Nagpatuloy ang masayang usapan ng mga bisita, lalo na nang magbukas ang simpleng auction na ginawa bilang bahagi ng event para sa katuwaan ng lahat. Nang matapos ito, ang ilan ay abala sa pagtikim ng mga gourmet appetizers, habang ang iba naman ay nagbubulungan tungkol sa mga alahas na kanilang napanalunan. Sa isang sulok, tahimik lang na nagmamasid si Rico, hawak ang isang baso ng alak. Yakap niya sa kanyang bisig ang bewang ni Ella, na waring walang ibang nais gawin kundi alagaan ito sa bawat segundo.Samantala, si Rielle ay kasama si Gia, abala sa paglalaro sa table, habang tahimik silang pinagmamasdan ng mga magulang ni Rico. Kita sa kanilang mga mata ang tuwa habang pinapanood ang magpinsang masayang nagbibiruan, waring walang ibang inaalala kundi ang kasiyahang dala ng kanilang laro. Sa bawat halakhak ni Rielle at Gia, isang matamis na ngiti ang lumilitaw sa mukha ni George at Rachel, para bang enjoy na enjoy pagmasdan ang mga apo.Biglang lumapit sa stage si Levi, tapik-tapik
Pagkalabas nila ng venue, magkahawak-kamay pa sina Ella at Rico, habang si Rico naman ay may karga kay Rielle sa kaliwang braso. Pareho pa silang nasa momentum ng matagumpay na event, nakangiti habang binabati ng ilang bisita bago umalis. Ngunit bago pa sila tuluyang makapasok sa sasakyan, isang pamilyar na boses ang sumingit sa ingay ng paligid. “Sir, may emergency sa opisina.” Si Cedric. Nagmamadali itong lumapit sa kanila, may bahid ng pag-aalala ang mukha. Halata sa ekspresyon nito na hindi ordinaryong problema ang dala nito. Agad na kumunot ang noo ni Rico, naramdaman ni Ella ang bahagyang paghigpit ng hawak nito sa kanya. “What?” tanong ni Rico, ang tinig niya ay nagbago—mula sa pagiging kalmado, ngayon ay puno ng tensyon. Lumapit si Cedric nang bahagya at binaba ang boses, sapat lang para marinig nina Rico at Ella. “May problema sa isang batch ng medical machinery na inilabas natin kamakailan,” aniya, bahagyang hinihingal. “May defects ang ilan sa kanila.” Agad na
Namuo ang nakakabinging katahimikan sa loob ng conference room habang matalim na tinititigan ni Rico ang pangalan sa dokumento. Hindi mabasa ang ekspresyon niya, ngunit halata sa naninigas niyang panga at nanlalamig na titig ang galit na pilit niyang pinipigilan. Lumapit si Ella, pilit inaninag ang papel na hawak ng asawa. “Sino?” tanong niya, pilit pinapanatili ang linaw ng kanyang boses sa kabila ng bumibigat na tension sa paligid. Mabilis na bumuntong-hininga si Rico, saka mariing inilapag ang dokumento sa mesa, itinulak iyon palapit kay Ella. Napakunot ang noo niya at agad na binasa ang pangalan sa itaas. Jasmine. Sumikip ang dibdib niya. Hindi siya makapaniwala. Muli niyang ibinalik ang tingin kay Rico, ngunit nanatili itong tahimik, ang kanyang mga kamao nakakuyom sa magkabilang gilid ng mesa. Kilala niya ang ekspresyon na iyon—isang Rico na hindi magpapadala sa emosyon, pero alam niyang sa ilalim ng matigas nitong panlabas, may naglalagablab na galit. Binasag ni Ce
Sa loob ng opisina ni Rico, mabigat ang katahimikan. Nakatayo siya sa harap ng bintana, nakatitig sa city lights na para bang may hinahanap na sagot sa pagitan ng kumikislap na ilaw ng mga gusali. Halata sa matigas niyang postura ang tensyon na hindi niya mailabas.Si Ella naman ay nasa tabi niya, tahimik na inoobserbahan ang asawa. Alam niyang pigil nito ang galit at frustration. Ilang beses niya nang nakita si Rico sa ganitong estado—kapag may problema sa negosyo, palaging maingat ito, pero ngayon, may halong personal na emosyon.Lumapit siya at marahang hinawakan ang braso nito. “Rico,” mahinahon niyang tawag.Hindi ito agad sumagot, pero naramdaman niya ang bahagyang pagluluwag ng balikat nito.“Hirap akong paniwalaan na si Jasmine ang may kagagawan nito,” mabigat ang boses ni Rico, bakas ang inis at pagkadismaya. “Pero lahat ng ebidensya, siya ang tinuturo.”Alam ni Ella na hindi lang ito basta tungkol sa negosyo—may tiwala si Rico kay Jasmine. Isa ito sa mga matagal nang nagtatr
Pagpasok ni Ella sa opisina ni Rico, agad niyang naramdaman ang bigat ng atmospera. Nakaupo ito sa harap ng kanyang laptop, habang nasa screen ang ilang investors na nasa virtual meeting. Halatang may tensyon sa usapan, kaya tahimik siyang lumapit at umupo sa gilid, pinili munang makinig.“…This is highly concerning, Mr. Velasquez,” ani ng isang investor mula sa kabilang linya. “We’ve trusted your company for years, and now, with this internal fraud issue, we need assurances that our investments remain secure.”“I understand your concerns, Mr. Davenport,” sagot ni Rico, matigas ngunit kalmado ang boses. “We are already conducting a thorough investigation, and I assure you, we will find out the truth. The company remains financially stable, and this incident will not affect our commitments.”Nagpalitan ng tingin ang ilang investors bago nagsalita ang isa pa. “Then we expect regular updates on this matter. Any misstep, and we might have to reconsider our partnership.”Matapos ang ilang
Sa loob ng sala, patuloy na tahimik na umiinom si George habang si Rachel naman ay umupo sa tabi niya, pinagmamasdan ang anak nilang si Rico. Si Ella ay nasa tabi lang ni Rico, hindi nagsasalita, pero tahimik na nakikinig sa usapan.Tinitigan ni George ang baso niyang may laman pang alak bago muling nagsalita. “Rico, anong nangyayari sa kumpanya? Kanina pa ako may gustong itanong, pero gusto ko munang hintayin kang magsalita.”Napatingin si Rico sa ama. Alam niyang hindi ito basta-bastang nagtatanong kung hindi seryoso. Ipinatong niya ang kamay sa kanyang tuhod at bahagyang sumandal sa sofa. “There’s an issue with one of our trusted employees. Si Jasmine.”Kumunot ang noo ni George. “Jasmine? Yung secretary general mo?”Tumango si Rico. “Yeah. Lahat ng ebidensya, siya ang tinuturo sa anomalyang natuklasan namin. Pero hindi ako makapaniwala. She’s been working for me for years, and she’s never done anything questionable.”Nagpalitan ng tingin sina George at Rachel. Halatang nag-aalanga
Maagang nagising si Ella upang maghanda ng almusal. Kahit na puno ng tensyon ang kanilang mga gabi nitong mga nakaraang araw, sinikap niyang panatilihing normal ang umaga nila. Isang simpleng agahan ang inilatag niya sa mesa—scrambled eggs, toasted bread, at fresh orange juice—pero alam na niyang hindi na ito aabutin ni Rico.Tama nga siya.Mabilis na bumaba si Rico, suot na ang kanyang suit, habang hawak ang telepono sa isang kamay. Halatang nagmamadali ito, at kahit hindi niya sinasabi, alam niyang patungong opisina ito para harapin ang gulo sa kumpanya.“Rico, kumain ka muna kahit konti,” alok niya, pero hindi man lang ito tumingin sa pagkain.Huminto si Rico sa tabi niya, saglit na inilapag ang telepono, at marahang hinalikan siya sa noo. “I don’t have time, Ella. May emergency meeting ako. I’ll call you later.”Bago pa siya makasagot, kinuha na nito ulit ang telepono, humalik kay Rielle na ngumunguya pa ang bibig. “Daddy needs to work, princess. Be a good girl, alright? I love yo
Dala ang kaba at pag-aalinlangan, nagmaneho si Ella papunta sa isang upscale restaurant kung saan siya makikipagkita kay George. Hindi niya alam kung ano ang aasahan sa pag-uusap nila, pero may kutob siyang hindi ito magiging magaan.Pagdating niya sa restaurant, agad siyang sinalubong ng staff at inihatid sa isang private dining area. Doon niya nakita si George, tahimik na nakaupo habang iniikot ang isang baso ng wine sa kanyang kamay."Good afternoon, Dad," magalang niyang bati, pilit na pinapanatili ang kanyang kumpiyansa kahit may bumibigat na tensyon sa paligid."Have a seat, Ella," malamig ngunit pormal ang tinig ni George.Umupo siya sa tapat nito, pinipilit na basahin ang ekspresyon ng matanda. Hindi ito galit, pero may seryosong bagay na bumabagabag dito.Nagpatawag ng waiter si George at umorder ng kape para kay Ella bago bumaling muli sa kanya.Siya ang unang bumasag sa katahimikan. "Ano po ba talaga ang dahilan kung bakit ninyo ako gustong makausap?"Itinaas ni George ang
Ang mapusyaw na liwanag ng dapithapon ay naglalaro sa malawak na dalampasigan, hinahalikan ng banayad na alon ang pinong buhangin. Sa malayo, ang dagat ay kumikislap, tila nagsasayaw sa huling silahis ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, sapat upang pagaanin ang init ng nagdaang araw.Sa ilalim ng isang malaking canopy na itinayo sa buhanginan, naroon ang pamilya at malalapit na kaibigan nina Rico at Ella. Ang halakhakan ay malayang lumilipad sa hangin habang ang bawat isa ay abala sa kanilang masasayang kwentuhan. Sa gitna ng lahat, si Rico at Ella ay magkatabing nakaupo sa isang malambot na banig, pinagmamasdan si Rielle na masayang naglalaro ng buhangin kasama si Gia.“Mas gumanda ka, Ella,” biro ni Chelsey. “Bagay sa ‘yo ang pagiging misis ni Kuya.”Napatawa si Ella habang umiiling. “Dati pa naman.”“Wow! Confident na talaga siya!” ngising malawako na sagot ni Chelsey. Sa di kalayuan, isang pigura ang dahan-dahang lumapit. Si Nurse Nita, may hawak na wheelchair kung saan nakaupo
Nagkagulo ang lahat nang biglang sumigaw si Rico. "Run!"Sa isang iglap, hinatak niya si Ella habang mahigpit na hawak si Rielle bago kinarga. Nabigla si Anton, ngunit agad niyang kinuha ang baril mula sa baywang niya."Putangina, Rico!" sigaw ni Anton bago nagpaputok.Bumagsak ang isang ilaw sa warehouse nang tamaan ng bala, nagdulot ng bahagyang kadiliman. Napasigaw si Sharia Lee, hindi makapaniwalang nakakalaban sila. "Stop them, Dad! Damn it!"Hinila ni Rico si Ella at Rielle papunta sa isang bakal na estante, ginagamit itong panangga sa sunod-sunod na putok ni Anton. Ramdam niya ang takot ni Ella sa mahigpit nitong kapit sa anak nila, pero wala siyang oras para magdalawang-isip. Kailangan nilang makatakas."Rico, hindi natin sila matatakasan nang ganito!" halos lumuluha nang sabi ni Ella.Napatingin siya kay Rielle, mahigpit na nakayakap sa kanya, umiiyak ngunit pilit na nilalabanan ang takot. Hindi siya pwedeng mabigo ngayon.Mabilis siyang luminga-linga, hinahanap ang pinakamab
Ang mga gulong ng sasakyan ay lumilikha ng matinis na tunog habang mabilis na bumabaybay ang convoy sa makitid at madilim na kalsada patungo sa abandonadong warehouse sa may pier. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mas mabigat pa sa bagyong paparating—bawat isa ay may sariling iniisip, pero iisa ang layunin.Mabawi si Rielle.Si Rico, nakaupo sa harapan, mahigpit na nakakapit sa manibela, ramdam ang pagpintig ng kanyang sintido sa tindi ng emosyon. Mula sa gilid ng kanyang paningin, nakita niya ang bahagyang nanginginig na kamay ni Ella. Hindi niya alam kung dahil ito sa takot o sa galit—pero anuman iyon, alam niyang pareho sila ng nararamdaman.“Lahat ng units, standby,” utos niya sa radio, pilit pinapanatili ang boses na matatag. “Walang gagalaw hangga’t hindi ko ibinibigay ang signal.”Sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, ang loob niya ay isang naglalagablab na bagyo ng galit at takot. Hindi niya matanggap na sa isang iglap, nasa panganib ang pinakamahalagang kayamanan
Ang gabi ay dapat tahimik, pero sa loob ng safe house nina Rico, ang tanging maririnig ay ang mabibigat nilang paghinga at ang tunog ng mabilis na takbo ng sasakyan ni George. Nakatakas sila, pero alam nilang hindi pa tapos ang laban.Habang nakaupo sa likod, mahigpit na niyakap ni Ella si Rico. Nanginginig ang kanyang mga kamay, hindi lang dahil sa kaba kundi sa takot na anumang oras, maaaring bumalik ang panganib.Pero bago pa sila makapag-isip ng susunod na hakbang, biglang tumunog ang cellphone ni Rico. Isang unknown number na naman.Nagkatinginan sila ni Ella bago niya sinagot ang tawag.“Velasquez.”Isang nakakatakot na tawa ang sumagot sa kanya. "You’re really getting on my nerves, Rico."Nanginig ang panga ni Rico. "Who the hell are you?""The last person you should've messed with."Ngunit bago pa siya makasagot, isang pamilyar na tinig ang narinig niya mula sa kabilang linya."D-daddy…"Nanlaki ang mga mata ni Rico. "Rielle?!""Daddy, please help me…" humihikbing sabi ng kany
Sa gabing iyon, nagtipon-tipon sina Rico, Ella, George, at Don Salvador sa isang safe house upang suriin ang impormasyong iniwan ni Jasmine. Nasa harapan nila ang isang laptop, at hawak ni Rico ang maliit na flash drive na iniabot ni Cedric, ang kanyang assistant, na kararating lang.Nanginginig ang kamay ni Cedric habang inaabot ang flash drive. "Sir… si Jasmine… wala na."Napaatras si Ella, nanlalaki ang mga mata. "Ano?!"Napakuyom ng kamao si Rico. "How?"Lunok-lunok ni Cedric ang kaba bago sumagot. "I don't know, her heart just…stopped after she gave me this drive."Natahimik ang buong silid. Kahit alam nilang malubha ang tama ni Jasmine, umaasa pa rin silang makakaligtas ito."Hindi pwedeng masayang ang sakripisyo niya," mahina ngunit matigas na sabi ni Rico.Umupo siya sa harap ng laptop at isinaksak ang USB. Saglit na nag-loading ang screen bago lumabas ang confidential financial documents—mga rekord ng money laundering, illegal transactions, at pangalan ng mga taong sangkot. I
Habang bumabagtas ang sasakyan nila Rico at Ella patungo sa lugar kung saan naghihintay si Mr. Salvador, ramdam nila ang tensyon sa paligid. Tahimik si Rico, malalim ang iniisip, habang si Ella naman ay hindi mapigilan ang kaba. Alam niyang delikado ang sitwasyong pinapasok nila, ngunit mas pinili niyang manatili sa tabi ng kanyang asawa.Pagdating nila sa isang pribadong rest house sa labas ng lungsod, nagbukas agad ang gate, at sinalubong sila ng isang grupo ng mga bodyguard. Agad silang inihatid sa loob, kung saan naghihintay si Mr. Salvador—isang lalaking may awtoridad sa kanyang tindig, ngunit may kakaibang sigla sa kanyang mga mata nang makita si Rico."Rico," malalim ang boses ni Mr. Salvador, ngunit may bahid ng kasiyahan. "Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito."Nagpalitan ng tingin sina Rico at Ella bago ito sumagot. "Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti si Mr. Salvador at sumandal sa kanyang upuan bago itinuro ang lalaking nakaupo sa tabi niya.Napatigil si Rico nang maki
Habang nakatayo si Rico sa may pinto, pilit na pinapakalma ang kanyang ina, biglang bumukas ang pinto ng kusina. Lumabas si Ella, bitbit ang isang baso ng tubig. Kita sa mukha niya ang pag-aalala habang pinagmamasdan ang dalawa."Mom?" Napahinto siya, nagtatakang nilingon si Rico bago bumaling sa ina nito. "Anong ginagawa niyo rito?"Halos hindi na napansin ni Rache ang pagtawag ni Ella. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. "Ella... Ano bang nangyayari rito? May problema ba?"Nagkatinginan sina Ella at Rico. Alam niyang hindi niya basta-basta masasabing walang nangyayari, lalo na't dama niya ang tensyon sa paligid."Ma, wala kayong dapat alalahanin," pagsingit ni Rico, subukang ilihis ang usapan. "Wala namang masyadong nangyayari—""Walang nangyayari?" matalim ang tingin ni Rachel sa anak. "Rico, sinong niloloko mo? May mga guwardiya sa bahay, sa eskwelahan ni Rielle, tapos may sasakyan pang nakaparada sa labas na hindi natin alam kung sino ang nasa loob!"Nanlamig ang pak
Pagkapasok nina Ella at Rico sa bahay, tumakbo na si Rielle papunta sa kusina kasama ang kanyang yaya, excited sa cookies na ipinangako ni Ella. Nanatili namang nakatayo ang mag-asawa sa may sala, pareho nilang pinapanood ang anak habang naglalaro at kumakain.Tahimik si Rico, tila may gustong sabihin ngunit hindi alam kung paano sisimulan. Napansin iyon ni Ella, kaya siya na ang bumasag sa katahimikan."Hindi natin pwedeng hayaang madamay si Rielle sa gulong ‘to," mahina niyang sabi, pero may diin sa bawat salita.Napatingin si Rico sa kanya, ang matapang na maskara nitong laging suot ay unti-unting bumagsak. Sa likod ng matapang niyang postura, naroon ang takot—hindi para sa sarili, kundi para sa pamilya niya."Gagawin ko ang lahat para protektahan kayo," mahina ngunit matibay na sagot ni Rico. "Kahit ano, Ella. Kahit ano."Umiling si Ella at lumapit dito. "Hindi lang ikaw ang may responsibilidad sa ‘min, Rico. Ako rin. Hindi kita hahayaang harapin ‘to mag-isa."Napabuntong-hininga
Pagpasok ni Ella sa bahay, bumungad agad sa kanya si Rico na nakaupo sa sala, hawak ang isang basong whiskey. Hindi na siya nagulat na gising pa ito.Dahan-dahang lumapit siya. “Rico…”Lumingon ito sa kanya, kita sa mga mata ang bigat ng pagod. “You’re home late.”Nilapag ni Ella ang bag niya at umupo sa tabi nito. “I met Christ.”Rico exhaled sharply. “I know.”Nagkatinginan sila, ngunit agad ring naiisip ni Ella na sinabi siguro ng kaniyang mga bodyguard kanina. Nagtanong si Ella, "Gaano ka na katagal alam ang lahat ng 'to?"Hindi sumagot si Rico agad. Ininom nito ang natitirang whiskey sa baso bago inilapag iyon sa mesa. “Matagal na. Pero hindi ko masabi sa’yo dahil alam kong mas mahihirapan ka.”Ella clenched her fists. “Rico… alam kong wala kang kasalanan. Pero bakit hindi mo agad sinabi?”Napayuko si Rico, halatang pinipigil ang emosyon. “Dahil hindi mo ako titigilan hangga’t hindi mo sinusubukang ayusin ang gulong ‘to. At hindi kita hahayaang madamay.”Hinawakan ni Ella ang kam