“Did you not miss him?” tanong ng Tito Sandro niya kay Charinda.“Sino?” nababagot niyang tanong.Isang linggo na ang nakalipas mula ng masesante siya bilang yaya. Hindi rin niya nadalaw si Kent sa bahay ni Fernando. Wala rin naman siyang plano. Para saan pa? Para ipahiya ang sarili?Shaira already mocked her. As well as her other co-workers. Pinagtatawanan siya ng mga ito dahil tinanggal siya sa trabaho for being incompetent. Pananakot pa ng mga ito baka sa susunod ay tanggalin na mismo siya sa trabaho dahil sa sobrang init ng ulo niya.The hell she will let that happen. Over her dead body. Dugo at pawis ang puhunan niya upang makapasok sa PA. At hindi niya hahayaang basta na lang ito biglang mawala.Ipinatong niya ang dalawang paa sa ibabaw ng mesa ng tito niya at hindi rin naman ito nagsalita sa inakto niya. Ngayong sila lang dalawa, he was her Tito Sandro at siya ang pamangkin nito.Katatapos lang ng kanilang operation at nang makarating sa PA, nagbabad siya sa opisina ng tiyuhin.
Going back to Fernando’s mansion felt different. Iyan ang naramdaman ni Charinda habang dala ang bag na may mga damit niya at iba pang essentials. Kaunti lang ang dinala niya. Sigurado naman siyang hindi siya matatagalan dito. The bastard who attempted to harm the Fernando’s will be captured. She will make sure of that.Malapad ang ngiti na sinalubong siya ni Benedict sa gate. The man was constantly asking her kung kailan siya babalik sa mansiyon ng mga Fernando. Para lang matigil ito sa pangungulit sa kanya, nag-reply na lang siya ng isang text at nagsabing ngayon din.Benedict was the only one happy to see her. Maasim ang mukha ng ibang kasambahay na nasasalubong niya. Maybe the news about what happened at that school flew faster than she could imagine. Hindi naman siya affected sa kahit na anong sasabihin ng mga ito. Kahit na mag-decompose ang mga bibig ng mga ito sa pag-tsismis tungkol sa kanya, wala. Siyang. Pakialam. Period.Everything were temporary.Aalis din siya kaya hindi n
Charinda got bored scanning her newsfeed on the different social media platforms she logged in so she opted to stay in the living room and watch some action movies. Instead, ibang action ang nakita niya and settled for it.It was already eleven o’clock in the evening, yet sleep was elusive. Kahit anong posisyon ang gawin niya sa pagtulog, hindi pa rin niya magawang matulog. Different thoughts were bothering her. Hindi niya magawang i-mute ang mga ito kahit anong pag-divert ang gawin niya. “Ano ‘to?” nagtatakang tanong ni Charinda kay Fernando nang ibigay nito ang isang kopita sa kanya. Bigla na lang itong sumulpot sa harapan niya.Isang palabas tungkol sa mag-asawang nasira ang relasyon dahil sa kalaguyo ng babae. She was too engrossed with watching that she failed to notice his presence.Umayos siya ng upo sa sopa habang matiim na nakatingin sa kopita.Fernando never failed to surprise her.“Alak,” tipid na sagot ng lalaki. “Let’s unwind from this stressful days.”Tumabi ito. Nang
HINDI maganda ang gising ni Charinda. Parang pinukpok ng milyon – milyong martilyo ang ulo niya. Damn it. Kasalanan talaga ito ng Fernando na iyon. If he did not offer her anything, hindi sana ganito kalala ang nararamdaman niya ngayon.Bastard! Asshole!All she wanted at that time was to lie down on her bed and let the world carry its own problem. Pero ang nakakalungkot na katotohanan ay hindi siya pwedeng magbababad sa kama dahil may trabaho pa siya.Hanggang sa pagkain, dala-dala niya ang masamang timpla ng araw niya.Alam niyang hindi kagandahan ang ugali at wala siyang plano upang alisin iyon. The feet that was constantly brushing on her leg was not helping her sour mood either. Fernando asked her to sit with Kent and him habang nasa tabi naman ang dalawang kasambahay na mag-aasikaso sa kanila. Kanina pa niya napapansin ang pasimpleng pagdampi kuno ni Fernando sa kanyang braso. Even his position was changed. Dati, sa kabisera ito umuupo at ngayon, tumapat pa talaga sa upuan
“Yaya Charinda, hindi ka ba masaya para kay Yaya Bren?” tanong ng isang yaya na hindi pa rin niya alam ang pangalan.Bumalik ang isipan ni Charinda sa kasalukuyan. Isa-isa niyang tiningnan ang mga babae. They seemed the friendly type. Siya lang naman itong may sungay. Bagsak sa social gatherings. “Pwede mo bang ipakilala ang sarili mo?” tanong niya. Hindi niya gustong makipag-usap sa taong hindi naman niya kilala. Inabot nito ang kamay sa kanya. “Yaya Haidee.”Bigla niyang naalala ang female weightlifter sa bansa na nagbigay ng maraming medalya sa bansa. Malaki din ang katawan ng sinasabing Yaya Haidee. And the way she looked at Charinda felt like she will spank her the moment she told something the woman did not want to hear.“Yaya Haidee, right?”Tumango ang babae. “Tama. Ikaw naman si Yaya Charinda. Matagal ka na naming napapansin dito habang naghihintay ka sa alaga mo. Naawa kami sa iyo dahil mag-isa ka lang kaya base na rin sa suhestiyon ni Yaya Bren, lumapit na kami sa iyo. Mu
KADRIEL’S gripped on the phone only tightened as each minute passed by. Nasa sariling opisina siya ng kaniyang company. Tinatapos ang lahat ng paper works na dapat tapusin na related sa trabaho. Kanina nga lang din ay na-close niya ang deal sa isang business partner. But his day would not stop there. Kailangan pa niyang magtrabaho nang magtrabaho. Kausap niya ang isang lalaki sa telepono. His closest friend. Ralph. Someone who could help him catch Joe Pantio, the bastard. Just the thought of that man was enough to make his blood boil in anger. Magaling na agent si Ralph. Marami na itong mga napatumbang big time criminal. Nagkamit na rin ng iba't ibang karangalan. Hindi ito basta-basta. Ilang taon na ang nakaraan pero mailap pa rin ang gagong iyon. Hindi niya mahuli. Nangangati na siyang pagbayarin ito sa ginawa nito sa kanilang pamilya. “Kadriel, nandiyan ka pa ba?” There was a hint of irritation in the other man’s voice on the other line. "Tinulugan mo ba ako or you have some
Bakit nga ulit siya nandito? tanong ni Charinda sa kanyang isipan habang sinusundan sina Yaya Bren, Rosy, at Haidee papunta sa isang club. Sophisticated ang attire ng bawat isa maliban sa kanya na naka-sleeveless na black at maong na jacket lang. Mga dresses na hindi umabot sa tuhod. Hapit na hapit sa mga katawan at humubog sa kanya-kanyang porma ng katawan. Kulang na lang ay ipakita ng tatlo ang mga kaluluwa. Walang mag-aakala na mga yaya ang mga ito sa umaga samantalang party goer pala sa gabi. Kung hindi siya inaya ng mga ito, malamang hindi niya malalaman ang mga night life ng tatlo. Staring at them looked like they were not the yaya’s she had seen earlier. Bakit ka nga nandito, Charinda? tanong niya sa kanyang isipan. Charinda thought she would spend her evening in her room habang manonood ng kahit na anong movies, but it turned out, hindi pala mangyayari ang plano niya. She regretted bringing her phone earlier. Noong binantayan niya ang alaga niya kanina. Walang paalam k
Damn it, mura ni Charinda sa isipan. Why now? Sa lahat ng pwedeng puntahan ni Fernando, bakit sa club na ito pa? Pwede ba siyang mag-enjoy kahit kaunti nang hindi man lang nakikita ang pagmumukha ng lalaking ito? Pilit na binalewala ni Charinda ang presensya ng lalaki. After all, hindi siya pumunta sa Wild Woman Club para lang sirain ang mood niya ngayon.Inubos niya ang isang can ng beer. Ang sarap sa pakiramdam na makainom ng malamig. “Ralph. Chill. Wala naman akong dinala na babae, ah. This woman approached me. Right, babe?”May tumabi sa kanya. It must be the man who was called Ralph. She signalled to the bartender she wanted another can of beer. Itinuro niya ang lata at agad naman itong nakaintindi. "Right. Ang gwapo mo kasi. Hindi ko magawang palampasin ang kagwapuhan mo."Isang malutong na halakhak ang iginante ni Fernando. Napaka-babaero talaga. Kaya pala late umuwi dahil sa babae nito. Kahit isang dosena man ang dalhin nitong babae. Kahit isang dosena man ang ikama nito
"Are we really doing this?" ilang beses na tanong ni Charinda. “Pwede ka pang umatras kung gusto mo, Fernando.” Ngumiti lang si Kadriel. Her heart skipped. How she loved seeing those smiles. Damn. Bakit nga ulit siya nahulog sa lalaking ito? He is kind. Handsome. Good provider. Above all, he loves you more than his life. Even if it sounded wrong for you. Charinda’s expression softened as she looked at the man. Right. And she also loved him. Her billionaire boss. Kaharap nila ang kaibigang mayor ni Kadriel. They will have their civil wedding sa maliit na opisina nito kasama ang ilang tauhan ng lalaki. Nobody knew about this wedding. Sila lang dalawa and the employees of this Local Government Unit. "For the tenth time, yes we are doing this, Charinda. We both passed twenty-five years old. Hindi na kailangang humingi tayo ng approval sa parents and guardian natin." Right. Even her aunt and uncle did not know about this. Wala rin si Kent. Silang dalawa lang at ang matinding pagm
Tila hindi nito gusto ang naging sagot niya. “Ginagalit mo ako, Delos Reyes.”“I don’t want to kill an innocent man!”Itinaas nito ang mga kamay. “Okay. Till death do us part pala ang drama ninyo. Sige. Dahil mabait ako, ibibigay ko ang hinihingi mo.”Naramdaman niya ang pagpisil ng kamay ni Kadriel. “D-don’t be afraid.”Hindi ako natatakot para sa buhay ko. Natatakot ako para sa iyo. “Nakakabagot ito.” At parang balewala nitong itinutok ang baril sa kanya. “Pagkatapos ko sa’yo, ang heneral naman at asawa nito ang isusunod ko. Paalam, Delos Reyes.”Umalingawngaw ang tatlong magkakasunod na putok ng baril.Kapwa sila napalingon sa labas.Thank God! Tama lamang ang pagdating ng mga ito. Mabuti na lamang at natunton agad nina Tito Ignacio ang kinaroroonan nila. May inilagay siyang tracking device sa bulsa.“Tito, kapag hindi kami nakabalik agad, tawagin mo si Agent Lapinig. Siya ang nagbigay ng tracking device sa akin. Matutunton niya ang kalagayan namin kapag napatunayan ang hinala ko
SINURI ni Charinda ang kinalalagyan niya. Nasa kulungan siya. Nilatagan ng mga dayami ang sahig at mapanghi ang amoy sa paligid. Masyadong pulido ang mga harang sa mga bintana at mahihirapan siyang baliin iyon. Pero nasaan si Fernando? Bakit wala ito sa kwartong kinalalagyan niya?“Sumunod ka kung gusto mong makita ang hinahanap mo.” Nasa labas si Pantio. Nakatingin sa kanya. “Buksan ninyo ang silda.” Isa sa mga tauhan nito ang lumapit na may dalang malaking susi. Ilang sandali lamang, nasa labas na siya.As they were walking, she made sure to drink every important details of the place. Sa kanilang tabi, may mga kahon na nakatambak. Isang lalaki ang nagbukas ng isa sa mga iyon at inilabas ang kumikinang na baby armalite. Kung ganoon, ito ang pagawaan ng mga baril. Dito lang pala itinatago ni Pantio ang mga baril nito. Ilang taon na ring hinahanap ng mga pulisya at NBI ang lugar na ito ngunit hindi nila makita.“ How is your business?”“Successful and keep on expanding. May mga kusto
“SINO BANG hinahanap natin?” tanong ni Fernando kay Charinda sa hindi na niya mabilang na beses. Iritadong tiningnan niya ito. Sakay silang dalawa sa sasakyan ng lalaki. Wala sana siyang planong dalhin ito dahil isang napakalaking abala lang sa gagawin niya, subalit masyadong makulit ang lalaki at ang gusto ay samahan siya. And she brought him with her. At isa iyon sa pinagsisihan niya. Fernando kept on asking her questions at kaunti na lang talaga at hihilahin na niya ito pabalik sa ospital. “I told you a couple of times already, right? We are going to Benedict. Kailangan ko siyang makita.”Napatigil ang lalaki at sumandal sa pader.Nasa paradahan sila ng mga sasakyan, sa labas ng ospital. Mangilan-ngilan lamang ang mga tao. Siguro dahil iwas sa masakit na sikat ng araw. “Why? You can text him, Charinda,” paalala nito. “Hindi kailangang maghintay tayo rito na para bang mga kriminal.”Napabuntong-hininga siya.It was a mistake bringing him alone.“What?” tanong nito nang hindi ni
Laglag ang balikat na bumalik si Charinda sa room ni Tito Sandro. Laman pa rin ng isipan niya ang text na pinadala ni Oman. The man was very vocal when it comes to his feelings, pero iba pa rin ang impact kapag nabasa niya ang nilalaman ng puso nito. Mahina niyang sinampal ang magkabilang pisngi. What happened was already done. Hindi na niya pwedeng bawiin ang lahat ng mga salitang sinabi na niya. Humugot siya nang sunod-sunod na hininga. Hindi dapat ganito ang mukhang isasalubong niya kay Fernando. Baka kung ano ang isipin nito sa kanya. After taking a deep breath, Charinda knocked on the door and opened it. “What’s up? Nag-usap na kayong dalawa ni Teacher Oman?” pa-chill na tanong nito sa kanya. Nanulis ang nguso niya. Hindi man lang nito nagawang magtaas ng tingin. He was working on his laptop. “Did your secretary come here?” “No. Kasali ang laptop sa pinadala ko kay Oly. You did not answer my question, Charinda.” “We did.” “And?” tanong nito, hindi pa rin magawang mag
Nagpalingon-lingon si Charinda.Saan na ba ang lalaking iyon? Bakit ang bilis maglakad? Tito Sandro’s room was found on the third floor at nasa second floor na siya ng ospital. Ilang beses na siyang nakakasalubong ng mga pasyente at doktor ngunit hindi pa rin niya makita ang lalaki.Tumingin siya sa ibaba. There. She saw him! Nasa ground floor na ito!“Oman!” tawag ni Charinda sa lalaki. Malalaki ang mga hakbang nito na animo nagmamadaling makaalis sa ospital.Damn it.Galit ba ito sa eksenang natagpuan? There was some chance na galit nga ito sa kanya. She remembered telling him na bibigyan niya ito ng chance na ipakita kung gaano siya nito kamahal. Pagkatapos, iyon ang eksenang makikita nito?Ugh.She messed up.Baka akala nito at two timer siya. Namamangka sa dalawang ilog.“Oman!” sigaw niya.Napatingin sa direksyon niya ang ibang mga pasyente.Isang mura na naman ang pinakawalan niya sa sarili. Bakit ba ayaw nitong tumigil?Sensing he had no plans to talk to him, she ran after hi
Kadriel FernandoNaalimpungatan si Fernando. May nakadagan sa kanyang dibdib. Isang mabigat na bagay. He opened his eyes and saw it was Charinda beside him. Sleeping. Nakatagilid ito at nakanganga ang bibig habang salubong ang kilay.Charinda moaned and her face contorted in pain.What was she dreaming right now?Using his fingertips, he straightened her furrowed brows. She leaned on his touch and snuggled closer to him.Damn.Charinda’s scent knocked him off. He was not the type of bastard who would take advantage of a woman especially if she was on her weakness point but her lips were inviting him to kiss her.Fernando gulped.Why were her lips so red and plump?He hardened down there and mentally kicked himself.The woman trusted him right now at hindi niya dapat ito i-take advantage.Be a good boy, Fernando and resist whatever temptation. Even if you got a boner down there.It was still five o’clock in the morning. Malayo-layo pa ang kailangan niyang hintayin bago magising ang bab
SA ISANG kwarto dinala si Charinda ni Agent Lapinig. Malaki ang kwarto at kumpleto sa halos lahat ng mga gamit. Hindi na niya gaanong pinansin ang iba pang nasa loob ng kwarto. She found him on the bed, sleeping. May kadena ang mga kamay nito. As if sensing that he was not alone, he woke. Kasabay ng pagbangon nito ay ang pagprotesta ng kadena. It created a tune that was out of place for the mood right now. Naglakbay ang mga mata ni Pantio at tumigil sa kanila. Lumamlam ang mga mata nito nang makita siya. Muntik na siyang maniwala sa emosyong nakita niya sa mga mata nito, subalit ipinaalala niya sa sariling kailangan niyang maging rational at hindi puso ang sinusunod. “Charinda?” “See? Look at his expression.”Mukhang totoo naman ang ipinakita nitong pagkabigla.Sumandal siya sa pader. “Iwan mo muna kami, Lapinig.”“Hindi pwede. Baka mapatay mo siya.”Charinda let out an exaggerated sigh. Huwag ka nang mag-aksaya ng panahon sa mga taong katulad mo ay matigas din ang ulo, aniya sa
Charinda Delos ReyesCharinda was out for blood. Wala ng iba pang naglalaro sa isipan ni Charinda kundi pagbayarin ang taong may pakana ng lahat ng ito. Hindi siya makakapayag na manatiling malaya ang taong iyon. Kung kinakailangan niyang lumabag sa batas, gagawin niya. If Tito Sandro will know what was running in her mind, baka hindi nito magugustuhan ang gusto niyang gawin.However, hindi pwedeng wala siyang gawin. They will pay. Whoever that jerk was. Hindi niya alam kung ano ang naging buhay niya kung hindi siya ng heneral. They even treated her like their own child. She looked at her watch. Pasado alas dos na ng madaling araw. May gising pa kaya? Gising pa kaya ang gonggong na iyon? Iginarahe niya sa tabi ang SUV at pumasok sa loob ng bahay. This was a secluded place. Kaunti lang ang nakakaalam. At kung mayroon mang isang outsider na makakapasok, they will never see the way on how to get here. Itinago ng heneral ang lalaki sapagkat gusto pa nitong makasiguro na si Pant