Naalarma si Ella habang pigil-hiningang pinagmamasdan si Rico. Sa sobrang pagkabahala niya, nakalimutan na niyang kumilos nang naaayon. Ni hindi niya ginagamit ang sariling chopsticks sa pagkuha ng pagkain pag kaharap ang mayayamang tao, gaya sa trabaho. Ngunit ngayon, sa harap pa ng boss niya nalimutan.Habang hindi siya mapakali, nanatiling kalmado si Rico. Walang anumang pagbabago sa ekspresyon nito. Wari’y hindi man lang nito napansin ang pagkakamali ni Ella. Kalma niyang kinuha ang cola chicken wing gamit ang sariling chopsticks at kinain ito nang walang alinlangan.Sa tagpong iyon, lihim na napabuntong-hininga si Ella. Ibinalik niya ang chopsticks na kanina’y nakabitin sa ere at nagpatuloy sa pagkain. Ngunit sa pagbaba ng kanyang tingin, hindi niya napansin ang saglit na pagkakapako ng malamig na mata ni Rico sa kanyang mukha. May bahagyang kislap sa mga mata nito—isang emosyon na mabilis ding naglaho.Pagkatapos ng hapunan, masiglang nagligpit si Ella ng mga pinagkainan. Inilag
Pagkagising, dinampot ni Ella ang telepono sa tabi ng kama at tumingin dito. Nagising siya nang higit kalahating oras na mas maaga kaysa sa karaniwan. Mula nang manirahan siya rito, hindi siya makatulog nang maayos sa gabi. Ngunit sa kabila nito, tila nahuhumaling siya sa lambot ng kama. Malapit lang naman ang Repulse Bay sa kumpanya, ngunit naalala niyang nagpaalam si Manang Merry, kaya naisip niyang bumangon na at mag-ayos. Isinuot niya ang isang crescent-shaped na puting damit na may tulle na disenyo at may mga perlas na nakapalibot sa neckline. Malinis at dalisay ang dating ng damit, at ang laylayan nito ay umaalon sa taas lamang ng kanyang mga bukung-bukong. Pagpasok sa kusina, binuksan ni Ella ang refrigerator at tiningnan ang mga frozen food. Napansin niyang napakarami nito. Marahil ay nag-imbak si Manang Merry, natatakot na wala silang oras para magluto. Mayroong maliliit na wonton, dumpling, at iba pang tinapay na handang i-steam o iprito. Nagpakulo si Ella ng tubig p
Pagdating ni Ella sa kumpanya, nakaupo na ang lahat ng mga sekretarya sa kanilang mga pwesto. Kaya naman thimik na pumasok si Ella sa kanyang workstation at naupo, nakatingin sa itim na screen ng computer, naghihintay kay Rico na dumating. Ilang minuto lang ang lumipas nang bumukas ang pinto ng elevator mula sa malayo, at isang matangkad na lalaki ang naglakad papalapit. Habang dumadaan siya, napansin ni Rico si Ella, na tila kabadong-kabado. Nang makita ni Ella ang anino ni Rico mula sa gilid ng kanyang mata, pinilit niyang bawasan ang kanyang presensya, ikinubli ag sarili sa kaharap na monitor ngunit pasimple paring sumusulyap. Matapos magluto ni Rico ng pagkain para sa kanya kaninang umaga, tinanggihan ni Ella ang alok nito na isama siya sa kotse papuntang trabaho. Gayunpaman, dahil sa pag-aalala ni Rico, hindi siya nito pinayagan. Ngunit dahil hindi madaling magpatinag si Ella, wala rin siyang nagawa sa huli. Pinili nalang niyang sundan ang mabagal na pagmamaneho nito hangga
Nang sumapit ang dapit-hapon, unti-unting lumambot ang sikat ng araw, nagiging banayad at mainit sa paligid. Isang mapusyaw na pink na Ferrari ang pumasok sa underground garage ng Velasquez Group. Mula rito, bumaba ang isang matangkad na lalaki—may malapad na pangangatawan, kayumangging balat, at pilak na buhok na agaw-pansin lalo na’t naka-light pink na polo siya.“Humanda ka sa’kin ngayon, Rico,” mahina niyang sambit habang diretso siyang pumasok sa elevator patungo sa pinakamataas na palapag.Hindi nakadalo si Rico sa kanilang salu-salo kagabi, kaya nagdesisyon si Melord na personal itong puntahan upang tanungin kung kailan nila makikilala ang misteryosang Mrs. Velasquez.Paglabas pa lang ni Melord sa elevator, bago pa man siya makarating sa opisina ng mga sekretarya, agad nang napansin ng karamihan ang kanyang presensya. Ang aura niya’y tila hindi maaaring balewalain. Agad siyang sinalubong ni Clay, ang senior secretary ng kumpanya."Mr. Chavez, nasa meeting pa po si Mr. Velasquez
Namuo ang pawis sa noo ni Melord habang halinhinang tinitingnan ang mag-asawa. Bigla niyang naalala ang mga pinagsasabi niya kay Ella kanina. Ang lakas pa ng loob niyang tanungin si Rico na ilipat ang asawa nito sa kumpanya niya. Ngayon lang niya napagtanto na may ibang kahulugan pala ang pagsusungit ni Rico sa kanya kanina.Ayon sa pagkakakilala niya kay Rico, hindi ito basta-basta nagbibigay ng pabor, lalo na kung walang dahilan. Habang binabalikan niya ang mga sinabi at ginawa niya, nararamdaman niyang baka maghiganti ito mamaya.Subalit inisip niya na wala naman siyang ginawang masama. Kung alam lang niya na asawa ito ng kaibigan niya, tiyak napigilan niya ang sarili.Matapang siyang lumapit sa dalawa, dala ang pilit na matamis na ngiti.“Pasensya na, sister-in-law. Puwede bang kalimutan mo na lang ‘yung sinabi ko kanina? Alam mo naman, minsan hindi ko mapigilan ang bibig ko. Kaya, peace?”Si Ella, na matagal nang sanay sa pakikisalamuha sa mundo ng negosyo, ay nakarinig na ng mas
“Wala akong sinabing ganyan,” sabi ni Ella habang umiinom ng gatas. Napalibutan ng manipis na puting linya ang kanyang mga labi, at hindi sinasadyang dinilaan niya ito. Nagdilim ang mga mata ni Rico habang lihim siyang napalunok. Uminom siya ng kape, sabay kuha ng pahayagan, at nagkunwaring nagbabasa muli, ngunit wala ni isang salita ang pumasok sa isip niya. Pagkatapos ng almusal, sabay silang lumabas ng bahay upang pumasok sa trabaho. Habang sinusundan ni Ella si Rico papunta sa underground garage, natigilan siya sa harap ng garahe at napako sa kanyang kinatatayuan. Sino ang makakapagsabi kung bakit isang kotse na lang ang natira sa garahe? At masaklap pa, ito ang huling sasakyang nais niyang sakyan. “Nasaan ang mga kotse?” tanong ni Ella habang mabilis na tumingin-tingin sa paligid. Ang umaasa niyang tingin ay biglang nadurog nang mapagtantong wala na ang ibang sasakyan. Binuksan ni Rico ang passenger door ng natitirang kotse at may mapanuksong ngiti sa mga labi. “Pinadala ko
Tinitigan ni Ella ang malamig ngunit kalmadong mga mata ni Rico. Alam niyang hindi ito naaakit sa kanya—sigurado siyang isa na naman ito sa mga pang-aasar nito.Kaya’t hindi siya maaaring magpatalo. Kailangan niyang makaganti, kahit na sa maliliit na paraan lamang. "Ang utak mo, puro kalokohan. Napagod lang ako, okay? Gusto ko lang umupo nang sandali," sagot ni Ella, pilit pinapanatili ang kanyang composure.Mabagal siyang bumaba mula sa mesa, kunwaring kalmado, at kunwari'y maglalakad palabas ng opisina.Napatawa naman si Rico. Ang kanyang tawa ay mababa at bahagyang paos, may halo pang init na tila nang-aakit. "Uminom ka muna ng gamot bago ka umalis," aniya.Huminto si Ella sa paghakbang. Tila bumalot ang lamig sa kanyang likuran. Napabuntong-hininga siya at naupo sa mesa malapit sa French window. Binuksan niya ang takip ng water tumbler ni Rico, kinuha ang baso, at siya na mismo ang nagsalin ng tubig.Paglingon niya, napansin niya ang bukas na kendinsa lamesa. Sanay na siya sa rout
Sa Silid ng Ospital, nakatayo sina Ella at Rico sa harap ng kama ni Christy, ang ina ni Ella. Magkahawak-kamay ang dalawa, at kahit halatang may karamdaman si Christy, bakas pa rin sa kanyang mga mata ang kasiyahan. Sa isip niya, tunay ngang nakakamangha ang lalaking nakuha ng kanyang anak. Ang maayos nitong hitsura at perpektong postura ay bagay na bagay sa kagandahan ni Ella."Hello po, Mrs. Gatchalian. Ako po si Rico, 29 taong gulang. CEO ng Velasquez Group. May simpleng pamilya, walang bisyo, may bahay, kotse, at ipon." Bahagyang yumuko si Rico. Bagama't maayos ang kanyang tindig, halata ang tensyon sa kanyang mukha, at mabilis ang tibok ng puso niya.Habang sinasabi ang mga salitang iyon, napaisip si Rico kung bakit parang awkward itong pakinggan. Mukhang nasayang yata ang oras na ginugol niya kagabi sa paghahanap online ng "paano ma-impress ang biyenan."Pinipigilan naman ni Ella ang mapatawa. Ngayon lang niya nakita si Rico na kinakabahan. Samantalang sa opisina, kalmado at maa
Mula sa bulsa ng mamahaling bistidang suot ni Lola Gina, marahan niyang hinugot ang isang kapirasong papel—kulubot na sa dami ng beses na marahil niyang hinawakan. Seryoso ang kanyang mukha habang inaayos ang salamin sa ilong, bago tumikhim nang malakas para makuha ang buong atensyon ng mag-asawa.“Oo, bilin! At kailangan mong sumunod, kundi, ako mismo ang magbabantay sa’yo araw-araw,” matapang na pahayag ni Lola Gina, sabay hampas ng papel sa kanyang palad para bigyang-diin ang kanyang babala.Nagkatinginan si Rico at Ella. Si Ella ay mariing napalunok, habang si Rico naman ay mukhang aliw na aliw sa nangyayari. Alam niyang hindi basta nagpapatawa si Lola Gina—seryoso ito pagdating sa mga ganitong bagay. Pero sa kabila ng lahat, hindi niya maiwasang mapangiti.“La, alam na namin ang gagawin. You have nothing to worry about. Saka, baka hindi kayanin ni Ella ang ganyang bantay-sarado. Masyadong strict,” aniya, nagtatago ng ngiti habang pasimpleng nililingon si Ella.“Tumigil ka, Rico,”
Habang nginunguya ang mansanas sa bibig, nangunot ang noo ni Ella nang mapansing may nanunuksong kislap sa mga mata ni Rico. Agad siyang nagduda. Kilala niya ang asawang ito—may binabalak na naman.Sa ilalim ng dapithapong langit, kung saan ang ginintuang sinag ng araw ay marahang bumabalot sa kanilang paligid, naramdaman niya ang init ng yakap ni Rico nang hinila siya nito palapit. Mahinang ihip ng hangin ang dumaan, bahagyang niyugyog ang mga dahon ng puno sa kanilang hardin, habang ang pabugso-bugsong awit ng mga ibon ay tila nag-aambag sa kanilang munting mundo ng katahimikan at kasiyahan.Pinayagan niyang sumandal ang ulo sa dibdib ng asawa, ramdam ang mahinang pagtaas-baba nito sa bawat paghinga. May kakaibang kapayapaang dala ang presensya ni Rico, ngunit sa sandaling ito, may halong kutob siyang nararamdaman—lalo na’t narinig niyang humagikgik ito bago biglang nagtanong.“Naalala mo ba kung paano tayo unang nagkita?” tanong nito, may bahagyang tawa sa tinig.Napakunot-noo si E
Tatlong araw na ang lumipas mula nang huling pumasok si Ella sa opisina para pormal na magpaalam at ipakilala ang sarili bilang asawa ni Rico. Sa kabila ng iba't ibang reaksyon ng mga empleyado, hindi niya malilimutan kung paano siya malugod na tinanggap ng secretarial department. Si Trixie nga ay agad na nagprisintang maging ninang ng kanyang anak, habang si Jasmine, sa kabila ng pagiging kalmado, ay ipinakita ang respeto at maingat na pakikitungo sa kanya. Hindi rin niya maitatanggi ang pasasalamat kay Jasmine sa pagiging mabuting kasamahan.Ilang beses na siyang naabutan ni Rico sa opisina, ngunit hindi ito nag-ingay tungkol sa kanilang relasyon. Tahimik lang, parang walang nangyari, pero alam niyang aware ito sa mga usap-usapan.Ngayon, nasa bahay na siya, at ramdam niya ang kakaibang katahimikan. Sanay siya sa maingay na mundo ng trabaho—mga meeting, tawag, at kung ano-anong inaasikaso. Pero ngayon? Tahimik. Walang deadlines, walang report na kailangang ipasa, at higit sa lahat,
Muli siyang napasinghap nang maramdaman ang palad ni Rico sa kanyang hita, banayad na hinahaplos ang balat niya habang ang mga halik nito ay bumaba pa lalo sa kanyang leeg. Hindi niya alam kung paano siya nakakapit pa sa lalaki—parang natutunaw siya sa init ng bawat pagdampi ng labi nito sa kanyang balat."You're so beautiful," bulong ni Rico habang hinahaplos ng hinlalaki niya ang kanyang panga. "And you're mine, Ella."Alam niyang dapat siyang magprotesta sa huling sinabi nito—pero paano, kung sa bawat paghawak nito sa kanya ay parang sumasang-ayon ang buong pagkatao niya?Dahan-dahang bumaba ang kanyang kamay, hinaplos ang matigas na dibdib nito sa ilalim ng mamahaling suit. Saglit na natigil ang paghinga ni Rico at tinitigan lang niya si Ella—nagniningning ang kanyang madilim na mga mata sa pagnanasa, paghanga, at isang mas malalim pang damdamin.Hindi niya na napigilan ang pagngiti. "What?"Ngumisi si Rico, hinagod ng hinlalaki niya ang kanyang pang ibabang labi. “You’re dangerou
Tahimik ang buong opisina, tanging ang bahagyang ugong ng air conditioning ang maririnig. Nakatayo pa rin si Ella sa harap ni Rico, ramdam pa rin sa kanyang balat ang init ng mga bisig nitong yumakap sa kanya kanina. Hindi niya alam kung ang tindi ng damdamin niya o ang lalim ng titig ni Rico ang nagpapahirap sa kanya para makagalaw.Ang lalaking ito… siya ang dahilan kung bakit nagbago ang mundo niya sa paraang hindi niya inakala.Mabagal ngunit sigurado ang kilos ni Rico nang lumapit ito sa kanya. Inabot nito ang kanyang pisngi, hinaplos iyon ng marahan gamit ang hinlalaki. Napapikit siya sa lambing ng dampi nito—parang hinuhubad ang lahat ng pangamba at pagdududa sa kanyang sistema."You’re mine, Ella. And I’ll make sure you feel it every single day," bulong ni Rico, malalim at puno ng pangako.Napasinghap siya nang maramdaman ang mainit niyang labi sa kanyang noo—hindi minadali, hindi pabigla. Isang halik na puno ng kasiguruhan, isang halik na nagsasabing pag-aari na siya nito, at
Sa kabila ng malalakas na palakpak na umaalingawngaw sa buong hall, hindi pa rin mapigilan ni Ella ang pangangatal ng kanyang dibdib. Hindi ito dahil sa kaba o takot—kundi dahil sa bigat ng bagong realidad na ngayon ay hindi na niya matatakasan.Mula sa entablado, tanaw niya ang samu’t saring reaksyon ng mga empleyado. May mga tapat na natuwa, gaya nina Trixie at iba pang kasamahan niya sa secretarial office, na nakangiti habang pumapalakpak. May ilan namang nakakunot-noo, tila hindi pa rin makapaniwala. At syempre, may mga matang nag-uusisa, nagtatantiya kung sino nga ba talaga siya sa buhay ni Rico.Ang lahat ng ito ay parang malabong tunog sa kanyang pandinig, ngunit ang tanging naririnig niya nang malinaw ay ang mahihinang tibok ng kanyang puso—paulit-ulit, bumibilis.“Thank you for your time,” muling sabi ni Rico, walang bahid ng pag-aalinlangan sa boses. At bago pa niya maiproseso ang susunod na nangyari, marahang hinila siya ng asawa pababa ng entablado. Mahigpit ang hawak nito
Pagsapit ng umaga, nagising si Ella sa banayad na dampi ng mga labi ni Rico sa kanyang noo. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at bumungad sa kanya ang maamong mukha nito—nakangiti, ngunit may bakas ng pananabik sa mga mata."Good morning, love," bulong ni Rico bago muling dampian ng halik ang kanyang noo. "Are you ready?"Bahagyang nag-inat si Ella at huminga nang malalim. "Wala na akong choice, ‘di ba?"Napangiti si Rico, sinakop ng init at saya ang kanyang mukha. "Lagi kang may choice, Ella. But this time, you chose to stand beside me."Hindi siya agad nakasagot. Sa halip, hinaplos niya ang kanyang tiyan, ramdam ang mahinang galaw ng kanilang anak sa loob. Kahapon, sigurado na siya. Pero ngayong nandito na ang sandali, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang kaba.Naupo siya sa kama, habang si Rico naman ay maingat na lumuhod sa harapan niya, hinawakan ang kanyang mga kamay. "You're not alone in this, Ella," malambing na sabi nito. "Whatever happens, I'm right here. We face t
Isang mahinang pagkatok ang pumukaw sa kanyang pansin. Bumuntong-hininga siya bago tumayo at binuksan ang pinto.Si Rico.Nakatayo ito sa harapan niya, suot pa rin ang kanyang puting dress shirt na bahagyang nakabukas ang unang dalawang butones. Mula sa ekspresyon nito, halatang alam na niyang gising pa si Ella at hinihintay siya.Walang salitang dumaan sa pagitan nila sa loob ng ilang segundo. Tila binabasa ni Rico ang kanyang mukha, naghahanap ng kahit anong bahid ng pangamba o pag-aalinlangan. Pero wala siyang makikita.Ella stepped aside, giving him silent permission to come in.Pagkasara ng pinto, marahan siyang lumapit kay Ella at hinaplos ang kanyang pisngi. "You're thinking too much again," bulong nito.Napangiti siya, kahit may bahagyang lungkot sa kanyang mga mata. "Paano ba hindi mag-isip kung alam mong malapit nang magbago ang lahat?"Hinila siya ni Rico papalapit, ipinatong ang kanyang baba sa tuktok ng ulo nito habang marahang hinihimas ang kanyang likod. "Change isn't a
Kahit pa gaano kalihim sina Rico at Ella sa relasyon nila, hindi na napigilan ang paglaganap ng tsismis sa buong building. Mabilis na kumalat ang bulungan—sa bawat departamento, bawat mesa, at kahit sa pantry kung saan ang mga empleyado ay kunwaring nagkakape pero palihim na nag-uusap tungkol sa “asawa” ni President Velasquez na bumisita kanina.“Buntis daw ‘yung babae,” bulong ng isang secretary habang nilalagyan ng gatas ang kanyang kape. “At ang sabi, nutritionist siya?”“Nutritionist pero parang donya kung umasta?” sagot naman ng isa, sinabayan pa ng bahagyang pagtaas ng kilay. “Kita mo ba ‘yung suot niya? Hindi naman pang-nutritionist ‘yun.”Sa kabilang panig ng opisina, dalawang empleyado naman ang palihim na nag-uusap habang inaayos ang mga dokumento sa file cabinet.“Ikaw ba, naniniwala kang hindi niya asawa ‘yun? Kita mo naman kung paano siya tiningnan ni Pres kanina.”“At si Mr. Salcedo pa ang nagsabi! Kung totoo ‘yung hinala niya, ibig sabihin, matagal nang kasal si Sir Ric