Chapter 3

"Aalis ka?" tanong ko kay Apollo at pinasadahan siya ng tingin. "Dad, aalis kayo?"

"We will visit the site today," sagot ni Apollo habang inaayos ang butones niya. "Gusto niyo ba sumama ng mga bata?"

Mahina akong natawa at umiling. "No, hindi. I want you to do something for me," I said biting my lip. 

"Name it," he said eyeing me curiously. 

"I want you to dig up as much dirt as you can on Rebecca Deluca. Medical records, family trees, past scandals... all of it. There has to be something in her past that she doesn't want people to know about, or something I can exploit."

My father looked at me approvingly "There's the spirit. But, sweetheart..." he said grufly. "Be careful with the game you play, you wouldn't want to let your enemies see the play you're about to make until it's too late," he advised and I smirked at him.

This wasn't just some game. This was the ultimate form of revenge, and it started by doing my due diligence on researching my enemies.

Sa loob ng apat na taon kong napapahimik ay talagang yayanig ang mundo nila kapag umeksena ako sa buhay nila ngayon. Mapapatanong na lang sila kung bakit ngayon lang ako bumalik, kung ano ang plano ko, at kung ano ang tumatakbo sa isip ko.

Mas pinili ko muna palakihin ang kambal bago ko plinano ang paghihiganti kina Rebecca at Michael. Hindi ko sila patatahimikin. They ruined my life and name, I will make sure triple non ang ibabalik ko sa kanila.

"I won't, dad," ngumisi ako kay daddy.

Nang makaalis sina daddy at Apollo ay muli akong pumanhik sa itaas para silipin kung natutulog pa ang kambal, at nang makita na mahimbing pa ang tulog ng dalawa ay muli akong bumaba para ipaghanda sila ng almusal.

"Gusto mo bang ako na lang ako gumawa niyan, Senorita?" presentata ng isang kasambahay.

Umiling ako sa kanya. "Hayaan niyo na ako rito. Ito na nga lang ang libangan ko, gusto niyo pa kunin," pabiro kong sabi sa kanya at sabay kaming natawa.

Gusto ko na pinagsisilbihan ang kambal sa lahat ng bagay. Sa school man o sa bahay. Ayaw kong maramdaman nila na may kulang sa kanila kaya lahat ng oras ko ay tinitiyak kong nakatuon sa kanila.

Alam ko rin na hindi magtatagal at magtatanong na sila kung nasaan na ba talaga ang daddy nila. Handa naman ako sa kung ano ang isasagot, pero hindi ko pa rin maiwasan na hindi kabahan. Matalino ang kambal kung kaya't ayaw ko magkamali at bigyan sila ng false hope.

"Nora, can you please tell Lolong na linisan ang sasakyan ko—Yung pula," utos ko sa bagong kapapasok lang na kasambahay sa kusina at kumuha ng dustpan.

Tumango naman si Nora at agad na tumalima. Maya-maya pa ay narinig ko na ang ingay ni Cameron, mukhang tumatakbo. Binitawan ko ang kutsilyo na hawak ko at inabangan ang pagdating niya sa pintuan. Pinag-krus ko ang mga braso ko sa dibdib at tinaasan ng kilay si Cameron.

"Pinapahabol mo na naman sayo ang Luningning?" pagtutukoy ko sa yaya niya.

Ngumuso ang anak ko napayuko. "Mommy, naglalaro lang naman kami."

"Pinapagod mo siya. Hindi ba't sabi ko sayo mabilis siyang mapagod?"

Ilang sandali pa ay sumulpot na si Luningling na nangangatog ang tuhod at pawis na pawis. Napahawak na lang ako sa sintido ko at pumikit.

"Kapag unilit mo pa ang ginawa mo kay Luningling, ipapadala kita sa ubusan," pananakot ko. Nanlaki naman ang mga mata ni Cameron at napalunok.

"Tinatakot mo lang ako, mommy," sagot niya sa akin.

"No, I'm not. Ipapatapon talaga kita sa ubasan para tumulong sa kanila roon. Doon ka titira ng ilang taon." Kung maaari ay ayaw ko mamalo ng bata. Hindi ganon ang gusto kong pagpapalaki sa kanila. Kaya sinasabihan ko rin ang mga yaya nila, kung may nagawa mang kasalanan ang kambal ay sabihin nila iyon sa akin at ako ang magpaparusa.

Ibinibigay ko ang lahat ng gusto nila, pero may hangganan iyon. Alam din ng kambal kung kailan ako galit at kung kailan hindi.

"I'm sorry, mommy," piyok ni Cameron at niyakap ako nang mahigpit. "I won't do it again. Please, wag mo ako ipatapon sa ubasan."

Hinagod ko ang likuran niya. "Kay Luningling ka dapat mag-sorry, hindi sa akin."

Bumitaw sa yakap ko si Cameron at maluha-luhang tumingin sa yaya niya. "I'm so sorry, yaya Luningling."

Mahina namang natawa si Luningling kahit naghahabol hininga pa. "Ikaw talagang bata ka!"

Bumalik na ako sa ginagawa ko at tinapos ang almusal ng kambal. Bumaba na rin si Camia na may malaking ngiti sa labi at humalik sa akin.

"Can we go outside today, mommy?" kumikislap ang mata ni Camia na tanong. "I wanna play outside."

"Of course, baby." Hinaplos ko ang buhok niya. "Pero hindi makakasama si mommy ngayon dahil may pupuntahan ako. Gusto ko behave kayo ni Cameron, okay?"

Matapos kong masigurado na ayos na ang kambal ay naghanda na ako. I will visit Michael's law firm today and throw a small bomb... Maliit muna dahil uunti-untiin ko sila. Gusto ko sila pahirapan at makitang magdusa.

"Ingat, Señorita!" sigaw ng guard ng mansyon nang patakbuhin ko ang sasakyan ko palabas.

Wala namang traffic ng araw na yun kaya tamang oras lang nang makarating ako sa law firm ni Michael. Mas lalo pa naging successful ang law firm na ito ni Michael, magagaling din ang abogado rito kaya halos lahat ng malalaking pangalan sa bansa ay sa law firm na ito tumatakbo.

"Hi, good morning," bati ko sa receptionist. Hindi niya ako kilala dahil mukhang bago lang siya rito. "Narito ba si Michael?"

Tumingala sa akin ang reception at kumunot ang noo. "Yes, ma'am. Nasa loob po siya. May appointment ka ba sa kanya?"

"No. But I want to see him. Gusto ko magpa-konsulta tungkol sa marriage ko sa ex-husband ko."

"Naku, ma'am. I don't think available siya ngayon. At isa pa, wala kang appointment." Professional na sabi ng receptionist. "Pwede kong gusto mo, marami kaming magagaling na lawyer dito, pwede kita ilapit sa kanila."

Hindi ako aalis dito nang hindi kami nagkakaharap.

"Can you call him for me?" nginitian ko ang receptionist. "Tell him, Lila is here... looking for him."

"But, ma'am—"

"Kilala niya ako," pinanlakihan ko siya ng mata kaya mabilis niyang dinampot ang telephone sa tabi niya. Pero bago pa niya mapindot ang call button, ay narinig ko na ang boses na dumurog sa sakin, four years ago...

"Thank you so much, Mr. Yamato. Makakaasa ka na maipapanalo natin ang kaso," proud na turan ni Michael sa Japanese na kasama.

Nagkamayan ang dalawa, at saka nagpaalam sa isa't-isa. Unti-unting nawala ang mga ngiti niya sa labi nang magtama ang tingin namin. Nakita ko ang pagkurap niya, bahagyang umatras. Pero mabilis din siyang nakabawi at pilit na ibinalik sa seryoso ang mukha.

I smiled at him. Isang ngiti na matamis, ang ngiti na gustong-gusto niya noon. Ang ngiti na nagustuhan niya sa akin. Pinanood niya akong maglakad papalapit sa kanya at hindi inaalis ang tingin sa akin.

I tried to remember how we fell in love, pero galit at pagkasuklam lang ang nararamdaman ng puso ko para sa kanya.

"Lila..." hirap niyang bigkas ng pangalan ko.

Hindi ko pa rin inaalis ang ngiti sa labi ko. Inilahad ko ang kamay ko sa kanya. "Violet, Violet Fields. I heard na isa ka raw sa magaling na abogado sa bansa?" Hindi niya tinanggap ang kamay ko, halatang nalilito kung ako ba ang asawa niya, o ibang tao ang nasa harapan niya. "Magpapa-consult sana ako sayo, ayaw naman ako papasukin ng receptionist niyo."

Hindi siya sumagot. Para siyang nakakita ng multo at napako sa kinatatayuan niya kaya nagpatuloy lang ako sa pagsasalita.

"Anong sa tingin mo ang kaso ang pwede ko isampa kung nambabae ang asawa ko, nahuli ko sa mismong kwarto namin... Pero pinalabas niya na ako ang problema at deperensya."

Nakita ko ang pag-igting ng panga niya at muling paglunok.

"Tapos na ba ang meeting ni Michael?"

Gusto ko lang sana bigyan si Michael ng maliit na surpresa, pero mukhang live show ang mangyayari ngayon.

Sabay naming tiningnan ang pinanggalingan ng boses na iyon. Mula sa tapat ng receptionist ay naroon si Rebecca, nakasuot ng hapit na hapit na itim na bodycon.

Nang ianggulo niya ang ulo para tumingin sa gawin namin ni Michael ay dahan-dahang nanlaki ang mga mata niya. Mas malala pa sa reaksyon ni Michael.

Aba, dapat lang na magulat sila at kabahan. Dahil simula sa araw na ito, araw araw ko na guguluhin ang mga buhay nila.