Chapter 5

Clea’s Point of View…

Nang sumunod na araw ay mas inagahan ko ang pagpasok ko sa opisina. Iniiwasan kong ma-late para hindi ako pag-initan ng kahit sino sa opisina, lalong-lalo na si Elias Adamnson. Sa sobrang aga ko nga ay wala pa ang ibang empleyado. Naupo ako sa office chair ko at sinuklay ang basa kong buhok.

“Clea, right?”

Humarap ako sa lalaking nagsalita sa harapan ng cubicle ko sa tabi ng opisina ni Mr. Adamson. Tumango ako. “Yes po. Bakit?” Ngayon ko lang siya nakita pero mukhang mataas ang katungkulan niya dahil kakaiba ang uniform niya.

“I am Ezekiel from Finance Department. I’m in senior level and the managing director of my department.” Guwapo siyang ngumiti. Sa tingin ko ay nasa edad bente siete lamang siya pababa. “Coffee?” Iniabot niya sa ‘kin ang isang kape na naka-paper cup.

“T-thank you, Sir.”

“No worries,” wika niya, “Ezekiel na lang.”

Umiling ako. “Naku, nakakahiya po. Sir na lang baka may ibang makarinig sa ‘kin, isipin ay ano ako. Ah, basta po. Salamat ulit.” Binuksan ko ang ibinigay niya at sinimulang inumin. Maaga pa naman sa trabaho kaya kahit mag-usap kami ay ayos lang. “Ilang years ka na pong dito? Mukhang matagal-tagal na.”

“Yeah, five years. Mag-six years na actually. Ikaw?” Naghatak siya ng upuan at inilagay sa harap ng table ko.

Mapait akong ngumiti. “This is my first job, Sir Ezekie—”

“Ezekiel na lang, wala pa namang ibang tao. Tayo-tayo pa lang.” Ngumiti siya.

Nakakalaglag panty naman ang ngiti ng lalaking ‘to!

“Sige nan ga, Ezekiel.” Tumawa ako. “First job ko ‘to, suwerte na rin dahil nakapasok bilang sekretarya. Kahit papaano makakaalis na ‘ko sa poder ng tiyahin kong masungit. Long story pero malaki ang pangangailangan ko.”

“I see.” Pinagmasdan niya ‘ko. “You’re so attractive, parang ikaw nga ang madalas na topic ng ibang employee sa ibang department na malapit dito sa area mo. They’re saying na baka raw babae ka ni Mr. Adamson. Too pretty to be secretary raw kasi.” Tumawa siya nang pagak.

Napangiwi ang labi ko. Babae ba niya akong matatawag? Isang beses lang naman may nangyari sa ‘min. “I’m so offended na pinag-uusapan nila ako at sinasabing babae ni Sir Elias, pero I’m so flattered sa sinabi nilang too pretty to be a secretary. Bakit? Hindi ba magaganda ang mga naging secretary ni Sir?” Tumawa ako.

“I can’t tell haha, but… yeah, napatunayan kong maganda ka nga talaga. Lalong-lalo na sa malapitan, kaya naakusahan ka ng kung ano eh.” Para siyang babae kung magsalita pero napakalayo sa tinding ng pangangatawan niya. Mukha naman siyang totoong lalaki. “Puwede ba tayong lumabas mamaya, pagka-out mo? We’re planning to have a small celebration para sa successful presentation namin kahapon. Would you mind joining us?”

Ngumiti ako. “Salamat, pero may mga kailangan din kasi akong gawin mamaya pag-uwi.”

…

Alas otso ng umaga nang saktong dumating si Mr. Adamson sa kumpanya, gaya ng dati ay formal siyang binabati ng lahat sa pagdating niya.

“Good morning, Sir,” bati ko sa kaniya nang dumaan siya sa cubicle ko.

“It should be Mr. Adamson, Ms. Buenaventura.” Umiling siya sa pagkadismaya.

Napalunok naman ako ng sariling laway. “I’m sorry, M-Mr. Adamson.”

Pumasok siya sa loob ng opisina kaya naman dali-dali kong kinuha ang clipboard ko at sumunod sa kaniya.

Naupo siya sa kaniyang swivel chair at humarap sa ‘kin.

“Dalawa lang po ang appointment mo toady. 2 pm at Sierra Lucia Rest—”

“Cancel all my appointments today, may iba tayong pupuntahan.”

“P-po?”

“Are you deaf?” masungit niyang tanong sa ‘kin. Bumuntong hininga ako at tumango. “Okay po, Sir. Pero saan po tayo magpupunta?”

“Mamaya ko na lang sasabihin.” Sinimulan niyang buksan ang laptop at kaagad na nagtrabaho.

Nagpaalam akong lumabas ng silid at sinimulang igawa siya ng kape. Natutuwa ako dahil sa wakas, may isang araw na nagkita at nakausap ko si Mr. Adamson nang malamig-lamig ang atmosphere. Hindi ako masiyadong na-pressure sa loob. Sana ay magtuloy-tuloy.

Bumalik ako sa silid niya at inihatid ang mainit na kape. Marahan ko ‘yong inilapag sa ibabaw ng lamesa niya. “May ipag-uutos pa po ba kayo, Mr. Adamson? Kung wala na po ay lalabas na ‘ko.”

“Yes.”

Napalunok ako. Bigla akong kinabahan sa sagot niyang ‘yes’. Ano ba naman ‘to! Para akong aatakihin sa puso. “A-ano po ‘yon, Sir?”

“Tumawag ka sa Finance Department, and tell to their managing director na pumunta sa opisina ko, right now,” madiin sa salita niya kaya naman kaagad akong lumabas ng silid para gawin ang iniutos niya. Bigla kong naalala si Ezekiel. Hindi ba’t siya ang managing director ng binaggit na department ni Elias?