ARNALDO POV Dahil sa impluwensya ko ay nagkaroon ako ng back-up sa paghabol sa grupo nila Tim. Tinawagan ko ang taga interpol kong kaibigan na naghihintay lamang ng aking go signal upang kami ay respondihan kung sakaling magka aberya sa planong ginawa ni Benjamin. May Helicopter din na tumutugis sa mga ito. Kahit pa sinabihan na ako ng aking kaibigan na umalis na ako at sila na ang bahala ay hindi ako nagpatinag gusto kong makita mismo sa aking mga mata ang pagdakip kay Tim at sa grupo niya. "mag-iingat kayo!" mahinahong saad ko kay Benjamin "ikaw din Arnaldo mag-iingat ka," sagot niya sa akin "Sh*t Benjamin, sa bandang likod mo." sabi pa ni Ana. Tuloy ang palitan ng kanilang putukan , dumami na ang mga tauhan ni Mr.Alejandro na tumutugis sa amin samantalang ibinaba na namin ang tawag para makapag focus na kami sa aming mga kalaban. Nang makadikit ako sa sasakyan ng anak ni Mr.Alejandro ay nagpakawala ako ng tuloy tuloy na putok ng baril sa sasakyan nito, Lima na lamang sila
Napapamura ako sa galit. Bakit ngayon pa!. "SH*T" malakas kong sigaw sa loob ng aking sasakyan saka ko pinaharurot ang aking sinasakyan papunta sa pier. Kahit na alam kong walang kasiguraduhan kung makikita ko pang buhay sila Ana at Benjamin ay naglakas pa rin ako ng loob hindi ko sila basta pwedeng iwan at isa pa nakasalalay din din ang buhay ng aking mag-iina , sigurado akong kayang gawin ng mga ito ang sinasabi nila kundi ko pupuntahan ang mga ito. Nagmasid masid muna ako sa pier ng marating ko ito, masyadong tahimik ang lugar na iyon at napaka-dilim ng paligid. Lahat ng ilaw ay nakapatay. Nang makababa na ako sa aking sinasakyan ay biglang nag ring muli ang aking telepono. Nakita kong numero ito ni Ana. Agad kong sinagot ang tawag nito. "clap clap clap! very good Arnaldo ganyan nga marunong ka naman palang tumupad sa usapan," bungad na sabi nito sakin. Biglang bumukas ang ilaw sa speed boat na aming ginamit. Nakita kong nakatali sa itaas nito na tila nakapako sa krus si Benjamin
Ilang oras lang ang nakalipas ay nakarating na ako sa island. Lumapag ako sa bandang dalampasigan. Pagkahintong pagkahinto ng speedboat ay tinakbo ko kaagad ang aming bahay kubo. Nanlumo naman ako sa aking mga nadaanan, mga katawan ng mga taong nakahandusay sa daan at wala ng buhay. Kilala ko ang isa sa mga ito. Si Charles ang tauhan ni Tim na nagturo sa kaniya. “Amelia !!! (Sigaw ko dito habang ako ay papalapit sa aming bahay) LOVE!!!! ANTHONY! NOAH, Sigaw ko pa . “CARLOS! NASAAN KAYO?!” Hinalughog ko ang buong bahay ngunit hindi ko nakita sa loob ang aking mag iina. Naabutan ko ang gulo-gulo naming mga gamit, tila nanlaban pa si Amelia sa mga taong pumasok sa aming bahay, bukas na bukas din ang pintuan sa likuran at sira ang lize size na bintana namin kaya malayang nililipad ang kurtinang puti sa malakas na ihip ng hangin. Puro dugo ang kurtinang iyon. “AMELIA! Huhuhuh” sigaw ko habang humahagulgol ako. Dumating na ang kinatatakutan ko. Nadamay na ang aking mag iina ng dahil sa pa
"Carlos, wag ka munang masyadong kumilos, maupo ka muna malalim ang mga naging tama mo. Maya-maya ka na muna magsalita." sabi ko pa dito , inalalayan ko siya upang makaupo siya ng maayos, napasandal naman ito at napapa-ingit sa sakit ng kanyang mga sugat. Sinubukan ko namang maghanap ng gamot sa aming medicine area. Mabuti na lang at laging may stock si Amelia ng mga antibiotics at mefenamic.Pinalipas ko ang maghapon hanggang makabawi na siya ng lakas saka ako nagsimulang magtanong sa kanya ng nangyari sa isla. Hindi na ako mapakali sa aking pagkakaupo. Ang pinagtataka ko ay ang hindi pa rin pagsagot sa akin ni General , hindi ko naman makontak pa magpa hanggang ngayon si Detective."anong ngyari dito sa island Carlos? pano kayo napasok ng mga yun? " tanong ko kay Carlos"boss hindi ko din alam, maingat naman kami sa mga naging kilos namin , hindi ko na din sinasama si Amelia sa tuwing pupunta ako ng bayan. Mag-isa na lang akong lumuluwas. Bigla na lang napalibutan nila ang island pe
AMELIA POVSA ISLANDIlang buwan na din ang nakalipas matapos ang nakakatakot na karanasan namin sa island, lumalaki na rin ang aking tiyan. Araw na lang ang hinihintay namin para isilang ko ang bago naming magiging supling ni Arnaldo. Excited na din si Anthony sa paglabas ng kaniyang kapatid pero hindi pa rin maiwasang hanapin niya sa amin si Noah. Kaya naman napagdesisyunan namin ni Arnaldo na sabihin na sa kaniya ang lahat. Matalino naman si Anthony kaya naman naintindihan niya kung bakit hindi namin kaagad sinabi sa kaniya ang nangyari sa kaniyang kapatid. Palagi ding nag-fo-follow up si Arnaldo kila Kernel. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa ring lead ang mga kapulisan sa kung nasaan na si Anthony.Napag-alaman naming kaya pala hindi na sumasagot itong si Detective kay Arnaldo noong mga sandaling iyon ay dahil sa kinitil pala nito ang sarili niyang buhay ng ituro niya ang kinaroroonan namin kila Tim dahil sa binabagabag siguro siya ng kaniyang konsensya. Nalaman naming nagka-atras
MAKALIPAS ANG 5 TAONTHE WEDDINGNakangiti akong nakaupo sa harapan ng isang malaking salamin sa tapat ng malaking bintana mula sa aming sala, habang humahampas ang malamig na simoy ng hangin sa aking pisngi ay minuni-muni ko ang lahat ng magaganda at panget na nangyari sa aming dalawa ni Arnaldo. Ang nakalipas na limang taon ay parang isang kisap mata na lumipas. Mabilis na nagdaan ang taon dahil sa pag eenjoy namin sa piling ng isa’t-isa kasama ng aming supling. Ang mga bagay na noon ay pinangapangarap ko lang ngayon ay nasa aking harapan na.Nakamasid ako sa mga speed boat na nagsisidaong sa dalampasigan ng aming pang-pang . Unti unting nagsidatingan ang aming mga bisita. Isang kilalang make-up artist kasama ang kanyang glam team ang nag-aayos sa akin sa mga oras na ito. Kitang kita ko ang aking mga anak na masayang nakikipaglaro sa kanilang ama habang naghihintay sa mga bisitang nagsisipag datingan. Magiliw na tinaggap ng mga ito ang mga taong dumadating upang makidalo sa aming pa
THE WEDDING VOW AMELIA POV Natatawang naiiyak kami parehas ni Arnaldo ng kami ay magtapat na sa harapan ng altar. Humalik pa ako sa aking mga anak na kasamang naghihintay ni Arnaldo sa harapan ng altar. "you look stunning Mommy!" malambing na sabi sa akin ni Anthony "ang ganda ganda naman ni Mommy,! Daddy. hihi" sabi din ni Antonette "thank you mga anak!" natutuwa na naiiyak kong sabi sa aking mga anak. Kinuha naman sila ni Mommy, kasama nila itong umupo sa upuan sa harapan. Nagsimula na ang seremonyas ng kasal, naging tahimik ang lahat at seryosong nakikinig sa misa ng Pari. Mahinong nagsimulang magsalita si Father para sa amin ni Arnaldo "Amelia!, Arnaldo Ang pag-aasawa ay hindi palaging masaya. Dadaan at dadaan kayo sa problema, kapg dumating na kayo sa puntong parang hindi niyo na kaya , huminga kayo, magdasal kayo at ipanalangin ninyo ang bigyang kalinawan ang inyong mga isip . Palagi ninyong piliin ang patawin ang isa't-isa. Tandaan ninyo walang perpektong tao, lahat t
Noon nagdududa ako kung makikita ko pa ang taong magiging kabiyak ng aking puso pero magmula ng makasama kita alam kong ikaw na ang gusto kong makasama habang buhay. Nangangako ako na araw-araw ay ipaparamdam ko sa iyo ang wagas na pagmamahal ko para sa inyo ng mga bata. Mag-away man tayo pero palagi akong magbababa ng aking pride at paulit ulit na hihingi ng tawad. Gusto kitang yakapin tuwing gabi, ikaw ang pinaka magandang nangyari sa aking buhay. Nangangako akong walang makakapag hiwalay sa atin kahit na sino o kahit na ano pang humadlang sa ating dalawa. Kayo ng mga bata ang aking tahanan, at wala akong ibang uuwian kundi kayo lamang. Nangangako ako Love na ang bawat paghalik ay mapupuno ng higit kesa kahapon at ang mga araw na ating pagsasaluhan ay palalaguin , pupunuin ng pagmamahalan at debosyon. Nangangako ako na pahahalagahan kita at ang mga bata, lagi kong iisipin ang inyong nararamdaman, irerespeto kita sa bawat desisyong aking gagawin. Love gusto kong ikaw ang makikita ko