It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na
"Mayaman ka ano, hija?" Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana. "Hind
Mas mahalaga 'yon... mas 'yon ang dapat na ibinibigay rin. Money can provide comfort, or buy material things that bring temporary happiness, but it can never replace the true happiness that comes from the love and care of their loved ones. "Masakit lang na pag ipapakita ng apo kong si Jakie ang l
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment! "A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hi
"Gabaldon?" Ang boses ulit ni Luther Rico ang nakapagpabalik sa akin ng tingin sa may pinto. Parang hindi pa siya naniwala. Nakahawak pa rin ako sa doorknob at ang bilis ng pagtambol ng dibdib ko dahil sa kaba. "O-Oo nga! Saka, maliit lang 'tong lugar namin. Sa tingin mo ba ay magkakasya kamingg t
Beauty: Kumusta ka jan, Miss Thes? Ano? Natagpuan ka ba ni Sir Pogi? Hindi ka mahahanap non at nasa Gabaldon 'yon ngayon panigurado.Napabuntong hininga ako habang sinasagot ang nabasa kong mensahe ni Beauty. Nandito naman na ako sa Dinalungan, alas-otso ng umaga ako umalis para dumalo nga sa reunio
Yung makalayo talaga muna, but Luther... he just doesn’t want to understand that."Therese, okay ka lang ba dito? Why are you alone here?"Napalingon ako sa nagsalita sa likod ko. It was Chandra, yung secretary namin noong high school. Honestly, nung dumating ako, iilan pa lang sila dito."Uy, yes.
Hindi ko na alam kung anong oras kami nakatapos ni Luther. Ang loko, hindi talaga ako tinigilan! Hinigitan namin talaga yung nangyari doon sa Cebu kaya ito... hindi ako makalakad! Kanina pa ako nakaupo sa may gilid ng kama habang ang Luther Rico, tulog na tulog sa likuran ko! "Kung hindi ka naman n
I already saw this coming. Na pagkatapos namin na maging maayos ulit ni Luther Rico ay talagang maniningil siya--kahit wala naman akong utang. I don't know... I just feel it, and of course, ako pa ba? Hihindi sa kaniya? Pero ang concern ko lang talaga dito ngayon ay yung kanina gustong-gusto niya na
I can feel how Luther was taking everything slow. Banayad at dahan-dahan lang ang paghagod ng mga palad niya sa magkabilang hita ko at ang paghalik niya sa pagka'ba'bae ko. Pero kahit na ganoon ay kakaibang sarap naman ang dulot non sa akin. Nakahawak pa rin ang isang kamay ko sa ulo niya. I was con
The way Luther was kissing me right now made me feel just how much he longed for me. Kanina ko pa naman 'yon ramdam, nang yakapin niya ako, actually sa mga salita pa lang sa bahay ni Rozzean at sa tingin niya. And right now, I had no intention of stopping him about what he wants, lalo na at ramdam k
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Luther tungkol sa nakaraan niya at sa paglilinaw niya sa akin ng mga narinig ko kay Colene ay nagpasya naman ako na ipagluto siya dahil nga hotdog lang ang kinain niya sa bahay ni Rozzean kanina. Hindi 'yon sapat para mapunan yung gutom na nararamdaman niya. A
You can't blame him, Thes. Ilang beses ipinaramdam ni Luther sa 'yo na hindi ka lang kung sinong babae. You know and felt that. "Please... s-stop thinking like that, huh?" I said and wrapped my arms around his head and hugged him. My embrace around Luther tightened as he sat on the sofa. His fa
Now that I’ve learned about Luther’s past and felt the pain in every word he shared, mas lalo akong nakonsensiya sa ginawa kong pagtakbo na lang sa kaniya. Tama nga si Beauty dahil mabigat at mahirap na basta na lang sabihin ang nangyari sa nakaraan ni Luther. And the reason why Colene knew about it
"My real name is Rico Deroma..." When I heard about Luther's sufferings from Colene, walang pumasok sa isipan ko noong kung anong mga klaseng paghihirap dahil sa selos agad ang naramdaman ko sa kaniya na una niya pang nalaman ang tungkol doon kaysa sa akin. I didn’t also remember if I thought abo
"Lingerie... really?" Luther Rico asked. His eyes showed me just how interested he was.Nagsalubong ang mga kilay ko sa kaniya. Napailing. Alam ko na may pagkamakulit din siya, pero kapag tungkol sa akin, lalo na sa pagiging modelo ko dati, talagang nag-iisang linya ang mga kilay ko sa kaniya. I won