VIII - Enrollment

Asteria's Point of View

Ilang oras na akong pabalik-balik sa salamin para tingnan kung bumagay sa akin ang pagkakatali ng buhok ko. Kulay puting T-shirt lamang ang isinuot ko na p-in-artner-an ko ng itim na pantalon na binili ko sa mismong store ng Adidas noong magtungo kami roon. 

“Iha, halika na, baka mahuli pa tayo. Mga alas singko ng hapon ay magsasara na ang registrar,” wika nito habang kumakatok sa pintuan. Hindi naman na ako nag-atubili pa at lumabas na ng silid. Tumambad sa akin ang matamis na ngiti ni Tiya Cecilia na ibinalik ko naman. 

“Napakaganda mo naman, iha. Kahit ang simpleng T-shirt ay bumabagay sa iyo. Halika na at baka tayo ay mahuli pa,” saad nito at kinuha ang payong. Sinara din nito ang pintuan ng bahay. 

Itatanong ko sana kung nasaan si Gray, ngunit mas mabuti kung tatahimik na lang ako dahil baka kung ano pa ang isipin ni Tiya Cecilia. At saka ano ba ang pakialam ko kung hindi na siya sasama?

Pagkalabas ay sariwang hangin ang unang bumungad sa amin. Kasabay niyon ang mga lalaking nakaupo sa puno na ngayon ko lang nakita. “Magandang tanghali, Tiya Cecilia at sa magandang binibini na kasama mo,” wika nito habang pumapaswit na parang mga tricycle driver kapag may lumabas na tao sa mall upang alukin sumakay.

“Maglubay nga kayo, Felis. Sa susunod na papaswitan ninyo si Asteria ay tatamaan kayo sa akin, nakukuha ninyo?” asik ni Tiya Cecilia habang nakapamaywang pa. Hindi pa man kami nakakaalis nang tumambad sa amin ang mukha ni Leiya. Mukhang balak na naman niyang sirain ang araw ko. Nasa gilid niya si Gray. Marahil ay sinundo niya ito. Kaya pala gusto niyang sumama, dahil pala kay Leiya.

“Nandito ka na pala, Leiya. Sexy naman!” sigaw ng mga lalakong kaninang pumaswit sa kanya. Agad naman silang nginitian ni Leiya at nagsalita, “Oo naman, dito na rin ako mag-aaral at huwag n'yo nang tangkaing magkagusto sa akin dahil mayayaman lang ang puwede sa akin. Hindi ako pumapatol sa mga kagaya n'yong tambay!” sigaw ni Leiya saka dumila pa. Nainis naman ang mga ito na akmang tatayo nang pigilan ito ni Gray. “Pagsabihan mo iyan, Gray. Hindi pa rin nagbabago ugali niyan!” galit na wika ng mga ito at tuluyan nang bumalik sa bukid na kanilang inaani.

Hindi niya sinabi na bilyonaryo pala ang gusto nitong mapangasawa. Well, huwag ko sana siyang makitang magkaroon ng asawa na taga-probinsya, baka mabaliw ito.

“Iha, hindi tama ang ginawa mo. Mas makabubuti kung hihingi ka sa kanila ng paumanhin,” wika ni Tiya Cecilia na ikinabuntonghininga nito.

“Ngunit—” tututol na sagot nito nang magsalita si Gray at sumang-ayon sa kanyang ina kaya wala itong nagawa kundi magtungo sa mga lalaki at sumigaw ng paumanhin kaya hindi ko mapigilang matawa dahil mukha siyang tanga roon nang dumako sa akin ang tingin nilang lahat.

“Mas mabuti kung magtutungo na tayo. Masyado nang nauubos ang oras natin dito,” wika ni Tiya Cecilia at nagsimulang maglakad kaya sinundan ko na lamang ito. Nasa likod naman sina Gray at Leiya.

Hindi ko magawang sumilip sa kanilang dalawa nang biglang hawakan ni Gray ang braso ko na ikinalingon ko. “Yes?” tanong ko, ngunit nginitian niya lamang ako.

“Ang ganda mo ngayong araw, binibini,” papuri niya habang nakatingin naman si Leiya sa amin at umirap.

“Ano ka ba, Gray. Hindi ngayon ang oras para maglandian kayo sa harap ko,” wika nito. Mabuti na lamang at nagsalita ito, kung hindi ay makikita ni Gray ang pagpula ng mga pisngi ko na tinago ko hanggang sa makarating kami sa isang paaralan. Nakikita ko ang mga estudyante na lumalabas doon na nakasuot ng kulay dark blue na palda na p-in-artner-an ng blouse na may necktie na parang sa Hogwarts. Ang iba lang ay iisa lamang ang kulay.

Malaki ang paaralan. Pagpasok namin ay nakita na agad namin ang registrar office. Sobrang init dito, paano kaya sila hindi pinagpapawisan gayong napakahaba ng manggas na suot nila? Sumilip sa bintana ng registrar ang isang matandang kalbo na lalaki na nakasuot ng salamin. “Ano ang kailangan nila?” tanong nito. Ang mga dumadaan ay napapatingin sa amin. Hindi ko alam kung sino ba ang tinitingnan nila. Baka ang kasuotan ni Leiya na maiksi dahil nakasuot ito ng croptop na p-in-artner-an niya ng maiksing short.

“Ie-enroll ko silang tatlo ngayong semester. Ayos lamang ba 'yon?” tanong ni Tiya Cecilia habang hawak pa rin ang payong na hindi naman namin nagamit.

“Ayos lang, paaralan ito, eh. Magtaka ka po, misis, kung ie-enroll mo siya sa hospital,” pilosopong wika nito na ikinatawa ng ilang estudyante na nasa pila.

“Tiya Cecilia, ako na po ang kakausap,” wika ko na ikinatango nito. “Can you just give us the form we need to fill up?” wika ko rito. Agad naman itong kumuha ng isang form at iniabot sa aming tatlo. Nagsimula na akong mag-fill up. About business ang inilagay kong course dahil ito naman talaga ang course ko kahit nasa siyudad pa ako. Second year college na ako at mukhang gano'n din naman ang kasama ko. Mabuti na lamang at nagsisimula pa lang ang klase kaya hindi ako mahuhuli. Kaya lang, wala rito si Blaire na lagi naming kopyahan ni Claire.

Pagkayari niyon ay pinaghintay lang kami nito at sinabi ang mga kakailanganin sa school. May ilang subject na magkaklase kaming tatlo, pero iba-iba ang kurso namin. Si Gray ay Tourism, ako ay Business Management, habang si Leiya naman ay Education. 

Kahit pala may attitude siya ay gusto rin pala niyang magturo sa mga bata. Well, hindi ko dapat siya husgahan. Naiwan kami ni Gray na naghihintay dahil pinoproseso pa ang kay Leiya. Walang nagsasalita sa amin nang putulin niya ang katahimikan. “Pasensya ka na, sinabi kasi sa akin ni Leiya na mag-e-enroll din siya kaya sinabay ko na rin,” wika niya na ikinatango ko na lamang. May isang tanong ako na nais itanong sa kanya kaya naglakas loob akong itanong ito.

“Bakit mo nga pala ako tinatawag na paraluman? Ano ba ang ibig sabihin no'n?” tanong ko dahil simula nang mapunta ako sa lugar nila ay never niya pa akong tinawag sa pangalan ko. Sa halip ay puro binibining paraluman ang sinasabi niya.

“Kasi ang ibig sabihin nito ay beauty queen at bagay na bagay iyon sa 'yo kasi pine-present mong mabuti ang kagandahan mo at—” Naputol ang sasabihin niya nang biglang lumabas si Leiya at niyakap si Gray.

Nakangiti naman sa akin si Tiya Cecilia. “Halika na kayong tatlo at mukhang uulan,” wika nito. Ilang oras na rin pala kaming narito, ngunit mga nasa bandang alas tres pa lang ay madilim na at nagbabadyang umulan kaya dali-dali nitong binuksan ang payong nito, subalit dalawa lang ang kasya rito.

“Mauna na po kayo, Ina. Maliligo na lang ako sa ulan,” wika ni Gray. Ngunit hindi ito pumayag, lalo na si Leiya.

“Hindi puwedeng mabura ang makeup ko at mabasa ang suot ko ngayong araw,” asik nito kaya agad akong napabuntonghininga.

“Mauna na kayong dalawa, maliligo na lang din ho ako sa ulan. Mukhang mas masaya naman ang gawain na iyon kaysa sa boring na pagpapayong,” maarteng wika ko at kunwari pang nagtaray, pero mukhang gumagawa lang ako ng dahilan para makasama ko si Gray.