Kabanata 2

“Let’s talk about us,”

Awtomatikong napakunot ang noo ko nang marinig ang sinabi niya. “What about us?” I stared at him firmly, raising my eyebrow in the process. Cecile once told me na ganito palagi ang expresyon ni Kiersten sa tuwing may kumakausap sa kanya. 

Sino ba kasi ang lalaking ‘to? Iba ang dating sakin ng pagsabi niyang ‘Let’s talk about us’. Jowa ba ‘to ni Kiersten? Parang hindi naman, kasi kung jowa niya talaga ‘to, paano yung wedding niya with Brent Alava? 

“Hindi mo sinasagot ang mga tawag ko,” walang kagatol-gatol niyang sabi.

Tuluyan na nga akong kinain ng kuryosidad at kaagad na lumabas para kausapin siya ng pormal. I smell something fishy at palagay ko may isang malalim na ugnayan meron silang dalawa ni Kiersten. 

“Look, I’m sorry. It wasn’t my intention na gawin ‘yon, pero…” saglit siyang napahinto saka yumuko.

“Pero?” tila nasasabik na tanong ko sa kung ano man ang balak niyang sabihin. 

Pabitiin naman eh. Nando’n na ‘yon eh, lalabas na sa dila niya pero ayaw pang tapusin. Tch. 

Napaangat siya ng tingin at kitang-kita ko kung paano mangilid ang kanyang mga luha. “I-Inakit niya ako, maniwala ka naman sa’kin. Alam mong mahal na mahal kita di’ba? At kahit kailan, hinding hindi ko iyon magagawa nang walang sapat na dahilan—”

Isang malakas na sampal ang pinakawalan ko sa kanyang pisngi. Kahit ako ay nagulat dahil sa ginawa ko. Pero sigurado akong pinagtaksilan niya si Kiersten kung ang mga sinasabi niya ang pagbabasehan. 

“You really think your reason is valid para itulak ka na gawin iyon?” tila daig ko pa ang babaeng niloko ng jowa dahil sa inaakto ko ngayon. Napasinghap pa ako habang nakapameywang at naglakad nang pabalik-balik, pakunwaring naghi-hysterical dahil sa narinig. 

“I trusted you, pero nagawa mo pa ding gawin sakin ‘yon. Ano pa ba ang kulang sakin? Binigay ko naman ang lahat, hindi ba?” pasimple akong nagpunas daw kunwari ng luha saka mahinang napahagulhol. 

Sa totoo lang, hindi pa ako nagkakajowa sa tanang buhay ko, kaya hindi ako sigurado kung tama ba ang reaksyon na ipinapakita ko ngayon. Basta, ganito ang mga napapanood ko dati sa TV kapag niloko ng lalaki yung babae. 

“What’s going on there?” 

Natigil ako sa pag-iinarte ko nang marinig kong may nagsalita mula sa likuran at sa palagay ko’y papalapit ito sa direksyon namin. Panira naman sa eksena ang isang ‘to. 

Nang masiguro kong maayos na ang hitsura ko at walang bahid na nanggaling ako sa pag-iinarte kanina, saka ko hinarap ang taong bagong dating— teka, fiancé ‘to ni Kiersten eh. I know hindi ko pa siya nakikita in person, pero sure akong siya ‘yan dahil makailang beses na ipinakita sakin ni Cecile and litrato niya. 

Nagtama ang paningin naming dalawa. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong pinanlambutan ng tuhod. It’s as if he has the ability to make everyone’s knees turns into a jelly-o just by staring at his expressionless colored hazelnut eyes. In fairness, ang gwapo niya sa personal. 

“Kiersten…”

Nagising ang diwa ko at natigil sa katititig kay Brent Alava nang marinig kong binanggit ng lalaking sinampal ko ang pangalan ng kakambal ko. Muli ko itong binalingan saka nakagat ko na lamang ang ibabang parte ng labi ko.

“May problema ba, Mister Arevalo?” biglang tanong sa kanya ni Brent Alava at ramdam ko ang otoridad sa kanyang boses na para bang ipinapamukha nito na may mataas siyang posisyon at nararapat lang na magbigay galang sa kanya at sagutin ang kung ano mang itatanong niya.  

Akala ko ba pupunta siya sa main building ng Onirique? Anong ginagawa niya dito? Pa’no kung talagang jowa ni Kiersten ‘tong lalaking sinampal ko? Paano kung malaman ni Brent Alava ang tungkol sa relasyon na meron ang kakambal ko at ang lalaking ito? What about the wedding? Eh, yung collaboration between Classe Mondiale Corporation and Onirique Business Enterprise? Edi hindi matutuloy ‘yon oras na malaman ni Brent Alava ang pagtataksil na ginagawa ng kakambal ko? Hindi pwede ‘to. Kailangan kong mag-isip ng paraan. 

“And what are you doing here?” baling niya sakin, still wearing his expressionless gaze.

“M-Me?” I was taken aback, tila hindi inaasahan na tatanungin niya ako. “Uh… I…I—” 

“You what?” he asked, cutting me off.

Sa lahat ng pagsasanay na ginawa ko, hindi man lang nila ako tinuruan ni Cecile kung anong gagawin ko kapag nangyari ang mga ganitong klaseng eksena. Bakit naman kasi may ka-secret affair pa ‘tong kakambal ko? Hindi ba’t masyado na siyang busy para paglaanan ng oras ang mga ganitong bagay?

“I… I was just checking if nandito na ba ang kotse mo, para kahit papano aware ako kung nandito ka ba o wala. Ano pa ba sa tingin mo ang gagawin ko dito?” parang isang malaking tinik ang nabunot ko sa aking lalamunan nang sa wakas ay nakahanap ako ng dahilan. 

“What?” I saw him creased his forehead. “You know very well that I have my own parking space for my car. This parking lot is only for Classe Mondiale's employees.” 

Yung kaninang malaking tinik na nabunot ko, parang bigla yatang naging triple nang marinig ko ang sinabi niya. 

Tama nga si Cecile. Palpak talaga ang mga pinanggagawa ko sa tuwing wala siya sa tabi ko. Malay ko ba na sobrang VIP ang estado ng Brent Alava na ‘yan dito sa Classe Mondiale at may sarili pa talagang parking lot? 

“Do you know him by any chance?” sunod niyang tanong.

Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko saka mabilis na umiling. “Of course, not!” hiyaw ko. Kahit na kinakabahan ay mas lalo akong lumapit sa kanya. “Alam mo kasi, honey, I should always check up on you 'coz you'll soon be my husband, diba?” inilingkis ko ang kamay ko sa braso niya na siya’ng ikinagulat niya. 

“What the hell is wrong with you?” bulong niya, sinisiguradong kaming dalawa lang ang nakakarinig pero batid ko ang inis sa kanyang boses. 

Eto na nga ba ang sinasabi ko eh. Lagot na naman ako nito kay Cecile. 

Pasimple kong binalingan ang lalaking sinampal ko kanina at kita-kita ko ang panlulumo sa hitsura niya. Para bang hindi niya inaasahan ang ginawa ko kay Brent Alava. Hindi ako dapat ma-guilty dahil una sa lahat, niloko niya ang kakambal ko.

“Would you mind me giving company as I head to your father’s office?” isang matamis na ngiti ang iginawad ko nang muli kong tinitigan ang ngayo’y nagtataka na Brent Alava.

Bago pa man siya makasagot, kaagad ko siyang hinila paalis doon dahil ayaw ko nang madagdagan pa ang mga kapalpakan na gagawin ko. Hindi pa kami nagkikita ng future father-in-law ni Kiersten pero pakiramdam ko, haggard na haggard na ang hitsura ko.

“Now, can you explain to me what was those for?” tinanggal ni Brent Alava ang pagkakapulot ko sa braso niya saka mariin akong tinitigan. “We already talked about how we should behave in front of other people. Have you forgot?” 

Nakagat ko na lamang ang ibabang labi ko at iginala ang paningin, nagbabakasakaling makakahanap ako ng pwedeng mapagtataguan oras na takasan ko ang isang ‘to. 

“A-Actually…” palihim akong humakbang paatras. “May importanteng gagawin pa pala ako. See you na lang sa susunod na pagkikita,” tuluyan na nga akong nilamon ng kaduwagan at walang pagdadalawang isip na tumakbo kahit na nakasuot ako ng 4 inches high heels. 

Bahala na si batman.

“We need to talk, woman!” narinig ko pang sigaw niya pero buo na ang pasya kong takasan siya.