A Taste of Desire

Chapter 6: A Taste of Desire

Malalim ang bawat hakbang ni Raiden habang binubuhat si Amara papunta sa kwarto niya. Ramdam ni Amara ang init ng katawan nito na tumatagos sa manipis na tela ng kanyang blouse. Hindi niya maintindihan kung bakit hindi siya pumapalag.

“Raiden… kaya ko namang maglakad,” mahina niyang sabi, pilit na itinatago ang kaba sa kanyang boses.

Ngumiti ito, ngunit may bahid ng pag-aangkin sa mga mata niya.

Bago pa siya makapagsalita ulit, binuksan na ni Raiden ang pinto ng kwarto niya at marahas itong isinara gamit ang isang paa. Isinandal siya sa pinto sandali, ang init ng hininga nito ay tumatama sa gilid ng leeg niya.

“Raiden, ‘wag—”

Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil kinulong siya nito sa pagitan ng katawan nito at ng pinto. Bumaba ang labi niya sa leeg ni Amara, marahang kinagat ang balat niya ro’n, dahilan para mapapikit siya at huminga nang malalim.

“’Wag ano?” inis nitong tanong, habang ang mainit na palad nito ay gumapang sa bewang niya, pinipisil-pisil ang balat niya sa ilalim ng kanyang blouse. “’Wag kang magpanggap, Amara. Hindi kita pinipilit, pero hindi ko rin itatanggi na gusto kitang angkinin.”

Napakagat-labi si Amara, pilit na pinipigilan ang lumalakas na tibok ng kanyang puso. Lalo lang lumala ang sitwasyon nang marahan siyang buhatin ni Raiden at dinala sa malambot na kama.

Pagkabagsak ng likod niya sa kama, agad itong pumatong sa kanya, ang mga braso niya’y nasa magkabilang gilid ng ulo niya. Napalunok siya nang makita ang intensity sa mga mata nito—para siyang isang bagay na gusto nitong paglaruan, isang pag-aariin.

“Ano bang ginagawa mo sa’kin, ha?” mahina niyang tanong, halos pabulong.

Isang mapanuksong ngiti ang gumuhit sa labi ni Raiden. “I should be the one asking you that,” sagot nito, bago marahang gumapang ang labi niya pabalik sa labi ni Amara.

Mainit. Madiin. Parang hindi nito kayang pigilan ang sarili.

Napapikit si Amara, sinuklian ang halik nito kahit alam niyang mali na hayaan niya itong dalhin siya sa ganito. Pero paano niya pipigilan ang sariling tumugon kung ganito kahusay si Raiden sa pagpapainit ng katawan niya?

Ramdam niya ang bawat dampi ng labi at dila nito sa balat niya, nagpapadala ng maliliit na kuryente sa buong katawan niya. Hindi niya namalayang ang isang kamay nito ay gumapang pataas, dumampi sa gilid ng kanyang dibdib. Napasinghap siya sa sensasyon—isang uri ng init na hindi pa niya nararamdaman kailanman.

“Raiden…” Nanginig ang boses niya, hindi sigurado kung gusto ba niyang ituloy o itigil ito.

“Hmm?” Hinanap ng hinlalaki nito ang sensitibong parte ng dibdib niya, marahang nilaro iyon sa ibabaw ng bra niya. Napapikit siya sa sobrang kiliti at sarap, hindi mapigilang huminga nang malalim.

“Sabihin mo kung ayaw mo na,” hamon nito, ngunit ang kamay niya’y hindi tumigil sa paggalugad.

Pero hindi niya masabi. Sa halip, ang mga daliri niya’y napahawak sa balikat nito, pilit na hinihila ito palapit sa kanya.

Lalo lang lumalim ang halik ni Raiden, habang ang isa niyang kamay ay bumaba sa hita niya, bahagyang hinihimas iyon. Para bang sinusubok nito ang bawat limitasyon niya—at unti-unti siyang bumibigay.

“You’re driving me insane, Amara…” Halos hindi na maipinta ang mukha nito sa pagpipigil.

Bumaba ang halik niya sa leeg, sa balikat, at hindi nagtagal ay natagpuan ng labi nito ang ilalim ng kanyang dibdib. Tinanggal niya ang unang dalawang butones ng blouse ni Amara, sapat para makita ang lace na bra na bumabalot sa kanya.

Napakagat-labi si Amara, ramdam ang init ng labi ni Raiden sa balat niya. “Raiden… baka…”

“Baka ano?” hinamon siya nito, hindi tumigil sa paglalaro sa sensitibong bahagi ng katawan niya.

Napapikit siya nang marahan nitong kagatin ang tuktok ng dibdib niya, sabay hagod ng dila sa balat. Hindi niya mapigilan ang pagdaing sa tindi ng sensasyon. Para siyang mawawalan ng kontrol sa sarili.

Pero bago pa siya tuluyang bumigay, bigla itong tumigil. Huminga nang malalim si Raiden, halatang nahihirapang pigilan ang sarili. “Dahil kapag hindi ako tumigil ngayon, hindi ko na magagawa.”

Nagtagpo ang mga mata nila, at doon niya nakita ang totoong damdamin sa likod ng mapanuksong ngiti nito—isang uri ng pagpipigil na halos sirain siya.

“You want me to stop?” tanong nito.

Sa halip na sumagot, bahagyang kinagat ni Amara ang kanyang labi at iniwas ang tingin. Ayaw niyang aminin, pero gusto niya rin ang ginagawa nito—kahit hindi dapat.

Raiden let out a soft curse under his breath. “Tama na muna ‘to,” aniya, malambing ngunit may bahid ng disiplina sa boses niya.

Bago pa siya makapagtanong, bumangon si Raiden mula sa kama, naglalakad papunta sa pinto.

“You deserve better than a rushed moment, Amara. Mag-ayos ka na ng sarili mo. Magpapahangin lang ako sa labas,” mahina pero matigas na sabi ni Raiden habang nakatayo sa gilid ng kama.

Hindi agad nakasagot si Amara. Nanatili siyang nakaupo sa kama, habol pa rin ang hininga at ramdam ang matinding init sa katawan. Hindi siya makatingin nang diretso sa lalaki—lalo na matapos ang nangyari.

Bago pa siya makapagsalita, tumalikod na si Raiden at binuksan ang pinto. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan nito bago tuluyang lumabas, marahang isinara ang pinto sa likuran niya.

Iniwan siyang mag-isa—litong-lito sa nararamdaman.

Huminga nang malalim si Amara, pilit na pinapakalma ang sariling puso na parang gustong kumawala. Napahawak siya sa dibdib, ramdam ang bilis ng tibok nito. Hindi niya alam kung mas nakakainis ba na halos bumigay siya o ang katotohanang tumigil si Raiden sa huling segundo.

‘What the hell just happened?!’

Tumayo siya mula sa kama at inayos ang sarili. Kinapa niya ang mga butones ng kanyang blouse, isa-isang isinara ang mga iyon habang pilit na binabalewala ang init na naiwan sa kanyang balat. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya mabura ang memorya ng mga halik at haplos ni Raiden.

At ang mas nakakagulo—bakit parang gusto niya pang maulit ‘yon?

Sa labas, nakasandal si Raiden sa railing ng balcony, pinagmamasdan ang madilim na kalangitan. Malamig ang hangin, ngunit hindi iyon sapat para mapahupa ang init na bumabalot sa buong katawan niya.

“She’s driving me insane,” bulong niya sa sarili, napailing.

Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang epekto ng babae sa kanya. Dapat ay wala siyang pakialam—isang kasunduan lang ito. Pero sa tuwing nakikita niya ang mapang-akit na inosente nitong mga mata, nawawala ang kontrol niya.

At kanina? Halos hindi na niya mapigilan ang sarili.

Napahawak siya sa batok, pilit na pinapakalma ang naninigas na panga. He wanted her—badly. Pero hindi siya pwedeng magpadalos-dalos. Hindi pa ngayon.

Ilang minuto pa siyang nanatili sa labas bago siya bumalik sa loob. Tahimik niyang binuksan ang pinto ng kwarto at bumalik sa loob na parang walang nangyari.

Pagpasok niya, nakita niyang nakaupo si Amara sa gilid ng kama, nakabalot sa manipis na kumot. Hindi siya tumingin sa kanya pero kahit anong gawin nito para magmukhang kalmado, hindi nakaligtas kay Raiden ang bahagyang panginginig ng mga daliri nito.

Dumiretso si Raiden sa cr upang makapagshower, para na rin pahupain ang nag-iinit niya paring katawan.

“Natulog ka na sana,” malamig na sabi niya ng maabutang gising parin ito pagkatapos niyang magshower.

Hindi ito sumagot. Sa halip, tahimik na tumayo si Amara at pumunta sa kabilang bahagi ng kama. Lumapit si Raiden sa kabilang side at marahang nahiga. Narinig niya ang mahina nitong paghinga, halatang pilit na iniiwasan ang presensya niya.

Naikuyom niya ang kamao, pilit na hinahawakan ang sarili sa limitasyon ng kanilang kasunduan. Hindi niya maiwasang tumingin sa babae—nakatalikod ito sa kanya, ngunit ang manipis na kumot na bumabalot sa katawan nito ay hindi kayang itago ang kurbada ng balakang niya.

Damn it.

“Amara,” tawag niya, mas mahina ngayon ang boses niya.

“Hmm?” sagot nito, hindi lumingon.

“Kung hindi ka komportable, puwede kang matulog sa guest room,” alok niya, kahit alam niyang gusto niyang manatili ito sa tabi niya.

Umiling si Amara, hindi pa rin humaharap. “Hindi naman ako magrereklamo. Sa kontrata mo, sabi mo we’ll share the same bed, ‘di ba?”

Napangiti si Raiden sa sagot nito. Matapang, pero halatang kinakabahan.

“Good girl,” bulong niya bago ipinikit ang mga mata, ngunit hindi niya maitatangging naroon pa rin ang pagnanasa sa kanyang sistema.

Kinabukasan

Malamig pa ang simoy ng hangin nang imulat ni Amara ang kanyang mga mata. Dahan-dahan siyang gumalaw, ngunit napahinto siya nang mapansin niyang may mabigat na bagay na nakayakap sa kanya. Ang braso ni Raiden.

Napasinghap siya nang matuklasang nakapulupot ang mga braso nito sa kanyang bewang, mahigpit na hinila ang katawan niya papalapit sa kanya. Ang katawan niya ay halos nakasiksik sa mainit na dibdib nito—at ang hininga niya ay tumatama sa leeg niya.

‘Oh my God.’

Naramdaman niyang gumalaw si Raiden, marahang hinigpitan ang yakap nito na parang ayaw siyang pakawalan.

“Raiden,” mahina niyang bulong, pilit na kumakawala.

Ngunit sa halip na bumitaw, lalo pa nitong idiniin ang katawan sa kanya, ang mainit na hininga nito ay tumatama sa kanyang balikat.

“Hmm… Huwag kang gagalaw,” paos nitong bulong, halatang kakagising lang.

Napapikit siya, pilit na nilalabanan ang pagbilis ng tibok ng puso niya. Pero paano ba siya magiging kalmado kung ganito kalapit ang katawan nilang dalawa—at parang hindi nito balak siyang pakawalan?

“Raiden… bitawan mo na ako,” mahina ngunit matigas ang boses niya.

Ngumiti ito, bahagyang binuka ang mga mata. “Bakit? Baka matukso na naman ako?” bulong niya, pabiro pero may bahid ng katotohanan.

Napalunok si Amara at mabilis na bumangon mula sa kama, iniwasan ang tingin nito. “B-Babangon na ako,” aniya, pilit na pinapanatili ang malamig na boses.

Hindi sumagot si Raiden, ngunit naramdaman niya ang mga mata nitong sumusunod sa bawat kilos niya.

Nang tuluyan na siyang makatayo, napatingin siya sa lamesa malapit sa kama—at napansin niya ang isang folder doon na hindi pa naroon kagabi.

“Ano ‘to?” tanong niya, pinulot ang folder.

“Iyan ang bagong kondisyon natin,” sagot ni Raiden, bumangon na rin mula sa kama, ang tinig ay bumalik sa pagiging malamig at kontrolado. “Basahin mo, Amara. Simula ngayon, ibang usapan na tayo.”