“Mommy,” naiiyak niya ng saad, mas lalong napapahigpit ang hawak niya sa tali ng kaniyang aso. Tahimik lang din naman ang alaga niyang nakasunod sa kaniya. Sinubukan niyang magpatuloy sa paglalakad pero pakiramdam niya ay mas lalo siyang napapalayo. Sinubukan niyang pigilan ang luha niya at lakasan ang kaniyang loob gaya ng turo sa kaniya ng Mommy niya pero hindi rin nagtagal ay naiyak na siya.Mas lalo siyang naliligaw dahil maraming pasikot-sikot sa loob ng art gallery. Napaupo na lang siya sa isang tabi habang nakayakap sa mga binti niya.“Mommy.” Umiiyak niya ng saad.“Mommyyyy. I want to go home na Mommyyyy.” Patuloy niyang iyak. Tumatahol na rin ang maliit niyang aso.Tiningnan ni Blaze ang relo niya dahil kanina pa ay hindi pa rin nakakabalik si Aaron. Hindi na siya makatiis na naghihintay lang kaya naisipan niyang muling lumabas. Subalit hindi pa lamang siya nakakalayo mula sa kinatatayuan niya kanina ay narinig niya ang paghikbi ng isang bata. Napakunot na lang ang noo niya d
Nakatitig lamang siya sa bata. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya, ang pagbilis ng tibok ng puso niya at tila pagkamangha sa bata. Isang matamis na ngiti ang sumilay sa kaniyang labi at nagulo ang buhok ni Ethan. “You’re so sweet, your Daddy is so lucky to have a kid like you. Sino bang mga magulang ang hindi mawawala ang pagod kung anak nila ang unang sasalubong at hahalik. Stay kind to others kid.” Masaya niyang saad, hindi niya maipaliwanag ang sayang nararamdaman niya ngayon, ang pagkalimot pansamantala sa mga problema ng dahil sa bata. Bubuksan na sana ni Blaze ang pintuan ng kotse niya ng mapatigil siya. “Ethan!” malakas na tawag ni Aurora, hingal na hingal ito at abot ang kaba sa dibdib niya. Kanina pa siya hanap ng hanap sa bata, halos libutin niya na ang buong parke sa paghahanap. Nang makalapit siya sa pwesto nila Blaze ay mabilis niyang kinuha sa mga kamay ni Blaze ang bata. “Where have you been? Kanina pa ako hanap ng hanap sayo. Pinag-aalala mo ako masyado
“Eilish,” anas ni Blaze habang nakatingin kay Beatrice na patuloy pa ring kumakanta. “You’ll be okay Beatrice, walang mangyayari sayo sa dilim. Walang mangyayari.” Saad niya sa sarili. Lahat ng sinasabi ngayon ni Beatrice ay siyang mga sinabi din noon ni Eilish, ang kantang inaawit ngayon ni Beatrice ay siyang palagi kinakanta ni Eilish sa tuwing natatakot siya. “Eilish, Hon.” Mahinang wika ni Blaze, dahan dahan siyang lumuhod at tiningnan si Beatrice na nakapikit pa rin habang kumakanta. Mabilis siyang niyakap ni Blaze at hinaplos ang likod nito para pakalmahin. “You’ll be okay, we’ll be okay. Don’t be afraid, I’m here, I’m always here. Please don’t cry, I’m here.” wika niya habang hinahaplos ang likod ni Beatrice. Unti-unti na ring nanghihina si Beatrice, nababasa na siya dahil sa init. Patuloy siyang pinapakalma ni Blaze. “I’m here Hon, I’m here for you, hindi kita pababayaan.” Anas niya, nakagat na lamang din niya ang pang-ibaba niyang labi dahil sa paglandas ng mga luha niya.
Matapos ang nangyari sa loob ng elevator ay pareho silang tahimik lalo na si Blaze. Ramdam pa rin ni Beatrice ang takot na naramdaman niya habang nasa loob siya ng elevator. Hindi siya makahinga ng maayos at tila pakiramdam niya ay bumalik siya noong panahong nahihirapan siyang huminga sa ilalim ng tubig, panahong nag-aagaw buhay.Ramdam pa rin niya ang trauma, mga pangyayari na ayaw niya ng maulit pa subalit hindi niya maiwasang hindi maibalik sa isipan niya sa tuwing nakukulong siya sa kadiliman.Naipilig na lamang din ni Blaze ang ulo niya nang mabitawan niya ang hawak niyang ball pen.“Bakit ko pa ba siya inaalala?” hilaw niyang tawa sa sarili. Kanina pa siya nadidistract at hindi maituon ang buong atensyon sa ginagawa niya. Nahilot na lamang niya ang sintido niya at panandaliang hininto ang ginagawa niya.“Nagkataon lang siguro na marami silang pagkakapareho ni Eilish but it’s impossible that she’s Eilish. You’re crazy Blaze, Eilish will never come back and will never be. Ikaw mi
“Baka gusto mo rin pong tingnan ito. Matagal ko na pong disenyo yan pero okay pa naman po.” Ibinigay niya ang disenyong iyun at napangiti na lamang ang kaniyang ama saka niya binitawan ang mga hawak pa niyang ibang disenyo. “This is it, ito na nga ang hinahanap ko. Pasok na pasok sa taste ng anak ko. Para kang hulog ng langit sa disenyong ito. Kung nabubuhay lang siya, paniguradong magugustuhan niya ito.” nakangiti pa nitong saad na nakapagbigay din ng saya kay Beatrice. Malapit sila sa isa’t isa ng kaniyang ama at ang hindi niya lang maintindihan ay kung bakit pumayag silang ikasal ang Ate niya sa dati niyang asawa. Iyun ang hindi niya maintindihan. Ang nakangiti niyang labi kanina ay napalitan ng lungkot at sakit ng maalala niya iyun. Napabuntong hininga na lamang siya. “Ito na lang iha, saktong sakto sa hinahanap ko. Para kang ipinadala ng anak ko para sabihin na ‘Daddy ito ang gusto ko’.” bakas ang lungkot at sakit sa mga mata ng kaniyang ama. Gusto na rin nitong umiyak pero i
The company now is in chaos, ang isang malaking kompanya galing ibang bansa na magiging partner sana ng DL company ay hinarang na ni Sabrina. Umatras na ang mga ito na ikinagagalit ni Blaze dahil ano raw bang nangyari. Sunod-sunod ang mga ginawang problema ni Sabrina para sa kompanya.Mabilis talaga siyang magtrabaho at ngayon, paniguradong hindi na alam ni Blaze ang gagawin niya. Napapangisi na lamang si Beatrice. Prente siyang nakaupo sa swivel chair habang nilalaro ang hawak niyang ball pen. Ayaw niya ng madamay sa galit ni Blaze ngayon, ayaw niya na iyung salubungin dahil baka kung saan lang umabot ang pag-aaway nilang dalawa.Kinuha na ni Beatrice ang bag niya at lumabas ng kompanya. Nilalampasan na lang niya ang mga aligaga ngayong mga empleyado dahil ayaw na nilang mapagalitan ng isang Del Valle. Magpapanggap si Beatrice na walang alam sa nangyayari ngayon sa kompanya.Umalis na siya ng kompanya at umuwi ng bahay nila. Sinalubong naman siya ng anak niyang naglalaro sa sala.“An
“Okay ka na ba?” pagtatanong ni Beatrice pero hindi siya sinagot ni Blaze at nanatiling nasa harapan ang paningin niya. Hinayaan naman muna siya ni Beatrice. Nang maalala niyang kasama pa pala niya sila Aurora ay kinuha niya ang cellphone niya sa bulsa niya saka nagtipa ng mensahe.[Baka hindi na ako makabalik, pakisabi na lang din kay Ethan. May aasikasuhin lang akong importante.] wika niya saka niya ipinadala ang mensahe kay Aurora. Hindi niya naman kayang iwan na lang si Blaze sa ganitong sitwasyon. Pakiramdam niya pinaglalaruan na lang siya ng tadhana.Nang maalala niyang may dala dala siyang cookies na naiwan niya sa bubong ng kotse niya ay binalikan niya iyun. Hinayaan naman siya ni Blaze na umalis at mas gugustuhing sana ay hindi na ito bumalik dahil hindi niya na alam kung anong ihaharap kay Beatrice pero bagsak ang balikat niya ng bumalik si Beatrice at naupo sa tabi niya.Pakiramdam niya nababaliw na siya dahil ang mga yakap ni Beatrice ay pamilyar na pamilyar sa kaniya. Noo
Pinagpag ni Beatrice ang sarili niya saka sila lumayo ni Blaze at naupo para makapag-usap ng maayos. Salubong ang mga kilay ni Beatrice habang nililingon si Blaze, hindi niya maintindihan ang ugali nito dahil para bang biglang nagbabago.“What are you doing here anyway? You’re not wearing any safety gear too, paano kapag hindi ako dumating, ano na lang mababalitaan ko?”“I’m okay! Okay? Okay lang ako, hindi naman ako nasaktan eh. Ano bang ikinagagalit mo?!” inis na ring tanong niBeatrice, wala naman siyang ginawa para magalit ito sa kaniya, she’s also okay.“Kung may mangyari man sa akin, you don’t have to worry. I can handle myself. Come here and I’m gonna clean your wound.” Hinila niya si Blaze para magtungo kung nasan ang mga medical kit nila. Hindi naman nakaimik si Blaze. Iniwas niya ang paningin niya kay Beatrice dahil maging siya hindi niya alam kung ano ba ang ikinagagalit niya.‘Crazy,’ anas niya sa isipin niya. Hinayaan niya na lang si Beatrice na gamutin ang maliit lang nam