Hindi katulad kaninang pagpunta namin sa Boracay parang mas naging mabilis ang naging pagbalik namin ngayon sa Manila. Walang imik si Stefan kaya mas mabuti na lang din at hindi siya nagsasalita dahil hindi ko rin alam ang gagawin ko, hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin dahil alam kong may kasalanan ako at baka mamaya ang sayang nararamdaman kong ito ay talagang panandalian lang katulad ng sinasabi sa akin ni Mama. “Babe…” Naramdaman kong inalis na ni Stefan ang headset ko, kaya nabalik ako sa ulirat. “Babe, we’re here.” sambit niya kaya napatingin ako sa labas at tama nga, nandito na kami sa Lions University. Saan naman kaya kami pupunta? Parang gusto ko na lang kasing magpahinga, para bang mas kailangan ko ng pahinga ngayon dahil nakakaramdam ako ng matinding pagod. Hindi ako nagsasalita hanggang sa makababa na kami sa ground floor. Nang sumakay kami sa kanyang sasakyan ay ganun pa rin, tahimik pa rin akong sumakay kahit pa napapansin ko ang panay tingin niya sa akin.
“I know this sounds selfish, Calliste dahil mas inisip ko pa ang anak ko ngayon kaysa sa nararamdaman mo. Pero thank you for loving him.” Muli niya akong hinaplos sa aking pisngi. “I know, by now… Ansel and Emily are so proud for having you. You are brave, you are fearless… and I am so proud of you.” Nginitian ko siya, para na siyang si Mommy. “Alam kong magiging masaya si Stefan kapag nalaman niyang ikaw nga ang kaibigan niyang matagal na niyang hinihintay. I can’t imagine how you make him smile even though Cerise is not real, the fact that he’s been thinking of you and nilagay niya ang sarili niya sa mundo ni Cerise. I’m thanking her na pinangiti niyang muli ang anak ko and it is you… thank you, Calliste.” She kissed me on my forehead. “You need each other, Calliste.”Nginitian ko si Tita Naomi, tumayo na ako at nakita ko sa labas ng pintuan namin si Khai. “He’s not answering!” Nag-aalala niyang tanong sa akin. “Tara, I think papunta na siya sa Taguig!” Nang sabihin niya iyon a
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took o
Napansin niya yata ang pananahimik ko, “she didn’t pursue her dream and t-that’s because of what happen to my father. I told you about him, right? My Mom got depressed and stressed. I got some fear of—”“Yes—but do you remember Starfire’s line about the past? ‘On Tamaran we appreciate the past. We respect it. But we don't live there. We live here. Now. In the moment.’ We don’t live in the past, Stefan.” I cut him off. “Just enjoy living today, and leave all the bad memories in the past.”Am I too harsh? Ayaw ko lang maisip na sila ang dahilan ng pagkamatay ng magulang ko. Wala akong sinisisi sa nangyari sa magulang ko kung hindi ang sarili ko lang, at tapos na akong pagsisihan iyon. Gusto ko na lang umusad. “Okay.” Simpleng sagot niya sa akin. “Do you want to eat?”“Pero kasi ininvite din tayo ng dinner sa inyo, pero okay lang din naman.” Sabi ko.Hinawakan niya ang kamay ko at tulad kanina, magka-holding hands kaming maglakad. Pumasok kami sa isang japanese restaurant. “Good aftern
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako, siguro ay sa pagod at sa pag-iisip ko kung anong mangyayari mamaya sa reunion nila.Kinuha ko ang cellphone ko na nakalagay sa bedside table. Halos napa-ayos naman ako ng pagkakahiga ng makita kong ang daming texts at missed calls ni Myla.Anong nangyari?! Pagkita ko sa oras sa phone ko ay 6:35 na ng gabi.Hindi na ako nag aksaya pa ng oras at tinawagan ko na si Myla.Wala pang dalawang minuto ay sinagot na niya ito."Bes?" Mahinahong sagot niya na parang normal lang ang lahat. "Bes? Anong oras ka kaya makakauwi? Kasi yung boss ko nagpatawag ng emergency meeting."Nakahinga ako ng maluwag dahil hindi naman pala tungkol kay Raya ang mga tawag niya."Sorry bes, nasa trabaho pa rin ako kasi. Teka, iisipan ko paraan." Tumayo ako at binuksan ko ang pintuan, sinilip ko ang kwarto ni Stefan mukhang nakatulog din yata siya."Sorry din bes, biglaan kasi hindi ko naman pwedeng hindi puntahan kasi ako lang din ang inaasahan ng team ko." Sabi ni Myla at
“Good Evening po.” Panimulang bati ko sa babaeng nasa harapan ko, hindi ako makatingin sa kanyang ng diretso dahil nahihiya ako. Sigurado akong ito ang mommy ni Stefan. “Why Calliste scared?” Biglang salita ni Raya sa aking tabi, dahilan kung bakit lalong humigpit ang hawak ko sa kamay niya. “Aw! Calliste sakit!” Nataranta naman ako sa biglang pag sigaw ni Raya, “I’m sorry—”“Come in.” Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang biglang magsalita ang babaeng nasa harapan ko at tumalikod na siya samin. Napakaganda niya, bagay na bagay sa kanya ang suot niyang black Juniors' Ruched Bodycon Dress. Ang kanyang buhok na hanggang balikat lang ang mas lalong nagpaganda sa kanya. Ilang taon na kaya siya? A-akalain mong magkasing edad lang sila ni Stefan. Hindi nagkakalayo talaga ang mukha nilang dalawa. Pumasok kami ni Raya, nakita ko ang mga gamit na hinanda ni Stefan sa akin bago ako umalis kanina— maayos pa rin ngayon at parang hindi nagalaw ito. “Calliste,” napatingin ako kay Ray
Uminit bigla ang pisngi ko dahil sa sinabing iyon ni Stefan. ‘Yung galing kay Raya okay pa eh, pero bakit ganun? Iba ang epekto sa akin kapag si Stefan na nagsabi? Siguro ay dahil bago pa rin sa akin ang purihin ako ni Stefan at dahil sanay naman na ako na pinupuri ako ni Raya lalo kapag nag susuot ako ng damit na maganda. Iniabot ni Stefan ang kanyang kanang kamay sa akin, hindi ko na napansin pa ang ibang mga taong nakatingin sa paligid at tinanggap ko ang kamay na nakaabang na abutin ko. Nang makalabas ako ng tuluyan sa elevator, hahawakan ko sana ang kamay ni Raya ngunit naunahan na ako ni Stefan. “Raya will go with us.” Hawak na niya ang kamay ni Raya at pinaggigitnaan na namin siya. Napabaling ang tingin ko sa paligid at lalong naging busy ang mga tao kakabulong sa isa’t-isa ng nakikita nila sa amin. “Raya is happy! Raya will go to Hope’s work!” Pasigaw na salita ni Raya. Susuwayin ko sana siya ngunit binitiwan ni Stefan ang kamay ko at humarap ito sa kapatid ko. My heart
I’m trying to progress sa isip ko ang lahat ng nangyayari ngayon, seeing them panic lalo akong na’curious. Anong sakit ni Stefan?Lumapit ako sa kanila, nakaalalay si Khai sa ulo at likod ni Stefan habang si Stefan ay nakahawak naman sa kanyang ulo at iyak ng iyak. Kitang-kita mo ang hirap sa itsura niya. Ang kaninang maayos na coat at long sleeve ay ngayon pawisan at gusot na gusot. Napahawak ako sa aking bibig biglang pumasok sa isip ko si Raya. “I already called his doctor.” Sabi ng kasama ni Khai kanina na siguro ay pinsan ni Stefan. Lumapit ako kay Stefan, “Calliste, you should go to your sister.” Tinapik ako ni Tita Naomi pero hindi ko na siya nasagot pa dahil niyakap ko nalang bigla si Stefan. “Shh, Stefan.” Tawag ko sa kanya, binitawan naman siya agad ni Khai ng ako na ang pumalit sa pwesto niya kanina. “Nandito na ako.” Umiiyak pa rin siya habang hawak ang kanyang ulo. Unti-unti kong tinanggal ang pagkakahawak niya dito, tumingin siya sa akin ng gawin ko iyon. Nalilito
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Miguel. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Timo sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Addi!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little bit too
Nagpalit ako ng pajama at loose shirt. Tumambay muna ako sa sala gaya ng sinabi niya hindi muna ako pumasok sa kwarto ko.Nanunuod lang ako ng series ng dumating na ang gagawa at magpapalit ng pintuan ko.Hindi rin nagtagal ay natapos na nila."Addi, come here." ani ni Miguel."Wait!" pinatay ko ang T.V. at lumapit na sakaniya."Set your password"Ginawa ko naman ang sinabi niya, nag set ako ng password. Which is birth date ko pero inuna ko ang day bago ang month. Hindi ko napansin na nakatingin pala siya. Tsk. Pero huli na, nakita na niya ang password ko."Don't worry, papasukin lang kita kapag hindi ka ulit sumagot. Don't you dare to do it again!" he said and he left, again!What's happening to him? Acting like my bf huh!Pumasok ako ng unit ko, and as usual wala nanaman akong ginagawa pero ngayon ko lang narealize na maayos na pala at wala na pala talaga akong aayusin.Pumunta ako ng kwarto ko dahil parang may parte sa kaloob-looban ko na gusto kong matulog. Ibinagsak ko ang sarili
Kunot noo kong tinitigan ang wine glass na nasa harapan ko. "Ahhhhh!" sigaw ko.Buhat yata kagabi pag-uwi ko ay panay singhal at sigaw nalang ang ginawa ko.After that party. Pinipilit ako ni Mommy na mag stay muna sa bahay pero hindi ako pumayag. Dahil una, ayaw kong malaman pa nila ang nangyayari sa'kin, pangalawa hindi rin ako makakahinga ng maayos dahil sa tensyon sa pagitan namin ni Dad.Hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Kinsley sa'kin kagabi.Namumuo ang kaniyang luhang nakatingin ng diretso sa'king mga mata. "I heard everything from Oli, I'm sorry." Niyapos niya ako ng mahigpit. "I'm sorry, I know it's hard for you kasi akala mo siguro maiipit ako sainyong dalawa" Hindi ko na din napigilan pa ang aking mga luha dahil sa ginawa niyang pag yakap sa'kin. "Pero no, I got mad at Olivia because she did nothing to stop her sister. She even supports them." Tinapik-tapik niya ang aking likuran."I'm sorry, I-It's not because I don't trust you but I just don't want to add my problems
Kinakabahan ako.Hindi nagtagal nakarating na din kami sa Blue gardens. Bumaba ako sa likod kung saan hindi ako makikita ng mga bisita.Wala akong practice practice sa gagawin na program bahala na mamaya."Good evening everyone! Welcome to Blue Gardens! We celebrate a wonderful life for a girl who is now turning into a fine lady. All of you who are here tonight have watched her grow over the years into the wonderful person she is now. As a jumpstart, let us all welcome and acknowledge the ever supportive and loving family of our debutant Mr. Frederick Smith, CEO of Smith Corporation with her loving wife Ms. Amelia Smith" rinig kong sabi ng emcee.Hindi ko na masundan ang mga sinasabi niya. Nagulat nalang ako ng biglang buksan ni Stefan ang pintuan kung saan ako naghihintay para sa grand entrance ko.Iniabot niya sa akin ang bouquet ng white roses at dinampian niya ako ng halik sa aking noo.Nakangiti siyang nakatingin sa akin na para bang sinusuri niyang mabuti ang aking itsura. "I to
Sikat ng araw ang tumatama sa aking mukha ng magising ako.Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. "Happiest Birthday, Self" sabi ko sa sarili ko. "Ang wish ko sayo, sana maging matapang kana this time! Kaya ba natin yon?! Syempre! Kaya natin yon!" pahabol ko pa at binigyan ko ng isang mahigpit na yakap ang aking sarili.Hinanap ko ang cellphone ko, hindi ko na kasi inabala pa ang sarili kong icharge o ilagay man lang sa side table ko ang phone ko kagabi.Nasa tabi ito ng surfboard pillow ko ng makita ko ito. "hayy, kahit hindi ako mahal ng nagbigay sayo, basta ako aalagaan pa din kita" sabi ko ng kunin ko ang phone ko at ang surfboard pillow ko.Eleven percent nalang ang battery ng phone ko, meaning kailangan ko na siyang icharge. Napansin kong madami ng bumati sa akin pero ni isa wala akong binuksan na mensahe.Palabas na sana ako ng kwarto ko ng may nag doorbell sa unit ko. Agad naman akong tumakbo dahil baka si Stefan yun at madatnan pa siya nila Dad, mayamaya din kasi papunta
"Why? Is there something wrong??" pag-aalala kong tanong sakaniya."I-It's Mom" utal niyang saad sa akin. "Don't worry... So... Do you like it??" He's referring to the surfboard."SUPER! I've been planning to surf nga after the first semester but I remember naiwan ko yung surfboard ko sa Elyu last year!" bahagya naman akong nalungkot dahil bigay pa sakin yun ni Lola."I know, kaya plinano ko talagang after ng exams natin ko ibibigay" Lumapit siya sa lalaking mukhang may ari ng shop na ito. "Bro! This is Addi the one who owns that name" sabay turo niya sa surboard na nakadantay lang sa pader ng shop. "Addi, this is Geoff he's a swimmer too" ahh kaya pala sila nagkakilala."Ohh! Ikaw pala si Addi, nice to meet you!" sabay lahad niya ng kanang kamay. Abot tainga ang aking ngiti ng tanggapin ko ito. "You know what? Kinukulit ako ng kinukulit nitong si Stefanthy" sabay tapik niya sa balikat ni Stefan. "Gusto niya daw before birthday mo magawa na, kaya tomorrow I'll just send it to your bir
Ang bilis ng araw parang nung nakaraan lang eh ayaw kong pumayag sa party na gaganapin sa debut ko. Tapos eto, bukas na agad iyon.Naging magkaibigan nga talaga kami ni Migs. Nag open siya sa akin nung araw din na nagpakilala siya dahil gusto daw niyang marinig ang side ng babae.Nalaman ko din sakaniyang pinipilit din pala siya ng parents niya sa taong ayaw niya. sa kasal na hindi niya pinangarap. Parehas pala kami. Kaya biniro ko siya nun, na baka mamaya siya pala yung pinipilit din sa akin nila Dad. hahaha hindi pa din daw niya namemeet yung babae parehas kami hindi ko pCallisten namemeet yung guy. Wala din siyang idea sa family name. Kaya kung siya man iyong binabanggit ni Dad mukhang hindi naman siya mahirap pakisamahan. hahahakidding aside...Hindi ako mapakali, habang nakaupo ako sa couch dito sa living room ng unit ko. Pinagmamasdan kong mabuti ang kumikinang kinang na silver sequin gown sa aking harapan. Sinabi ko kay Mom na ayaw kong masyadong magarbo ang isusuot ko. Bukod
Wala ka ba talagang alam? Wala ka bang sasabihin o bibigyang linaw? Ayan ang mga bagay na gusto kong itanong ngunit wala akong lakas ng loob. Kaya ko pa... magbulag-bulagan.Nang maaninag ko na ang building ng Condo na tinutuluyan ko ay umayos ako ng pagkakaupo at hinarap ko siya ng nakangiti."Uhh thanks for today, masama lang pakiramdam ko, I guess malapit na 'ko mag red days""You sure?""Yeah, bakit may iba pa bang reason para mawala ako sa mood?" hindi ko na napigilan ang maging sarcastic, kaya tinignan ko siya ng seryoso, kitang kita ko sakaniyang mga mata ang gulat sa naging tanong ko. "hayy nako babe, 'wag kana nga mag-isip pa ng kung ano. Okay lang ako, masama lang talaga pakiramdam ko" nakangiting sabi ko sakaniya."O-okay... If you say so, I'll just text you when I-I got home. okay?" kabadong sagot niya saakin.Ngiti lang ang sinagot ko sakaniya.Lumapit siya sa akin, he kissed me on my forehead.Pumikit ako ng mariin ng halikan niya ako sa aking noo. Kung hindi siguro ako
Ilang araw na din ang lumipas matapos mangyari ang eksenang 'yon."Thank God! Tapos na natin ang semester na 'to sigurado akong uno ka nanaman..." hindi ko na masundan ang sinasabi ni Calliste saakin, para bang isang bulong nalang ito dahil lumilipad ang isip ko sa ibang bagay.Hangga't wala akong nakikita o naririnig na bagay na makakapag pagising saakin sa katotoohanan ng realidad hindi ko pipilitin, hahayaan kong panahon ang gumawa nito para saakin."Addi?""Hey? Addi!" sigaw na tawag sakin ni Calliste, kasalukuyang nga pala kaming nasa Espresso Cafe. "Are you with me?" ani niya."U-uh yeah" tipid kong sagot."How's Tito nga pala?""Ayun kinukulit nanaman ako, okay naman ang business namin. Pero hindi ko alam sakanila bakit nila ako pinipilit sa 'di ko gustong gawin." totoo naman... Daddy's girl ako pero dahil sa ginagawa nila saakin ni Mommy para bang nagsisimula ng lumayo ang loob ko sakanila.Kunot noo naman akong binalingan ni Calliste. "I feel you, ganyan na ganyan din sila sa