sa mga kasamahan ko na may nakita akong CCTV sa loob kaya dapat 'wag na nila iyong silipin. Buti na lang din at hindi matitigas ang mga ulo nila. Sa totoo lang ay pinagtatakpan ko si Justin. Ayokong makita nilang nakasuot siya ng pambabaeng damit at make-up. Baka ipagkalat nilang bakla iyon, e hindi pa nga alam kung ano talaga ang totoo.
Naglinyahan na kaming mga contestants at naghanda na kung sino ang mauuna.
Nakita ko si Justin na naglalakad sa gilid ng stage papunta sa linyahan ng mga judges. Hindi na siya nakasuot ng pambabaeng outfit at make-up. He's wearing the casual for men. Ibig sabihin ay sinukat niya lang iyong sinuot niya kanina? Is he gay?
Sinusundan ko na lang siya ng tingin hanggang sa makaupo na siya sa harapan, sa linyahan ng mga judges.
I held my chest as I took a deep breath. Slowly, I exhaled as I closed my eyes. I am trying to focus myself on this contest. Kailangang huwag mo munang isipin si Justin, kung bakla ba siya o hi
Tumigil si manong na nagmamaneho nitong taxi kaya nagtaka ako."Manong, bakit po? May problema ba?" I asked him. He was still. Nakatingin lang siya sa harapan niya at pansin ko ang higpit na pagkakahawak niya sa manibela."M-ma'am, s-sorry pero, ibababa na kita dito." Nauutal niyang sabi. Inilipat ko ang tingin sa harapan. A tunnel is ahead. Natatakot ba si manong diyan? Hindi pa ba siya nakakadaan sa isang tunnel?I sighed. Inabot ko na lang sa kanya ang bayad at lumabas na ng taxi. I took a deep breath as I walked my way to the tunnel."Ma'am!" Tawag ni manong kaya napalingon ako sa kanya na ngayon ay nasa labas ng sasakyan niya. He looked really antsy."D-delikado po kasi diyan. H-huwag ka na pong tumuloy. P-para sa kaligtasan niyo." He stuttered. My forehead creased. I may feel something at the tunnel but I think it's nothing serious. It's just like darkness ahead and then light shows up in the end. It's nothing dangerous."Okay lang, ma
I can't believe this. Hindi ba gangster lang siya noon? When did he become the mafia boss?"Aurora, umuwi ka na." Kuya stood up from his seat. He looked so worried. Parang kinakabahan siya sa kung ano ang mangyayari sa akin dito."Kuya, kaya ako pumunta dito dahil gusto kong malaman kung anong ginagawa mo dito. Ikaw pa nga ang may sabi na dapat lumayo ako kay Art. Bakit parang magkakampi naman kayo?""That is none of your business." Singit ni Art kaya napalingon ako sa kanya. He's really cold. It seems like if something were to happen, he only remains phlegmatic. Mukhang wala na talaga siyang pakialam.I clenched my fists and glared at Art."He is my brother, Art! Hindi ko hahayaang isama mo siya sa paghihiganti mo! Tandaan mo ito, gagawin ko ang lahat para matigil na ito! I will end this mess myself! Hindi ko na kaya ang lahat ng pinanggagagawa mo! You are blinded by hatred!" I have decided. I will find his dad by myself. Wala akong pakialam kung
"Bunso, may ginawa ba sa 'yo si Arthur? Bakit parang umiiyak ka? Sinaktan ka ba niya?" Sunod-sunod na tanong ni Kuya nang makita niya ako. Tumakbo siya palapit sa akin at nag-aalalang tiningnan ang kabuuan ng katawan ko, examining if I have bruises and injuries."Wala, kuya. Okay lang ako. Gusto ko nang umuwi." Walang gana kong sabi saka patuloy na naglakad palabas."Sandali!" Someone blocked my way so I stopped and looked at him with my forehead knotted. He's one of the mafia bosses. Ang lalaking lumapit sa amin kanina no'ng nadulas ako. Nasa tabi niya ang kanyang babae. He wrapped his arm around her waist."Paano kami makakasiguro na hindi mo kami ilalantad?" Seryosong tanong nito."May utak ka ba? Nasa inyo ang childhood friend ko at ang kuya ko. Sa tingin mo ba hahayaan kong mapahamak sila?"He smirked. "Maraming traydor sa panahon ngayon.""And what do you want me to do? Stay here? Ikukulong niyo ako dito? Or maybe, you'll send your sol
I felt like I am experiencing paralysis. I couldn't move my body. Nanatili lang ang mga mata ko sa kanya. Pilit ko mang igalaw ang mga daliri ko ay hindi ko pa rin maigagalaw ang katawan ko. Sabi kasi nila, when you experience paralysis while you're lying down, igalaw mo ang mga daliri sa paa o sa kamay. I never know that I can also experience it in my state right now.I shook my head inside my thought. This isn't paralysis. I was intimidated by his aura. Pakiramdam ko ay isa akong daga sa harap ng isang leon.Nakahinga ako nang maluwag nang lagpasan ako ng dad ni Art. Pumasok na ito sa loob ng kanyang kotse. I shouldn't let him get away. What should I do? Kailangan ko siyang kausapin.Inilibot ko ang paningin sa paligid. Madilim na. Kapag umalis ako ng bahay ngayong oras ng gabi, baka maggising si nanay at maghahanap iyon sa 'kin. O baka naman ay hindi ako makakauwi kahit na dumating na ang umaga. Mag-aalala pa si nanay. Pero ayokong makatakas ulit si tito. Bak
Nakatulala lang ako dito sa labas ng entrance gate. Andito ako sa gilid habang ang mga estudyante ay dumadaan sa harap ko para pumasok sa campus. I hugged myself while I focused in my front, sa mga dumadaang mga sasakyan. My eyes may be focused there but my mind is distant. My thoughts aren't aligned with the situation. Ang isip ko ay nasa mag-ama na sina Art at si tito Alvin. They're making me insane!I decided not to go to class today. Kailangan kong hanapin agad si tito. This time, I won't let him go.Naisipan kong mamasyal sa park dahil marami akong nakikitang mga nagkakasiyahan na mga tao. Atleast, mahahawa rin ako sa kanila. But it seems like, I just felt envy. Ang saya-saya nila, whereas ako, hindi.Nakaupo ako dito sa isang bench habang pinagmamasdan sila. I managed to smile even a bit dahil nakakahawa rin naman pala ang pagiging masayahin nila. A father lifted up his daughter like an airplane. The daughter looked so happy, she enjoyed flying. The wind's
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko habang hindi pa rin naaalis ang tingin ko sa taong nasa mga braso ni Art. S-si kuya iyan, di ba?Kahit na sigurado akong si kuya nga iyon, pinipilit ng utak ko na isiping hindi si kuya iyon at ibang tao iyon. I don't know what will happen to me if it's really him.May mga taong paparating at doon ay nakita ko sina Dustin, Felicity at Florence na may kanya-kanyang dala na mga baril."Cameron, anong nangyari?" Tanong ni Florence kay Art. Nakatago pa rin ako dito sa istruktura na malayo-layo sa kanila kaya hindi nila alam na andito ako at pinapanood sila mula dito.Art's focus was on kuya. Nakatulala lang siyang nakatingin dito, like he wasn't expecting this. Kahit na nakikita ko lang siya ay ramdam ko ang panginginig niya habang hawak-hawak ang kapatid ko. Hindi ko alam kung anong nangyari pero sana naman ay aksidente lang ang lahat. P-pero kahit na aksidente pa, galit ako. Galit ako sa taong gumawa nito."I...
Hindi matanggap ni nanay na patay na si Kuya. Palagi kong napapansin na nakatulala siya, nagkukulong sa kwarto. She even cursed Art nang malaman niyang ito ang pumatay. Hinahayaan at pinapanood ko na lang siya. Masama rin ang loob ko kay Art. But I can't curse at him. Hindi ko magawang mag-isip ng masama sa kanya. I should also learn to forgive him, but as of now, hindi ko muna ibibigay iyon. Gusto ko munang humilom ang sugat na natamo namin ni nanay dahil sa kanya.4 months have passed since then. Sariwa pa rin sa akin ang nangyari. Wala na akong balita kay Art, kay Florence at sa lahat ng taong kasama ni Art. Pero nakakapagtaka dahil hindi na rin nagpapakita si Diego sa akin. I only spend my time with Irina. Namiss ko na ang lalaking iyon. Nasaan na kaya siya? Did he transferred?Sa apat rin na buwan, unti-unti na ring naghihilom ang sugat ni nanay. I just have to make sure na hindi niya makikita si Art dahil paniguradong babalik sa kanya ang nangyari."Malapi
Kunot noo kong tiningnan ang babaeng nasa harapan ko ngayon. Tinawag ba naman kasi ako sa gitna ng klase. Andito ako sa labas ng classroom habang si prof ay nagdi-discuss sa loob. Pero mabuti na lang at nakalabas ako. Nakahinga ako nang maluwag. Panay kasi papansin iyong Arthur doon e! Nagiging playboy ba naman! Kelan pa siya naging gano'n?"Aurora. Justin wants to see you." Kalmang sabi ni Heart. Siya ang nagpalabas sa akin sa classroom. Mas kumunot ang noo ko. Oh no, not this again.***I was sitting here inside the library. Umuwi na si Irina dahil kanina pa ang uwian namin. Masyado pa namang maaga kaya naisipan kong tumambay muna sa CTE library. I was too focused on my book, hindi ko namalayang may tumabi na pala sa akin at nakikibasa sa aklat na kaharap ko. "Ang ganda ah." Nagulat ako nang may bumulong sa akin, making my skin roughen. Mabilis kong tiningnan ang taong bumulong sa akin na nasa tabi ko.
Ang kwentong ito ay tungkol sa isang lalaking napuno ng poot at galit dahil sa kanyang amang pumatay sa kanyang ina. A man who has anger. An angry man loses his reason. In anger, a man will do what he afterwards regrets. From anger arise hatred, revenge, quarreling, blasphemy, contumely, and murder. This is a sin against the fifth commandment. "Thou shall not kill" (Ex. 20:13) Hatred is a kind of habitual anger, a strong dislike of or ill-will towards anyone. When a person hates someone, he sees no good in the one hated; he would like to see evil rain down on the one hated; he rejoices in all misfortune of the one hated. Hatred is a sin because it violates God's commandment: "You shall love your neighbor as yourself." If we hate certain qualities of a person, but have no antagonism towards the person himself, our feeling is not necessarily sinful. It is not hatred to detest evil qualities of others; we must hate the sin, but not the sinner. We
Have you ever been blinded by hatred and revenge? You wouldn't realize that dahil nga, nabulag ka na. Like you didn't care about right and wrong as long as you stick to what you decide on. Iyong tipong wala ka nang pakialam sa sasabihin ng iba.Revenge was the only thing that comes into my mind when my mom was killed by dad. Siyempre, siya ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko. He's my mom. At gagawin ko ang lahat para lang sa kanya, gagawin ko din ang lahat para lang maipaghiganti siya, even if it's dad that I should fight against.I planned everything, did everything to be the person that is worthy to be a rival of someone like dad. He was known as an elite and powerful member of the mafia. I was just a mere gangster who only do streetfights. I asked for the help of my fellow gangsters Felicity Veloso and Dustin Erojo, who were in a relationship since senior high.Dustin Erojo is someone I can count on. I always ask h
"Felicity? Anong ginawa mo? B-bakit mo sila binaril?"Nakahandusay na ngayon sa sahig sina Irina at Johnson. Mga wala na rin silang malay. They were shot by Felicity alone."Hindi magdadalawang-isip si Irina na patayin ka, hindi mo ba nakikita iyon? Tuluyan nang nabilog ang ulo niya at tuluyan na rin siyang nabulag sa pagmamahal niya sa lalaki! Ngayon, dapat pa nga ay magpasalamat ka sa akin e!""Sa tingin mo magpapasalamat ako sa 'yo? Hindi! Dahil gusto ko na ring mamatay! Iniwan na ako ng lahat ng taong importante sa akin! Ano na lang ang natitira sa akin? Wala!""Nagkakamali ka!!"My eyes widened. Mukhang hindi rin magpapatalo ang babae."Andito pa kami!! Ako, si Arthur, si Dustin, si Mrs. Erojo, si Mr. Ochoa! Lahat kami, andito pa! Mahal ka namin! At importante ka sa amin! Ngayon, ang tanong, importante rin ba kami sa 'yo?!"Tears fell off my cheeks. May kakaibang pakiramdam sa aking puso na nagdudulot ng saya sa akin. Despite eve
Lumabas ako ng Simbahan na nakatulala. Why does this always happen to me? Bakit palagi na lang? Bakit ako na lang ang palaging nakakaranas nito?"Aurora?!"Natigil na ang barilan, pero hinahanap ko ang sinumang nagpasimuno nito. Gusto kong ako naman ang isunod nito. Gusto kong mamatay na rin kasama ni Diego. Ano pa ang silbi ng buhay ko kung wala na ang taong mahal ko?"Aurora!!"Napaluhod ako nang dahan-dahan. Tumulo na naman ulit ang luha ko imbis na tumigil na ito at natuyo na rin sa sarili kong mukha."Aurora, tara na!!" May taong lumapit sa akin at pilit aking pinapatayo. I looked at her face and I saw Irina."I-irina. S-si Diego... Wala na siya." Mahina kong sambit at tulala pa rin."Mamaya na iyan, Aurora! Kailangan na nating umalis dito para madala kita sa isang ligtas na lugar!" Hinila na niya ako at nagpadala na rin ako sa kanya. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero wala na rin akong pakialam. Alam kong dadalhin niya
"Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo, Felicity?" I asked her. Gusto kong isipin na nagjo-joke lang siya pero napakaseryoso lang ng kanyang mukha."Please tell me you're kidding." Ulit ko pero wala siyang balak na magsalita dahilan para mainis ako sa kanya."Umalis ka na ngayon din, Felicity." I pointed the door."Maniwala ka sa akin, Aurora. Irina is not what you think she is—""UMALIS KA NA NGAYON DIN! HINDI KO KAILANMAN TATANGGAPIN ANG MGA TAONG NANINIRA SA BESTFRIEND KO!" Napasigaw na talaga ako dahil hindi ko na kaya. Ayaw ko sanang sabihin ito kay Felicity dahil nagiging kaibigan ko na rin siya. But she's way too much! Sinisiraan na niya ang kaibigan kong si Irina! Ni wala nga siyang ebidensya para mapatunayan ang sinasabi niya e! She just accuse people!Napatungo siya at umalis na ng mansyon nang walang sinasabi. Sinusundan ko na lang siya nang tingin hanggang sa tuluyan na siyang makaalis."Young lady." Tawag ni Mr. Simon. Mukhan
"Wow, congrats, Aurora! I'm so happy for you talaga!" Bati sa akin ni Irina nang sabihin ko sa kanyang magpapakasal na ako kay Diego. Natatawa talaga ako sa lalaking iyon. Masyado ba namang excited. Gumawa pa ako ng rason para hindi mapadali ang kasal namin. Like, paano ako nito bubuhayin? I can't believe that he would answer right away. He said that he has many businesses. Mayaman rin naman kasi ito kaya hindi na rin kaduda-duda. Si Irina pa lang at si Mr. Simon ang nakakaalam nitong kasal. Balak ko rin sanang sabihin kay Mr. Ochoa, kasi siyempre boss ko ito kaya iimbitahin ko rin ito sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay ko.I was also planning to tell this to Felicity. Ewan ko ba kung bakit kailangan ko pa itong imbitahan e ang sama ng ugali no'n. Char lang. Siyempre kaibigan ko na ang babaeng iyon kaya dapat lang din na imbitahan ko ito sa kasal ko. I know that she will tell Art about this kaya hindi ko na kailangan pang sabihin dito. It is up to him kung pupunta siya
I went to the comfort room at doon ay naghilamos. Napatitig muna ako sa mukha ko ng ilang minuto. Am I just assuming o talagang si Art ang nagfire doon sa unang secretary? Is it just me or talagang si Art iyong humila sa babae noong araw na iyon? But why would he do that?I sighed. I wiped my hands dry before I decided to go outside."Hey." Agad na dumikit ang mga paa ko sa sahig. Kahit na hindi ko pa tingnan ay alam kong si Art ang nakasandal dito sa gilid sa labas ng CR na para bang hinihintay ako. Gusto kong itanong agad sa kanya kung ano ang totoo."So, magkaibigan pala kayo ni Jennie. She's a great person. Hindi siya plastik at hindi rin masama ang ugali niya." He stated. Hindi ko pa rin siya nililingon. I remained my eyes at my front habang siya ay pinapakinggan. May parte sa akin na umalis na lang dahil ayoko naman siyang makausap man lang. I don't want to communicate with him. Pero kailangan, kasi marami rin akong mga katanungan sa kanya na gusto kong ma
That was strange. Nakaramdam na nga lang ako ng paninindig ng balahibo ko dahil wala namang tao sa labas."Sino iyon?" Tanong ni Diego pagbalik ko."Wala, kalimutan mo na iyon." I wanted to forget about it. Sa totoo lang ay nakakatakot. I know I shouldn't be because I still believe that God is all-powerful. Siguradong mayroong tao doon kanina at umalis kaagad. Pero, sino naman kaya?Bumalik ako sa trabaho. I told Diego that he has to stay here and take a rest dahil kapag break time ko ay babalikan ko siya dito at mabibigay ko kung ano ang kailangan niya.Nagsimula na akong gawin ang trabaho ko. Sa break time ko ay naisipan ko munang pumunta sa opisina ni Sir bago ko puntahan si Diego sa clinic. Baka kasi gising na si Sir at baka ay nahimasmasan na iyon. Sana.I knocked on the door but no one answered. I knocked again, still, no answer kaya naisipan ko nang buksan ang pinto. I rotated the doorknob and I realized that it's locked. Napapaisip ako. Hin
There is a clinic here kaya dinala ko na siya rito. Noong una ay ayaw pa nga niyang pumunta dito pero pinilit ko siya. Siyempre hindi ako magpapatalo, alam ko namang hindi niya ako matitiis."I never thought na magkakasakit din pala ang isang Diego Archibald." I joked."Tss, I'm still human." Nakahiga siya ngayon sa kama. May towel na nakalagay sa kanyang noo. Ako naman ay nakaupo sa kanyang tabi. Ang nurse na assigned dito ay umalis muna at babalik din daw agad."Hindi ako magtatagal dito. Kailangan kong balikan si Mr. Ochoa doon dahil lasing at baka kung ano pa mangyari sa kanya doon." Tatayo na sana ako pero napatigil ako sa tanong niya."Naniwala ka ba sa sinabi niya sa iyo?"I sighed. I know that this is going to be about what Mr. Ochoa told me, na anak ako nito. Lasing ang tao, mas papaniwalaan ko ito kung nasa matino itong pag-iisip."Diego, may alam ka ba rito?" I asked him back."Maybe?""Ano ba talaga ang totoo?"