Theodore Jasper's POV Niyaya ko si Kaisha na sumayaw upang makaalis sa table namin kasi pinagtitinginan na rin kami ng ibang mga estudyante. Ayokong dumating sa punto na masaktan si Rain physically lalo na't nauubos niya na ang pasensiya ko. Nakapag-usap at nakapagpatawaran na silang dalawa ni Kai
Awa ang nararamdaman ko matapos ikwento ni Kaisha ang mga naalala niya noon nang iwan siya ng totoo niyang pamilya. Hindi niya totoong mga magulang ang nagpalaki sa kaniya kasi itinakwil daw siya ng sarili niyang mga kapatid at ina. Gusto kong iparanas sa kaniya ang totoong pagmamahal na hindi niy
Pinagmasdan ko si Theo na masayang kumakanta habang tinatahak namin ang daan patungo sa bahay nila. Hindi ko maalis sa isipan ko ang mga nalaman ko ngayong araw. Nawalan ako ng lakas na kausapin siya at sabihin ang mga sinabi ni Ma'am Rhian kasi natatakot akong mahusgahan kahit hindi ko naman ginust
Pinigilan ko ang sarili kong maiyak sa harapan ng pamilya ni Theo. Hindi ako makapaniwalang tanggap nila ang relasyon namin lalung-lalo na sa Mommy niya. Maaga akong naulila sa pamilya, pero hindi ko aakalaing sa kanila ko lang mararanasan ang pagkakaroon ng masayang pamilya. "I'm sorry, Kai, kasi
Nanginginig ang katawan ko sa pinaghalong emosiyon na nararamdaman ko. Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas upang masabi lahat ng 'yon kay Ma'am Rhian. Ang tanging nasa isip ko ngayon ay ipaglaban ang relasyon namin. Mamaya ko na lang iisipin kung ano ang magiging epekto ng ginawa ko ngayong
Pinagmasdan ko si Theo na nilalagay sa maleta ang mga gamit namin. Hindi pa rin ako makapaniwala sa desisyon niya. We'll leave their condo kasi lilipat kami ng matutuluyan. "Seryoso ka ba talaga sa desisyon mo?" paulit-ulit kong tanong. Baka nagbibiro lang siya at babawiin niya ang sinabi niya sa
Naging maayos naman ang buhay namin nang lumipat kami ng condo. Sinusuportahan namin ang isa't isa lalung-lalo na sa pag-aaral. Tatlong buwan na rin ang nakalipas at hanggang ngayon wala pa rin akong balita sa pamilya niya. Napag-usapan din kasi namin na huwag ko raw munang i-mention ang pamilya niy
"Kumain ka na ba?" tanong ko at inaalalayan siyang makaupo. Hinubad ko ang jacket at sapatos niya. "Hindi pa. Mas gusto kong kumain kasama ka kesa sa labas." Hinila niya ako papalapit sa kaniya at hinalikan. "I miss you," bulong niya. "Namimiss mo ako? Araw-araw naman tayong magkasama," natatawa
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong
May mga araw pa nga na siya ang sumasagot sa mga assignments ng kapatid ko kahit magkaiba naman sila ng paaralan. Siya ang dahilan kung bakit nagpursige si Alexus mag-aral kahit tamad āyon. *** Excited kaming lahat habang hinihintay ang pagdating ni Alexus sa airport. Pagkalipas ng ilang taon,
Brielleās POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya.
Brielleās POV āBaby, come here,ā sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. āHey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,ā bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. āJust cry and cry hanggang sa mawala ang sakitā¦ā āI missed him already,ā mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan
Markās POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko l
āDr. Luigi Sanchez kidnapped your wife,ā sagot ni Jarren na siyang ikinagulat ko. Nag-vibrate ang aking telepono sa bulsa ko. Kinuha ko ito nang mabilis at sinagot ang tawag nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. āHello?ā nauutal kong sagot. āMark... tulong!ā Isang pamilyar na boses ang
Brielleās POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hina
Brielleās POV āLet me go!ā sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I canāt believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. āLuigi, Iām begging you. Paka
Markās POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa ibaāt ibang lug