Binuksan ni Rico ang bag ng gamot at nakita ang higit sa isang dosenang pregnancy test sticks sa loob. Napagtanto niya na binili ni Cedric ang lahat ng brand ng pregnancy test sticks mula sa mga botika malapit sa kanila.
"Sinigurado kong lahat ng posibleng pagpipilian ay narito," paliwanag nito.
Tumingin si Ella sa mga pregnancy test sticks sa loob ng bag at nagtatakang nagtanong, "Kailangan ba talaga ng ganito karami?"
Matapos silipin ni Rico ang laman ng bag, iniabot niya ang mga pregnancy test sticks kay Ella.
"Pumili ka ng ilan para subukan," sabi niya. "Nandoon ang lounge ko, may banyo sa loob."
Pagkasabi nito, itinaas niya ang kanyang baba at itinuro ang secret door sa tabi ng bookshelf.
Hinawakan ni Ella nang mahigpit ang tali ng bag habang nakatingin sa direksyong tinuro ni Rico. Tila nag-ipon siya ng lakas ng loob para maglakad papunta roon, ngunit nang dumampi ang kanyang kamay sa pinto, umatras siya, tumalikod, at muling tumingin kay Rico. Ayaw niyang mabuntis.
Nakita ni Rico ang kaba sa mukha ni Ella kaya tumayo siya at dahan-dahang lumapit sa kanya. Nang malapit na siya rito, sinabi niya nang mabagal, "Huwag kang matakot. Kahit ano ang resulta, haharapin natin."
Pagkatapos niyang magsalita, binuksan niya ang lihim na pinto ng lounge para kay Ella at sumunod dito sa loob.
Hindi na tumingin pa si Ella sa paligid ng lounge. Dumiretso siya sa banyo. Kinuha niya ang ilang pregnancy test sticks at sinubukan ang mga ito nang sabay-sabay para masigurado ang resulta.
Samantala, nanatili si Rico sa labas ng banyo. Bahagya siyang nakasandal sa dingding malapit sa pintuan, ang isang paa ay nakataas, at nakayuko, tila malalim ang iniisip. Maya-maya, lumapit siya sa bedside table, kinuha ang kaha ng sigarilyo, at binuksan ito.
Hindi madalas manigarilyo si Rico, ngunit ito ang paraan niya upang maibsan ang kanyang inis. Sa tunog na "pop," nagningas ang pilak na lighter sa kanyang kamay. Ang ginintuang apoy ay patuloy na sumasayaw. Hawak niya ang sigarilyo gamit ang dalawang daliri at dahan-dahang inilapit ito. Kitang-kita ang pagbalanse ng kanyang mahahabang daliri sa manipis na sigarilyo. Ngunit nang halos isang sentimetro na lang ang layo, huminto siya.
Sa huli, ibinalik niya ang sigarilyo sa kaha, at pinatay ang apoy. Pagkatapos mag-isip ng ilang saglit, itinapon niya ang parehong bagay sa basurahan.
Sa loob ng banyo, sinunod ni Ella ang instructions, pagkatapos ay isa-isang inihanay ang limang pregnancy test sticks sa ibabaw ng lababo at naghintay sa mga resulta.
Ang bawat minuto at segundo ay parang napakabagal. Halos hindi kumurap si Ella habang nakatitig sa mga pregnancy test sticks. Ang una sa mga ito ay nagpakita na ng resulta—isang malalim na linya at isang mapusyaw, nangangahulugang hindi ito tiyak na resulta.
Nang makita ito ni Ella, nagkaroon siya ng kaunting pag-asa. Ngunit nang lumabas ang dalawang pulang linya sa huling dalawang test sticks, tuluyang gumuho ang kanyang mundo.
"Hindi!" Sa gulat, aksidente niyang naihulog ang isa sa mga test sticks. Habang yumuko siya upang pulutin ito, narinig niya ang mababang boses ni Rico mula sa labas ng pinto, "Ayos ka lang ba?"
Sumagot si Ella nang aligaga, nanginginig pa ang kanyang boses, "O-okay lang, okay lang."
Nakatayo si Rico sa labas ng pintuan at napansin niyang tila may mali. Bago pa siya makapag-isip nang mabuti, bumukas ang pinto mula sa loob. Doon niya nakita ang mukhang balisa ni Ella na nakatingin sa kanya nang may kaba.
Ibinaling ni Rico ang kanyang tingin sa pregnancy test stick na hawak ni Ella. Nang makita ang maliwanag na pulang linya dito, alam na niya ang sagot.
Ilang sandali ang lumipas bago siya nagsalita. Siya lang ang nakakaalam kung gaano kabigat ang kanyang boses. Ang kamay niyang nakalaylay sa gilid ay bahagyang nanginig.
"Mag-usap tayo," ani Rico.
"Okay," sagot ni Ella.
Nang magkatapat na silang nakaupo sa mesa, hindi pa rin alam ni Ella kung paano haharapin ang bata sa kanyang sinapupunan, lalo na kung ano ang iniisip ni Rico. Tumingala siya nang may kaba at nagtagpo ang kanilang mga mata.
Nang makita niyang nakatitig ito sa kanya, pakiramdam ni Ella ay lalabas ang puso niya sa kanyang dibdib. Mahigpit niyang hinila ang laylayan ng kanyang damit, dahilan upang malukot ito.
Tahimik silang nagtitigan. Ang paligid ay napuno ng katahimikan. Pagkalipas ng isang minuto, si Rico ang unang nagsalita.
"Hindi ko balak magkaroon ng anak sa labas."
Malalim at seryoso ang boses ni Rico, walang bahid ng biro. Bawat salita ay malinaw niyang binigkas, at ang tingin niya kay Ella ay nakakakilabot sa sobrang kalmado.
Bahagyang nanginig ang mga talukap ng mata ni Ella. Bigla niyang hinigpitan ang pagkakakuyom ng kanyang mga kamay, at nagsimula nang magpawis ang kanyang mga palad. Sa kaloob-looban niya, alam na niya ang susunod na sasabihin nito.
Sino ba naman ang matutuwa na magkaroon ng anak sa labas, lalo na kung bunga ito ng pananamantala? Isa itong napakalaking kahihiyan sa buhay.
Isa pa, wala rin siyang nararamdamang koneksyon sa bata sa kanyang sinapupunan. Kahit ipanganak pa niya ito, hindi niya kakayaning buhayin, at maaaring masira pa ang kanyang trabaho.
"Naiintindihan ko ang ibig mong sabihin. Kung ayaw mo sa bata, pwede ko naman ipalaglag. Pero sana ay hati tayo sa gastos, pati na rin ang mga gastusin para sa pagpapalakas ng katawan ko pagkatapos." Tumingin siya nang may kaba kay Rico.
Sa totoo lang, siya ang may kasalanan sa nangyari, at si Rico ang lubos na naapektuhan. Alam niyang medyo nakakahiya ang hiling niya, pero wala siyang magagawa.
Malapit na siyang mawalan ng trabaho, at may ibang pinaglalaanan ang kanyang ipon. Dahil maaalis narin naman siya sa trabaho, wala na siyang pakialam kung magiging bastos siya sa huling pagkakataon. Alam niyang hinding-hindi narin naman sila muling magkikita.
Iniisip ito, naglakas-loob si Ella at matapang na tumingin kay Rico. Sa sobrang pag-aalala, hindi niya napansin ang gulat sa mga mata ng lalaki.
Sanay na siya sa pagiging prangka at malupit nito, ngunit hindi niya inaasahan na magiging ganito rin ito ka-sakim.
Ngunit totoo namang kuripot ang kabayaran noong gabing iyon.
Habang hinihintay ang sagot, dahan-dahang itinapik ni Rico ang kanyang maayos na mga daliri sa mesa, bahagyang yumuko, at sinabi nang may diin: "Pero wala akong problemang magkaruon ng tagapagmana."
"Ha?" Kumurap si Ella, ang mga mata niyang parang mata ng isang soro ay bahagyang nakakurba, ngunit ngayon ay bilog na bilog sa gulat. Napakacute niya, parang isang naliligaw na kuting—takot at nalilito.
"Ibig mo bang sabihin na dapat kong iluwal ang batang ito?"
"Oo," sagot ni Rico nang walang alinlangan, at hindi inalis ang madilim niyang mga mata sa kanya, pinagmamasdan ang bawat pagbabago sa ekspresyon nito.
Matapos makumpirma ni Ella ang sagot, ibinaba niya ang tingin at nag-isip. Hindi sinasadyang napadapo ang kanyang mga daliri sa kanyang patag na tiyan, kung saan naroroon ang isang maliit na buhay.
Bilang CEO ng Velasquez Group, alam niyang kaya ni Rico na magpalaki ng bata nang maayos at malusog. Ngunit hindi niya maintindihan kung bakit nais nitong ituloy ang pagbubuntis niya.
Ang Velasquez Group ang nangunguna sa industriya ng kagamitang medikal sa bansa, na may halagang daan-daang bilyong piso. Si Rico mismo ay ang pinakabatang mayaman na kabilang sa Top 10 ng Forbes Global List. Napapalibutan siya ng mga magaganda at sikat na babae, at hindi siya nauubusan ng mga babaeng nais magkaanak para sa kanya.
At kung tama ang hinala niya, ang gusto ni Rico ay bigyan siya ng malaking halaga kapalit ng pag-alis niya mula sa mundo nito matapos niyang ipanganak ang bata?
Dahil dito bigla niyang naisip na sulit makipagkasundo. Kung iluluwal niya ang bata, mawawalan siya ng malaking kita, at ang kanyang maliit na ipon ay hindi sapat para sa walang katapusang gastusin sa ospital.
Kung makakakuha siya ng malaking halaga mula sa kaniyang boss, matutugunan nito ang kanyang mga agarang pangangailangan.
Ngunit... paano naman ang bata sa kanyang sinapupunan?
"Pwede ba akong magtanong? Ano ang dahilan mo para panatilihin ang batang ito?"
Lubos na naghihinala si Ella na baka kasal na si Rico at hindi sila maaaring magkaanak ng kanyang asawa. Kung hindi, bakit kailangang panatilihin ang bata sa kanyang tiyan?
"Ano sa tingin mo ang dahilan?" Tanong ni Rico habang pinagmamasdan ang pabago-bagong ekspresyon ni Ella. Bigla niyang naisip na tuksohin ito.
Pinagdikit ni Ella ang kanyang mapulang labi, hinarap ang hindi malinaw na tingin nito, at mahina niyang sinabi: "Dahil ba baog ang asawa mo? O dahil pinipilit ka ng mga nakatatanda na magpakasal?"
Ito lang ang dalawang makatuwirang dahilan na naisip niya.
Natawa si Rico sa narinig, at bahagyang napangiti. Ang manipis niyang labi ay gumuhit ng kaaya-ayang kurba. "Mukhang mali ang pagkakaintindi mo sa sinabi ko, Miss Gatchalian."
"Ano ang ibig mong sabihin?" tanong niya.
Ang ngiti ni Rico ay lalong lumalim. Dahan-dahan niyang sinabi, "Ang ibig kong sabihin, magpakasal tayo.”
“Magpakasal? You mean, magpapakasal… tayo? Ako at ikaw?" Bahagyang lumaki ang mga mata ni Ella, at nanginginig niyang itinuro si Rico, pagkatapos ay inilipat sa kaniyang sarili.Pakiramdam niya’y mali ang narinig niya.“Oo, papakasalan kita,” sagot ni Rico sa matibay na tono, may bahagyang ngiti sa kanyang malinaw na mga mata.Hindi agad nakapag-react si Ella at naibulalas ang iniisip niya, “Hindi ba dapat bigyan mo ako ng cheque at sabihan akong ipanganak ang bata, pero huwag nang magpakita sa mundo mo kahit kailan?"“Mukha ba akong ganoong klaseng tao?” Tanong ni Rico, tila naguguluhan. Pakiramdam niya, hindi naman niya ibinigay kay Ella ang ganitong impresyon.Awkward na napangiti si Ella, at naramdaman niyang sumiklab ang hiya sa kanyang puso. Paano niya sasabihing masyado siyang maraming nabasang mga nobelang tungkol sa mga mapangahas na CEO?“Balik tayo sa usapan. Tungkol sa kasal—kalimutan na lang natin. Ang isang kasal na nakatali dahil sa bata ay hindi magiging masaya.” Diret
Habang nakaupo sa kotse ni Rico, nakaramdam ng matinding pagkailang si Ella. Sa isip niya, may posibilidad na baka ito ang parehong kotse noong gabing iyon.Ngunit iba ang pagmamaneho ni Rico ngayon—mas mabagal, mas maingat, at halatang iniisip ang kapaligiran niya. Pakiramdam ni Ella, alam nito ang pinagmumulan ng kanyang pag-aalala.Ngumiti si Rico at tumingin sa kanya. “Hindi ito ang kotse na iyon.”Biglang nanigas ang katawan ni Ella at nagpanggap na hindi naintindihan ang sinabi nito. “Huh? Sorry, hindi ko gets,” aniya sabay kuha ng telepono, kunwari’y nag-check ng messages, kahit nasa home screen lang naman ito. Sa isip niya, basta piliin niyang kalimutan at itago ang nararamdaman, pwede siyang magpanggap na walang nangyari.Narinig naman niya ang mababang tawa ni Rico—isang mahina pero malinaw na tawa na tumagos sa maliit na espasyo ng sasakyan. Namula ang maputi niyang tainga at mabilis na iniwas ang tingin sa bintana, kunwari’y abala sa tanawin sa labas.Nang makarating sila
Nagbago nang bahagya ang ekspresyon ni Rico, ngunit agad niya itong napigilan at nagsalita sa mabagal na tono, "Dapat ba akong magpasalamat, Mrs. Velasquez?" Walang pinagkaiba ang tono niya sa dati, ngunit naramdaman ni Ella ang kakaibang panganib sa kanyang boses. Dahil may kinalaman ito sa kanilang kinabukasan, mas maiging maging maingat siya. "Gusto ko lang naman maging handa kung sakali. Saka, alam kong kailangan ko ang pera, pero ako ang may kasalanan kaya napipilitan ka ngayon sa sitwasyon natin. Kaya kung mag-aasawa ka na ng iba, baka maaari mong huwag kalimutan sustentuhan ang anak natin, kahit siya lang," tugon ni Ella. Halos mapatawa si Rico sa inis. Parang ang tingin ni Ella, responsibilidad lang ng pagiging ama ang kaya niyang akuin. "Ganoon ba ang tingin mo sa’kin? Kung ganun, aakuin ko na rin ang responsibilidad at obligasyon bilang asawa mo." "Ano? Hindi, hindi ko—" Napalawak ang mga mata ni Ella at pilit na naghanap ng tamang sagot. "Hindi natin mahal ang isa't
Nakatayo si Rico sa pintuan, bahagyang pinakikiramdaman ang loob. Sa huli, binuksan na niya ang pintuan ng ward. Gulat at sabay na tumingin kay Rico si Ginang Gina Velasquez at si Yaya Mila. Agad namang nilunok ng matanda ang lugaw sa kanyang bibig, habang inilapag naman ng katulong ang mangkok sa maliit na mesa. Nagkatinginan ang dalawa, halatang bihasa na sila sa pagpapanggap sa harap ni Rico. "Aray! Ang sakit ng puso ko! Ang sakit!” Agad na nagkunwaring may sakit si Ginang Gina. Hinawakan niya ang kanyang dibdib at umarte na may kirot. "Madam, ayos lang po ba kayo? Tatawag po ako ng doktor para sa inyo," sabi ni Yaya Mila na kunwaring nag-aalala at dali-daling lumapit. Habang nag-aarte, sinulyapan ng matanda si Rico at nagsalita nang may lungkot, "Ayos lang ako, lumala lang ang luma kong karamdaman. Kung makikita ko lang si Rico na magpakasal at magka-anak bago ako mawala, mamamatay akong walang pagsisisi!" Magaling ang pagtatambalan ng dalawa, pero si Rico ay nanatiling wala
Kinabukasan, tumunog nang eksakto ang alarm ng cellphone sa tabi ng kama. Nakapikit pa rin si Ella habang kinakapa ito. Nang mahawakan ang screen, agad niyang pinatay ang alarm gamit ang muscle memory saka tumagilid at bumalik sa pagtulog nang payapa.Pagkalipas ng ilang sandali, may narinig siyang kakaibang tunog sa tahimik na kwarto. Biglang dumilat si Ella. Sa kabila ng antok, malinaw ang kanyang mga mata na may bahid ng kaba.Napatalon siya mula sa kama, kinuha ang cellphone sa tabi, at tiningnan ang oras. Alas-nuwebe na ng umaga.Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi—pabalik-balik ang kanyang pag-ikot sa kama at naidlip lang nang saglit. Kung dati ay sinusunod na lang niya ang kaniyang body clock, kagabi ay kinailangan pa niyang mag-set ng alarm. Pero nabalewala rin naman ito.Habang chine-check ang mga mensahe sa cellphone, napansin niyang may bagong pangalan sa kaniyang friend list. Tahimik na naka-add doon ang pangalan ni Rico. Friend request iyon na naipadala ng hatinggabi.
Ang sasakyan ay pumasok sa Shallow Water Bay. Sa paligid, puro mga single-family villa ang tanawin. Napakataas ng vegetation coverage; maraming puno, malamig ang lilim, at kakaiba ang ganda. Para itong isang paraiso na malayo sa ingay ng siyudad.Ang Shallow Water Bay ay kilalang lugar para sa mga mayayaman. Matatagpuan ito sa labas ng abalang business district at karaniwang tirahan ng mga negosyanteng gumagastos nang marangya kapag nasa trabaho.Dito tuluyang naliwanagan si Ella na ang lalaking pinakasalan niya ay talagang mayaman.Hanggang sa makarating ang sasakyan sa underground garage ng villa, unti-unti nang nanlumo si Ella. Sa dami ng mamahaling sasakyan, halos hindi na siya makahinga sa dami ng klase. Hindi na rin nakapagtataka kung bakit palaging iba-iba ang kotse na ginagamit ni Rico. Ang mga kotse niya nitong mga nakaraang araw ay hindi rin pare-pareho.Binuksan ni Rico ang trunk at kinuha ang mga bagahe. Nang mapansing nakatitig si Ella sa mga kotse, tinanong niya, “Malaki
Para bang tinamaan ng kidlat si Ella. Hindi niya maitago ang gulat sa kanyang mukha. Sa huli, ipinikit na lang niya ang kanyang mga mata at dinampot ang gamot at baso ng tubig. Ngunit nang ilang sentimetro na lang ang layo niya rito, hindi pa rin niya magawang inumin. Nakikita pa lamang ay parang nalalasap na niya sa kanyang dila ang mapait na lasa nito, dahilan para mapaatras siya nang hindi sinasadya.“May kendi ka ba?” tanong niya.“Wala, pero may rock sugar dito sa bahay. Gusto mo ba?” sagot ni Rico na bahagyang nagulat. Hindi niya inaasahang ganito kalaki ang takot ni Ella sa gamot. Wala talagang kendi sa bahay dahil hindi siya mahilig sa matatamis.“Hindi na,” sagot ni Ella habang umiiling. Hindi niya gusto ang rock sugar dahil mahirap nguyain.Nang makita ni Rico na ayaw na talagang inumin ni Ella ang gamot, malalim siyang napabuntong-hininga. “Mamaya mo na inumin. Isasama kita sa supermarket para bumili ng candy.”Magaan ang tono niya, pero kung pakikinggan nang mabuti, may ba
Pagkatapos mag-checkout sa supermarket, dumiretso si Rico sa isang malapit na flower shop. Ang kurtina ng pintong gawa sa mga wind chime beads, ay umalun-alon sa hangin, at ang tunog nito’y nagpatigil sa babaeng may-ari ng shop mula sa pag-aayos ng flower rack. Tumingin siya sa pinto at nakita ang isang matangkad na lalaki na nakasunod sa isang babaeng nakangiti. Maingat na iniunat ng lalaki ang kanyang braso upang alisin ang anumang sagabal sa daraanan ng babae.Kahit kapansin-pansin ang diperensya nila sa tangkad, tila nakakatuwang tingnan ang magkasamang gwapo at magandang babae. Kaya naman agad na ngumiti ang may-ari ng shop at bumati, “Anong bulaklak ang nais ninyong bilhin?”Sinulyapan ni Ella ang mga makukulay na bulaklak sa shop at mahinang nagsalita, “Pwede bang mag-match ka ng ilang bouquet na may maliliwanag at masasayang kulay?”“Oo naman, madam,” sagot ng may-ari, muling tinitingnan ang dalawa. Napansin niyang habang nagsasalita si Ella, si Rico’y nakatingin lamang sa kan
Sa Silid ng Ospital, nakatayo sina Ella at Rico sa harap ng kama ni Christy, ang ina ni Ella. Magkahawak-kamay ang dalawa, at kahit halatang may karamdaman si Christy, bakas pa rin sa kanyang mga mata ang kasiyahan. Sa isip niya, tunay ngang nakakamangha ang lalaking nakuha ng kanyang anak. Ang maayos nitong hitsura at perpektong postura ay bagay na bagay sa kagandahan ni Ella."Hello po, Mrs. Gatchalian. Ako po si Rico, 29 taong gulang. CEO ng Velasquez Group. May simpleng pamilya, walang bisyo, may bahay, kotse, at ipon." Bahagyang yumuko si Rico. Bagama't maayos ang kanyang tindig, halata ang tensyon sa kanyang mukha, at mabilis ang tibok ng puso niya.Habang sinasabi ang mga salitang iyon, napaisip si Rico kung bakit parang awkward itong pakinggan. Mukhang nasayang yata ang oras na ginugol niya kagabi sa paghahanap online ng "paano ma-impress ang biyenan."Pinipigilan naman ni Ella ang mapatawa. Ngayon lang niya nakita si Rico na kinakabahan. Samantalang sa opisina, kalmado at maa
Tinitigan ni Ella ang malamig ngunit kalmadong mga mata ni Rico. Alam niyang hindi ito naaakit sa kanya—sigurado siyang isa na naman ito sa mga pang-aasar nito.Kaya’t hindi siya maaaring magpatalo. Kailangan niyang makaganti, kahit na sa maliliit na paraan lamang. "Ang utak mo, puro kalokohan. Napagod lang ako, okay? Gusto ko lang umupo nang sandali," sagot ni Ella, pilit pinapanatili ang kanyang composure.Mabagal siyang bumaba mula sa mesa, kunwaring kalmado, at kunwari'y maglalakad palabas ng opisina.Napatawa naman si Rico. Ang kanyang tawa ay mababa at bahagyang paos, may halo pang init na tila nang-aakit. "Uminom ka muna ng gamot bago ka umalis," aniya.Huminto si Ella sa paghakbang. Tila bumalot ang lamig sa kanyang likuran. Napabuntong-hininga siya at naupo sa mesa malapit sa French window. Binuksan niya ang takip ng water tumbler ni Rico, kinuha ang baso, at siya na mismo ang nagsalin ng tubig.Paglingon niya, napansin niya ang bukas na kendinsa lamesa. Sanay na siya sa rout
“Wala akong sinabing ganyan,” sabi ni Ella habang umiinom ng gatas. Napalibutan ng manipis na puting linya ang kanyang mga labi, at hindi sinasadyang dinilaan niya ito. Nagdilim ang mga mata ni Rico habang lihim siyang napalunok. Uminom siya ng kape, sabay kuha ng pahayagan, at nagkunwaring nagbabasa muli, ngunit wala ni isang salita ang pumasok sa isip niya. Pagkatapos ng almusal, sabay silang lumabas ng bahay upang pumasok sa trabaho. Habang sinusundan ni Ella si Rico papunta sa underground garage, natigilan siya sa harap ng garahe at napako sa kanyang kinatatayuan. Sino ang makakapagsabi kung bakit isang kotse na lang ang natira sa garahe? At masaklap pa, ito ang huling sasakyang nais niyang sakyan. “Nasaan ang mga kotse?” tanong ni Ella habang mabilis na tumingin-tingin sa paligid. Ang umaasa niyang tingin ay biglang nadurog nang mapagtantong wala na ang ibang sasakyan. Binuksan ni Rico ang passenger door ng natitirang kotse at may mapanuksong ngiti sa mga labi. “Pinadala ko
Namuo ang pawis sa noo ni Melord habang halinhinang tinitingnan ang mag-asawa. Bigla niyang naalala ang mga pinagsasabi niya kay Ella kanina. Ang lakas pa ng loob niyang tanungin si Rico na ilipat ang asawa nito sa kumpanya niya. Ngayon lang niya napagtanto na may ibang kahulugan pala ang pagsusungit ni Rico sa kanya kanina.Ayon sa pagkakakilala niya kay Rico, hindi ito basta-basta nagbibigay ng pabor, lalo na kung walang dahilan. Habang binabalikan niya ang mga sinabi at ginawa niya, nararamdaman niyang baka maghiganti ito mamaya.Subalit inisip niya na wala naman siyang ginawang masama. Kung alam lang niya na asawa ito ng kaibigan niya, tiyak napigilan niya ang sarili.Matapang siyang lumapit sa dalawa, dala ang pilit na matamis na ngiti.“Pasensya na, sister-in-law. Puwede bang kalimutan mo na lang ‘yung sinabi ko kanina? Alam mo naman, minsan hindi ko mapigilan ang bibig ko. Kaya, peace?”Si Ella, na matagal nang sanay sa pakikisalamuha sa mundo ng negosyo, ay nakarinig na ng mas
Nang sumapit ang dapit-hapon, unti-unting lumambot ang sikat ng araw, nagiging banayad at mainit sa paligid. Isang mapusyaw na pink na Ferrari ang pumasok sa underground garage ng Velasquez Group. Mula rito, bumaba ang isang matangkad na lalaki—may malapad na pangangatawan, kayumangging balat, at pilak na buhok na agaw-pansin lalo na’t naka-light pink na polo siya.“Humanda ka sa’kin ngayon, Rico,” mahina niyang sambit habang diretso siyang pumasok sa elevator patungo sa pinakamataas na palapag.Hindi nakadalo si Rico sa kanilang salu-salo kagabi, kaya nagdesisyon si Melord na personal itong puntahan upang tanungin kung kailan nila makikilala ang misteryosang Mrs. Velasquez.Paglabas pa lang ni Melord sa elevator, bago pa man siya makarating sa opisina ng mga sekretarya, agad nang napansin ng karamihan ang kanyang presensya. Ang aura niya’y tila hindi maaaring balewalain. Agad siyang sinalubong ni Clay, ang senior secretary ng kumpanya."Mr. Chavez, nasa meeting pa po si Mr. Velasquez
Pagdating ni Ella sa kumpanya, nakaupo na ang lahat ng mga sekretarya sa kanilang mga pwesto. Kaya naman thimik na pumasok si Ella sa kanyang workstation at naupo, nakatingin sa itim na screen ng computer, naghihintay kay Rico na dumating.Ilang minuto lang ang lumipas nang bumukas ang pinto ng elevator mula sa malayo, at isang matangkad na lalaki ang naglakad papalapit. Habang dumadaan siya, napansin ni Rico si Ella, na tila kabadong-kabado. Nang makita ni Ella ang anino ni Rico mula sa gilid ng kanyang mata, pinilit niyang bawasan ang kanyang presensya, ikinubli ag sarili sa kaharap na monitor ngunit pasimple paring sumusulyap.Matapos magluto ni Rico ng pagkain para sa kanya kaninang umaga, tinanggihan ni Ella ang alok nito na isama siya sa kotse papuntang trabaho. Gayunpaman, dahil sa pag-aalala ni Rico, hindi siya nito pinayagan. Ngunit dahil hindi madaling magpatinag si Ella, wala rin siyang nagawa sa huli. Pinili nalang niyang sundan ang mabagal na pagmamaneho nito hanggang sa
Pagkagising, dinampot ni Ella ang telepono sa tabi ng kama at tumingin dito. Nagising siya nang higit kalahating oras na mas maaga kaysa sa karaniwan. Mula nang manirahan siya rito, hindi siya makatulog nang maayos sa gabi. Ngunit sa kabila nito, tila nahuhumaling siya sa lambot ng kama.Malapit lang naman ang Repulse Bay sa kumpanya, ngunit naalala niyang nagpaalam si Manang Merry, kaya naisip niyang bumangon na at mag-ayos. Isinuot niya ang isang crescent-shaped na puting damit na may tulle na disenyo at may mga perlas na nakapalibot sa neckline. Malinis at dalisay ang dating ng damit, at ang laylayan nito ay umaalon sa taas lamang ng kanyang mga bukung-bukong.Pagpasok sa kusina, binuksan ni Ella ang refrigerator at tiningnan ang mga frozen food. Napansin niyang napakarami nito. Marahil ay nag-imbak si Manang Merry, natatakot na wala silang oras para magluto. Mayroong maliliit na wonton, dumpling, at iba pang tinapay na handang i-steam o iprito.Nagpakulo si Ella ng tubig para sa
Naalarma si Ella habang pigil-hiningang pinagmamasdan si Rico. Sa sobrang pagkabahala niya, nakalimutan na niyang kumilos nang naaayon. Ni hindi niya ginagamit ang sariling chopsticks sa pagkuha ng pagkain pag kaharap ang mayayamang tao, gaya sa trabaho. Ngunit ngayon, sa harap pa ng boss niya nalimutan.Habang hindi siya mapakali, nanatiling kalmado si Rico. Walang anumang pagbabago sa ekspresyon nito. Wari’y hindi man lang nito napansin ang pagkakamali ni Ella. Kalma niyang kinuha ang cola chicken wing gamit ang sariling chopsticks at kinain ito nang walang alinlangan.Sa tagpong iyon, lihim na napabuntong-hininga si Ella. Ibinalik niya ang chopsticks na kanina’y nakabitin sa ere at nagpatuloy sa pagkain. Ngunit sa pagbaba ng kanyang tingin, hindi niya napansin ang saglit na pagkakapako ng malamig na mata ni Rico sa kanyang mukha. May bahagyang kislap sa mga mata nito—isang emosyon na mabilis ding naglaho.Pagkatapos ng hapunan, masiglang nagligpit si Ella ng mga pinagkainan. Inilag
Ipinarada ni Ella ang sasakyan sa underground garage. Ang ibang mga brand ay masyadong kapansin-pansin, kaya pinili niya ang pinakamurang modelo ng Mercedes mula sa hanay ng mga mamahaling kotse. Pagkatapos niyang iparada, biglang may narinig siyang katok sa bintana ng sasakyan. Tumingala siya at nakita ang isang lalaking kumakatok gamit ang mga daliri. Mukhang kaswal at walang bahid ng kahit anong emosyon ang ekspresyon nito, ngunit hindi inaalis ang tingin ng mga mata nito sa kanya. Binuksan ni Rico ang pintuan ng kotse at bahagyang ngumiti ang manipis na labi. “Baba ka na.”“Bakit ka nandito sa underground garage?” tanong ni Ella habang inilalabas ang susi ng kotse, may bahagyang pagtataka sa mukha.Isinara ni Rico ang pintuan gamit ang isang kamay bago lumapit sa kanya. “Hinintay kitang umuwi,” sagot nito, na parang normal lang ang tono.Bahagyang nanigas ang ekspresyon ni Ella. Nang sabihin nitong maghihintay siya sa telepono, akala niya’y sa hapag-kainan siya nito aantayin, ngu