My heart is pounding so fast, my breathing labored. My jaw is clenching. Nanginginig ang buong katawan ko sa galit. My whole life ngayon lang ako kinabahan ng ganito. Hindi ko alam kung anong tamang gawin. I didn't believe the photos at first but when I saw the video of my baby patiently waiting for me with red dot on her forehead my heart is aching. Halos sumabog ang dibdib ko sa galit at kulang na lang ay magwala ako dito sa headquarter."Dude please help me." I am begging to Nate.Ngayon lang, ngayon lang ako nablangko ng ganito. Gipit na ako sa panahon. Isang oras ng naghihintay ang baby ko doon. My Addy is impatient but this time she waited for me. My heart is aching for her. Siguro kung ano-ano na ang pumasok sa isipin nito ngayon. Siguradong nagtatampo na ito sa akin. Siguro iniisip niya na hindi na naman siya ang priority ko. Please baby wait for me. Gagawan ko ng paraan to na hindi ka mapapahamak. Kahit kapalit pa ang buhay ko.Castillo and our men are tracking the cellphon
I was very furious when my men called me informing that Addy's unit was open. Sinunod ko ang gusto nila. Pinaalis ko ang mga tauhang nakabantay kay Adrianna pero sila ang hindi tumupad sa usapan.I told Milo to checked the CCTV but there's no footage found, swiped out. Ang sabi ng security guard ng building si Rey at Luisa ang huling nakalog-book na pupunta sa unit niya. But later their bodies were found dead on the exit stairs bathing in their own blood. Si Samuel, hindi ko alam kung bakit nagawa niya akong traydurin. Malaki ang tiwala ko sa kanya. Sa mga panahong wala ako, sa kanya ko ipinagkakatiwala si Addy. Napakatanga ko at hindi ko man lang napansin na isa siyang traydor. Papunta na si Falcon at iba pang mga tauhan sa location nila. Akala nya siguro hindi namin sila matutunton. Pero alam kong hindi lang si Samuel ang nasa likod nito. There's someone behind all this and that someone is answerable to me. I will make sure of that. Hahanapin ko siya hanggang sa huling hininga ko.
Present"I love you so much Addy, I'm sorry I failed to protect you."My heart felt like squeezing remembering the words Gaden said to me before they brought him to the hospital. Hindi ko alam kung gaano kalala ang tama niya pero nakita ko pa ang tumulong luha sa mga mata niya bago siya nawalan ng malay.Ilang araw na pero hindi ko pa siya nakikita. Gusto kong sumama sa kanila sa ospital nung gabing yun pero hindi pumayag si Sir Nate, pinadiritso niya ako dito sa mansion para sa kaligtasan ko at mula noon hindi na ako nakalabas. Lalo ding naging mahigpit ang security sa mansion dahil nahanap na ang bunsong anak ng mga Castillo...si Nathalia.Hanggang ngayon wala akong balita kung ano ang nangyari sa kanya. Nung minsang tinanong ko si Falcon ang sabi nagpapagaling na pero duda ako. Kung nagpapagaling siya bakit ayaw nila akong payagan na makita man lang siya kahit saglit. i'm worried about him, baka kung ano na ang nangyari sa kanya. Gusto ko siyang puntahan, gusto kong magpasalamat sa
"Will you be okay here? Babalik ka ba sa mansion o dito ka lang muna sa kanila?" Tanong ni Sir Nate sa akin pagdating namin sa mansion nina Montenegro. Si Sir Nate ang personal na naghatid sa akin, kasama ang mga tauhan nila."Baka bukas na lang po ng umaga Sir Nate. Gusto kong makausap si Gaden bago ako sasama kay Nathalia papuntang states. Gusto ko din pong masigurado na maayos ang kalagayan niya. Magpapasalamat din po ako sa pagligtas niya sa akin.""Are you sure that you're going with Nathalia? Do you think your husband will allow you?" Nanukat ang mga mata niyang tumingin sa akin.Husband...yeah right may asawa na pala talaga ako. I asked Sir Nate if he could verify our marriage he said it's already registered. Wala na talaga akong kawala. The only way to get out of that marriage is through annulment. Na mukhang mahihirapan ako dahil nung sinabi ko kay Sir Nate ang plano ko ang sabi niya sinabihan na daw siya ni Gaden na kahit maubos lahat ng kayamanan niya hindi siya papayag na
"Was it really this easy for you to leave me?" Dama ko ang hinanakit sa boses niya. "Do you really need to do this Addy?"I bent down to hold his both hands, trying to lift him up so he could go to his bed and rest but I can't. He was kneeling already, with face full of tears."Please tell me what to do...Hindi ko na kasi alam kung anong gagawin ko. Pakiramdam ko lahat na lang ng gagawin ko makakasama sayo. Natatakot akong baka masaktan ka naman ulit dahil sa akin." His cries his sobs make it even harder for me. Gusto ko lang na makapagpaalaam ng maayos sa kanya."I don't want to lose you Addy. I don't want to lose you again, please baby maawa ka sa akin. Wag mo akong iwan. Wag mo kaming iwan ni Rocky." His eyes is pleading. "Mahal na mahal kita, Adrianna...mahal na mahal. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag nawala ka sa akin.""I know and I love you too, but this is not the time for us. I'm doing this for both of us Lucas. You've done so much for me...for us. You're dragged int
"Congratulations Ms. Montenegro, your Lucienne collections were chosen to be part of New York Fashion Week. The management will contact your for the finalization and signing of the contract."I am still in shock kahit nakalabas na ako sa office ng head designer at the same time professor namin. Who wouldn't be kung ang mga designs na pinaghirapan ko mula ng dumating kami ni Nathalia dito sa states ay napili para sa fashion week. Nathalia should know about this. Iniisip ko kung ano kaya ang magiging reaction ni Nathalia kapag nalaman niyang napili yung mga designs ko? I have to call her and we'll celebrate. For sure she will be happy with this achievement. Siya pa naman yung nag-push sa akin na magsubmit ng mga designs ko. Para akong tangang nakangiti habang naglalakad sa hallway. Pero nawala ang ngiti ko ng makita ang lalaking nakatayo sa unahan at masungit na nakatingin sa mga lalaking strudyanteng nagpapansin sa akin."Adrianna!" natigil ako sa paglalakad ng tinawag ako ni Carol.
"Why are you not boiling." I asked frustrated. My tears started forming for no reason. Para akong tangang umiiyak sa harap ng pinapakuluan kong tubig na hanggang ngayon hindi pa rin kumukulo.It was late in the evening when I woke up because I suddenly crave for pancit canton. Ayoko naman gisingin si Gaden dahil alam kung pagod ito dahil buong araw nakabantay sa akin sa school. Ang sabi ko naman sa kanya ayos lang ako sa university pero ayaw niya akong iwan lalo at malaki na ang tiyan ko.He's too worried about me and our baby. Ayaw niyang nawawala ako sa paningin niya. Buong klase nasa labas lang siya ng room nakaabang sa akin.Pagdating pa dito sa bahay kanina siya pa ang gumawa ng lahat ng mga gawing bahay. Gabi na ng makapagpahinga siya dahil tinapos niya pa talaga ang pagwa-washing at pamamalantsa sa lahat ng damit namin. Siya na rin ang nagbabad sa lahat ng mga baby clothes na pinamili namin sa mall nitong nakaraang araw Nag-mop pa siya sa buong sahig. Kaya alam kong pagod siya.
"Ma'am, I received an email from one of the modeling agency who will be attending Paris Fashion Week. They are asking if their models could wear one of your creations. The details are here." my secretary handed me the blue folder with the file inside it. I didn't bother looking at the file she handed me. In my three years working as a designer, only few models were allowed to wear my master pieces and among chosen few is the famous, heiress of the Valderama's, none other than the bratty princess, Veronica Chrystelle Valderama and the sweet and adorable princess of the Dela Vega's, Samantha Corrine Dela Vega.Si Veronica at Samatha lang ang mga modelong pilipino ang hinayaan kong magsuot ng mga creation ko not because they are Kuya Nate's special someone and Kuya Simone's sister but because they are the models that comes first in my mind every time I'm doing my designs. Si Ver at Sam ang iilan sa mga modelong unang naniwala sa mga gawa ko. I'm picky pagdating sa mga modelo ko. It's