Kabanata 2: Unexpected

UMAGANG-UMAGA pa lang ay mapapansing marami na ang nakapila sa Alvarez's Company para sa posisyong sekretarya lamang. Halata sa mga dalaga ang kilig ng mga ito nang napadaan si Nathan sa kanilang gawi. Siya kasi mismo ang personal na manunuri sa mga aplikante upang makilatis niya nang mabuti ang karapat-dapat para sa posisyong iyon.

Kaduda-duda dahil mukhang halos lahat ng mga aplikante ay walang ibang intensyon kun'di ang masilayan lang ang wangis ni Nathan. Guwapo, mayaman, at halos lahat ay nasa kaniya na ngunit fuckboy nga lang at pagdating naman sa trabaho ay parang may galit ito sa mundo kung makabulyaw sa kaniyang mga empleyado. Mukhang hindi yata alam ng mga mag-a-apply na gano'ng klaseng boss siya. He can only think of two reasons for them to choose this job--- either his attractive yet dangerous look or the high salary from which they will benefit.

Inaamin niyang kagabi lang ay hiniling niya na magiging magandang dilag at single sana ang gusto nitong maging sekretarya. Pero ang totoo ay half joke niya lamang iyon dahil aanhin naman nito ang ganda ng isang babae kung wala rin naman itong maiaambag na benepisyo para sa kaniyang pinakamamahal na kompanya. At saka, matutugunan pa rin naman niya ang kaniyang kalibugan dahil marami namang mga kababaihan ang nagkakandarapa sa kaniya.

Para na ring pamilya ang turing nito sa kaniyang kompanya dahil bukod sa mga kaibigan niya ay ito na lamang ang mayroon siya. Namayapa na ang kaniyang mga magulang, maging ang kapatid nito ilang taon lang ang nakalilipas.

Maging ang dati nitong asawa ay nawala na rin sa kaniyang puder. Kaya minsan ay hindi niya maiwasang mapatanong nang ilang ulit sa kaniyang sarili kung bakit halos lahat na lang ng mahahalaga sa kaniya ay nililisan siya.

Bigla niya tuloy na-imagine ang pagmumukha ng kaniyang kaibigang si Ashton habang sinasabi ang mga salitang, 'sad boy ka na naman, Thanthan.'

Napailing na lang ito sa kaniyang mga iniisip. Hindi na rin naman 'yon nasundan pa nang magsimula nang pumasok ang unang aplikante.

"Next!" Pasigaw nitong saad sa isa sa mga empleyado niya na namamahala roon. Ang mga isinagot ng unang aplikante kanina ay hindi kaaya-aya ang naging dating sa kaniya. Bukod sa hindi ito eksperto sa posisyong iyon ay nagkakandautal-utal din ito sa pagsagot. Ayaw niya ng gano'n. He has high expectations and doesn't think any of those applicants will meet them. Gusto niya na confident ito kung sumagot, hindi natatakot sa kaniyang presensiya, at laging nariyan para ipaalala ang mga dapat niyang asikasuhin every other day.

"And? What else do you think you can contribute to our company?" Seryoso ang baritono nitong malamig na tinig.

Sa halip na matakot ang babae ay napangisi pa ito. May dinampot siya sa kaniyang pouch at iniluwa niyon ang isang maliit na calling card bago iabot kay Nathan.

Nagtatakang tinanggap naman niya iyon. "Actually, I was not really interested in your company. My pure intention is to only invite you to my condo when you're free. Anyway, you're handsome, Mr. Alvarez." Mapang-akit ang tinig ng babaeng iyon bago tumayo mula sa kaniyang pagkakaupo.

Hindi na nakaimik pa si Nathan, sa halip ay tinitigan na lamang niya ang likurang katawan ng babae. Makinis at maputi, pasok na pasok sa kaniyang mga tipo.

"Next!" Sigaw ulit nito. Inabot yata ng ilang oras ang interbyu. Salubong na salubong na nga ang kaniyang makakapal na kilay dahil mukhang wala nga yatang makakaabot sa mga standards niya.

Paalis na sana siya dahil halos pagabi na rin, bukod doon ay gusto na niyang magpahinga dulot ng pagod na bumabalot sa kaniyang buong sistema. Pero nanatili siya sa kaniyang kinauupuan nang sabihin ng kaniyang empleyado na iisa na lang ang natitirang aplikante sa labas.

"Sige, papasukin mo na. Kung sakali mang wala akong mapili ngayon ay ipagpatuloy na lang ulit bukas." Si Ashton ang papupuntahin nito sapagkat ito naman talaga ang may gusto ng pagkakaroon niya ng sekretarya.

Dahil medyo natagalan yata ang huling aplikante sa pagpasok ay pinaikot-ikot muna niya ang swivel chair nito nang hindi makaramdam ng kaburyuhan habang naghihintay. Iniisip nito na pagkatapos ng mahabang araw niya ay magtutungo muna siya sa paborito nitong bar para magpainit ng katawan. S'yempre gamit ang alak, hindi ng katawan ng babae, saka lang naman siya nakikipagtalik kapag naaalala ang wangis ng dati niyang asawa.

Narinig niya ang pagtunog ng pinto na siguro ay senyales na nariyan na ang huling aplikante. "Sir, nandito na po siya," anang nito bago isarado ang pintuan.

Bored na humarap siya sa kaniyang table para basahin ang application form nito.

"So, you are-----" Naudlot ang dapat sana niyang sasabihin nang manlaki ang kaniyang mga mata sa gulat dahil sa nabasa nitong pangalan mula sa form. Upang kumpirmahing totoo nga iyon ay napadako ang kaniyang tingin sa wangis ng nag-iisang taong kasalukuyang nasa harapan niya na hindi niya kailanman inaasahang masisilayan niya muli.

"XANDER, anak, ikaw na muna ang bahalang magbantay sa kapatid mo ngayon, huh? Kailangan ko lang mag-apply rito sa sinasabi ni Tita May mo na trabaho. Sayang din kasi dahil malaki-laki ang sahuran," paalam nito sa kaniyang anak na labindalawang taong gulang na habang nagmamadali niyang isinuot ang kulay itim nitong sapatos na halos sira-sira na rin kung titingnan.

Tumango ang bata sa kaniya. "Sige po, Ma. Maaasahan po ninyo ako." Hinalikan ni Xandra ang anak bilang paalam. Mali-late na kasi ito patungo sa lugar na kaniyang pag-a-applyan. Paano ba naman kasi ay halos magtanghali na nang sabihin ni May, ang kaniyang kaibigan slash kumare, ang tungkol doon. Kung sabagay, late na rin daw kasi nitong nabasa sa dyaryo.

Nagmadali siya sa halos lahat maging sa pagpara ng sasakyan. Kung i-ju-judge ang kaniyang hitsura ngayon ay hindi iyon makakapasok sa pagiging presentable. Hindi kasi ito nakapag-ayos dahil sa labis niyang pagmamadali. Siguro ay sa kompanya na lang niya iyon gagawin pero malabo rin iyong mangyari dahil late na nga siya kung tutuusin, kaya wala na itong natitirang oras pa para doon.

Halos manlumo ito nang gabi na nang siya ay tuluyang makatungtong doon. Sa katunayan ay paalis na nga sana ito kung hindi lang siya tinawag ng empleyadong tingin niya ay nagtatrabaho sa kumpanyang kasalukuyang inaapakan niya.

"Po?" tanging tugon nito.

Lumapit nang kaunti ang babae sa kaniya para magkarinigan sila nang mas maayos. "Isa ka rin ba sa mga aplikante sa posisyong sekretarya, Miss?" tanong nito sa kaniya.

"Opo sana, pero mukhang tapos naman na yata ang interview kaya aalis na lang ho ako. Pasensya na ho sa abala." Bahagya pa siyang yumuko nang kaunti.

Ngumiti ito sa kaniya. "Mabuti at nakahabol ka pa nga," turan nito na siyang ikinatigil niya. Muli itong nabuhayan ng pag-asa. "O? Sakto at kalalabas lang ng magiging huling aplikante sana. Saglit lang at ipapaalam ko kay Sir Nathan na ikaw na ang panghuli." Nagmadali itong umalis at hindi na hinintay pa ang magiging sagot sana ni Xandra.

Dahil sa binaggit na pangalan ng babaeng iyon ay may naalala siyang tao mula sa kaniyang nakaraan. Nathan din kasi ang pangalan ng dati nitong asawa. Hindi niya tuloy maiwasang mapaisip kung kumusta na kaya siya ngayon? At kung ano na ang naging pamumuhay niya pagkatapos nitong makalaya noon sa kulungan.

Itinigil niya agad ang mga naglalarong katanungan sa isipan niya dahil para sa kaniya ay wala siyang karapatan na isipin pa ang dati niyang asawa dahil sa idinulot niyang sakit dito, pero kahit na gano'n pa man ay hindi naman siya nagsisi sa nagawa niya ilang taon na rin ang nakalilipas.

"Miss, halika na, dalian mo. Pasensya na, mainipin kasi si Sir Nathan. Goodluck pala sa 'yo, sana makapasa ka," huling bilin nito sa kaniya. Mas lalo tuloy siyang kinabahan dahil doon. "Sir, nandito na po siya," usal nito bago nito tuluyang isinara ang pinto.

Maliit na hakbang ang ginawa niya papunta sa upuang naroon. Nakailang buntong hininga pa siya para pakalmahin ang kaniyang sarili. 'Kaya ko 'to, para sa mga anak ko.'

Nang tuluyang humarap ang Sir Nathan na tinatawag nila ay roon niya unti-unting napagtanto na ang Nathan mula sa kaniyang nakaraan at ang kaharap niya ngayon ay iisa lamang.

"So, you are-----" Gulat ang rumehistro sa mukha nito nang siguro ay napagtanto rin nito na ang kaharap niya ay si Xandra.

Pareho silang nagkatinginan. Hindi nila inaasahang muli silang pagtatagpuhin ng tadhana. After ten long years, they finally met again in an unexpected place and time.