06

Alas-kwatro pa lamang ng madaling araw ay gising na si Charinda. The agency even trained them not to sleep for a couple of days if the situation needed it. Pwede rin namang matulog pero kulang sa oras.

Humikab siya while trying to hide it. Right. Natural lang iyon dahil kulang ang tulog niya. She slept at one o’clock in the midnight.

Hindi siya sanay na tanghali na gumising. Regardless kung dalawang oras lang ang tulog niya o walong oras, maaga pa rin siyang gumigising.

Hindi pa rin niya nakakalimutan ang nangyari kagabi at sa tuwing maaalala niya iyon, nakakamot niya ang kamay. Whenever she remembered Fernando’s face, she had the urge to punch his face.

She was flirting with him?

Fuck him.

Who the fuck did he think he was?

Her heart was fuming. But she had no outlet for her anger.

Tahimik siyang nakatayo sa tabi habang pinagsisilbihan ni Oly si Fernando at ang anak nitong si Kent. Nalaman lamang niya iyon nang tumulong siya sa paghahanda ng almusal kanina kay Aling Loring—ang tagapagluto sa pamamahay ni Fernando.

Based on Charinda’s research, nasa unang baitang pa lamang sa elementarya ang bata at nag-aaral ito sa pribadong eskwelahan. Hinahatid ni Fernando ang bata sa pagpasok sa eskwela sa umaga pero madalang lamang kung masundo ng lalaki tuwing uwian sa hapon. He was busy. Busy. Busy. Walang katapusang trabaho ang palaging inaatupag nito.

Kumikilos lamang siya kung may kailangan lang talaga gaya ng pagkuha ng kanin sa kusina kapag ubos na at kung ano pang iutos sa kanya ni Oly. Utusan pa siya ni Fernando. Naging utusan din siya ni Oly.

“Miss Bacat, bigyan mo ako ng juice,” parang hari na utos sa kanya ni Fernando. She wanted to deny the command. May tao na nga itong kaharap, bakit hindi na lang nito iutos kay Oly?

“Sir, hindi ni’yo ba nakikita? Nasa harap lang ninyo ang pitsel ng juice,” pagdadahilan niya.

“Are you saying no?” nakakunot-noong tanong nito.

Ano sa palagay mo? “Hindi. Sinabi ko bang ayaw ko? Heto na nga at kukunin ko na ang juice, sir,” turan niya. 

Ang sarap sakalin ng lalaking ito!

Lumapit siya sa hapag-kainan at kinuha ang lumuluhang pitsel sa dami ng ice na inilagay ni Oly. 

Mabilis niyang sinalinan ang baso sa harap ni Fernando. Nang matapos siya, bumalik na siya sa pwesto niya kanina. According to Oly, may kanya-kanyang posisyon ang mga kasambahay na nakatukang mag-asikaso sa mga Fernando kapag kumakain ang mga ito. She was positioned at the far corner of the kitchen.

She raised her eyebrows when she saw Benedict at the farthest corner of the dining area with his infamous smirk. 

Kumindat ito sa direksyon niya at agad niya itong inirapan. They rarely talk inside the house. She wanted to pretend she did not know the man. And she wanted to remain in that way.

May isang pamosong chandelier na nasa kanilang uluhan. Nagbibigay iyon ng liwanag sa buong hapag kahit na tirik na ang araw. Para sa kanya, pagsasayang lamang iyon ng kuryente.

“Miss Bacat, kumuha ka ng kanin,” utos ulit ng lalaki.

Aba’t … Tumigil ang mga mata niya kay Fernando. “Sir, puno pa po iyong lalagyan ng kanin,” tiim-bagang niyang turan. “Pagsasayang lang po iyan kapag hindi naubos.”

Hindi niya itinago ang galit na unti-unting bumabangon sa puso niya. Galit para rito. She wanted this to end.

Bakit siya nito sinusubukan?

“Gusto ko iyong mainit pa. Ayoko ng malamig. Kapag malamig na, iinit mo.”

Kinamot niya ang mga kamay at itinago iyon sa likuran. 

Suntukan na lang kaya? 

Ilang sandali na lamang at alam niyang mapuputol na ang singnipis na sinulid na pasensya niya. Pilit siyang ngumiti at maski ang pinaka-plastik sigurong tao ay iiling-iling sa akting niyang hindi masyadong kagalingan. 

Huminga siya nang malalim at nagsalita, “Sandali lang po, Sir. Kukunin ko lang.” Before she gave her back, she saw the amusement on his face.

Mabilis niyang kinuha ang sing-init ng kanyang ulo na kanin sa rice cooker. 

Sa loob ng isipan, dahan-dahan na niyang binabaunan ng bala ang iba’t-ibang parte ng katawan ng lalaki. Tapos, maririnig niya ang sigaw ng pagmamakaawa. Pagmamakaawa na tapusin na lang niya ang buhay nito kaysa pahirapan pa niya ito. 

Ang duguan nitong katawan…ang pagmamakaawa nito na kunin na niya ang buhay nito ay magiging musika sa pandinig niya. 

Hihintayin niya ang pagkakataong iyon.

“May ipag-uutos pa po kayo, sir?” Ngumiti siya sa pagkakataong ito.

She was quite satisfied with her imagination a while ago and it did calm her nerves but not totally.

“Wala pa sa ngayon.”

She resumed her position looking bored as ever.

Fernando had done a good job in destroying her morning.

“Daddy, I’m full,” anunsyo ni Kent. “Gusto ko nang mag-school.”

Kumuha ng napkin si Fernando at maingat na pinahid ang gilid ng labi. “Alright. Be ready for school, Kent. I will be the one to drive. Ms. Bacat?”

“Ano na naman?” nayayamot niyang tanong. Halos lahat ng tao sa hapagkainan ay napataas ang kilay na tumitig sa kanya. 

Who wouldn’t? 

Ganoon ba ang normal na pakikipag-usap ng isang kasambahay sa amo nito? 

“Anong maipaglilingkod ko sa inyo, sir?” 

Ayos na ba iyon?

Umiling si Fernando.

“I am disappointed by your actions this morning and I realize that you are not fit in being a maid. Hindi ko gusto na ang isang taong pinapaswelduhan ko ay ganyan na lang sumagot sa amo niya. And I’m giving you one last chance to prove to me that you are sorry for what you’ve done.” Sorry? Hindi siya mag-sosorry sa ginawa niya kanina. “So, I’m assigning you a different job. Simula ngayon ikaw na ang yaya ni Kent.”

Natigalgal siya. 

Para siyang pinagsakluban ng langit sa narinig. 

Y-yaya? 

It would be a disaster. Ni mga pamangkin niya, hindi niya nabantayan, isang bata pa kayang hindi man lang niya kadugo?

“I’m still waiting for your reply,” tila naiinip pa nitong sabi. “Huwag kang mag-alala. Kung ayaw mong maging yaya ng bata, pwede ka nang mag-impake ng gamit at umalis. I will respect your decision.”

There’s no way that she will get fired. 

Nasimulan na niya ito. Wala pa siyang misyon na hindi pinagtatagumpayan. And not even a child could stop her. 

“Gagawin ko,” ang tangi lang niyang nasabi. 

Pero, huwag kang mag-expect na maayos ang pakikitungo ko sa batang iyan.