"alam mo bang hindi tinuloy ni Dra. Renata ang pinapagawa ni Tim?!" sabi naman ni Detective. Nagulat naman si Kenzo sa sinabi nito. "huh?! ibig sabihin anak talaga ni Sandra si Noah? eeh pano yung tumor niya sa ulo niya. Hindi pa rin yun natatanggal hanggang ngayon." sabi naman ni Kenzo na kinagulat ko. Alam din pala nito ang tungkol sa pagpapalitan na ginawa nila Tim noon, ibig sabihin kasabwat din ito ng dalawa. Hindi ko mapigilan ang sobrang galit na naramdaman ko. Anong klaseng mga tao ito. Kinaya ng konsensya nila na may argabyaduhin silang isang musmos na batang walang kalaban laban sa kanila. Hindi na nila inisip na maaring ikamatay ni Noah anytime dahil hindi siya nabibigyan ng medical attention na dapat ay noon pa niya natatanggap. Pasugod na sana ako ng awatin ako ng aking mga kaibigan. "bro wag, hintayin nating matapos niya ang kanyang sasabihin." pag-aawat sakin ni Oscar "oo nga bro, gusto mo bang mahuli sila Sandra o hindi?!, isipin mo na lang Bro as soon as possible
ARAW NG OPERASYON NI NOAH Ipinasok na nga ng Operating Room si Noah. Matapang na humarap ang bata sa kanyang pagdadaanang madugong operasyon. Nakangiti pa siya sa amin at kumakaway habang ipinapasok na siya ng mga nurse sa loob ng silid na iyon. Dahil sa murang edad pa ni Noah hindi niya alintana ang panganib ng pagdadaanan niyang operasyon. Mula naman sa labas ng operating room ay nagdadasal kami nila Mommy na maging maayos ang magiging resulta ng operasyon niya. Batay sa paliwanag sa akin ni Doctor Hernandez risky ang operasyon na gagawin nila para kay Noah. Matapos ang magiging operasyon niya ay kakailanganing i monitor siya sa recovery room ng 3 hanggang 4 na oras bago ito tuluyang ilipat ng kanyang silid. Dahil na din sa matinding pag-aalala namin ni Mommy ay matiyaga kaming naghintay sa tapat ng pintuan ng operating room kung saan pinasok si Noah, matiyaga kaming naghihintay ng kahit na anong magiging balita mul sa mga nurse at doctor ni Noah na nagsasagawa ng kaniyang brain o
"Bro tumawag sakin si John hindi ka daw kasi niya makontak kanina ka pa niya tinatawagan laging busy ang phone ko sinabi ko sa kanya na kausap mo si Detective Benson tungkol kila Sandra, lumabas na daw kasi sila Doctor Hernadez, hinahanap ka." sabi sakin ni David Hindi pa man kami nakaka order ng aming maiinom ay bumalik na kami kaagad sa taas, Humingi ako ng pasensya kay Doctor Hernandez sa paghihintay nito sa aming pagbabalik. Kasama niya ng ibang Doctor pa na nag-asikaso kay Noah, ito ang mga espesyalista sa University Hospital na iyon na nag-hahandle ng mga special cases kagaya ng kay Noah . Hinihingal pa kaming dalawa ni David ng maabutan namin ito na naghihitnay sa amin sa tapat ng pintuan ng operating room kung saan nila tinaggalan ng cyst si Noah. "Pasensya na Doctor Hernandez bumaba lang kami saglit sa cafeteria. kamusta na si Noah?" magalang kong tanong sa Doctor na kumakapit ng cases kay Noah. "it's okay Arnaldo, (dumating na din si Mommy sa kalagitnaan ng pag-uusap nam
IAN POV Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Si Arnaldo ba tong nasa harapan namin?! Bahagya ko pang kinusot ang aking mata dahil hindi ko maisip na lilitaw na naman ito ng biglaan. Walang message-message o tawag man lang itong si Arnaldo sa aming kaibigan. Hindi namin lubos maisip na makalipas ang mahigit na isang buwan magmula ng umuwi siya sa Pilipinas ay ito na naman muli siya sa aming harapan, akala mo ay kaboteng lulubog-lilitaw. Urong-sulong pa kami ni Sophia, hindi kasi namin maintindihan kung tutuloy kami o hindi sa aming paglalakad papunta sa direksyon ng bus stop kung saan ito nakapwesto. “Girl tayo ba hinihintay ni Arnaldo?” bulong ko kay Sophia, “Ewan ko diyan! Parang tayo nga kasi kung si Amelia dapat sa harapan siya dumaan” sagot naman ni Sophia sakin. Nagbubulungan pa rin kami habang naglalakad. “Haist! Tara na dumiretso na tayo hindi na natin maabutan ang bus pag naiwan tayo aabutin na naman tayo ng isang oras kakahintay para sa susunod na byahe” nagmamadali
"So bakit nga hindi ka man lang tumawag o nag message kay Amelia magmula ng umuwi ka sa Pinas?" tanong ko sa kanya"Ganito kasi yan Ian, simula kasi ng magka aberya dahil sa pagtakas ni Sandra naging busy na din ako sa pag-aasikaso ng seguraidad naming lahat pati na din ang paghahanda para sa magiging operasyon ni Noah. Kaya ng maging successful ang operasyon ng pagtanggal sa cyst sa ulo ni Noah ay hindi na ako nag aksaya ng oras at tumulak na ako kaagad papunta dito sa Canada." sagot naman niya samin. Habang siya ay nagpapaliwanag ng kaniyang side ay ramdam namin ni Sophia ang sinseridad niya pero ayaw naming basta na lang bumigay kaagad kaya naman sinimulan ko naman ang pag-uusisa sa kanya."Oh sige sabihin na nating nakakulong na nga sila Sandra, ngayon pano ang kasal niyo? gagawin mong kabet ang kaibigan namin ganon?! AY ARNALDO A BIG NO NO kami diyan." tahasan kong sabi sa kanya"Wala na si Sandra. (seryosong sabi nito samin, natigilan naman kami sa pagiging atrimitida naman dit
AMELIA POVHabang naglalakad palabas ng aking opisina ay tinawagan ko kaagad sila Ian baka sakaling maabutan ko pa ang mga ito bago tuluyang umuwi sa bahay namin, na-guilty din kasi ako ng paunahin kong pauwiin kanina sila Sophia, gusto ko rin sanang mag- unwind ngayong araw sa sobang daming trabaho gusto ko sanang huminga at magpagpag muna sa labas bago umuwi ng bahay pwede ko namang abisuhan na lang si Ana para mag stay muna ng ilang oras sa bahay bago umuwi . Rush hour na rin ngayong mga oras na ito, isa pa ay weekends na naman bukas kaya siguradong mahihirapan magbyahe ang mga yun. "Girl! nasaan na kayo? pauwi na din ako" tanong ko kay Sophia ng sagutin niya ang tawag ko"naku girl hindi muna kami dumiretso sa bahay, punta muna kami ng mall at may titignan daw si Ian. " sagot sakin ni Sophia"aah ! akala ko nasa bus stop pa kayo dadaanan ko na sana kayo ni Ian." sabi ko naman sa kanya. "hindi na girl mauna ka na, uuwi din kami maya-maya lang." sagot naman niya muli sakin. Na-we-
Pagbukas ng pintuan namin natuon kaagad ang mata naming mag-ina sa mga pumasok. Sa kakahintay namin sa mga Tita Ninang niya ay inabot na kami ng matinding antok ni Anthony. Naka-idlip na nga kami sa sofang mag-ina. Naalimpungatan na lang kami sa tawanan ng kaniyang mga Ninang ng pumasok na ang mga ito ng bahay. "hay sa wakas dumating na din kayo! aba kanina pa namin kayo hinihintay diba Anthony?!" paghahanap ko ng kakampi sa katauhan ng aking anak. Napapangisi pa ako habang sinasabi ko iyon sa dalawa dahil alam kong hindi titigil kakakulit si Anthony sa mga tita Ninang niya. "oo nga tita Ninang saan po ba kayo galing? ang tagal niyo po, gusto ko na po yung pizza kaya lang hinihintay pa namin kayo ni Mommy" tanong ni Anthony sa dalawa. Lumapit naman sina Ian at Sophia kay Anthony at humalik. Ang lalaki ng ngiti sa labi ng dalawang ito. Inabot naman nila ang isang paper bag na naglalaman ng additional sa toys collection ni Anthony na favorite niyang cars Mc Lauren. Napaka swerte ta
Lumabas naman na sila Ian at Sophia mula sa mga silid nila. Nanlalaki ang mga mata ko sa pagsasabi sa kanila samantalang nakangiti lang ang dalawa sa akin imbis na mainis ang mga ito. Ito pala ang bisitang sinasabi nitong si Ian. Kaya naman pala kung ano-anong palusot ang sinasabi niya sa akin sa mga pagtatanong ko sa kanya. Pati na rin si Ana. Kaya kanina pa ako nagtataka kung bakit panay ang pagtanggi ng mga ito sa pag-aaya ko sa kanila. "daddy alam mo ba sad yan si Mommy nung wala ka pa po, lagi kasi akong nagtatanong sa kanya kelan ka babalik. Hindi naman siya naniniwala na babalik ka pa. Busy ka daw sa work kaya matagal kang hindi nakabalik. " wika ni Anthony lalo na akong namumula sa sinasabi nito sa kanyang ama. "ganon ba baby? ako din miss na miss ko na kayo. Oo tama naman si Mommy mo na-busy kasi si Daddy sa work kaya ngayon lang ulit ako nakabalik dito sa canada." sagot naman nito sa anak habang nakakandong sa kanyang binti ang aming anak.Nang maging abala na si Anthony