TWENTY FOUR

“I told you to hurry, right? Ang tagal.”

Tumigil ako sa paglalagay ng damit sa dadalhin kong bag at nag-angat ng tingin kay Dylan na ngayon ay nakaupo na sa kama ko… na para bang binigyan ko siya ng permisyong pumasok sa kuwarto ko.

Tinaasan niya ako ng kilay. “What? Why are you looking at me like that, huh?” Maangas na tanong niya kaya’t umismid na lamang ako at nagpatuloy na sa pag-iimpake.

Eh kung sinabi niya kasi kaagad kahapon na tuloy pala kami, e ‘di sana kahapon pa ako nag-ayos. Masiyado siyang pa-special. Akala niya yata nasa  Sugod-Bahay kami.

Hindi na ako nagsalita pa at mas binilisan na lamang ang pag-iimpake ng damit tulad ng sinabi niya. Hindi na ako namili at basta-basta na lamang naglagay ng damit sa bag. Basta ang nasisiguro ko, ‘yong mga bago kong damit ang nilagay ko roon—‘yong mga damit na binigay sa akin ni Brielle—para naman hindi ako magmukhang kaawa-awa habang kasama ang pamily