Prologue

"Amy pinapatawag ka  na ni Sir, dalhin mo daw yong mga papeles na kailangan niya." sabi ni Jean na kakalabas lang sa opisina ng Boss namin si Mr. Gonzales.

"Thanks, Jean." mabilis kong sagot at agad sininop ang mga papeles na nakakalat sa mesa ko.

Inayos ko muna ang aking sarili bago ako naglakad papasok sa opisina ni Sir. Pakanta kanta pa ako habang bitbit ang mga dokumentong kailangan niya para sa kanyang meeting mamayang hapon.

I've been working as his secretary for five years now. Malaki ang pasahod tsaka maganda ang benepisyo kaya hindi na ako naghanap ng iba pang trabaho.

Kumatok muna ako ng tatlong beses at hinintay ang sagot niya bago ako pumasok. Nakasanayan ko ng kumatok dahil ayaw kong makakita ng kung ano-anong kalokohan ng Boss ko kasama ang mga babae niya. May pagkapilyo itong  Boss ko, palibahasa anak ng may-ari ng kumpanya. 

Pero in fairness naman sa kanya never itong nagtake advantage sa akin. Purely work lang talaga ang relasyon namin. Ako pa nga ang nagbo-book o nag-oorder ng mga kung ano-ano para sa mga ka-fling niya. 

Pero minsan kapag tinutupak ito ako ang pinagti-tripan kesyo magpapakabait na daw siya sakaling tatanggapin ko ang pag-ibig niya. Pag-ibig sa mukha niya! Alam ko na ang likaw ng bituka ni Boss, gusto nito mga magaganda at hindi ako pasok dun.

Muli akong kumatok dahil ang tagal niya atang sumagot ngayon.

"Come in." sagot nito. Inayos ko muna ang buhok ko para naman presentable akong humarap sa kanya ang hilig pa naman nitong mamuna sa ayos ko. Naabutan ko siyang malaki ang ngiti sa akin.

"Good morning, Sir" bati ko sa kanya sabay abot sa folder na dala ko.

"Good morning Miss Dimaculangan." Napangiwi ako ng banggitin ni Boss ang apelyedo ko. Pwede namang Amy or Amethyst na lang, parang gusto ko tuloy mainis sa kanya.

"Andyan na po lahat ng kailangan para sa meeting mo mamaya Sir. Alas singko po at kabilin-bilinan ng secretary ni Miss Rodriguez na wag po kayong magpa-late dahil may ibang meeting pa yong amo niya at tsak--"

"You'll be coming with me Am dahil tungkol ito sa bagong project, kailangan kong may magrecord ng mapag-usapan namin mamaya para masali sa terms ng kontrata natin para sa mga Rodriguez."

Natigilan ako sa sinabi ni Sir. Balak ko pa namang ilabas mamayang gabi si Clark doon sa bbq-han sa kanto. Excited pa naman yong anak ko nung sinabi ko sa kanya kahapon.

"S-sure po kayong kasama ako Sir?" paninigurado ko pa. Halos lahat kasi ng mga late meetings nito hindi niya na ako sinasama dahil alam niyang may anak akong naghihintay sa bahay.

"Sorry Am, just for today. Kailangan kasi talaga kita ngayon doon." bakas din sa tono ng pananalita niya ang pag-aalala. 

Alam kasi ni Sir ang storya ng buhay ko. Siya ang personal na nag interview sa aking noong nag-aapply pa lang ako. Noong mga panahong gustong ko nang bumigay. Tanging anak ko na lang ang kinakapitan ko noon kaya laking pasalamat ko nung tinanggap niya akong maging secretary niya. 

"Okay lang ba? Pasensya talaga. Ikaw lang kasi ang pinagkakatiwalaan ko pagdating sa mga ganitong bagay e."

Bigla naman akong nahiya sa aking inasal. Yong amo ko pa tuloy ang humingi ng pasensya. Nakakahiya naman. Ayokong isipin ni Sir na inaabuso ko ang kabaitan niya.Napakalaki pa naman ng utang na loob ko sa kanya.

"It's okay Sir, tatawagan ko na lang yong nagbabantay sa anak ko na matatagalan akong umuwi mamaya." ngumiti ako sa kanya pero napansin kong nag-aalala pa rin ito. " Mabait naman yong anak ko Sir, maiintidinahan ako nun. Babawi na lang ako bukas tutal wala namang pasok."

"Ganito na lang Am, tawagan mo ang yaya ni Clarky tapos sabihin mong magkita na lang kayo doon sa restaurant na malapit sa opisina nila Miss Rodriguez. After the meeting sabay na tayong kakain ni Clark. Miss ko na rin ang bugoy na yon."

" Wag na Sir, ayos lang po talaga tsaka nakakahiya po sa inyo." tanggi ko at nakita kung kumunot ang noo niya.

Close si Mr. Gonzales sa anak ko, Ninong Tristan ang tawag nito sa kanya. Kakapalit niya lang noon sa position ng papa niya ng magsimula akong magtrabaho dito sa kumpanya nila at siya ang nag-offer na maging Ninong ni Clark Skyler ko.

"There you go again with your 'Sir' and 'po' Amethyst, you are making me feel old you know? Tristan would be fine, ang ganda kaya ng name ko pinag-isipang mabuti yan ni Mommy."  aniya kaya napangiti ako sa biro niya. 

Hindi lang kasi talaga masanay-sanay ang dila kong hindi siya tawaging Sir kahit na ilang beses niya na akong sinabihan. Nakakailang din naman kasi amo ko siya, kahit na close kaming dalawa malaki pa rin ang respeto ko sa kanya.

"Ano na Miss Dimaculangan? Tulala ka dyan ah." nakangisi nitong puna sa akin. At kapag tinatawag niya ako sa apelyedo ko ibig sabihin naka-on na yong mapang asar na mood ni Tristan Angelo Gonzales.

"Ewan ko sayo Tristan Angelo, kapag ako talaga nakapagpalit ng apelyedo, who you ka sa akin." 

"Tara na sa munisipyo, sabi ko naman kasi sayo ako na ang magpapalit ng apelyedo niyo ni bugoy eh. Ikaw lang naman ang may ayaw dyan. Kapag ako pinakasalan mo Am, sure win ka na. May pogi ka nang asawa, mapapalitan pa yong Dimaculangan mo. Magiging Amethyst Louisse D. Gonzales ka na. Bagay diba? " may pakindat kindat pa ang loko.

Ano bang akala nito ganun lang kadali? Minsan tuloy naiisip ko if bored ba itong si Tristan, para kasing balewala sa kanya kung mag-offer sa akin ng kasal. Wala ba talaga itong kasintahan?

Siguro nga wala dahil hindi ko naman ito nakitang nagdala dito ng babae. Yong mga babae kasing nakakasama niya, yon  talaga  ang pumupunta dito at naghahabol sa kanya.

"Ano tara?" untag niya sa akin.

"Hay naku Sir, ewan ko sayo." naiiling kong putol sa usapan namin. Palagi na lang kaming ganito, mauuwi lang sa kalokohan yong usapan namin.

 "...May iuutos ka pa ba Sir Tristan ?" tanong ko habang  isa-isa kong chinek yong mga dadalhin mamaya.

"Meron pa Am..."nakangising tugon nito at parang alam ko na ang kasunod pero nagtanong pa din ako.

"Ano po yun, Sir?"

"...ang mahalin mo ako..." saad nito sabay tawa ng malakas nang makita ang naging reaksyon ko. 

Ngali-ngali kong sininop lahat ng dokumento na kakailanganin mamaya sa meeting at mabilis na lumabas sa opisina ni Tristan. Nabubwesit talaga ako sa kanya pag binibiro niya akong ganun. As if naman hindi ko alam ang mga kalokohan niya.

"Amethyst dito ka muna, to naman ang pikon..." tawag niya sa akin.Hindi ko na siya pinakinggan. Hindi na rin naman related sa trabaho ang pag-uusapan namin.

 Inubos ko ang natitirang oras sa pagbabasa ng mga dokumentong kailangan mamaya. Baka kasi may itatanong sa akin si Tristan mahirap na kung wala akong maisagot. Minsan pa naman kapag tinutupak to kung ano-ano ang mga tinatanong sa akin.

That's how comfortable he is with me. Siguro ganyan ito sa akin dahil wala itong kapatid na babae kaya ako ang kinukulit niya.

Nang saktong mag-aalas singko na kinatok ko na si Sir Tristan sa opisina niya.Kanina pa ako nag-ayos sa aking sarili dahil ayokong malate kami sa usapan. Ilang beses pa naman akong ni-remind ng sekretary ni Miss Rodriguez tungkol doon.

Mabuti at nakaayos na rin pala ito. Kung siguro hindi ako sanay kay Sir Tristan talagang kikiligin ako. Ang gwapo din kasi nito kahit ano pa ang suot niya, mapa business suit man o casual lang. Mapagkakamalan mo pa itong modelo. Kaya hindi na nakakapagtataka kung ilang babae na rin ang umiyak sa lalaking to.

"Ano Am, okay na ba? Pasado na ba ako sayo?" biro nito ng mapansing nakatingin ako sa kanya kaya inirapan ko siya.

"Tara na po Sir, baka ma-late pa po tayo sa meeting."

Inabot niya sa akin ang folder pero hindi ko binigay. Nakakahiya na man kung amo ko pa ang pabitbitin ko nito. Wala din naman akong masyadong dala.

Tumigil ang sasakyan niya sa isang malaking gusali. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan.

"Good evening Sir, Ma'am, May ID po kayo?" magalang na tanong ng guard sa amin kaya agad kong iabot ang company ID ko sa kanya.

"May appointment po kami Manong kay Miss Rodriguez." sabi ko habang nagsusulat ang guard sa logbook niya. Pagkatapos pinayagan niya na kaming pumasok ni Sir Tristan.

Nakakapanibago pa rin kahit ilang beses na kaming magkasama nito kasi kapag nasa ibang lugar kami sobrang seryoso niya. Striktong Boss kung maituturing na siyang kabaliktaran naman kung nasa opisina lang kaming dalawa.

Pagkapasok namin sa gusali bigla akong binundol ng kaba pagkatapos kong mabasa ang mga letrang nakasulat sa reception area 'GUERRERO''

Wag naman sana. Madami namang Guerrero dito sa Pilipinas diba? Pakiramdam ko nanlalamig ang aking mga kamay. Mabuti nga at nakalagay ako ng lipstick kanina dahil tiyak namumutla na ako ngayon.

After 6 years ngayon lang ako uli nakarinig ng kasing apelyedo niya. How I wish na hindi sila ang nagmamay-ari ng building na ito.

"Are you okay, Am? you look tensed." puna  ni Sir Tristan sa akin kaya agad kong  inayos ang aking sarili. 

"I'm fine Sir." I smiled a little tsaka lumapit sa receptionist na tulalang nakatingin sa amo ko.

"Hi good evening!" bati ko sa kanya pero deadma ito sa akin." Excuse me, Miss" muli kong tawag at doon pa ito natauhan.

"We have a meeting with Miss Rodriguez, where's her office?" magalang kong tanong sa kanya sabay abot ng company ID ko. 

Tiningnan niya ito at nag-type sa computer niya tapos may tinawagan.

"17th Floor." sagot niya sa akin sabay abot sa dalawang Visitor's badge at nagpapacute na ngumiti kay Sir Tristan.  Agad ko naman itong kinuha ang badge sa kanya at inabot kay Sir Tristan ang isa. 

Dumiritso na kami sa elevator. Swinipe ni Sir ang badge sa malapit button bago pinidot ang 17 tsaka pa ito gumana. High-tech. Namangha pa ako saglit dahil sosyalin pala tong building nina Miss Rodriguez.

Pero hindi pa rin ako mapakali, iba talaga ang pakiramdam ko. Ang isipin lang na nakatungtong ako sa lugar na kaparehas ng apelyido niya ay nagpapabilis ng tibok ng puso ko. 

Isang malakas na buntong hininga ang aking pinakawalan. I have to calm down and relax myself. Pilit kong kinukumbinse ang sarili ko na maraming Guerrero sa mundo. Hindi lang siya. Hindi ang isang katulad niya.

"Are you sure you are okay , Amethyst? Kanina ko pa napapansin na kabado ka." muling tanong ni Sir Tristan pero hindi ko na siya nasagot dahil tumunog na ang elevator, hudyat na nasa tamang floor na kami.

"Come..." For the first time hinayaan kong alalayan ako ni Sir Tristan sa paglakad. Pakiramdam ko kasi bigla akong nanghina.

"Meeting with Miss Rodriguez." Si Sir Tristan na ang nagtanong sa babaeng sumalubong sa amin. Siguro ito ang secretary ni Miss Rodriguez dahil halatang hinihintay niya kami.

"Good evening po Sir, Ma'am. I'm Karen, Miss Rodriguez's secretary. " nakangiti niyang bati sa amin pagkatapos giniya kami papunta sa meeting room nila.

Nanatiling nakaalalay sa likod ko ang kamay ni Sir Tristan. Pasimple ko itong tinanggal tsaka pinanlakihan siya ng mata pero tumawa lamang ito kaya napalingon sa amin si Karen.

"Tanggalin mo nga yang kamay mo." mahinang saway ko sa kanya pero deadma pa rin ito.

"Hayaan mo na, baka himatayin ka pa dyan kasalanan ko pa." ganti niya sa akin. "Gutom ka na siguro kaya ka nanghihina." dagdag niya na pa sabay ng nakakalokong ngiti.

"Bagay po kayo Ma'am." natigil ako sa sinabi ni Karen. Napagkamalan pa tuloy kaming magkasintahan ni Sir Trista.

"Amo ko siya." 

"Bagay ba?" pakikisabay nito kay Karen na nanlalaki ang mga mata. 

"Stop it, Mr. Gonzales." saway ko kay Tristan sabay siko sa tiyan niya. 

Hanggang sa pumasok kami sa loob ng meeting room tatawa-tawa pa rin ito. Pati si Karen ay nakikitawa rin sa kanya.

"What took you so long Karen?" A baritone voice stopped them. 

A familiar voice that I wished not to hear again. 

Umayos ako ng tayo ganun din si Tristan. Si Karen naman ay nakayuko dahil napahiya sa inasal ng lalaking nasa harapan namin.

"Good evening Mr. Guerrero, Miss Rodriguez. " bati ni Sir Tristan na siyang unang nakabawi. He even extended his hand for a handshake.

Unang nakipagkamay sa kanya ang isang matangkad at magandang babae. She must be Miss Rodriguez. 

Iniwas ko ang tingin kay Mr. Guerrero na alam kong matalim ang mga tinging pinukol sa akin. Kahit hindi pa ako tumingin sa kanya dama ko ang intensidad ng mga titig niya.

Para akong nablangko at gusto ko na lang tumakbo palabas. Kahit ilang taon na ang lumipas dama ko pa rin ang sakit. Naaalala ko parin pala ang lahat ng ginawa niya sa akin.  Akala ko ayos na ako. Dapat okay na ako dahil sobrang tagal na nun.

Pero kailangan kong maging matapang. Hindi akong pwedeng maging mahina. Tapos na ang panahong baliw na baliw pa ako sa kanya. 

"Take your seat." mayabang na saad nito. Hindi man lang tinanggap ang kamay ni Tristan para bumati sa kanya.

"Am?" tawag ni Tristan sa akin, siguro napansin nitong nakakuyom ang kamao ko.Hinawakan niya pa ito bago ako inalalayang umupo. 

"I'm okay, Sir. Thank you." pasalamat ko kay Tristan at kahit mahina ang boses ko dinig parin nila dahil alam kung lahat sila nakatingin sa amin.

Agad naman itong umupo kahit alam kong hindi na rin maayos ang mood niya. Sino ba naman ang maging maayos pagkatapos hindi tanggapin ang pakikipag kamay niya.

They started the meeting but the atmosphere is full of tension. Kanina pa nagsusukatan ng tingin sina Tristan at Mr. Guerrero. Mabuti na lang at magaling si Miss Rodriguez. Siya lang ang nagsasalita buong durasyon ng meeting.

Matipid ang mga naging sagot ni Tristan sa tuwing tinatanong siya ni Miss Rodriguez. Ako naman ay tahimik lang na nagsusulat sa mga importanteng detalye ng mga napag-usapan nila.

The meeting ended after an hour . Hindi ko nga alam kung matatawag ba talagang meeting yon dahil wala namang nais na magsalita maliban kay Miss Rodriguez.

"Thank you for your time Miss Rodriguez, Mr. Guerrero. We'll send you the contract tomorrow, for review." paalam ni Sir Tristan sa kanila at muling nakipagkamay. Gaya kanina si Miss Rodriguez lang ang tumanggap sa kamay niya. 

"Let's go Am..." Aniya at humawak na sa siko ko pero bago pa man kami makaalis napatigil kami ng bigla siyang magsalita. 

"It's been a while, Louisse." 

I froze for a while pero agad din akong nakabawi. Hindi ako lumingon. I will not give him the satisfaction to see my face again. 

William Anthony Guerrero is  just part of my past. 

A painful past.