The Party

Chapter 7: The Party

 

Nakatayo siya ngayon sa tabi ng kama, hawak parin ang folder na iniwan ni Raiden sa side table, pero hindi niya pa ito nabubuksan. Habang siya ay naguguluhan, si Raiden naman ay kalalabas lang ng banyo, bagong ligo at naka-white long sleeves na fitted na fitted sa broad shoulders nito. Ang amoy ng mamahaling pabango ay bumalot sa buong silid.

 

Hindi makatiis si Amara at binalingan si Raiden. “Ano na namang kondisyon ‘to?” tanong niya, halatang naiinis. “Parang padagdag nang padagdag—baka mamaya pati paghinga ko kailangan may paalam sa’yo!”

 

Napangisi si Raiden habang abala sa pagbubutones ng damit. “You’re overreacting, Mrs. Alcantara,” aniya, binibigyang-diin ang apelyido. “Basahin mo muna bago ka magreklamo.”

 

Napalunok si Amara at binuklat ang dokumento. Napailing siya habang isa-isang binasa ang bagong dagdag na kondisyon.

She will stay at Raiden's house until he says she can leave. There will be no romantic involvement—the marriage is strictly a business arrangement. They must sleep in the same bed every night. Amara is not allowed to go out alone, she must be accompanied by Ate Leni or Mang Fred or Raiden himself. Amara must attend all social events as Raiden's wife. Bringing any man into the house—whether a friend or acquaintance—is strictly prohibited. She is not allowed to keep any secrets from Raiden regarding her family or personal life.

Napataas ang kilay ni Amara sa huling kondisyon. “Ano ‘to, Raiden? Gusto mo rin bang kontrolin ang buong buhay ko?”

 

Lumapit si Raiden at tumigil sa harap niya. Pinatong nito ang dalawang kamay sa balikat niya, pinipilit siyang tumingin sa mga mata niya. “I’m just making sure na wala kang ginagawang kalokohan habang nakapirma ka sa kasunduan natin.”

 

“Habang nasa ilalim ka ng bubong ko, ako ang masusunod.”

 

Nagsalubong ang tingin nila—si Amara ay puno ng inis, si Raiden naman ay puno ng determinasyon.

 

“Tapos na ba ang interrogation?” tanong ni Amara. “Gusto ko nang maligo.”

 

Bago pa siya makalakad palayo, hinila ni Raiden ang baywang niya. “May isa pa akong sasabihin,” bulong nito sa tenga niya. “Papayagan kitang bisitahin ang mga magulang mo.”

 

Napatigil si Amara, nanlaki ang mga mata sa sinabi nito. “Totoo ba?”

 

“Yes, but under my conditions,” aniya, masyadong kalmado. “Kasama mo si Ate Leni at Mang Fred. Ayokong may ginagawa kang hindi ko alam.”

 

Hindi na nakipagtalo si Amara. Kung ito lang ang paraan para makita niya ang kanyang mga magulang, wala siyang ibang pagpipilian kundi sumang-ayon.

 

Pagdating ni Amara sa ospital, bumigat ang kanyang pakiramdam. Binuksan niya ang pinto ng private room. Doon, nakita niya ang kanyang ama na nakaupo sa kama, may cast ang kanang binti at mukhang masungit ang ekspresyon.

 

Pagkakita nito kay Amara, agad itong nagsalita. “Ngayon ka lang nagpakita,” malamig nitong sabi.

 

“Pa…” mahinang bulong ni Amara habang lumapit siya. “Pasensya na po, may inaasikaso lang ako.”

 

“Pasensya?” humalakhak nang mapait ang kanyang ama. “Habang kami ng nanay mo ay nahihirapan dito, naglalakwatsa ka?”

 

“Hindi po ‘yon totoo—” pinutol ni Amara ang paliwanag niya.

 

“Ano bang ginagawa mo, ha? Lahat ng gastos sa pagpapagamot sa ‘min sinagot ng nakabanggang truck kaya wala kang gastos dito kahit magkano, pagbisita na lang sana hindi mo pa nagawa. Ni hindi mo man lang tinanong kung anong nangyari sa amin!” Tumataas na ang boses nito, puno ng hinanakit.

 

Napalunok si Amara. Bagamat nagulat siya sa sinabi ng ama na ang nakabangga ang nagbayad sa pagpapagamot nila ay hindi siya naniwala. Bago umalis si Kuya Tony noong sinabi nito na naaksidente ang mga magulang niya, sinabi din nito na tinakbuhan sila ng truck na nakabangga.

 

“Ang iyong ina wala paring malay pero wala ka man lang pakialam. Huwag ka ng bumalik dito wala ka din namang kwenta,” matigas na sabi ng ama niya.

 

Napapikit si Amara, pilit pinipigilan ang luha. Pagbalik niya sa sasakyan mahigpit niyang yinakap si Ate Leni.

 

Nang kumalma si Amara, nagsabi si Ate Leni na kailangan nila pumunta sa mall dahil inutos daw ito ni Raiden.

 

Hindi na nagtanong si Amara nang dalhin siya nina Ate Leni at Mang Fred sa isang luxury boutique. Kailangan daw niyang magbihis para sa isang formal party na dadaluhan ni Raiden.

 

Pinili ng stylish ang isang eleganteng black satin dress na may daring slit at open back na tinernuhan ng black and gold stilettos high heels. Nilagyan din siya ng light make up and some accessories. Nang makita ni Amara ang sarili sa salamin, hindi niya maiwasang mapahanga.

 

“Ma’am, bagay na bagay. Tiyak matutulala si Sir,” natatawang sabi ni Ate Leni.

 

Napapailing si Amara, pero sa loob-loob niya, gusto rin niyang makita ang reaksyon ni Raiden.

 

Pagdating ni Amara sa engrandeng hotel ballroom, bumungad sa kanya ang mala-fairytale na ambiance. Mamahaling chandeliers ang nagbibigay ng liwanag sa buong silid, habang ang sahig ay makinis na marmol na parang salamin sa kinang. Ang mga bisita ay pawang nasa kanilang pinakamagagarang kasuotan—mga kababaihang may suot na designer gowns at mga lalaking pormal sa kanilang mamahaling suits.

 

Sa pinto pa lang, ramdam na ni Amara ang mga mapanuring tingin. Hindi siya pamilyar sa karamihan ng narito, at base sa ekspresyon ng iba, hindi rin siya kilala ng mga ito. May ilang babaeng bahagyang nagtaas ng kilay, marahil iniisip kung sino siya at paano siya nakapasok sa isang eksklusibong pagtitipon ng mga elite.

 

Si Ate Leni at Mang Fred ay hindi na sumama sa kanya papasok. Bago sila umalis, iniabot ni Ate Leni ang isang invitation card. “Huwag kayong mag-alala, Ma’am. May pangalan ninyo ‘yan. Pasok po kayo at enjoy,” aniya bago mabilis na lumayo.

 

Napalunok si Amara. She was completely alone.

 

Humakbang siya papasok, iniingatan ang kilos sa suot niyang eleganteng black satin dress. Bagaman lumalabas ang kumpiyansa sa kanyang postura, hindi niya maiwasang kabahan. Wala siyang kakilala rito, maliban kay Raiden—at ni hindi pa siya sigurado kung nasaan ito.

 

Habang dahan-dahang naglalakad si Amara sa gilid ng ballroom, naririnig niya ang mahihinang bulungan.

 

“Who’s she?”

 

“New face? Hindi siya isa sa mga regular na VIPs.”

 

“She looks expensive, but unfamiliar.”

 

Maging ang ilang lalaki ay lihim na sumusulyap sa kanya, tila may interes sa kanyang pagkatao. Ngunit wala ni isa ang lumapit. Para siyang misteryosang bisita na bigla na lang sumulpot sa isang eksklusibong pagtitipon.

Luminga-linga siya sa paligid, pero hindi niya makita ang asawa. Pagkatapos ng ilang minuto ng paghahanap, napansin niya ang grupo ng mga kababaihan kaya hindi na siya nagdalawang isip na lumapit sa mga ito.

 

"Excuse me," mahina ngunit malinaw na sabi niya.

 

"Yes?" tanong ng isa na nakataas pa ang isang kilay.

 

"Uh, nakita niyo ba si Raiden?" tanong ni Amara, pilit na pinapanatili ang kanyang composure.

 

Isang tawa ang pumuno sa pagitan nila. Napalingon si Amara sa mga kasamahan ng babae, at doon niya napagtanto na hindi lang siya basta tinawanan—pinagtatawanan siya.

 

"Wait, what?" the girl chuckled, tila hindi makapaniwala. "Did you seriously just ask me that?"

 

Hindi nakasagot si Amara.

 

"Let me guess," nagpatuloy pa ang babae habang pailing-iling. "You're just another girl na nabighani kay Raiden and now you're desperately looking for him, hoping na mapansin ka niya?"

 

Nagtawanan ulit ang mga babae.

 

Amara stiffened. "Hindi naman sa gano'n—"

 

"Then why are you asking for him?" putol ng babae, ang tono nito may halong panunuya. "Do you really think Raiden would waste his time entertaining some... random girl like you?"

 

Ramdam ni Amara ang pag-init ng kanyang pisngi, pero bago pa siya makasagot, isa pang babae ang sumabat.

 

"Siguro isa siya sa mga babaeng nakilala lang ni Raiden somewhere and thought she was special," sabi ng isa, sabay irap.

 

The girl smirked. "Poor thing. You really don’t belong here."

 

Bago pa makapagsalita si Amara, isang marahas na tulak ang naramdaman niya sa balikat, dahilan para mawalan siya ng balanse—

 

Pero bago siya tuluyang matumba, may mainit at matibay na kamay ang sumalo sa kanya.

 

"Whoa, easy there," anang isang pamilyar na boses.

 

Napatingala si Amara at bumungad sa kanya ang isang gwapong lalaki na may nakakalokong ngiti sa labi. "Are you okay?"

 

Hindi pa rin siya makapaniwala sa nangyari. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang inaayos ang sarili.

 

Mula sa gilid ng kanyang mata, nakita niyang nagtaas ng kilay ang babae. "Well, well, well... Adrian," anito, nakapamulsa at may bahagyang iritasyon sa boses. "Always playing the hero?"

 

Bumaling si Adrian sa babae, ang dati nitong nakakalokong ngiti ay napalitan ng bahagyang pagsimangot. "And you, Cassandra, still being a complete brat?"

 

Umirap lang ang babaeng timawag na Cassandra at bumaling kay Amara. "You should really just leave. Hindi ka bagay dito."

 

Nakita ni Amara ang lalong paglakas ng panunuya sa mukha ng mga kasama ni Cassandra, kaya mas pinili na lang niyang hindi na sumagot.

 

"Come on," mahinang sabi ni Adrian bago niya marahang hinawakan ang braso ni Amara. "You don’t need to waste your time on people like them."

 

Dinala siya ni Adrian sa isang sulok ng ballroom kung saan hindi ganoon kasiksikan.

 

"Are you sure you're okay?" tanong nito, ang boses niya mas malambing ngayon.

 

Tumango si Amara, bagama’t may kaba pa rin sa dibdib niya. "Yeah. Thank you."

 

Adrian smiled. "You’re new here, aren’t you?"

 

"Parang ganoon na nga," mahina niyang sagot.

 

“My bad, I forgot to introduce myself. I’m Adrian, by the way,” sabi nito at naglahad ng palad.

 

“Ako si Amara,” simpleng sagot niya dito habang nakayuko. Hindi siya makapaniwala sa nangyaring tagpo.

 

Napangiti si Adrian, saka kinuha ang isang baso ng wine mula sa tray ng waiter na dumaan. "Here, take this. Mukhang kailangan mong mag-relax."

 

Ngumiti siya at inabot ang baso—

 

Ngunit bago pa niya mailapit sa kanyang labi ang inumin, isang malakas na kamay ang biglang humablot sa baso at itinapon iyon sa sahig.

 

Napapitlag si Amara.

 

Mabilis siyang lumingon at bumungad sa kanya ang isang galit na galit na Raiden Alcantara. Nagulat pa si Amara nang biglang hilahin ni Raiden ang kanyang braso. Wala itong sinabi—walang paliwanag, walang kahit ano. Kitang-kita niya ang tigas ng panga nito, ang matalim nitong titig kay Adrian, at ang tensyong bumalot sa buong paligid. 

 

"Raiden—" 

 

"Hindi kita tinatanong," malamig na putol nito habang patuloy siyang hinahatak palabas ng venue. 

 

"Whoa, easy there, Alcantara," biglang sabat ni Adrian, pinipigilan ang pag-alis nila. "Wala akong ginagawang masama. I was just—" 

 

Hindi na pinakinggan ni Raiden ang sasabihin nito. Mas hinigpitan pa niya ang hawak kay Amara, na para bang may sinumang lalapit ay walang habas niyang sisindakin. 

 

"Don’t fucking test me, Adrian," mariing sabi ni Raiden, ang boses nito mababa pero puno ng banta. 

 

Walang nagawa si Amara kundi sumabay sa kanya palabas ng ballroom. Naririnig niya ang bulungan ng mga tao, ang mga nagtataasang kilay at nagtataka kung sino siya, pero wala siyang oras para intindihin iyon. 

 

Pagkarating nila sa parking lot, walang sabi-sabing binuksan ni Raiden ang pinto ng kanyang sasakyan at halos ipasok siya roon. 

 

"Raiden, ano ba?!" protesta niya.

 

Ngunit bago siya tuluyang makawala, sumampa si Raiden sa driver’s seat at mabilis na pinaandar ang sasakyan. 

 

Napakuyom ng kamao si Amara habang minamasdan ang seryoso at galit na galit nitong mukha. Ang bagsik sa kanyang ekspresyon ay parang isang bagyong handang sumabog anumang oras. 

 

Nang hindi na nakapagtimpi, nagsalita siya. 

 

"Ano bang problema mo?" tanong niya, pilit na pinapakalma ang sarili. "Bakit bigla mo akong hinatak palabas ng party?!" 

 

Hindi agad sumagot si Raiden. Mahigpit ang hawak nito sa manibela, ang mga biceps nitong lalong lumitaw dahil sa pagkapit. 

 

Pagkalipas ng ilang segundo, sumagot ito—mababa, puno ng hinanakit. 

 

"Alam mo ba ang tanga mo?" 

 

Napasinghap si Amara. "Ano?" 

 

Mabilis siyang nilingon ni Raiden, ang mga mata nitong kumikislap sa galit. 

 

"I saw him, Amara. Nakita kong may inilagay siya sa inumin mo!" madiing sabi nito. "At kung hindi ko nakita ‘yon, baka ngayon, wala ka nang malay o kung ano pang puwedeng mangyari sa'yo!" 

 

Napalunok si Amara. "I-I didn’t know…" 

 

"Exactly!" Halos dumagundong ang boses ni Raiden sa loob ng sasakyan. "Wala kang alam!" 

 

Ramdam ni Amara ang pag-init ng kanyang mukha sa inis. 

 

"So what, Raiden?" inis na tanong niya dito.

 

"Hindi kita hahayaan na malagay sa peligro, Amara." 

 

Itinabi ni Raiden ang sasakyan, huminga nang malalim, at saka dahan-dahang binalingan si Amara.   

 

"You are my responsibility now," dugtong ni Raiden. "And whether you like it or not… I won’t let anything happen to you." 

 

Nagtagpo ang mga mata nila, at sa unang pagkakataon, nakakita si Amara ng isang emosyon sa likod ng matapang na maskara ni Raiden—takot. 

 

Takot na may mangyari sa kanya. 

 

At sa hindi maipaliwanag na dahilan, hindi niya alam kung paano niya mararamdaman iyon. 

 

Sandali silang nanahimik, hanggang sa biglang bumuntong-hininga si Raiden at dumaan ang tingin niya sa suot ni Amara.

 

"You look beautiful tonight," bulong ni Raiden.

 

Nanlaki ang mga mata ni Amara.

 

Hindi siya sigurado kung bakit, pero sa gitna ng tensyon, galit, at hindi pagkakaintindihan nila, ang simpleng papuri na iyon ang nagpatibok ng puso niya sa hindi niya maipaliwanag na paraan.