Chapter 41- Peterson lost his Memory

Habang nagtatakbo ito palayo sa bakanteng gusali kung saan siya dinala nang masamang taong dumukot sa ka'nya. Hanggang sa naririnig niya na ang boses ng mga tauhan nito.

"Hoy! Sabing tumigil ka," sigaw nito, pero hindi man lang siya lumilingon kahit anong gawin nila para hindi siya maabutan at mahuli. Hanggang sa nagpa putok na ito ng baril para lang tumigil siya, pero hindi pa rin ito nag patinag. "Bahala sila humabol ng humabol, kailangan kong umalis dito." usal niya. Mas binilisan niya pa ang pag takbo, sapagkat hindi siya dapat maabutan, dahil mas manganganib ang buhay ng kan'yang mag-ina kung sakaling makukuha nila ulit siya. Kahit masakit na at nagkanda paltos paltos na ang paa niya tuloy pa rin ito sa pag takbo.

"Tulungan niyo akong maka alis sa lugar na 'to," mahinang usal ko. Dahil pagod na pagod na rin ang katawan ko at gusto ko nang sumuko pero hindi talaga pwede.

Tumakbo pa ako ng mabilis hanggang sa hindi ko namalayan ang--"

Nagising siya na hapong hapo at pawis na pawi