Hindi ko na natingnan pa ang sagot ni Luther sa akin dahil iba na ang pakiramdam ko sa seryosong tingin ni Zack. I felt like the way he said which Valle will come and when he said that it was Luther, he wanted to see how I will react.Alam ba niya? Na nagkikita kami ni Luther?Or maybe sa supermarket... nakita niya ba kami doon?There's nothing to be nervous about. Luther and I are both single naman. At ang ayoko lang malaman nila ay kung ano ang namamagitan sa amin--well, it's not friends with benefits anymore. Manliligaw ko naman na ito pero sa akin ay ayoko muna na malaman nila ang kung ano ang mayroon sa amin.I don't want to introduce Luther to anyone hangga't hindi ko pa ito nagiging boyfriend talaga. And he also said that I don't need to rush things, hindi rin naman daw siya nagmamadali at dahil ayoko rin naman na maging pilit ang lahat sa akin pagdating sa kaniya na magustuhan siya. kasi nga mabait at wala na akong ibang hahanapin ay ine-enjoy ko lang rin talaga ang mayroon ka
One thing that came to my mind after I saw Luther's cold stare at Zack was what he said to me—that he will never do anything to make me angry. Pinanghahawakan ko 'yon, at dahil kahit na bago pa lang kami na lumalabas ay alam ko na may isang salita siya. Hindi naman sa iniisip ko na gagawa agad siya ng eksena dito, he's not also that kind of man. Pero ang kaba ko talaga habang nakatingin siya sa amin. Pakiramdam ko ba ay nahuli rin niya ako na may iba! Ganoon kasi yung klase ng aura na ibinibigay niya. I licked my lips and gulp when Luther shifted his gaze at me it was fast, when it went back to Zack's hand that was still holding me. At doon ko lang napagtanto ang ibig sabihin ng tingin niya kaya naman agad-agad ko na hinila ang kamay ko at lumayo rito. Pumagitna sa kanila at nakatalikod sa kaniya. "Uhm, Zack. Okay na ako, hindi mo na talaga ako kailangan na ihatid." He's a smart man, though I didn't actually call Luther to pick me up. But I knew that's what Zack was thinking,
As much as I wanted to smile at Luther's nervous expression, I did my best to keep a stern face while looking at him. "This place is off the beaten path, Catalina. Walang magsasakay sa 'yo dito na ibang sasakyan. Walang masyadong nagdaraan dito. It's dark, and the only light you can see is from my car."He sounds so frustrated! Pero sinunod rin naman niya ang gusto. At sa mga narinig ko naman na sinabi niya ay nailayo ko ang tingin ko at napatingin ako sa labas, not to look at the place but to bit my lower lip because excitement rushed in me, this is actually the perfect place in my mind.Wala kami sa highway at wala rin kaming kasunod na sasakyan. Luther stopped near a closed fabric store. Madilim sa parte at tanging ang ilaw lang talaga sa kotse niya ang nagbibigay liwanag. He wasn't lying when he said that, hindi niya rin sinabi 'yon para takutin lang ako. Sa gilid ng mata ko, nang tumigil na ang sasakyan ay napasuklay pa sa kaniyang buhok si Luther. Then he get his phone again a
Kasasabi ko lang kanina na gusto kong malaman kung ano pa ang mga bagay na magagawa niya para sa akin at hindi pa man lumilipas ang isang oras ay may isa pa akong nalaman! His car has exterior insulation! Hindi kami basta-basta maririnig mula sa labas! Aaah. Gumastos pa talaga ng pera ang loko para lang dito!Napangiti ako at napailing. Ayan. Nawala na ulit ang inis ko sa kaniya."Don't worry. Kahit naman normal na car lang, parang hindi ko naman rin kayang pigilan ang ungol ko," sabi ko sa kaniya. "Sa dressing room nga ng shop ko, hindi ko halos napigilan, 'di ba?"Luther chuckled. Inabot ng isang kamay niya ang kaliwang dibdib ko at minasahe 'yon. Napasandal ako sa manibela nang ilang pagpisil ay dumiin na 'yon ng dumiin."I never really want to do it in public, Catalina. But, you are really testing my patience everytime..." paninisi niya pa sa akin. Ako pa talaga!I shook my head and took his free hand. Inilapat ko rin 'yon sa isa pang dibdib ko. When Luther started to massage bot
The movement of Luther's fingers rubbing my wetness became fast. Naghahabol na rin ako ng paghinga habang abala siya sa katawan ko. And I know he's looking at me while he's busy sucking my nip'ple. Ramdam ko bawat pagkilos ng mga kamay, labi at dila niya sa akin. Napaangat ang balakang ko at nahawakan ko ang kamay niya na naglalaro sa aking sentro dahil sa sarap na nararamdaman ko. I looked back at Luther. His tongue was out and drawing circles around my nips. Nang makita ko 'yon ay hinawakan ng isang kamay ko ang kaniyang pisngi at inabot ko ang kaniyang labi.We kissed each other again. Lumakad ang mga kamay ko sa malapad na dibdib niya. When my fingers passed by on his nip'ple, my thumb pressed on it. Mas lumalalim ang halik niya sa akin. He was kissing me with so much intensity while continuously rubbing his fingers against my wet fold. "Uhm... ahhmm..."Why... w-why are we always doing this like this is the first time? Na ito ang unang beses na hinawakan niya ako ng ganito, na m
Luther Rico Valleje"We've been waiting for this moment to see her! But, guys, she's really hard to find in this crowd. Tingnan ninyo naman at marami ang gustong kumausap sa kaniya.""Yes, Derek. it's difficult to be near! Very challenging talaga to get an interview! Well, expect na natin dahil hindi basta-bastang modelo lang ang gusto natin na makachikahan.""I strongly agree, Mia! But there's no way I would let this night pass without even getting a hello in front of my camera. No way! We came all the way here to Mexico just for this scoop.""Oh! She's coming here!""Ms. Therese!"I don't know how long I was watching or how long I was waiting for Catalina to come out, but when she finally appeared on screen, my heart pounded like crazy. This woman really caught me in her grasp. I was captivated and unable to resist her.This is her, in her modeling era. She's wearing a red gown that hugs the curves of her body, walking gracefully, waving at people, and giving them a sweet smile."H
Hindi na nawala ang ngiti sa mga labi ko habang hinihintay ang reply ni Catalina. Nakaalis na rin si Cyron at naiwan na lang akong mag-isa sa opisina ko. I didn't open my laptop and continue to watch the interview, but I was now looking at the screen of my cellphone waiting for her reply."What could she be doing that's making her take so long to reply?"Muli akong nagpadala ng mensahe at tinanong ko naman kung kumain na siya. Pero nakalipas na ang sampung minuto ay wala pa rin akong natatanggap na sagot. I groaned in frustration and leaned on my swivel chair. Nakatingala ako habang hawak ng mga kamay ko ang cellphone ko."Is she mad? Nagalit na nga kaya?" I honestly didn’t mean to tease her after I stole her thing, but I couldn’t hold back my irritation when she told me the 'history' of that black panty last night after what we did. After everything we did—in my car and in her room until dawn. And as someone who has deep feelings for her, how could I not be annoyed that she treasure
"Everyone is here, so shall we start?" tanong ko pagkaangat ng tingin ko sa mga ito.They nodded, and Mr. Flores, the project manager, began to update us on the condition of our main project for the year, detailing its progress and the issues we need to address. Katulad ng naisip ko kanina ay maaaring ang mga bagyo lang ang magpapadelay ng mga trabaho namin. There's no major problem about the equipments. Unless, may magloloko sa kanilang mga narito."We should add more people to meet the deadline. I don't want to delay it because the client is pushing for a faster timeline," nakatingin ako sa mga larawan ng itinatayong mall sa Sta. Palma. Bawat pahina ay mabusisi ko na tinitingnan. The mall's opening is all over social media and posters in Iloilo. People are excited for it to be finished. Mr. Alfredo Sy entrusted me with this project because he knows the Vallejes never disappoint. That's why I need to make sure we don’t delay it. "Uhm, we can do that, Mr. Valleje, but it would requir
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k
I bit my lower lip. Sa gilid ng mga mata ko ay napansin ko na ibinaba ni Beauty ang mga hawak niya at nilapitan ako. Ako naman ay nakayuko pa rin ang nakatingin sa nanginginig na mga palad ko. "Kulandra, kuha ka ng tubig," Beauty said. Pagka-utos niya non sa pamangkin ay hinawakan niya ang mga kamay ko at minasahe. "May nangyari ba pagkauwi mo sa bahay mo, Miss Thes? Nagkita kayo ni Sir Pogi?"Umiling ako kaagad. My lips are trembling too. Ibinukako ang mga labi ko pero hikbi agad ang lumabas sa akin kaysa paliwanag sa kung ano ang nangyari."Nahe-hurt naman ako makita ka na ganito, Miss Thes. Hindi ako sanay. Miss ko na yung makulit na amo ko. Pero take your time lang to be okay."Malungkot ang tono ng boses ni Beauty pagkasabi niya ng mga 'yon. At nang iabot na sa kaniya ni Karina ang tubig ay ibinigay niya rin 'yon agad sa akin. "Ito. Sa pamumula ng mga mata mo, eh, parang kanina ka pa naiyak rin. Uminom ka muna."I took the glass of water from her. Pagkainom ko doon ay saka a
Nothing bad happened to me while I was driving. Nakabalik naman ako sa apartment nila Beauty at Karina na maayos ako at hindi ako napahamak. Wala rin naman akong naperwisyo sa daan, pero napapreno ako kanina nang nakapasok na ako dito sa baryo dahil muntik na akong makasagasa ng tatlong bibe na tumatawid.Damn. That's so close. Nasaan kaya ang nanay ng mga 'yon? Paano kung hindi ko sila nakita? 'Di nadeads na sila. Konsensiya ko pa 'yon."I'm here na, Karina girl," sambit ko. Katulad ng paalam ko ay hindi ako magtatagal sa bahay ko. Dahil 'yong oras ko rin naman na sana na dapat ikinuha ko ng mga gamit ko ay hindi ko na nagamit dahil sa komosyon doon. I sighed deeply and placed my palm on the wall as I went up, hindi mawala sa isip ko si Luther."Tita Beauty, nakabalik na po si Miss Thes!"Hindi pa ako nakakapasok sa may apartment at paakyat pa lang ako ng maigsing hagdan nang marinig ko na rin ang pagsagot ni Karina. Nandito pa pala siya. Akala ko naman ay nakapasok na siya."Ay, sa
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
I was breathing heavily. Nang sagutin ko na ang tawag ay nakatingin pa rin ako kay Luther. His hand, now out of his pocket, hung loosely by his side after I answered his call. Napansin ko rin na sandali siyang natigilan, his expression shifting slightly—from worry to relief, as if he had been waiting for me to answer after his numerous attempts of calling me.Alam na alam ko naman na ilang beses na niya akong tinatawagan, eh, na kahit "cannot be reached" at alam niyang off ang phone ko, I know... he's still trying. At dahil naman medyo na-appreciate ko 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, pero... matigas pa rin ang desisyon ko. Ayoko talagang magpakita.I wanted him to know in his own the reason why I was acting this way, na hindi lang ito basta pag-iinarte o hindi lang ako tinotopak.Napakahalaga sa akin ng mga bagay na tungkol sa kaniya, eh, and it hurts me to realize that I only know less... tapos kung ano pa ang importante, ang mahahalagang bagay na hindi ko alam na dapat ni
After parking my car, I grabbed my phone and opened it. Habang hinihintay ko itong magbukas ay lumabas na rin ako ng sasakyan at sumilip sa direksyon ng bahay ko. And there... tama nga ang naisip ko! My eyes tightly closed, and I let out a deep sigh."Luther... Rico..." mahina kong sambit nang makita ang boyfriend—ex-boyfriend—kong lumabas sa may gate ng bahay ko habang may kausap na pulis. Napatigil sandali ang tingin ko sa kaniya. I gulped seeing him look stressed. His hair, that was always brushed neatly up, was now down and messy. He was wearing a white t-shirt and faded blue jeans, paired with slides. He look... still fine for me but his eyes showed worry.Nakaramdam ako ng guilt at bigla akong nakonsensya dahil--No. No, Thes!Ipinilig ko ang ulo ko sa mga naiisip ko.Tapos ka na magpadala sa kagwapuhan ni Luther, sa matatamis niyang mga salita. Alalahanin mo ang dahilan kung bakit ka galit at pinagtataguan siya! You’ve been through enough!But by thinking about it, siguro ay m