Bumalik ako sa office table at inayos ko na ang mga papel, kinuha ko lang ang mga importante, ni-lock ko ulit ‘yung drawer at saka ako umalis sa study room. “Calliste!” Lumapit ako sa balcony dito sa loob ng bahay namin.Kita dito ang mga taong papasok sa pintuan, at ang living room namin. Nakita kong pumasok si Khai, “Calliste?” Tawag niya ng makita niya akong nakatingin din sa kanya. “Oh?” Sagot ko at bumaba na ako ng hagdan, napabaling pa siya sa hawak kong folders. “Bakit?” Nang magkaharap na kami. I tried to be cold towards him even though he was not at fault for what was happening to us.“I’m really sorry.” “Sana kaya rin sabihin sa akin ‘yan ni Stefan, ‘no?” I sarcastically said. Umupo ako sa L couch namin. Ang tagal na rin nito pero parang bagong bili pa rin. “Where is Stefan?” Hinanap agad ng mga mata niya si Stefan na para bang nag babaka-sakaling makita niya sa kung saang sulok ng bahay namin. “Wala siya dito, umalis na siya kanina pa.” I answered him coldly. Mayama
“Starfire!” I called her that way because we’re playing! Weeee!“I did not know you before, so to me, you are normal.” She said then she rolled her eyes. “Bakit ayan ‘yung sinabi mo?” “Kasi ayan ‘yung naalala kong line kahapon sa episode—-”“You’re talking to Cyborg, not Robin.” I said at umalis na ako sa harapan niya. “You could have simply told us this and asked for our help." She said. “Hayy. Ano bang gusto mo para kay Robin at Starfire na lines lang?” She’s annoyed and her voice is sarcastic. “Syempre, tayong dalawa lang ang naglalaro, eh!” But I am the most annoyed. “Ang pangit mong kalaro talaga! Buti pa si Beast Boy!” She said and ran away. Hinabol ko siya kasi ayaw kong nag-aaway kaming dalawa. “Sorry na! Sige na kahit anong lines na lang ni Starfire! Gusto ko kasi ‘yung mga moments lang nila ni Robin eh.” “Hindi naman kasi pwede ‘yun!” Sigaw niya ng maabutan ko siya. Huminga siya ng malalim at tumigil sa pagtakbo, he pointed her finger at me, “we are your friends, Rob
"Calliste?" Napabaling ako ng tawagin ako ni Tita Naomi."Tita?" nilapitan ko siya, "kamusta na po si Stefan?" By this time, I'm hoping na okay na may improvement sa kanya.Nandito lang ako sa guest room ng mansyon nila Tita Naomi para na rin kasama ko si Raya.It's been two days after nang gabing iyon. May itinurok si Khai sa kanya para kumalma at nag decide na rin ako na 'wag nang ipilit pa dahil hindi ko na rin kayang makita si Stefan nang nahihirapan. Tama si Khai, lalo ko lang pinahirapan si Stefan.Kasi masyado akong nag magaling, masyado rin akong dinala ng pagmamahal ko sa kanya sa puntong gustong-gusto kong maalala niya ako kahit sa maling paraan.Kaya nag decide na rin akong 'wag munang magpakita sa kanya, hindi ako lumalabas ng kwarto hangga't alam kong nasa living room or nasa dining room sila, ganun din ang kapatid ko hindi rin ilalabas ni Tita Naomi kapag si Stefan ay kumakain or kasama si Khai na uupo sa living room.Aalis din ako dito kapag nasiguro ko nang nasa mabuti
Stefan's POVI woke up with her in my arms, sleeping.Ito 'yung gusto kong mangyari, 'yung gumising ako ng nasa tabi ko lang siya.I kissed her on her forehead and caressed her cheek."I love you, Elia."She moved a little and gradually opened her eyes, "I love you too, Eliam."I sweetly smiled at her, "Are you ready for later?" I asked her.This day... is the big day for us and I am so damn excited!I planned to propose to her at the top of the mountain.As I promised before, I'm gonna marry her.I still haven't totally forgotten about Cerise but I'm trying my best not to think about her anymore. I want to see her as Calliste.I'm still confused, but I don't want to let her go.But I have to admit, every time I look at her even though I know she has forgiven me and my Dad for being the reason for her parents' car accident, I can't help but feel guilty for what happened.As much as I wanted to see her that day, I didn't think that we would be the reason for her parents' loss.They los
There's a secret behind these colors, I want us to wear this because blue represents, depth, trust, loyalty, sincerity, and faith while white represents innocence. I want us to start from all of these.I knocked on my door, "Are you done?" I asked her."Oo, lalabas na ako." Mayamaya lang ay bumukas na ang pintuan ng kwarto ko at niluwa siya nito."You are so beautiful, Calliste."Umikot pa ito na tila prinsesa.Nakangiti habang hawak niya ang magkabilang laylayan ng kanyang paldang puti."Bagay ba sa akin?" Oo, nakatali ang kanyang buhok pero lumapit ako dito para tanggalin ang pagkakatali ng kanyang buhok. "Why? Hindi ba bagay 'yung ayos ng buhok ko?""Bagay naman pero gusto kong makita kang nakalugay ang buhok." I kissed her on her forehead."Let's go? Para maabutan natin ang sunset." She said.Magkahawak-kamay kaming bumaba sa hagdan and nagpaalam na rin kina Mommy at kay Raya. While Khai is busy with his work.I was nervous but when I saw them smiled at us. Parang unti-unting nawa
Hindi ko alam kung anong pinasok ko—kung bakit ba naman ako pumayag. Alam ko naman sa sarili kong hindi ako marunong mag volleyball at lalo na ang mag basketball. Kunot-noo akong tiningnan ng teacher namin, alam ko sa tingin niyang ito ay pinapahiwatig niyang nagtataka siya sa akin. “ar-are you sure, Ms. Garza?” Pagkumpirma niyang muli.Napayuko na lamang ako dahil sa hiya na nararamdaman ko, alam ko… Hindi ko man makita ang mga itsura ng mga kaklase ko ay ramdam ko na agad ang mga mapanuksong tingin at simpleng tawanan nila. “Op-Opo.” Baka ito na rin ang pagkakataon ko para magkaroon ng kaibigan. Walang nagsalita… wala rin akong naririnig na mahinang tawanan, kaya naman iniangat ko na ang tingin ko sa aming guro. Ngunit… iginala ko ang tingin ko sa mga kaklase ko. Pagkakamali yata na nag angat pa ako ng tingin dahil nakita ko ang mga reaksyon sa mga mukha nila. Ang iba ay nagpipigil lang ng tawa, ang iba ay nakataas ang kilay sa aki—“Wahahahaha!” at ang iba ay hindi na napigilan
Calliste's POVAfter 13hrs and 32 minutes Ladies and gentlemen, welcome to Milan Malpensa Airport. Local time is 8:32 in the evening and the temperature is 8'c.For your safety and comfort, please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. Please check around your seat for any personal belongings you may have brought on board with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight. If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you.On behalf of Timeless Airlines and the entire crew, I'd like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you onboard again in the near future. Have a nice evening!" sabi ng Flight attendant ng Timeless Airlines"grabeeeeeeee!!! I can't believe na nasa Italy na ako!!!" manghang-mangha na
Stefan's POVPapunta ako ngayon kung saan ako madalas isama ng aking Ina, kung saan ako madalas pumupunta pag gusto ko ng tahimik na paligid at kung saan ako madalas pumunta pag gusto kong makapag isip ng mabuti. Sa Cafe Adelina bandang Silang, Cavite.Pababa na sana ako ng aking kotse ng makita ko ang babaeng lagi kong napapansin sa school ko noong college ako. Ang ganda ganda niya talaga, hindi siya katangkaran siguro mga nasa 5'3 ang height niya, morena ang kulay ng kaniyang balat, bagay na bagay sakaniya ang mga bilugang mata niya at naging dagdag sa ganda niya ang mahabang buhok. Napapansin ko siya dahil isa siya sa c-singer ng school namin. Parehas kaming course which is BA in Communication. 4th year ako nun 3rd year college siya, So I bet graduating student siya ngayon.Tuluyan na akong lumabas ng kotse at ng malapit na akong makarating sa kinatatayuan nila narinig ko ang lalaking lagi kong napapansing kasama niya nung college pa ako. BF niya siguro 'to."Hindi kaya mapagalitan
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Miguel. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Timo sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Addi!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little bit too
Nagpalit ako ng pajama at loose shirt. Tumambay muna ako sa sala gaya ng sinabi niya hindi muna ako pumasok sa kwarto ko.Nanunuod lang ako ng series ng dumating na ang gagawa at magpapalit ng pintuan ko.Hindi rin nagtagal ay natapos na nila."Addi, come here." ani ni Miguel."Wait!" pinatay ko ang T.V. at lumapit na sakaniya."Set your password"Ginawa ko naman ang sinabi niya, nag set ako ng password. Which is birth date ko pero inuna ko ang day bago ang month. Hindi ko napansin na nakatingin pala siya. Tsk. Pero huli na, nakita na niya ang password ko."Don't worry, papasukin lang kita kapag hindi ka ulit sumagot. Don't you dare to do it again!" he said and he left, again!What's happening to him? Acting like my bf huh!Pumasok ako ng unit ko, and as usual wala nanaman akong ginagawa pero ngayon ko lang narealize na maayos na pala at wala na pala talaga akong aayusin.Pumunta ako ng kwarto ko dahil parang may parte sa kaloob-looban ko na gusto kong matulog. Ibinagsak ko ang sarili
Kunot noo kong tinitigan ang wine glass na nasa harapan ko. "Ahhhhh!" sigaw ko.Buhat yata kagabi pag-uwi ko ay panay singhal at sigaw nalang ang ginawa ko.After that party. Pinipilit ako ni Mommy na mag stay muna sa bahay pero hindi ako pumayag. Dahil una, ayaw kong malaman pa nila ang nangyayari sa'kin, pangalawa hindi rin ako makakahinga ng maayos dahil sa tensyon sa pagitan namin ni Dad.Hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Kinsley sa'kin kagabi.Namumuo ang kaniyang luhang nakatingin ng diretso sa'king mga mata. "I heard everything from Oli, I'm sorry." Niyapos niya ako ng mahigpit. "I'm sorry, I know it's hard for you kasi akala mo siguro maiipit ako sainyong dalawa" Hindi ko na din napigilan pa ang aking mga luha dahil sa ginawa niyang pag yakap sa'kin. "Pero no, I got mad at Olivia because she did nothing to stop her sister. She even supports them." Tinapik-tapik niya ang aking likuran."I'm sorry, I-It's not because I don't trust you but I just don't want to add my problems
Kinakabahan ako.Hindi nagtagal nakarating na din kami sa Blue gardens. Bumaba ako sa likod kung saan hindi ako makikita ng mga bisita.Wala akong practice practice sa gagawin na program bahala na mamaya."Good evening everyone! Welcome to Blue Gardens! We celebrate a wonderful life for a girl who is now turning into a fine lady. All of you who are here tonight have watched her grow over the years into the wonderful person she is now. As a jumpstart, let us all welcome and acknowledge the ever supportive and loving family of our debutant Mr. Frederick Smith, CEO of Smith Corporation with her loving wife Ms. Amelia Smith" rinig kong sabi ng emcee.Hindi ko na masundan ang mga sinasabi niya. Nagulat nalang ako ng biglang buksan ni Stefan ang pintuan kung saan ako naghihintay para sa grand entrance ko.Iniabot niya sa akin ang bouquet ng white roses at dinampian niya ako ng halik sa aking noo.Nakangiti siyang nakatingin sa akin na para bang sinusuri niyang mabuti ang aking itsura. "I to
Sikat ng araw ang tumatama sa aking mukha ng magising ako.Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. "Happiest Birthday, Self" sabi ko sa sarili ko. "Ang wish ko sayo, sana maging matapang kana this time! Kaya ba natin yon?! Syempre! Kaya natin yon!" pahabol ko pa at binigyan ko ng isang mahigpit na yakap ang aking sarili.Hinanap ko ang cellphone ko, hindi ko na kasi inabala pa ang sarili kong icharge o ilagay man lang sa side table ko ang phone ko kagabi.Nasa tabi ito ng surfboard pillow ko ng makita ko ito. "hayy, kahit hindi ako mahal ng nagbigay sayo, basta ako aalagaan pa din kita" sabi ko ng kunin ko ang phone ko at ang surfboard pillow ko.Eleven percent nalang ang battery ng phone ko, meaning kailangan ko na siyang icharge. Napansin kong madami ng bumati sa akin pero ni isa wala akong binuksan na mensahe.Palabas na sana ako ng kwarto ko ng may nag doorbell sa unit ko. Agad naman akong tumakbo dahil baka si Stefan yun at madatnan pa siya nila Dad, mayamaya din kasi papunta
"Why? Is there something wrong??" pag-aalala kong tanong sakaniya."I-It's Mom" utal niyang saad sa akin. "Don't worry... So... Do you like it??" He's referring to the surfboard."SUPER! I've been planning to surf nga after the first semester but I remember naiwan ko yung surfboard ko sa Elyu last year!" bahagya naman akong nalungkot dahil bigay pa sakin yun ni Lola."I know, kaya plinano ko talagang after ng exams natin ko ibibigay" Lumapit siya sa lalaking mukhang may ari ng shop na ito. "Bro! This is Addi the one who owns that name" sabay turo niya sa surboard na nakadantay lang sa pader ng shop. "Addi, this is Geoff he's a swimmer too" ahh kaya pala sila nagkakilala."Ohh! Ikaw pala si Addi, nice to meet you!" sabay lahad niya ng kanang kamay. Abot tainga ang aking ngiti ng tanggapin ko ito. "You know what? Kinukulit ako ng kinukulit nitong si Stefanthy" sabay tapik niya sa balikat ni Stefan. "Gusto niya daw before birthday mo magawa na, kaya tomorrow I'll just send it to your bir
Ang bilis ng araw parang nung nakaraan lang eh ayaw kong pumayag sa party na gaganapin sa debut ko. Tapos eto, bukas na agad iyon.Naging magkaibigan nga talaga kami ni Migs. Nag open siya sa akin nung araw din na nagpakilala siya dahil gusto daw niyang marinig ang side ng babae.Nalaman ko din sakaniyang pinipilit din pala siya ng parents niya sa taong ayaw niya. sa kasal na hindi niya pinangarap. Parehas pala kami. Kaya biniro ko siya nun, na baka mamaya siya pala yung pinipilit din sa akin nila Dad. hahaha hindi pa din daw niya namemeet yung babae parehas kami hindi ko pCallisten namemeet yung guy. Wala din siyang idea sa family name. Kaya kung siya man iyong binabanggit ni Dad mukhang hindi naman siya mahirap pakisamahan. hahahakidding aside...Hindi ako mapakali, habang nakaupo ako sa couch dito sa living room ng unit ko. Pinagmamasdan kong mabuti ang kumikinang kinang na silver sequin gown sa aking harapan. Sinabi ko kay Mom na ayaw kong masyadong magarbo ang isusuot ko. Bukod
Wala ka ba talagang alam? Wala ka bang sasabihin o bibigyang linaw? Ayan ang mga bagay na gusto kong itanong ngunit wala akong lakas ng loob. Kaya ko pa... magbulag-bulagan.Nang maaninag ko na ang building ng Condo na tinutuluyan ko ay umayos ako ng pagkakaupo at hinarap ko siya ng nakangiti."Uhh thanks for today, masama lang pakiramdam ko, I guess malapit na 'ko mag red days""You sure?""Yeah, bakit may iba pa bang reason para mawala ako sa mood?" hindi ko na napigilan ang maging sarcastic, kaya tinignan ko siya ng seryoso, kitang kita ko sakaniyang mga mata ang gulat sa naging tanong ko. "hayy nako babe, 'wag kana nga mag-isip pa ng kung ano. Okay lang ako, masama lang talaga pakiramdam ko" nakangiting sabi ko sakaniya."O-okay... If you say so, I'll just text you when I-I got home. okay?" kabadong sagot niya saakin.Ngiti lang ang sinagot ko sakaniya.Lumapit siya sa akin, he kissed me on my forehead.Pumikit ako ng mariin ng halikan niya ako sa aking noo. Kung hindi siguro ako
Ilang araw na din ang lumipas matapos mangyari ang eksenang 'yon."Thank God! Tapos na natin ang semester na 'to sigurado akong uno ka nanaman..." hindi ko na masundan ang sinasabi ni Calliste saakin, para bang isang bulong nalang ito dahil lumilipad ang isip ko sa ibang bagay.Hangga't wala akong nakikita o naririnig na bagay na makakapag pagising saakin sa katotoohanan ng realidad hindi ko pipilitin, hahayaan kong panahon ang gumawa nito para saakin."Addi?""Hey? Addi!" sigaw na tawag sakin ni Calliste, kasalukuyang nga pala kaming nasa Espresso Cafe. "Are you with me?" ani niya."U-uh yeah" tipid kong sagot."How's Tito nga pala?""Ayun kinukulit nanaman ako, okay naman ang business namin. Pero hindi ko alam sakanila bakit nila ako pinipilit sa 'di ko gustong gawin." totoo naman... Daddy's girl ako pero dahil sa ginagawa nila saakin ni Mommy para bang nagsisimula ng lumayo ang loob ko sakanila.Kunot noo naman akong binalingan ni Calliste. "I feel you, ganyan na ganyan din sila sa