HINDI MAPAKALI si Clea habang nasa loob siya ng cubicle sa isang comfort room. Wala naman siyang ibang gagawin ngunit naisip niyang magtago sa loob at doon muna manatili ng ilang minuto. Hindi niya kasi alam kung ano ang dapat niyang gawin. Nagtagpo sila ulit ng lalaking nakatalík niya ng isang gabi at sa hindi inaasahang pagkakataon ay ito ang kaniyang naging amo. Ngayon ay hindi niya alam kung mayroon ba siyang mukhang maihaharap dito; lalo na ngayong sekretarya pa siya nito. Napapasabunot siya sa kaniyang buhok. “Anong gagawin ko? Dito na lang ba ako maghapon?” Hindi siya mapakali. Nakaupo lamang siya sa ibabaw ng takip ng toilet bowl.
Nagmuni-muni siya roon ngunit hanggang sa inabutan siya ng limang minuto ay wala naman siyang matinong naisip. Lumabas siya ng cubicle. Sakto namang wala pa ring katao-tao sa loob. Humarap siya sa salamin at inayos ang sarili. “Gosh!” bulalas niya. Namumula ang magkabila niyang pisngi. Mas matindi pa ang pamumula nito sa pinahid niyang blush on kanina. “Kaya mo ‘to, Cle! Trabaho lang, walang personalan.” Pinalakas niyang muli ang loob bago tuluyang lumabas ng palikuran at bumalik sa kaniyang lamesa.
Malayo pa lang ay sumisilip-silip na siya sa hallway. Ayaw niyang makasalubong man lang ang lalaki, ngunit alam niyang imposible iyong mangyari; kahit anong gawin niya ay magkikita at magkikita pa rin sila. Ang kailangan niya lamang gawin ngayon ay lakasan ang kaniyang loob at tuluyang kalimutan ang gabing iyon. Naalala niya ang bilin kanina ng babaeng nagturo sa kaniya ng kaniyang mga dapat gawin. Sa oras daw na pumasok sa opisina ang presidente ay ora mismo kailangan niya na itong dalhan ng kape sa loob. Dumagungdong ang kaniyang dibdib ngunit kailangan niya iyong labanan. Tinungo niya ang kitchenette upang gumawa ng kape na siyang ihahatid niya sa loob ng opisina ni Elias.
Maya-maya ay naabutan niya na lamang ang sarili na nakatayo sa harap ng pintuan ng lalaki habang hawak-hawak ang tasa at ang saucer nito. Ilang minuto na siyang nakatayo roon ngunit hindi magawang kumatok. Tila ba may kung anong pumipigil sa buo niyang katawan. Huli na niyang na-realized na nakabukas na ang pintuan at nakatayo na sa kaniyang harapan si Elias Adamson.
“Do you have plan to give me a coffee or tatayo ka lang d’yan buong araw?” wika nito at nakatitig lamang sa kaniya.
Napalunok si Clea ng sariling laway. Nakatutunaw ang tingin ng lalaking ito. Nanlalambot tuloy ang kaniyang tuhod ngunit hindi ito pupwede. Kailangan niyang isipin ang trabaho bago ang kung ano man niyang nararamdaman ngayon. “I-I’m sorry, Mr. President.” Pinilit niyang ngumiti. “Here’s your coffee, Sir.” Itinaas niya nang bahagya ang hawak. “Baka gusto n’yo pong tikman muna para malaman ko kung ano ang gusto n’yong timpla?”
Hindi ito sumagot. Nakatitig lamang sa kaniya at mabilis na tumalikod. Bumalik ito sa loob ng opisina at naupo muli sa office chair nito.
Sumunod naman si Clea sa loob datapwat napakabigat ng mga hakbang niya at nanlalambot ang mga tuhod. Ipinatong niya sa ibabaw ng lamesa ang tasa ng kape at humakbang palayo. “May kailangan pa po ba kayo, Mr. President?”
“So, ikaw pala ang bago kong sekretarya,” hindi iyon patanong. Pinag-ekis nito ang mga binti at prenteng isinandal ang likuran sa backrest ng upuan. Muli siyang pinagmasdan simula ulo hanggang paa. Masusing inaalala ni Elias ang una nilang pagkikita na nauwi sa tinatawag na one-night-stand. “Clea Buenaventura.” Tumango-tango ito nang marahan habang hindi inaalis ang tingin sa kaniyang magandang pangangatawan. “You have a nice name, and a nice body.” Pilyo itong ngumiti.
Kaagad siyang nag-iwas ng tingin. Hindi niya naman akalaing magtatagpo muli ang kanilang landas matapos ang gabing iyon, at mukhang magkakasama pa sila nang matagal. “T-thank you, Sir.” Hindi niya alam kung matutuwa ba siya sa papuri nito o hindi. Paano ay napakalagkit ng tingin nito sa kaniya. Kung pupwede nga lamang na lumabas na siya ng silid nang hindi nagpapaalam ay kanina niya pa ginawa.
Sinimulang tikman ni Elias ang dinala niyang kape. Huminto ito at ibinaba ang tasa nang makahigop ng isa at nilasahan ang kape na itinimpla niya.
Kinakabahan siya sa maari nitong sabihin ngunit nakahinga siya nang maluwag nang tumango-tango ito at tila ba nagustuhan iyon.
“I like it,” wika nito, “Sakto lang, hindi masiyadong matamis at hindi rin masiyadong mapait.” Ibinalik nito ang tingin sa kaniya.
Nakabukas naman ang air conditioner ng silid ngunit bakit tila napakainit? Namumuo ang pawis sa kaniyang noo.
“I love it.”
Pilit ang kaniyang naging ngiti. “T-thank you, Sir.” Ito na lamang ba ang mga salitang alam niya? Makalawang ulit niya na itong sinabi at nauutal pa. Namilog ang kaniyang mga mata nang tumayo ang lalaki at naglakad papalapit sa kaniya. Magkakasunod ang kaniyang naging paglunok. Bumilis din ang tibok ng kaniyang puso, lalong-lalo na nang tuluyang makalapit sa kaniya ang lalaki.
Tumayo ito sa kaniyang harapan at pinagmasdan ang kaniyang mukha.
Todo iwas si Clea ng tingin. Ang puso niya ay nais nang kumawala. Namumuo na ang pawis sa kaniyang buong katawan; lalong-lalo na sa kaniyang noo. Napakainit!
Tumaas ang palad ng lalaki at dumapo sa kaniyang pisngi upang hawiin ang ilang hibla ng buhok. Iniipit nito iyon sa likod ng kaniyang tainga.
Nanigas siya sa kinatatayuan at tila ba napapaso siya sa palad nito. Bakit ba ganito ang nararamdaman niya? Wala siyang ibang magawang kilos upang iwasan ang lalaki hanggang sa ilapit nito ang mga labi sa kaniyang tainga at mayroong ibulong, “I can still hear your moan in my head, and I can still see you perfect body, Ms. Clea Buenaventura,” halos pabulong iyon na kumikiliti sa kaniyang tainga.
Hindi niya inaasahan ang sinabi nito. Nanlambot nang tuluyan ang kaniyang mga tuhod at kamuntik nang matumba. Napahawak siya sa balikat ng lalaki at nasalo nito ang kaniyang baywang.
Tinulungan siya ng lalaki na muling tumayo nang maayos. Nang makasigurong maayos na ang pagkakatayo niya ay bumalik ito sa study table at sinimulang buklatin ang ilang papeles na nasa ibabaw ng lamesa. “You can go now. Tatawagin kita kapag may kailangan ako.”
Nagdadalawang isip siyang tumango at nanghihinang lumabas ng silid ng lalaki. Napasandal siya sa pintuan nang tuluyang makalabas. “Oh, God!!”
Clea’s Point of View… Nang sumunod na araw ay mas inagahan ko ang pagpasok ko sa opisina. Iniiwasan kong ma-late para hindi ako pag-initan ng kahit sino sa opisina, lalong-lalo na si Elias Adamnson. Sa sobrang aga ko nga ay wala pa ang ibang empleyado. Naupo ako sa office chair ko at sinuklay ang basa kong buhok.“Clea, right?”Humarap ako sa lalaking nagsalita sa harapan ng cubicle ko sa tabi ng opisina ni Mr. Adamson. Tumango ako. “Yes po. Bakit?” Ngayon ko lang siya nakita pero mukhang mataas ang katungkulan niya dahil kakaiba ang uniform niya.“I am Ezekiel from Finance Department. I’m in senior level and the managing director of my department.” Guwapo siyang ngumiti. Sa tingin ko ay nasa edad bente siete lamang siya pababa. “Coffee?” Iniabot niya sa ‘kin ang isang kape na naka-paper cup.“T-thank you, Sir.”“No worries,” wika niya, “Ezekiel na lang.”Umiling ako. “Naku, nakakahiya po. Sir na lang baka may ibang makarinig sa ‘kin, isipin ay ano ako. Ah, basta po. Salamat ulit.” B
BAHAGYA nang umiikot ang paningin ni Clea dahil sa dami ng kaniyang nainom. Kasalukuyan silang nagsasaya ngayon sa isang bar ng kaniyang mga kaibigan na sina Rissi, Angie, Loisa at Tiffany. Sa wakas kasi ay nakahanap na siya ng matinong trabaho at hindi niya na maririnig ang araw-araw na bulyaw ng tiyahin na paulit-ulit siyang pinaghahanap ng trabaho at tinatawag na palamunin. Sa isang mamahaling bar siya dinala ng mga kaibigan bilang treat na rin sa kaniya, tutal ay may kaya naman ang mga kaibigan niya. Ang totoo kasi niyan ay mapera noon ang kaniyang pamilya, nakapag-aral siya sa mamahaling paaralan at doon nakilala ang mga kaibigan. Marangya ang buhay nila noon ngunit bigla silang lumagapak sa lupa nang mamatay ang kaniyang ama sa isang aksidente. Mayroon pala itong iniwan na napakaraming utang at pinaghihirapan ito ngayon ng kaniyang ina na nasa ibang bansa at nagtatrabaho upang hanggang ngayon ay makapagbayad. “Congrats, Cle. Malaya ka na,” wika ni Loisa at tumawa. Tinungga nito
NAPATAKIP si Clea ng palad sa kaniyang mga labi nang paunti-unting maramdaman ang marahang pagpasok ng pag-aari ng lalaking ngayon ay katalik. Hindi naman ito ang kaniyang first time at hindi rin naman siya makating babae na dumaan na sa pakikipagtálik sa maraming lalaki, subalit nabigla siya sa sukat ng pagkalaláki nito. Sa marahan nitong pagpasok ay tila naunti-unting napupunit ang kaniyang balat. He was so big! Kalahi pa lamang ang napapasok nito ngunit halos magdugo na ang kaniyang labi sa pagkakakagat dito. Tila rin nawala ang matinding tama ng kaniyang nainom kanina lamang. Mahina siyang napaungol— hindi iyon mapigilan lalo na at ramdam na ramdam niya ang paunti-unti pagbilis ng bawat kilos nito. “Damn, you’re so tight,” he mouthed eyes were glued at her nakedness. Mas binilisan pa nito ang bawat pagkilos habang sabik na sabik na tuluyang makapasok nang buo. He knew her pússy is too small for him, but it’s what make it interesting and lustful. Mas lalong tumindi ang pagnanasa n
PAGKATAPOS magbihis ay humarap si Clea sa salamin. Pinagmasdan niya ang kaniyang sarili suot ang isang pormal na damit. Napakaiksi yata ng palda na ipinahiram sa kaniya ng kaibigan, ngunit ayos na rin naman ito dahil wala naman siyang ibang pagpipilian at wala na rin siyang oras para maghanap pa ng iba. Halos pumutok ito sa kaniyang mga hita. Naglalakihan kasi ang mga iyon datapwat hindi naman siya mataba at maliit ang kaniyang baywang. Masasabing perpekto ang kaniyang pangangatawan. “Let’s go, Cle. It’s your first day. You can do it,” pagpapalakas loob niya sa sarili. Unang araw niya sa kaniyang unang trabaho. Dapat ay maging perpekto ang lahat.Hindi na siya nagtagal pa sa bahay at kaagad nang bumyahe. Mayroong daga sa kaniyang dibdib. Kabado siya dahil unang araw. Wala pa siyang kakilala sa loob at bago sa kaniya ang papasukin na lugar, ngunit walang kahit na anong makapagpapabago sa determinasyong mayroon siya ngayon. Ang totoo niyan ay sa kabila ng kaba ay naroon din ang exciteme
Clea’s Point of View… Nang sumunod na araw ay mas inagahan ko ang pagpasok ko sa opisina. Iniiwasan kong ma-late para hindi ako pag-initan ng kahit sino sa opisina, lalong-lalo na si Elias Adamnson. Sa sobrang aga ko nga ay wala pa ang ibang empleyado. Naupo ako sa office chair ko at sinuklay ang basa kong buhok.“Clea, right?”Humarap ako sa lalaking nagsalita sa harapan ng cubicle ko sa tabi ng opisina ni Mr. Adamson. Tumango ako. “Yes po. Bakit?” Ngayon ko lang siya nakita pero mukhang mataas ang katungkulan niya dahil kakaiba ang uniform niya.“I am Ezekiel from Finance Department. I’m in senior level and the managing director of my department.” Guwapo siyang ngumiti. Sa tingin ko ay nasa edad bente siete lamang siya pababa. “Coffee?” Iniabot niya sa ‘kin ang isang kape na naka-paper cup.“T-thank you, Sir.”“No worries,” wika niya, “Ezekiel na lang.”Umiling ako. “Naku, nakakahiya po. Sir na lang baka may ibang makarinig sa ‘kin, isipin ay ano ako. Ah, basta po. Salamat ulit.” B
HINDI MAPAKALI si Clea habang nasa loob siya ng cubicle sa isang comfort room. Wala naman siyang ibang gagawin ngunit naisip niyang magtago sa loob at doon muna manatili ng ilang minuto. Hindi niya kasi alam kung ano ang dapat niyang gawin. Nagtagpo sila ulit ng lalaking nakatalík niya ng isang gabi at sa hindi inaasahang pagkakataon ay ito ang kaniyang naging amo. Ngayon ay hindi niya alam kung mayroon ba siyang mukhang maihaharap dito; lalo na ngayong sekretarya pa siya nito. Napapasabunot siya sa kaniyang buhok. “Anong gagawin ko? Dito na lang ba ako maghapon?” Hindi siya mapakali. Nakaupo lamang siya sa ibabaw ng takip ng toilet bowl.Nagmuni-muni siya roon ngunit hanggang sa inabutan siya ng limang minuto ay wala naman siyang matinong naisip. Lumabas siya ng cubicle. Sakto namang wala pa ring katao-tao sa loob. Humarap siya sa salamin at inayos ang sarili. “Gosh!” bulalas niya. Namumula ang magkabila niyang pisngi. Mas matindi pa ang pamumula nito sa pinahid niyang blush on kanin
PAGKATAPOS magbihis ay humarap si Clea sa salamin. Pinagmasdan niya ang kaniyang sarili suot ang isang pormal na damit. Napakaiksi yata ng palda na ipinahiram sa kaniya ng kaibigan, ngunit ayos na rin naman ito dahil wala naman siyang ibang pagpipilian at wala na rin siyang oras para maghanap pa ng iba. Halos pumutok ito sa kaniyang mga hita. Naglalakihan kasi ang mga iyon datapwat hindi naman siya mataba at maliit ang kaniyang baywang. Masasabing perpekto ang kaniyang pangangatawan. “Let’s go, Cle. It’s your first day. You can do it,” pagpapalakas loob niya sa sarili. Unang araw niya sa kaniyang unang trabaho. Dapat ay maging perpekto ang lahat.Hindi na siya nagtagal pa sa bahay at kaagad nang bumyahe. Mayroong daga sa kaniyang dibdib. Kabado siya dahil unang araw. Wala pa siyang kakilala sa loob at bago sa kaniya ang papasukin na lugar, ngunit walang kahit na anong makapagpapabago sa determinasyong mayroon siya ngayon. Ang totoo niyan ay sa kabila ng kaba ay naroon din ang exciteme
NAPATAKIP si Clea ng palad sa kaniyang mga labi nang paunti-unting maramdaman ang marahang pagpasok ng pag-aari ng lalaking ngayon ay katalik. Hindi naman ito ang kaniyang first time at hindi rin naman siya makating babae na dumaan na sa pakikipagtálik sa maraming lalaki, subalit nabigla siya sa sukat ng pagkalaláki nito. Sa marahan nitong pagpasok ay tila naunti-unting napupunit ang kaniyang balat. He was so big! Kalahi pa lamang ang napapasok nito ngunit halos magdugo na ang kaniyang labi sa pagkakakagat dito. Tila rin nawala ang matinding tama ng kaniyang nainom kanina lamang. Mahina siyang napaungol— hindi iyon mapigilan lalo na at ramdam na ramdam niya ang paunti-unti pagbilis ng bawat kilos nito. “Damn, you’re so tight,” he mouthed eyes were glued at her nakedness. Mas binilisan pa nito ang bawat pagkilos habang sabik na sabik na tuluyang makapasok nang buo. He knew her pússy is too small for him, but it’s what make it interesting and lustful. Mas lalong tumindi ang pagnanasa n
BAHAGYA nang umiikot ang paningin ni Clea dahil sa dami ng kaniyang nainom. Kasalukuyan silang nagsasaya ngayon sa isang bar ng kaniyang mga kaibigan na sina Rissi, Angie, Loisa at Tiffany. Sa wakas kasi ay nakahanap na siya ng matinong trabaho at hindi niya na maririnig ang araw-araw na bulyaw ng tiyahin na paulit-ulit siyang pinaghahanap ng trabaho at tinatawag na palamunin. Sa isang mamahaling bar siya dinala ng mga kaibigan bilang treat na rin sa kaniya, tutal ay may kaya naman ang mga kaibigan niya. Ang totoo kasi niyan ay mapera noon ang kaniyang pamilya, nakapag-aral siya sa mamahaling paaralan at doon nakilala ang mga kaibigan. Marangya ang buhay nila noon ngunit bigla silang lumagapak sa lupa nang mamatay ang kaniyang ama sa isang aksidente. Mayroon pala itong iniwan na napakaraming utang at pinaghihirapan ito ngayon ng kaniyang ina na nasa ibang bansa at nagtatrabaho upang hanggang ngayon ay makapagbayad. “Congrats, Cle. Malaya ka na,” wika ni Loisa at tumawa. Tinungga nito