Nakatulala lang ako dito sa labas ng entrance gate. Andito ako sa gilid habang ang mga estudyante ay dumadaan sa harap ko para pumasok sa campus. I hugged myself while I focused in my front, sa mga dumadaang mga sasakyan. My eyes may be focused there but my mind is distant. My thoughts aren't aligned with the situation. Ang isip ko ay nasa mag-ama na sina Art at si tito Alvin. They're making me insane!
I decided not to go to class today. Kailangan kong hanapin agad si tito. This time, I won't let him go.
Naisipan kong mamasyal sa park dahil marami akong nakikitang mga nagkakasiyahan na mga tao. Atleast, mahahawa rin ako sa kanila. But it seems like, I just felt envy. Ang saya-saya nila, whereas ako, hindi.
Nakaupo ako dito sa isang bench habang pinagmamasdan sila. I managed to smile even a bit dahil nakakahawa rin naman pala ang pagiging masayahin nila. A father lifted up his daughter like an airplane. The daughter looked so happy, she enjoyed flying. The wind's
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko habang hindi pa rin naaalis ang tingin ko sa taong nasa mga braso ni Art. S-si kuya iyan, di ba?Kahit na sigurado akong si kuya nga iyon, pinipilit ng utak ko na isiping hindi si kuya iyon at ibang tao iyon. I don't know what will happen to me if it's really him.May mga taong paparating at doon ay nakita ko sina Dustin, Felicity at Florence na may kanya-kanyang dala na mga baril."Cameron, anong nangyari?" Tanong ni Florence kay Art. Nakatago pa rin ako dito sa istruktura na malayo-layo sa kanila kaya hindi nila alam na andito ako at pinapanood sila mula dito.Art's focus was on kuya. Nakatulala lang siyang nakatingin dito, like he wasn't expecting this. Kahit na nakikita ko lang siya ay ramdam ko ang panginginig niya habang hawak-hawak ang kapatid ko. Hindi ko alam kung anong nangyari pero sana naman ay aksidente lang ang lahat. P-pero kahit na aksidente pa, galit ako. Galit ako sa taong gumawa nito."I...
Hindi matanggap ni nanay na patay na si Kuya. Palagi kong napapansin na nakatulala siya, nagkukulong sa kwarto. She even cursed Art nang malaman niyang ito ang pumatay. Hinahayaan at pinapanood ko na lang siya. Masama rin ang loob ko kay Art. But I can't curse at him. Hindi ko magawang mag-isip ng masama sa kanya. I should also learn to forgive him, but as of now, hindi ko muna ibibigay iyon. Gusto ko munang humilom ang sugat na natamo namin ni nanay dahil sa kanya.4 months have passed since then. Sariwa pa rin sa akin ang nangyari. Wala na akong balita kay Art, kay Florence at sa lahat ng taong kasama ni Art. Pero nakakapagtaka dahil hindi na rin nagpapakita si Diego sa akin. I only spend my time with Irina. Namiss ko na ang lalaking iyon. Nasaan na kaya siya? Did he transferred?Sa apat rin na buwan, unti-unti na ring naghihilom ang sugat ni nanay. I just have to make sure na hindi niya makikita si Art dahil paniguradong babalik sa kanya ang nangyari."Malapi
Kunot noo kong tiningnan ang babaeng nasa harapan ko ngayon. Tinawag ba naman kasi ako sa gitna ng klase. Andito ako sa labas ng classroom habang si prof ay nagdi-discuss sa loob. Pero mabuti na lang at nakalabas ako. Nakahinga ako nang maluwag. Panay kasi papansin iyong Arthur doon e! Nagiging playboy ba naman! Kelan pa siya naging gano'n?"Aurora. Justin wants to see you." Kalmang sabi ni Heart. Siya ang nagpalabas sa akin sa classroom. Mas kumunot ang noo ko. Oh no, not this again.***I was sitting here inside the library. Umuwi na si Irina dahil kanina pa ang uwian namin. Masyado pa namang maaga kaya naisipan kong tumambay muna sa CTE library. I was too focused on my book, hindi ko namalayang may tumabi na pala sa akin at nakikibasa sa aklat na kaharap ko. "Ang ganda ah." Nagulat ako nang may bumulong sa akin, making my skin roughen. Mabilis kong tiningnan ang taong bumulong sa akin na nasa tabi ko.
I sighed as I faced myself in front of a mirror. Andito ako sa loob ng powder room. I'm fixing myself because I'll be meeting Justin's parents. Kinakabahan ako at hindi rin mapakali. I don't know his parents but I know that they won't be easy to deal with. I can already imagine what they look like. Justin's mom is probably someone whose mind is all business and proper etiquette, and his dad is probably someone who's a gentleman at puro business lang din ang iniisip. Baka nga e artista rin ang mga iyon. Mas nakakakaba tuloy.Tiningnan ko ang suot kong uniform. Hindi ako nagdala ng dress or any extra clothes dahil unexpected naman ito. Big deal kaya ito para sa parents ni Justin? I shook my head inside my thought. Bahala na nga. Wala naman talaga akong dalang extra. Alangan namang uuwi pa ako. Tanungin pa ni nanay kung saan ako pupunta. Hindi ko muna sasabihin sa kanya ang tungkol sa pagiging fake girlfriend ko sa isang artista.Nagretouch lang ako at lumabas na rin pagk
Kanina pa ako hindi pinapansin ni Justin. Kasalukuyan kaming nasa loob ng limousine at ihahatid na niya ako pauwi. Sebastian/Xander's the one driving for us. Nagdinner lang naman kami pagkatapos ay pinapauwi na rin ako. I am now officially a fake girlfriend of Justin de Leon. I am sure na naikalat na ang tungkol sa amin."Andito na tayo." Sabi ko nang tumigil na ang sasakyan. Binuksan naman ni Xander ang pinto. Tiningnan ko si Justin pero nakatungo pa rin siya. He focused his eyes on his hands na kanina pa niya nilalaro. Parang hindi siya mapakali."Justin?" I gently held his shoulder. Hindi ko aakalaing magugulat siya kahit hindi ko naman siya ginulat. Lumayo siya sa akin saka umiwas ulit ng tingin. Kumunot ang noo ko. Hindi ko maintindihan kung bakit siya nagkaganyan."May problema ba?" I asked him."W-wala. Sige na, umalis ka na. Uh I mean, you can go. Take care." Nauutal niyang sabi, nakaiwas pa rin ng tingin."Sigurado ka? Okay ka lang? Kanina
Kanina pa ako sinusundan nitong Arthur. I'm already pissed off pero pinipigilan ko lang ang sarili ko. Nang makapasok sa classroom ay mabilis akong pumunta sa pwesto ko. Baka isipin ng mga kaklase ko at ng mga estudyante dito na nagiging malapit ang loob ko kay Arthur keysa sa boyfriend ko. I'm not even ready to forgive him. Not until my mother do."Hoy, Aurora!" Tawag ni Irina kaya nilingon ko siya. "Bili tayo ng regalo mamaya!"Now that she mentioned it, hindi ko pa nga pala naitanong kay class mayor kung paano nila natanggap si Arthur kahit apat na buwan na itong walang paramdam."Gusto ko sanang sumama kaso hindi na magiging surprise kapag ginawa ko." Kumunot ang noo ko sabay lingon kay Arthur. His face showed a bright smile as the sun's rays from outside the window hit him. I stared at him in starstruck awe. Ipinikit ko na lang ang sariling mga mata at itinuon ulit ang atensyon kay Irina."Uh, sige, Irina." I smiled at her."Isama mo na boyfri
Sinusundan ko na lang ng tingin si Art habang papasok ito sa kanilang mansyon. I can imagine what he truly feels right now as he step inside that house. Nararamdaman ko ang lungkot at pag-iisa niya. Hindi ko alam kung ano na ang nangyari sa kanila ng dad niya, pero pakiramdam ko ay hindi pa rin sila nagkaayos. Kung bati na sila, edi sana magkasama na sila ngayon diyan sa mansyon. And Arthur wouldn't have to feel lonely. Gusto kong tanungin sa kanya kung ano na ang nangyari, kung kumusta na sila ni tito. I wanted to know.Bigla ko na lang naalala ang nakaraan, no'ng hindi pa dumating si tito sa buhay nila, no'ng buhay pa si tita. Araw-araw akong pumapasok sa mansyon nila. Arthur and I always play inside. Minsan nga e nakatulog pa ako diyan. Magkatabi pa kami ni Arthur noon. But before, we didn't feel any awkwardness at all. Hindi pa kami nahihiya sa isa't-isa. We were so innocent then, mga isip-bata pa kami. Iba talaga ang nagagawa ng puberty sa buhay ng tao.Pagkapasok
Hindi ko maintindihan kung bakit gano'n si Arthur. I mean, he's just weird. He always annoy me, walang araw talaga na hindi siya nagpapapansin sa akin. Hindi pa rin ako makapaniwalang nagawa niyang ibrainwash si nanay. Even if he would try to explain himself, hindi ko naman siya pinapakinggan. Kapag si nanay naman ang tinatanong ko, wala naman akong matinong nakukuha sa kanya. She told me that I should just listen to Arthur. Kaya sa huli, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung bakit.Justin, on the other hand, seemed so busy. Hindi na niya ako nilalapitan. Kapag nakikita niya ako, iiwas lang siya. I would try to reach out to him, but he really don't want to see me. May mga itatanong pa sana ako sa kanya."Tara na?" Salubong ni Arthur pagbaba ko pa lang ng hagdan. He's wearing a polo na nakainsert sa pants niya. Nakablack shoes naman siya sa pang-ibaba. His sparkling earring hangs on his other ear. Mukhang pormal na pormal siya ngayon
Ang kwentong ito ay tungkol sa isang lalaking napuno ng poot at galit dahil sa kanyang amang pumatay sa kanyang ina. A man who has anger. An angry man loses his reason. In anger, a man will do what he afterwards regrets. From anger arise hatred, revenge, quarreling, blasphemy, contumely, and murder. This is a sin against the fifth commandment. "Thou shall not kill" (Ex. 20:13) Hatred is a kind of habitual anger, a strong dislike of or ill-will towards anyone. When a person hates someone, he sees no good in the one hated; he would like to see evil rain down on the one hated; he rejoices in all misfortune of the one hated. Hatred is a sin because it violates God's commandment: "You shall love your neighbor as yourself." If we hate certain qualities of a person, but have no antagonism towards the person himself, our feeling is not necessarily sinful. It is not hatred to detest evil qualities of others; we must hate the sin, but not the sinner. We
Have you ever been blinded by hatred and revenge? You wouldn't realize that dahil nga, nabulag ka na. Like you didn't care about right and wrong as long as you stick to what you decide on. Iyong tipong wala ka nang pakialam sa sasabihin ng iba.Revenge was the only thing that comes into my mind when my mom was killed by dad. Siyempre, siya ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko. He's my mom. At gagawin ko ang lahat para lang sa kanya, gagawin ko din ang lahat para lang maipaghiganti siya, even if it's dad that I should fight against.I planned everything, did everything to be the person that is worthy to be a rival of someone like dad. He was known as an elite and powerful member of the mafia. I was just a mere gangster who only do streetfights. I asked for the help of my fellow gangsters Felicity Veloso and Dustin Erojo, who were in a relationship since senior high.Dustin Erojo is someone I can count on. I always ask h
"Felicity? Anong ginawa mo? B-bakit mo sila binaril?"Nakahandusay na ngayon sa sahig sina Irina at Johnson. Mga wala na rin silang malay. They were shot by Felicity alone."Hindi magdadalawang-isip si Irina na patayin ka, hindi mo ba nakikita iyon? Tuluyan nang nabilog ang ulo niya at tuluyan na rin siyang nabulag sa pagmamahal niya sa lalaki! Ngayon, dapat pa nga ay magpasalamat ka sa akin e!""Sa tingin mo magpapasalamat ako sa 'yo? Hindi! Dahil gusto ko na ring mamatay! Iniwan na ako ng lahat ng taong importante sa akin! Ano na lang ang natitira sa akin? Wala!""Nagkakamali ka!!"My eyes widened. Mukhang hindi rin magpapatalo ang babae."Andito pa kami!! Ako, si Arthur, si Dustin, si Mrs. Erojo, si Mr. Ochoa! Lahat kami, andito pa! Mahal ka namin! At importante ka sa amin! Ngayon, ang tanong, importante rin ba kami sa 'yo?!"Tears fell off my cheeks. May kakaibang pakiramdam sa aking puso na nagdudulot ng saya sa akin. Despite eve
Lumabas ako ng Simbahan na nakatulala. Why does this always happen to me? Bakit palagi na lang? Bakit ako na lang ang palaging nakakaranas nito?"Aurora?!"Natigil na ang barilan, pero hinahanap ko ang sinumang nagpasimuno nito. Gusto kong ako naman ang isunod nito. Gusto kong mamatay na rin kasama ni Diego. Ano pa ang silbi ng buhay ko kung wala na ang taong mahal ko?"Aurora!!"Napaluhod ako nang dahan-dahan. Tumulo na naman ulit ang luha ko imbis na tumigil na ito at natuyo na rin sa sarili kong mukha."Aurora, tara na!!" May taong lumapit sa akin at pilit aking pinapatayo. I looked at her face and I saw Irina."I-irina. S-si Diego... Wala na siya." Mahina kong sambit at tulala pa rin."Mamaya na iyan, Aurora! Kailangan na nating umalis dito para madala kita sa isang ligtas na lugar!" Hinila na niya ako at nagpadala na rin ako sa kanya. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero wala na rin akong pakialam. Alam kong dadalhin niya
"Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo, Felicity?" I asked her. Gusto kong isipin na nagjo-joke lang siya pero napakaseryoso lang ng kanyang mukha."Please tell me you're kidding." Ulit ko pero wala siyang balak na magsalita dahilan para mainis ako sa kanya."Umalis ka na ngayon din, Felicity." I pointed the door."Maniwala ka sa akin, Aurora. Irina is not what you think she is—""UMALIS KA NA NGAYON DIN! HINDI KO KAILANMAN TATANGGAPIN ANG MGA TAONG NANINIRA SA BESTFRIEND KO!" Napasigaw na talaga ako dahil hindi ko na kaya. Ayaw ko sanang sabihin ito kay Felicity dahil nagiging kaibigan ko na rin siya. But she's way too much! Sinisiraan na niya ang kaibigan kong si Irina! Ni wala nga siyang ebidensya para mapatunayan ang sinasabi niya e! She just accuse people!Napatungo siya at umalis na ng mansyon nang walang sinasabi. Sinusundan ko na lang siya nang tingin hanggang sa tuluyan na siyang makaalis."Young lady." Tawag ni Mr. Simon. Mukhan
"Wow, congrats, Aurora! I'm so happy for you talaga!" Bati sa akin ni Irina nang sabihin ko sa kanyang magpapakasal na ako kay Diego. Natatawa talaga ako sa lalaking iyon. Masyado ba namang excited. Gumawa pa ako ng rason para hindi mapadali ang kasal namin. Like, paano ako nito bubuhayin? I can't believe that he would answer right away. He said that he has many businesses. Mayaman rin naman kasi ito kaya hindi na rin kaduda-duda. Si Irina pa lang at si Mr. Simon ang nakakaalam nitong kasal. Balak ko rin sanang sabihin kay Mr. Ochoa, kasi siyempre boss ko ito kaya iimbitahin ko rin ito sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay ko.I was also planning to tell this to Felicity. Ewan ko ba kung bakit kailangan ko pa itong imbitahan e ang sama ng ugali no'n. Char lang. Siyempre kaibigan ko na ang babaeng iyon kaya dapat lang din na imbitahan ko ito sa kasal ko. I know that she will tell Art about this kaya hindi ko na kailangan pang sabihin dito. It is up to him kung pupunta siya
I went to the comfort room at doon ay naghilamos. Napatitig muna ako sa mukha ko ng ilang minuto. Am I just assuming o talagang si Art ang nagfire doon sa unang secretary? Is it just me or talagang si Art iyong humila sa babae noong araw na iyon? But why would he do that?I sighed. I wiped my hands dry before I decided to go outside."Hey." Agad na dumikit ang mga paa ko sa sahig. Kahit na hindi ko pa tingnan ay alam kong si Art ang nakasandal dito sa gilid sa labas ng CR na para bang hinihintay ako. Gusto kong itanong agad sa kanya kung ano ang totoo."So, magkaibigan pala kayo ni Jennie. She's a great person. Hindi siya plastik at hindi rin masama ang ugali niya." He stated. Hindi ko pa rin siya nililingon. I remained my eyes at my front habang siya ay pinapakinggan. May parte sa akin na umalis na lang dahil ayoko naman siyang makausap man lang. I don't want to communicate with him. Pero kailangan, kasi marami rin akong mga katanungan sa kanya na gusto kong ma
That was strange. Nakaramdam na nga lang ako ng paninindig ng balahibo ko dahil wala namang tao sa labas."Sino iyon?" Tanong ni Diego pagbalik ko."Wala, kalimutan mo na iyon." I wanted to forget about it. Sa totoo lang ay nakakatakot. I know I shouldn't be because I still believe that God is all-powerful. Siguradong mayroong tao doon kanina at umalis kaagad. Pero, sino naman kaya?Bumalik ako sa trabaho. I told Diego that he has to stay here and take a rest dahil kapag break time ko ay babalikan ko siya dito at mabibigay ko kung ano ang kailangan niya.Nagsimula na akong gawin ang trabaho ko. Sa break time ko ay naisipan ko munang pumunta sa opisina ni Sir bago ko puntahan si Diego sa clinic. Baka kasi gising na si Sir at baka ay nahimasmasan na iyon. Sana.I knocked on the door but no one answered. I knocked again, still, no answer kaya naisipan ko nang buksan ang pinto. I rotated the doorknob and I realized that it's locked. Napapaisip ako. Hin
There is a clinic here kaya dinala ko na siya rito. Noong una ay ayaw pa nga niyang pumunta dito pero pinilit ko siya. Siyempre hindi ako magpapatalo, alam ko namang hindi niya ako matitiis."I never thought na magkakasakit din pala ang isang Diego Archibald." I joked."Tss, I'm still human." Nakahiga siya ngayon sa kama. May towel na nakalagay sa kanyang noo. Ako naman ay nakaupo sa kanyang tabi. Ang nurse na assigned dito ay umalis muna at babalik din daw agad."Hindi ako magtatagal dito. Kailangan kong balikan si Mr. Ochoa doon dahil lasing at baka kung ano pa mangyari sa kanya doon." Tatayo na sana ako pero napatigil ako sa tanong niya."Naniwala ka ba sa sinabi niya sa iyo?"I sighed. I know that this is going to be about what Mr. Ochoa told me, na anak ako nito. Lasing ang tao, mas papaniwalaan ko ito kung nasa matino itong pag-iisip."Diego, may alam ka ba rito?" I asked him back."Maybe?""Ano ba talaga ang totoo?"