Third person point of view"Wow! I can't believe na may babae pa pala ang nahihilig sa ganito ka-extreme na sports!" Bulalas ng lalaki na nabaril niya kanina.Isa-isang naglabasan ang mga kasama nila mula sa kaniya-kaniya nitong pinagtataguan."Well, it's been a dream of mine to be able to play sports like this," proud na sambit ni Anikka.Ang lahat ay nakangiti dito habang pinapakinggan ang bawat salita na sinasambit nito."It's been awhile," seryosong sambit ni Daddy Dominador.Nakita niya kung paano matigilan si Anikka pero kalaunan ay napangisi din ito at hinarap ang Daddy ni Florence."Yes Tito, it's been awhile," mahinang sambit nito.Napansin niya na hindi ito makatingin sa Daddy ni Florence. "Nahihiya ba ito?" Tanong niya sa kaniyang isipan."Have you met Florence's fiance?" Malakas na tanong ng Daddy ni Florence.Napasinghap si Anikka at dahan-dahan na tumingin sa kaniya. Hindi niya maipaliwanag ang emosyon na nakikita niya sa mga ito."Nasasaktan ba ito?" Muli ay tanong niya
Third person point of view"Nahuli na pala ako, hindi mo na ako nahintay?" Natigilan siya at hindi makapaniwala na hinarap niya ito."God knows how much I loved and cared for you back then. I still do, but everything is different now. Florence is my life and my air, in fact she is my everything and I can't imagine my life without her. Sana ay matanggap mo 'yon." Sagot niya.Hindi na niya hinintay pa ang sunod nitong sasabihin dahil habang tumatagal ay mas lalo lang lumalaki ang chance na magka-galit sila ni Florence.Habang naglalakad siya palayo ay dinig na dinig niya ang malakas nitong paghikbi pero hindi na siya nag-abala pa na aluin ito. Diretso lang siyang naglakad hanggang sa makarating siya sa kinatatayuan ng mga kasama niya."May gusto siya sa 'yo." Hindi iyon isang tanong it is more like a guess.Pero nakuha niya pa rin na tumango na para bang sigurado siya na may nararamdaman para sa kaniya si Anikka. Well tanga nalang ang mag-iisip na wala itong nararamdaman gayong halat
Third person point of viewPagdating sa kwarto ni Connor at Florence ay kataka-taka na tahimik na ang dalawa.Dahan-dahan na ibinaba ni Connor sa kama si Florence at tinabihan."Narinig mo yung kay Anikka?" Tanong ni Connor sa kaniya.Dahan-dahan naman siyang tumango bilang sagot. Pero hindi niya makuhang tumingin dito.Hindi mawala sa isip niya ang tungkol kay Anikka."Look at me," sambit nito.Umiling siya bilang pagtanggi.Dinig niya ang pagbuntong hininga nito at ang paghawak nito sa kaniyang baba para ipaharap dito."Anikka was my first love, but she love Blake kaya nag-give way ako para sa kanilang dalawa at noong tuluyan ng nag-divorce ang dalawa ay sinubukan ko na umamin sa kaniya pero wala hindi pa rin niya ako mahal," paliwanag nito.Alam niya na wala siyang dapat na ipag-alala kasi siya ang mahal ni Connor pero hindi niya maalis sa isip niya na may nakaraan ang dalawa."Nauna pala siya, siguro rebound lang ako kaya mo ako napansin," wala sa sariling sambit niya."Florence
Third person point of viewScared? No! He is terrified, seeing someone he adore looking pale like that, scares the hell out of him. Para siyang binawasan ng isang buhay."Okay ka na ba?" Tanong ni Connor habang ibinababa si Florence sa kama."Connor, don't. Mababasa ang kama," pigil nito sa kaniya.Hindi niya pinansin ang pagpigil nito. Nagpatuloy lang siya hanggang sa tuluyan na niya itong maibaba sa kama.Pinakatitigan niya muna ito ng ilang segundo bago siya nagdesisyon na umalis para ikuha ito ng damit dahil basa na ang pang-ibaba nitong suot."Diyan ka lang kukuha lang ako ng maisusuot mo," sambit niya dito habang naglalakad siya palayo sa kinaroroonan nito.Wala siyang narinig na sagot mula dito kaya naman nagpatuloy na siya, binilisan nalang niya ang paglalakad para makapagbihis na ito.Habang lumalayo siya dito ay isa-isang pumapatak ang butil ng luha sa mga mata niya.How many times does he have to cry worrying about her? Tanong niya sa sarili niya. Mula nung naging sila ni
Third person point of viewNasa isang bar si Anikka kasama ang mga kaibigan nito. Pagkagaling nila sa shooting range ay dito na sila dumiretso."So he is the one that you are talking about? The guy who love you but you rejected?" Tanong ng kabigan ni Anikka.Tumango siya at muling sumimsim sa alak na inorder niya."So ano na ang gagawin mo ngayon?" Tanong nitong muli.Nagkibit balikat lang siya sa kawalan ng isasagot.Nakarinig siya ng pagpalatak pero hindi niya tinignan ang kaibigan, tanging sa alak lang siya nakatingin na para bang ito na ang pinaka-importanteng bagay sa mundo."Hindi pwede na ganito ka Anikka, ikakasal na at magkakaanak na yung tao!" Mataas ang boses na wikang muli ng kaibigan.Dinig niya ang pagkakairita nito sa paninigaw nito sa kaniya."Alam ko pero hindi ko maiwasan na malungkot dahil hindi niya ako hinintay na maka-move on." Nagtatampo na sambit niya."Tch!" Ingos nito. Napatingin siya dito at nakita niya ito na matalim na nakatitig sa kaniya habang nakangiwi
Third person point of view"CONNOR!" Gulat na sigaw ni Florence at mabilis siyang hinila palayo at paalis sa nanlalaki ang mga matang katiwala."Susunod po kami Nana Lucing!" Sigaw ni Florence habang hinihila siya palayo.Hindi niya alam kung saan siya dadalhin ni Florence pero kung saan man ay wala na siyang pakialam dahil alam niya na masosolo na niya itong muli kaya naman nagpatangay nalang siya sa paghila nito.Dinala siya nito sa banyo at doon ay parang bata siya na pinagalitan."Sabi ko ay huwag kang lalabas, ano nalang ngayon ang iisipin ni Manang na nakita ka na ganiyan ang ayos mo?" Pagalit nito. Pero hindi siya makapag-focus sa sinasabi nito dahil nakikita niya ang utong nito sa manipis nitong suot. "And why didn't you tell me that your Mom is here. Ano nalang ang sasabihin ng mga ito na hindi ko manlang sila sinubukan na kilalanin?" Muli ay paghi-hysterical nito."I didn't know na nandito sila," pag-amin niya pero ang tingin ay nasa dibdib pa rin nito at sa mga utong nit
Third person point of viewDahil sa pagkakatulala ng Mommy niya ay hindi na si Connor nag-abala pa na hintayin ito. Hinayaan nalang niya na matauhan ito at sumunod sa kanila pero pagkarating nila sa sala ay nakita niya ang paglinga ng Mommy ni Florence na para bang may hinahanap."Where is your Mom?" Hindi na nakatiis na tanong nito."Nasa taas pa po at nakatulala," sagot niya. Napanganga ang Mommy ni Florence at hindi makapaniwalang tumingin sa kaniya bago sa taas.Hind niya alam kung ano ang reaksyon ng Mommy niya pero dahil sa pag-iling ng Mommy ni Florence ay mukhang hanggang ngayon ay shock pa rin ito."Mauna na kayo sa hospital, susunod nalang kami," utos nito sa kanila.Tumango siya at nagmamadali ng umalis. Pagdating sa labas ng bahay ay naroon na ang sasakyan at umaandar, sa tapat ng pinto ay nakatayo na rin ang driver ng pamilya nila Florence.Kaagad na niyang pinauna si Florence na sumakay bago siya sumunod at naupo sa tabi nito."Manong tayo na po!" Malakas na sambit niya
Third person point of view"Don't make me lose my child!" Napatigil ang doctor sa tangkang paglapit n ultrasound sa tiyan ni Florence dahil sa malakas na sigaw ni Connor.Napabuntong hininga ang doctor at tumango dito."Okay, but you need to follow my instructions!" Sambit ng doctor na kaagad naman tinanguan ni Connor.Naaawa na napatingin si Florence sa fiance niya dahil alam niya at kita niya ang pagkabalisa nito.Inabot niya ang kamay nito at nginitian ito para sabihin dito na okay lang ang lahat.Ngumiti ito sa kaniya at hinawakan ang kamay niya pero kahit nakangiti ito ay nakikita niya pa rin na nahihirapan ito.Inalis niya ang tingin niya dito para balingan ang doctor na kaibigan nila. Ngumiti siya dito kahit na alam niya na papagalitan siya nito."How's our baby doc?" Tanong niya dito habang nakangiti.Mula sa pagtingin sa monitor na nasa tapat niya ay nakasimangot na tumingin ito sa kaniya at inambahan siya ng suntok. "Ang tigas ng ulo mo, alam mo naman na hindi pwede sinabih
Connor point of view"Bro, do you think may manggugulo pa sa kasal niyo ni Florence?" Tanong ni Alisson na nakatayo sa tabi niya."Yeah, I still can't recover from that past incident," tugon naman ni Arisson.Nakangiti siyang umiling bilang sagot sa naging tanong ni Alisson ng hindi inaalis ang tingin sa bukana ng simbahan kung saan nakatayo at naghahanda ng maglakad papasok ng simbahan nag mapapangasawa niya.Sino ba ang makakalimot sa nangyaring insidente na iyon? Noong mga panahong iyon ay akala niya mawawala na ng tuluyan si Florence sa kaniya, habang papunta sila ng hospital ay doon niya unang naramdaman ang kahinaan dahil sa pagkakasaksi niya kung paano dahan-dahan na pumikit ang mga mata ni Florence. Noong mga oras na iyon ay wala siyang ibang ginawa kung hindi ang umiyak at tahimik na magdasal na bigyan pa siya ng pagkakataon na makasama ang babaeng mahal niya at ang magiging anak nila."Bro!" Pasigaw na sambit ni Arisson.Napatingin siya dito only to find na nasa tabi na pala
Connor point of viewMabilis kaming nakarating sa lugar kung saan dinala ni Calixta si Florence, medyo nahirapan pa kami dahil may kalakihan ang lugar at marami ang pasikot-sikot pero eventually ay nahanap din naman namin.Naglakad siya ng dahan-dahan sa likod ng isang may kalakihang poste at mula doon ay nakinig siya ng mga pinag-uusapan.Humigpit ang hawak niya sa baril na dala niya pagkatapos marinig ang nagmamakaawang boses ni Florence."Damn you Calixta!" Mahina at madiin na sambit niya. Mabilis siyang tumayo at sinenyasan ang Daddy ni Florence na mauuna na siyang sumugod.Nasa tapat niya lang ito kaya madali lang silang nagkaintindihan. Tumango ito at sinenyasan siya na umabante na kaagad niyang sinunod. Maingat ang bawat hakbang niya pero may pagmamadali din siya dahil habang tumatagal na hindi niya nakikita si Florence at tanging mga hikbi lang nito ang naririnig niya ay para siyang masisiraan ng bait.Nagkubli siya sa likod ng pinto at palihim na sinilip ang mga nangyayari
Connor point of viewIsang linggo na ang nakakalipas mula noong nagpunta sila sa bahay ni Ruel sa pagba-baka sakali na makita doon si Calixta at makausap ito, at hindi naman sila nabigo, nakausap nila si Calixta pero hindi naging maganda ang kinalabasan. Sa loob ng isang linggo wala silang ginawa kung hindi ayusin ang kasal nila habang naghihintay ng pag-atake ni Calixta, pero hindi nangyari ang inaasahan niya na labis niyang ikinakatakot dahil baka kung kailan ikakasal sila ni Florence ay saka ito manggulo."Bro, kanina ka pa namin kinakausap pero nakatulala ka lang diyan sa labas ng simbahan. Sabihan mo kami kung hindi ka pa handang magpakasal para naman maitakas ka na namin habang hindi pa nagsisimula!" Nawala ang malalim niyang iniisip nung marinig niya ang natatawang boses ni Arisson- asawa ni Joana Me, panganay na anak ni Dominador at Consuelo."Arisson ano ka ba, hindi na tatakbo yan si Connor dahil sigurado na nasa tapat pa lang ng simbahan yan ay lumpo na 'yan," natatawang
Calixta point of viewOne month has passed."Miss Dela Vega, can you slowly open your eyes for me?" Patanong na utos ng doctor.Takot ang nararamdaman niya dahil ayaw niyang ma-dismaya siya sa resulta ng eye transplant niya.One month ago ay tuluyan siyang nabulag, walang kahit anong liwanag siyang nakita hindi kagaya noong una na mayroon kaunting liwanag. Noong mga panahon na iyon ay ang plano niya sana na gantihan sina Florence at Connor pero dahil sa pagkabulag niya ay wala siyang nagawa kung hindi ang ipagpaliban ang paghihiganti na gusto niya. Isang linggo pagkatapos niyang mabulag ay humanap siya ng pwedeng maging donor and luckily ay nakahanap siya sa tulong ng mga doctor na kakilala niya.Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata niya. Napuno siya ng kaba dahil tanging blurry lang ang nakikita niya."Is your eyesight okay?" Tanong muli ng doctor.Kumurap siya baka sakaling magbago ang mga blurry na nakikita niya at halos mapatalon siya sa saya dahil habang tumatagal ay lumilin
Florence point of viewSorry love, na-late ako," puno ng pagsisisi na wika ni Connor habang yakap siya."L-Late k-ka na t-talaga."Sabay silang napatingin ni Connor sa nagsalita. Nanlaki ang mga mata niya kasabay ng mas mahigpit na pagyakap niya kay Connor.Sa harapan nila ay nakatayo at nakangising nakatutok ang baril nung lalaki na nagtangkang pumatay sa kaniya."Nooooooo!" Sigaw niya para patigilin ito sa tangka nitong gawin pero;BANG!Huli na ang lahat dahil isang malakas na putok ng baril ang muling umalingawngaw sa loob ng kwarto niya. Namutla siya kasabay ng pagtakas ng lahat ng dugo na mayroon siya.Nanginginig na pinagmasdan niya ang dahan dahan na pagbagsak ng lalaki na nagtangka sa kaniyang pumatay. Isa-isang pumatak ang dugo mula sa bibig nito. Natutop niya ang bibig niya dahil sa halo-halong emosyon.Dahan-dahan siyang umalis sa kama para puntahan ang lalaki na kasalukuyang naghahabol ng hininga habang nasa kisame lang ang tingin. Bumubuka ang bibig nito na para itong n
Florence point of viewPagkalabas ng kwarto ni Connor at ng mga magulang niya ay saka lang siya tumihaya mula sa pagkakatagilid niya ng higa.Sakto naman na pagtihaya niya ay ang pagbukas ng pinto ng hospital room niya. Pumasok ang isang naka-uniporme ng pang-hospital pero napakunot ang noo niya sa pagtataka dahil masyadong balot ang suot nito."Ikaw ba ang doctor na tumingin sa akin?" Tanong niya.Tumingin ito sa kaniya pero hindi ito sumagot, bumaling ito sa pinto at sinarado iyon. (Click!) Mabilis siyang bumaling sa pinto bago kinakabahan na tumingin siya sa mukha ng staff ng hospital na pumasok."Bakit mo ni-lock yung pinto?" Tanong niya habang umuupo siya at mas idinidikit ang sarili sa dingding ng room niya.Nagsimulang maglakad palapit sa kaniya ang staff, ang mga tingin nito ay nanunuot sa kaniya at para siyang sinasaksak dahil sa sobrang talim non."Tinatanong kita kung ano ang balak mo at kinandado mo ang pinto!?" Singhal niya.Ramdam niya ang pag-ngisi nito sa likod ng fa
Connor point of viewIt feels like deja vu. Hawak niya ngayon ang mga kamay ng walang malay na si Florence, just like noong nag-crash ang eroplano nito, walang kasiguraduhan kung magigising ito at tanging milagro nalang ang kakapitan."Why you did not stopped her!?" Galit na sigaw ng Mommy ni Florence. Lumapit ito sa kaniya at pinagsusuntok siya sa mukha.Sobrang sakit ng mga suntok nito pero walang wala ang mga ito sa sakit na nararamdaman niya habang hawak niya ang kamay ng walang malay niyang minamahal.Hindi siya nakakibo dahil hanggang ngayon ay shock pa rin siya sa mga nangyari."Sumagot ka! Bakit hinayaan mo ang anak ko na magkaganito!?" Muli ay sigaw nito habang mas nilalakasan ang pagsuntok sa kaniya.Tahimik lang na tinanggap niya ang mga suntok na ibinibigay ng Mommy nito."Consuelo, aksidente ang mga nangyari kaya hindi mo pwedeng sisihin si Connor," sambit ni Daddy Dominador at sapilitang inilayo sa kaniya si Mommy Consuelo."No Dominador! Wala siyang ginawa para protekta
Calixta point of view"Ikaw na nga ang inaalala pero ikaw pa ang nagagalit. Magsama kayo ng halimaw mong kaibigan!" Sigaw nito at tumatakbong lumabas ng morgue, muntik pa itong mabangga sa pinto.Kaagad siyang na-konsensya sa nagawa niya dito kaya naman hinabol niya ito para sana suyuin pero habang nakikita niya itong paulit-ulit na nadadapa at bumabangon ay natigilan siya at tahimik lang na tinatanaw ito.Ilang minuto pa niyang tinanaw ito bago siya naglakad pabalik sa morgue."Mas mabuti na siguro na maghiwalay kami ng landas para na rin sa kaligtasan niya," pagkausap niya sa kaibigan niya.Ilang beses pa niyang kinausap ang kaibigan niya bago siya nag-desisyon na umalis ng morgue. Nag-iwan muna siya ng isang liham at one hundred thousand in cash para sa lahat ng expenses pati sa pagpapalibing sa kaibigan niya.Pagkalabas niya ng morgue ay muli siyang tumingin sa huling pagkakataon. Kasabay ng pagtulo ng luha niya ay ang pamamaalam niya sa kaibigan na ilang beses nagligtas sa kaniya
Ruel point of view"I'm sorry sir, but kailangan na po siyang idala sa morgue," sambit ng isang boses.Mula sa pagkakatulala ay mabilis siyang tumingin sa nagsalita. Nakita niya ang dalawang lalaki na nasa harapan ng hinihigaan ng kaibigan niya at nakahawak na ang mga ito sa gurney base sa suot ng mga ito ay nahulaan niya kaagad na staff ito ng hospital.Tumalim ang mga mata niya, "morgue!?" Galit na bulyaw niya. "Bakit ninyo dadalhin sa morgue ang kaibigan ko, hindi pa siya patay!" Dugtong pa niya at hinarangan niya ang mga staff ng hospital na gustong kuhanin ang katawan ng kaibigan niya.Nagkatinginan ang dalawang nasa harapan niya at bakas ang pagtatakha sa mukha ng mga ito. Nagbulungan pa ang mga ito, isang bagay na mas lalong ikinagalit niya."Umalis na kayo dahil wala kayong mapapala dito, hindi pa patay ang kaibigan ko!"Walang nagawa ang dalawang staff ng hospital kung hindi ang umalis nalang. Pagkalabas ng mga ito ay muling bumalik sa kaniya yung mga panahon na hindi pa sila