Chapter 7

“Magpakasal? You mean, magpapakasal… tayo? Ako at ikaw?" Bahagyang lumaki ang mga mata ni Ella, at nanginginig niyang itinuro si Rico, pagkatapos ay inilipat sa kaniyang sarili.

Pakiramdam niya’y mali ang narinig niya.

“Oo, papakasalan kita,” sagot ni Rico sa matibay na tono, may bahagyang ngiti sa kanyang malinaw na mga mata.

Hindi agad nakapag-react si Ella at naibulalas ang iniisip niya, “Hindi ba dapat bigyan mo ako ng cheque at sabihan akong ipanganak ang bata, pero huwag nang magpakita sa mundo mo kahit kailan?"

“Mukha ba akong ganoong klaseng tao?” Tanong ni Rico, tila naguguluhan. Pakiramdam niya, hindi naman niya ibinigay kay Ella ang ganitong impresyon.

Awkward na napangiti si Ella, at naramdaman niyang sumiklab ang hiya sa kanyang puso. Paano niya sasabihing masyado siyang maraming nabasang mga nobelang tungkol sa mga mapangahas na CEO?

“Balik tayo sa usapan. Tungkol sa kasal—kalimutan na lang natin. Ang isang kasal na nakatali dahil sa bata ay hindi magiging masaya.” Diretsahang sabi niya. Hindi mali sa kanyang pananaw na ang kasal para lamang sa bata ay hindi tama.

Ang pagpunta sa ospital ang pinakamainam na opsyon dahil wala siyang nararamdamang koneksyon sa bata sa kanyang sinapupunan.

Nang makita ni Rico na binago ni Ella ang paksa, hindi na niya pinansin ang hiya sa mukha nito, at kalmado niyang sinabi, “Handa ka bang ipalaglag siya? Ayaw mo bang makita niya ang mundo?”

Pagkatapos ng mga salitang iyon, tahimik ang opisina sa loob ng ilang saglit.

Tiningnan ni Ella ang kanyang tiyan na wala pang ipinapakitang pagbabago, pinag-isipan ang kanyang mga salita, at sa huli, sinabi nang dahan-dahan, “Inaamin ko na ang pagbubuntis sa kanya ay isang aksidente, at hindi ito patas para sa kanya. And I know that killing him is being selfish of me, pero hindi ibig sabihin na kailangan niyang maging pabigat ko habang buhay.”

“I'm willing to offer you marriage for him, at handa rin akong baguhin ang kinabukasan ko para sa kanya. Ella, hindi rin ito patas para sa akin,” sambit ni Rico. Klaro ang isip niya at hindi siya nadadala ng ilang emosyonal na salita. Siya ay isang independiyenteng tao at hindi dapat magsakripisyo para kanino man. Ang pamilya, kasal, at mga anak ay maaaring maging sagabal sa kaniya.

Samantalang alam ni Ella ang sarili. Ang kanyang pinanggalingan at kakayahan ay hindi maihahambing kay Rico, at tila magkaibang mundo ang kanilang kinabibilangan. Ang isang kasal sa pagitan ng magkaibang estado sa lipunan ay tiyak na hindi magtatagal.

Napatigil si Rico at may bahagyang paghanga sa kanyang mga mata. Bigla niyang napagtanto ang pagiging makitid ng kanyang pananaw, at tama si Ella.

“Kung gano’n, you want to abort our child?” tanong niya.

"Oo." Tumango si Ella, bahagyang nagdalawang-isip bago nagsalita, "O kaya naman, sa'yo na ang bata, at sa akin ang pera."

Kung siya ang masusunod, ayaw niyang ipa-abort ang bata sa kanyang sinapupunan. Masyadong malupit para sa bata ang pasanin ang kanyang pagkakamali. Ngunit wala rin naman siyang pera para palakihin ito.

“Hindi ka ba natatakot na baka ang magiging asawa ko ay hindi siya tanggap? Paano kung saktan siya? Paboran ko ang iba?" Bahagyang ngumiti si Rico, ngunit nanatiling walang pagbabago ang ekspresyon niya. Ang mga mata niya, gayunpaman, ay nagdilim nang kaunti.

“Basta’t makapagpakasal tayo, anong masama kung mawala ang reputasyon ko?” giit muli ni Rico.

"Ako..." Hindi nakapagsalita si Ella. Hindi mo malalaman ang puso ng isang tao, pero makikita mo ang kanyang mukha. Wala siyang maibibigay na garantiya kung ano ang magiging trato ni Rico sa batang ito.

Ilang saglit ang lumipas, dinilaan ni Ella ang tuyong labi niya, “Kung gano’n... ipa-abort na lang?”

Maingat niyang sinabi iyon, hindi dahil sa takot, kundi dahil biglang sumimangot si Rico matapos niyang magsalita.

Naiintindihan ni Rico ang ibig niyang sabihin—ayaw nitong magkaroon ng anumang kaugnayan sa kanya. Marahang pinukpok ni Rico ang tuhod niya gamit ang mga daliri at sa kalmadong boses ay nagtanong, "May gusto ka bang iba?"

“Wala.” Hindi maintindihan ni Ella ang tanong niya, kaya’t mabilis siyang sumagot. Kahit pa mayroon, para lang itong ulap na lilipas, dahil nagbago na ang lahat.

Ngumiti si Rico, tumayo mula sa kanyang upuan, at nilibot ang mesa. Sa ilalim ng mapagtanong na tingin ni Ella, pinindot niya ang switch ng dispenser at kumuha ng isang tasa ng maligamgam na tubig.

Habang nagtataka si Ella, inilagay ni Rico ang tubig sa harap niya at marahang sinabi, "Basa-basain mo ang lalamunan mo."

“Salamat.” Sa gitna ng pagiging maalalahanin ni Rico, bahagyang ngumiti si Ella at s******p ng ilang lagok mula sa tasa.

Totoo namang uhaw siya.

Pagkaraan ng ilang saglit, yumuko si Rico, isang kamay ang nakapatong sa likod ng upuan niya, at dumikit ang mukha nito sa tainga niya. Ang mainit na hininga niya’y dumampi sa balikat at leeg ni Ella, dahilan upang mamula ang kanyang maputing balat.

Natigilan si Ella, at narinig lamang ang banayad na boses ng lalaki na pumasok sa kanyang pandinig, “Ella, bakit hindi mo na lang piliin na makipagrelasyon sa akin?”

Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Ella. Ang makapal at nakaayos na pilikmata niya’y tila maliit na bentilador na unti-unting humihip sa kanyang pusong matigas. Sa sandaling iyon, tila may gumuho at nawala sa kanyang isipan.

Si Rico ay walang duda na isang kahanga-hangang lalaki—parang isang anak ng langit kumpara sa kanya. Sa saglit na pagkakataon, alam niyang mabuti itong boss kahit na may pagkaistrikto sa trabaho. Kahit papaano, matapos ang araw na ito, masasabi niyang bibihira ang makakilala ng ganitong uri ng tao.

Ngunit alam niyang hindi niya kayang kontrolin ang ganoong klaseng lalaki, at ayaw rin niyang mag-alala tungkol dito.

Nang makita ni Rico na tila hindi siya naaapektuhan, bumulong ito nang mas banayad, “Ayaw mo ba sa buhay na kaya kong ibigay sayo at sa anak natin? Sa pagiging asawa at ama, tingin ko, qualified naman ako.”

"At saka, wala ka namang talo kung pakakasalan mo ako. Alam mo naman kung alin ang mas praktikal hindi ba? Agarang cheque o ang pangmatagalang benepisyo," ani Rico.

Tinumbok niya ang kahinaan ni Ella: ang kakulangan nito sa pera. Simula nang makilala niya ito, napansin niyang halos umiikot ang mga desisyon ni Ella sa pera.

Mahilig si Ella sa pera, at hindi niya iyon kinamumuhian. Lahat naman ng tao sa mundo ay may minamahal. Nagkataon lang na pera ang gusto ni Ella. Sa katunayan, pakiramdam niya’y masuwerte siya dahil may pera siya.

Kahit ayaw aminin ni Ella, tinamaan siya ng mga huling sinabi ni Rico. Totoo, kailangan niya ng pera.

Kung pakakasalan niya si Rico, bilang presidente ng Velasquez Group, masasagot nito ang lahat ng problema niya sa kasalukuyan—maging ang pagpapagamot ng ina niya sa ospital at ang bata sa kanyang sinapupunan.

"Pero bakit kailangang ako ang pakasalan mo?" tanong niya.

Nakita ni Rico ang bahagyang pagluwag ng tensyon kay Ella. Bahagyang ngumiti si Rico, ang sulok ng kanyang mga labi ay may pahiwatig ng kasiyahan, "Pinipilit na akong magpakasal ng pamilya ko."

Tumango si Ella bilang tugon. Bilang presidente ng Velasquez Group, nauunawaan niyang kinakailangan talaga ng tagapagmana para sa malaking negosyo ng pamilya. Makatuwiran lang na pilitin itong magpakasal ng mga nakatatanda.

Tumayo si Rico at pinindot ang intercom sa mesa, "Cedric, get inside. Dalhin mo ang ipinahanda ko sa’yo."

Ilang sandali pa, pumasok si Cedric kasama ang isang abogado. Apat silang naupo sa sofa. Inilabas ng abogado ang isang makapal na dokumento na naglalaman ng kasunduan sa pagitan nina Rico at Ella, at sinimulan itong ipaliwanag.

"Nakasaad dito ang lahat ng ari-arian, maging ang lupa at bahay, na nakapangalan kay Mr. Velasquez, pati na rin ang shares sa kumpanya..."

Isa-isang ipinaliwanag ng abogado ang mga nilalaman ng dokumento. Ngunit dahil hindi nag-aral ng batas si Ella, nalito siya sa maraming teknikal na termino. Makalipas ang higit sampung minutong pakikinig, hindi na niya napigilan.

"Tama na, sabihin mo na lang kung saan ako pipirma." Nahihilo na si Ella sa sobrang dami ng detalye. Wala naman siyang pera, kaya paano siya maloloko nito?

Bahagyang nagulat si Rico at nagtanong, "Sigurado ka bang ayaw mong basahin muna ang laman ng kasunduan?"

“May pera ba ako?” tanong ni Ella, tila isang tanong na tumatagos sa kaluluwa, habang kumikislap ang inosente niyang mga mata.

Ano bang meron siya na kailangang kalkulahin ni Rico?

Hindi napigilan ni Rico ang matawa. Ang ngiti niya’y parang malamig na simoy ng hangin sa tagsibol. Natulala si Ella sandali at muntik nang dilaan ang sariling labi.

Totoo nga, mas maganda ang mga gwapong lalaki kapag nakangiti.

Matapos ang mahagyang pagtawa ni Rico, nagsalitang muli ito. "Baguhin n’yo ang nakasaad sa kasunduan tungkol sa ari-arian bago magpakasal. Gusto kong ang ari-arian bago ang kasal ay magiging pag-aari ng parehong panig pagkatapos ng kasal."

Sa narinig na salitang iyon, tatlo silang napatingin kay Rico nang hindi makapaniwala.

Nag-alinlangan si Cedric na magsalita, at bahagyang nag-iba ang tingin niya kay Ella.

Kahit hindi naiintindihan ni Ella ang kabuuang nilalaman, alam niya ang kahulugan ng sinabi ni Rico. Ang pahayag nito ay naging isang konkretong regalo. Ibig sabihin, sa hinaharap, kung magdiborsyo sila, maaari niyang makuha ang kalahati ng lahat ng ari-arian ni Rico, maging ito’y nakuha bago o pagkatapos ng kasal.

"Sigurado ka ba? Hindi ka ba natatakot na isa akong manloloko?" tanong ni Ella na may takot, habang walang malay na lumunok.

Alam niyang ang halaga ng ari-arian na nakapangalan kay Rico ay higit pa sa anumang kayang abutin ng kayamanan niya.

Hindi nagbago ang ekspresyon ni Rico, at itinuro nito sa abogado na baguhin ang kasunduan.

"Sabi ko naman sa'yo, wala kang talo kung pakakasalan mo ako."

Napangiti si Ella nang pilit, biglang nakaramdam ng kaunting hiya sa pagtanggi niya sa alok ni Rico na magpakasal.

Sa harap ng pera, kaya niyang talikuran ang kasal.

Bigla niyang napansin na sobrang makamundo pala niya.

Matapos baguhin ng abogado ang kontrata, maayos na nilagdaan nina Ella at Rico ang mga dokumento. Kasunod nito, umalis na sina Cedric at ang abogado upang ipa-notaryo ang kasunduan.

"Tara na, kunin na natin ang certificate," sabi ni Rico matapos tingnan ang kanyang telepono.

Halatang wala pa sa ulirat si Ella, at tumayo itong tulala, "Hindi ko dala ang aking household registration book."

"Dala mo ba ang iyong ID?"

"Oo."

"Then good. Based on the new protocol, hindi mo na kailangan ng household registration book para kumuha ng marriage certificate. ID lang ang kailangan mo.”