Third person point of view"YOU IMPREGNATED MY DAUGHTER!?" Parang angil ng isang mabangis na lion na dumagundong sa loob ng private room ang boses ng Daddy ni Florence.Nanginginig na humiwalay siya sa pagyakap kay Florence para harapin ang tatay nito."M-Magpapaliwanag a-ako s-sir," kabadong sambit niya habang mabagal na itinataas niya ang kamay bilang pagsuko."Daddy, will you stop threatening him!?" Nagmamaktol na sambit ni Florence dito.Kaagad na lumambot ang expression ng Daddy ni Florence at nakangiti na bumaling sa anak nito."Okay, okay, I'll calm down now, but I still need to test you kung karapat-dapat ka ba para sa anak ko!" Sagot nito kay Florence bago siya binalingan at itinuro.Tumango siya bilang tugon na gagawin niya ang lahat para kay Florence.Napatingin sila ni Florence sa isa't-isa at mahigpit na nagyakap."I'm sorry about my Dad," mahinang bulong nito.Umiling siya, "hmm, naiintindihan ko sila. They are worried about you," sagot niya dito."They always are, para
Third person point of view"Do you love me?" Tanong niya habang nakatingin siya kay Connor.Hindi niya maiwasan na umaasa pero kaagad niyang kinastigo ang sarili dahil alam niya na masasaktan lang siya.Ngumisi ito at nagkibit-balikat."Connor!" Nakakunot ang noo na maktol niya dito."Magpahinga ka na at huwag ng makulit!" Saway nito sa kaniya pero may ngiti na nakapaskil sa labi.Napanguso siya at nagsimulang bumulong."Ako daw yung sinisigaw ng sistema pero hindi naman masabi na mahal niya ako," bubulong-bulong na maktol niya."May sinasabi ka?" Nang-aasar na tanong nito.Tinarayan niya ito."Wala!" Galit na sagot niya at umalis sa kandungan nito.Nahiga siya sa hospital bed at nagtatampo na tinalikuran ito."Hey!" Sambit nito.Umingos siya at naghalukipkip pero hindi niya pa rin ito hinarap.Hinawakan nito ang balikat niya. "Hey! Galit ka ba?" Tanong nito habang pilit siyang pinapaharap."Tch, hindi ako galit," sagot niya pero iba naman ang pinapakita niya sa sinasabi niya. "Oh Fl
Third person point of view"You visiting her?" Naiiling na tanong niya. Hindi siya naniniwala na normal lang ito na bibisita. "I don't believe you," dugtong pa niya.Sumama ang tingin nito sa kaniya at pinagtaasan siya ng kilay habang nakahalukipkip. "Pinagbibintangan mo ba ako na may gagawin na masama?"Matalim na tanong nito.Natauhan siya at natahimik, hindi niya alam kung ano ang isasagot niya sa tanong nito. Sa huli ay pinakalma niya ang sarili at mahinahon na kinausap ito, "pasensya ka na, hindi ko sinasadya na ganon ang maging tono ko. I am just worried," paghingi niya ng paumanhin dito.Akala niya ay magiging okay na once na humingi siya ng sorry."Worried? Para kanino ka nag-aalala Connor?" Naghahamon na tanong nito.Sinukat niya ang tingin nito at nakita niya ang nakapaloob na galit sa mga mata nito.Nag-iwas siya ng tingin dahil ayaw niya na mas palalain pa ang sitwasyon nila kahit alam niya sa sarili niya na sobrang lala na niyon."I'm asking you Connor, para kanino iyang
Third person point of view"Anong hinihintay ninyo pasko? Get him!" Mabilis na nagsikilos ang tauhan ng Daddy ni Florence para kuhanin si Connor ayon na din sa utos ni Calixta.Napatingin si Connor sa kaibigan niya at nakita niya ito na wala ang atensyon sa kaniya. Tinignan niya ang tinitignan nito pero wala naman siyang nakitang tao sa tinutumbok ng mga mata nito.Nawala ang atensyon niya sa kaibigan nung may padarag na humila sa kaniya."Be careful! I don't want to see any scratches on his body!" Matalim na singhal ni Calixta nung makita na basta nalang siyang hinila ng isa sa mga tauhan ng Daddy ni Florence. Napabuntong hininga siya nung muling pumasok sa isip niya ang Daddy ni Florence."I told you to get your hands off him!" Sigaw ni Blake nung nasa kaniya na ang atensyon nito.Mablis na kumilos ang mga tauhan ng Daddy ni Florence para hindi na makalapit sa kaniya ang kaibigan. Wala na siyang nagawa kung hindi ang tanawin nalang ito habang hinihila siya palayo at pinapalibutan
Third person point of view"Hindi ako makakapayag na ilalayo mo sa akin ang mahal ko!" Sabay-sabay na napatingin ang mag-iina na Dela Constancia sa lalaking nagsalita.Kaagad na bumakas ang pag-aalala sa mukha ni Florence at parang may sariling buhay na napatakbo ang mga paa niya palapit kay Connor."Connor!" Umiiyak na sigaw niya habang tumatakbo siya palapit dito."Florence!" Said her Dad in a warning tone.Nanginig ang katawan ni Florence at parang may nag-uutos sa kaniya na tumigil kaya naman iyon ang ginawa niya."Love, come here," mahinang sambit ni Connor.Kaagad na nagtalo ang puso at isip niya maging ang katawan niya ay hindi na nakikinig sa kaniya. Napatingin siya sa mga magulang niya, "D-Dad," tinawag niya ang Daddy niya habang nagmamakaawa siyang nakatingin dito.Nagngalit ang panga ng Daddy niya at mariin itong umiling."I am not gonna let you control her like a kid, Unce!" Madiin na wika ni Blake at kaagad na inisang hakbang ang pagitan nila. Napasinghap siya nung hil
Third person point of view"F-Florence," nanghihina na tinawag ni Connor ang pangalan ng babae na minamahal nito.Humakbang siya para pumasok sa nakabukas na kwarto pero may humawak sa mga braso niya. Tinignan niya iyon at nakita niya ang kaibigan niya na siyang humawak sa kaniya, mariin itong umiling at ngumuso."Bitawan mo ako, Blake!" Utos niya dito. Kahit na malaki ang naging tulong nito sa kaniya kanina nung nakikipaglaban siya sa mga tauhan ng Daddy ni Florence ay nakaramdam siya ng kagustuhan na saktan at baligtarin ito pero dahil sa pagnguso nito ay hindi niya iyon nagawa, sa halip ay tinignan niya ang inginunguso nito at kaagad na umusbong ang galit niya pagkakita sa Daddy ni Florence. "Bakit hindi pa kayo umaalis!?" Matalim na tanong nito.Pinigil niya ang sarili na sumagot dito ng pabalang dahil walang magagawa kung magagalit siya, mas mahalaga sa kaniya ngayon ay ang kalagayan ni Florence at ng anak nila. Muli na namang bumalik sa sistema niya ang takot pagkatapos maala
Third person point of view"Senyorita Florence, nagdala po ako ng pagkain ninyo!" Sigaw ng katulong kasabay ng mahinang pagkatok mula sa labas ng kwarto ni Florence.Hindi niya pinansin ang katulong, pinanatili niya ang atensyon niya sa larawan ni Connor na naka-save sa cellphone niya."Please senyorita, kaninang umaga ka pa hindi kumakain makakasama sa kalagayan mo iyang ginagawa mo," pangungunsensya nito.Hindi niya pinakinggan ang kahit na anong sabihin nito, sawa na siya at hindi na niya kayang magpatuloy pa, maging ang mga luha niya ay hindi na rin kinayang magpatuloy pa."Senyorita!" Sigaw na ng katulong nila at malakas ng kinalampag ang ang pinto ng kwarto niya."Why the hell are you banging that door!?" Dinig niyang pasigaw na tanong ng Mommy niya sa labas."S-Si s-senyorita p-po k-kasi h-h-indi b-binubuksan ang pinto ng k-kwarto," nauutal dahil sa kaba na sagot ng katulong."Get the keys, now!"Kinabahan siya pagkarinig sa sunod na sinabi ng Mommy niya at hindi niya alam kung
Third person point of view"No, Florence!" Sigaw ni Connor at mabilis na tinakbo ang pagitan nilang dalawa ni Florence. Puno ng kaba ang kaniyang dibdib habang tumatakbo siya palapit dito.Pinigilan niya ang tuluyan nitong pagpapakamatay. Puno ng sakit at lungkot at mga mata nito na tumingin sa kaniya. "I'm sorry," umiiyak na paghingi nito ng paumanhin.Umiling siya at pinigilan ang tuluyang pagtulo ng luha niya pero kahit anong gawin niyang pagpipigil ay tumulo pa rin iyon.Nakaramdam siya ng awa para dito, pero higit sa lahat ay galit para sa sarili dahil wala siyang magawa para pagaanin ang problema nito.Hinubad niya ang damit na suot niya at madiin na ibinalot niya iyon sa pulso nito na nagdudugo.Niyakap niya ito ng mahigpit habang hawak niya ang palapulsuhan nito.Habang nasa banyo silang dalawa ay nakarinig siya ng mabilis na mga yabag at kasunod niyon ay magkakasunod na pagsinghap."Florence! W-What h-happen?" Kinakabahan na tanong ng ate ni Florence. Hindi na niya inisip ku
Connor point of view"Bro, do you think may manggugulo pa sa kasal niyo ni Florence?" Tanong ni Alisson na nakatayo sa tabi niya."Yeah, I still can't recover from that past incident," tugon naman ni Arisson.Nakangiti siyang umiling bilang sagot sa naging tanong ni Alisson ng hindi inaalis ang tingin sa bukana ng simbahan kung saan nakatayo at naghahanda ng maglakad papasok ng simbahan nag mapapangasawa niya.Sino ba ang makakalimot sa nangyaring insidente na iyon? Noong mga panahong iyon ay akala niya mawawala na ng tuluyan si Florence sa kaniya, habang papunta sila ng hospital ay doon niya unang naramdaman ang kahinaan dahil sa pagkakasaksi niya kung paano dahan-dahan na pumikit ang mga mata ni Florence. Noong mga oras na iyon ay wala siyang ibang ginawa kung hindi ang umiyak at tahimik na magdasal na bigyan pa siya ng pagkakataon na makasama ang babaeng mahal niya at ang magiging anak nila."Bro!" Pasigaw na sambit ni Arisson.Napatingin siya dito only to find na nasa tabi na pala
Connor point of viewMabilis kaming nakarating sa lugar kung saan dinala ni Calixta si Florence, medyo nahirapan pa kami dahil may kalakihan ang lugar at marami ang pasikot-sikot pero eventually ay nahanap din naman namin.Naglakad siya ng dahan-dahan sa likod ng isang may kalakihang poste at mula doon ay nakinig siya ng mga pinag-uusapan.Humigpit ang hawak niya sa baril na dala niya pagkatapos marinig ang nagmamakaawang boses ni Florence."Damn you Calixta!" Mahina at madiin na sambit niya. Mabilis siyang tumayo at sinenyasan ang Daddy ni Florence na mauuna na siyang sumugod.Nasa tapat niya lang ito kaya madali lang silang nagkaintindihan. Tumango ito at sinenyasan siya na umabante na kaagad niyang sinunod. Maingat ang bawat hakbang niya pero may pagmamadali din siya dahil habang tumatagal na hindi niya nakikita si Florence at tanging mga hikbi lang nito ang naririnig niya ay para siyang masisiraan ng bait.Nagkubli siya sa likod ng pinto at palihim na sinilip ang mga nangyayari
Connor point of viewIsang linggo na ang nakakalipas mula noong nagpunta sila sa bahay ni Ruel sa pagba-baka sakali na makita doon si Calixta at makausap ito, at hindi naman sila nabigo, nakausap nila si Calixta pero hindi naging maganda ang kinalabasan. Sa loob ng isang linggo wala silang ginawa kung hindi ayusin ang kasal nila habang naghihintay ng pag-atake ni Calixta, pero hindi nangyari ang inaasahan niya na labis niyang ikinakatakot dahil baka kung kailan ikakasal sila ni Florence ay saka ito manggulo."Bro, kanina ka pa namin kinakausap pero nakatulala ka lang diyan sa labas ng simbahan. Sabihan mo kami kung hindi ka pa handang magpakasal para naman maitakas ka na namin habang hindi pa nagsisimula!" Nawala ang malalim niyang iniisip nung marinig niya ang natatawang boses ni Arisson- asawa ni Joana Me, panganay na anak ni Dominador at Consuelo."Arisson ano ka ba, hindi na tatakbo yan si Connor dahil sigurado na nasa tapat pa lang ng simbahan yan ay lumpo na 'yan," natatawang
Calixta point of viewOne month has passed."Miss Dela Vega, can you slowly open your eyes for me?" Patanong na utos ng doctor.Takot ang nararamdaman niya dahil ayaw niyang ma-dismaya siya sa resulta ng eye transplant niya.One month ago ay tuluyan siyang nabulag, walang kahit anong liwanag siyang nakita hindi kagaya noong una na mayroon kaunting liwanag. Noong mga panahon na iyon ay ang plano niya sana na gantihan sina Florence at Connor pero dahil sa pagkabulag niya ay wala siyang nagawa kung hindi ang ipagpaliban ang paghihiganti na gusto niya. Isang linggo pagkatapos niyang mabulag ay humanap siya ng pwedeng maging donor and luckily ay nakahanap siya sa tulong ng mga doctor na kakilala niya.Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata niya. Napuno siya ng kaba dahil tanging blurry lang ang nakikita niya."Is your eyesight okay?" Tanong muli ng doctor.Kumurap siya baka sakaling magbago ang mga blurry na nakikita niya at halos mapatalon siya sa saya dahil habang tumatagal ay lumilin
Florence point of viewSorry love, na-late ako," puno ng pagsisisi na wika ni Connor habang yakap siya."L-Late k-ka na t-talaga."Sabay silang napatingin ni Connor sa nagsalita. Nanlaki ang mga mata niya kasabay ng mas mahigpit na pagyakap niya kay Connor.Sa harapan nila ay nakatayo at nakangising nakatutok ang baril nung lalaki na nagtangkang pumatay sa kaniya."Nooooooo!" Sigaw niya para patigilin ito sa tangka nitong gawin pero;BANG!Huli na ang lahat dahil isang malakas na putok ng baril ang muling umalingawngaw sa loob ng kwarto niya. Namutla siya kasabay ng pagtakas ng lahat ng dugo na mayroon siya.Nanginginig na pinagmasdan niya ang dahan dahan na pagbagsak ng lalaki na nagtangka sa kaniyang pumatay. Isa-isang pumatak ang dugo mula sa bibig nito. Natutop niya ang bibig niya dahil sa halo-halong emosyon.Dahan-dahan siyang umalis sa kama para puntahan ang lalaki na kasalukuyang naghahabol ng hininga habang nasa kisame lang ang tingin. Bumubuka ang bibig nito na para itong n
Florence point of viewPagkalabas ng kwarto ni Connor at ng mga magulang niya ay saka lang siya tumihaya mula sa pagkakatagilid niya ng higa.Sakto naman na pagtihaya niya ay ang pagbukas ng pinto ng hospital room niya. Pumasok ang isang naka-uniporme ng pang-hospital pero napakunot ang noo niya sa pagtataka dahil masyadong balot ang suot nito."Ikaw ba ang doctor na tumingin sa akin?" Tanong niya.Tumingin ito sa kaniya pero hindi ito sumagot, bumaling ito sa pinto at sinarado iyon. (Click!) Mabilis siyang bumaling sa pinto bago kinakabahan na tumingin siya sa mukha ng staff ng hospital na pumasok."Bakit mo ni-lock yung pinto?" Tanong niya habang umuupo siya at mas idinidikit ang sarili sa dingding ng room niya.Nagsimulang maglakad palapit sa kaniya ang staff, ang mga tingin nito ay nanunuot sa kaniya at para siyang sinasaksak dahil sa sobrang talim non."Tinatanong kita kung ano ang balak mo at kinandado mo ang pinto!?" Singhal niya.Ramdam niya ang pag-ngisi nito sa likod ng fa
Connor point of viewIt feels like deja vu. Hawak niya ngayon ang mga kamay ng walang malay na si Florence, just like noong nag-crash ang eroplano nito, walang kasiguraduhan kung magigising ito at tanging milagro nalang ang kakapitan."Why you did not stopped her!?" Galit na sigaw ng Mommy ni Florence. Lumapit ito sa kaniya at pinagsusuntok siya sa mukha.Sobrang sakit ng mga suntok nito pero walang wala ang mga ito sa sakit na nararamdaman niya habang hawak niya ang kamay ng walang malay niyang minamahal.Hindi siya nakakibo dahil hanggang ngayon ay shock pa rin siya sa mga nangyari."Sumagot ka! Bakit hinayaan mo ang anak ko na magkaganito!?" Muli ay sigaw nito habang mas nilalakasan ang pagsuntok sa kaniya.Tahimik lang na tinanggap niya ang mga suntok na ibinibigay ng Mommy nito."Consuelo, aksidente ang mga nangyari kaya hindi mo pwedeng sisihin si Connor," sambit ni Daddy Dominador at sapilitang inilayo sa kaniya si Mommy Consuelo."No Dominador! Wala siyang ginawa para protekta
Calixta point of view"Ikaw na nga ang inaalala pero ikaw pa ang nagagalit. Magsama kayo ng halimaw mong kaibigan!" Sigaw nito at tumatakbong lumabas ng morgue, muntik pa itong mabangga sa pinto.Kaagad siyang na-konsensya sa nagawa niya dito kaya naman hinabol niya ito para sana suyuin pero habang nakikita niya itong paulit-ulit na nadadapa at bumabangon ay natigilan siya at tahimik lang na tinatanaw ito.Ilang minuto pa niyang tinanaw ito bago siya naglakad pabalik sa morgue."Mas mabuti na siguro na maghiwalay kami ng landas para na rin sa kaligtasan niya," pagkausap niya sa kaibigan niya.Ilang beses pa niyang kinausap ang kaibigan niya bago siya nag-desisyon na umalis ng morgue. Nag-iwan muna siya ng isang liham at one hundred thousand in cash para sa lahat ng expenses pati sa pagpapalibing sa kaibigan niya.Pagkalabas niya ng morgue ay muli siyang tumingin sa huling pagkakataon. Kasabay ng pagtulo ng luha niya ay ang pamamaalam niya sa kaibigan na ilang beses nagligtas sa kaniya
Ruel point of view"I'm sorry sir, but kailangan na po siyang idala sa morgue," sambit ng isang boses.Mula sa pagkakatulala ay mabilis siyang tumingin sa nagsalita. Nakita niya ang dalawang lalaki na nasa harapan ng hinihigaan ng kaibigan niya at nakahawak na ang mga ito sa gurney base sa suot ng mga ito ay nahulaan niya kaagad na staff ito ng hospital.Tumalim ang mga mata niya, "morgue!?" Galit na bulyaw niya. "Bakit ninyo dadalhin sa morgue ang kaibigan ko, hindi pa siya patay!" Dugtong pa niya at hinarangan niya ang mga staff ng hospital na gustong kuhanin ang katawan ng kaibigan niya.Nagkatinginan ang dalawang nasa harapan niya at bakas ang pagtatakha sa mukha ng mga ito. Nagbulungan pa ang mga ito, isang bagay na mas lalong ikinagalit niya."Umalis na kayo dahil wala kayong mapapala dito, hindi pa patay ang kaibigan ko!"Walang nagawa ang dalawang staff ng hospital kung hindi ang umalis nalang. Pagkalabas ng mga ito ay muling bumalik sa kaniya yung mga panahon na hindi pa sila