Napainat na lang ako nang matapos ko ang ipinapagawa ni Blaze. Hayup din kung magpagawa rin yun eh no? Inayos ko na ang mga papeles saka inilagay sa isang folder saka ko ipinasok sa envelope. Sinipat ko ang relo ko at 7:26pm pa lang naman. Nandito pa kaya ang lalaking yun? Para naman dito ko na lang ibigay sa kaniya. Matapos kong ayusin ang opisina ko ay lumabas na ako saka ako nagtungo sa office ni Blaze. Nakailang katok na ako dun pero walang sumasagot baka nakauwi na o may pinuntahan pa. Hindi na lang kasi hinintay eh. Napapatingin na lang ako sa paligid pero parang ako na lang ang natitira rito sa kompanya. Mabuti na lamang at may ilaw pa ang bawat daraanan ko dahil kung wala papatayin ko talaga ang Blaze na yun sa takot! Napapahugot na lang ako ng malalim na buntong hininga, hindi ako takot sa kung anong sinasabi nilang ligaw na kaluluwa o mga nakatira sa isang kompanya, wala akong pakialam sa kanila pero magkakamatayan kapag may pumatay ng ilaw. Nakarating ako ng parking lot
“Is she doing it again? Oh damn!” mahina niya ng saad sa dulo dahil katabi niya ang anak niya. Kunot noo lang akong nakatingin sa kanilang dalawa ni Mommy. Ano ang ginagawa nanaman ni Camilla? Akala ko ba ay mahalaga sa kaniya ang pamilyang ito pero bakit anong ginagawa niya? “Okay lang naman iho na iwan niya sakin ang bata baka may ginawa lang talaga siya.” “I don’t want to hear it anymore. Let her be, may sarili na siyang buhay.” Tila pagod niya ng saad, bahagyang napataas ang kilay ko sa tono ng boses ni Blaze. Mukhang may hindi pagkakaintindihang talaga silang dalawa. Gandang balita naman. Napatingin ako kay Khian at napabuntong hininga. Anak ang kaawa kapag nagkataon. Tita loves you Khian and I’m sorry if I want to ruin your family. Unti-unti naman na yatang nasisira at patawarin mo ako kung mas gusto kong tuluyang sirain ang pamilya mo. I love you Khian, I really do but I’m sorry. “Dito na lang ho matutulog si Khian. Thank you, Ma.” Pag-uusap pa nilang dalawa. Masayang masaya
Binabasa ko ang ibinigay sa akin ni Sabrina. Nagiging okay naman ang financial ng kompanya pero hindi ko akalain na may mga tiwaling opisyal din dito sa kompanya. Mas malaki ang epekto ng ginagawa ni Sabrina para bigyan ng problema si Blaze pero hindi ko akalain na may mas dadagdag pa dahil sa mga corrupt na nasa itaas ng kompanya. Mukhang umaayon sa akin ang lahat pero kapag palaging ganito mapapabilis ang pagbagsak ni Blaze. Gusto kong namnamin niya ang bawat sakit ng problema, yung tipong hindi na siya makatulog ng maayos sa gabi. Bakit ba nakikisabay ang mga ito, pinapabilis nila masyado ang bawat plano ko. Kapag nangyari yun, sila na ang nagpabagsak kay Blaze at hindi na ako. Ano bang dapat kong gawin sa kanila? “Nakita mo na ba kung sino-sino ang mga nasa listahan na gustong pabagsakin si Blaze?” tanong ni Sabrina. Tumango naman ako sa kaniya. “Silang lima talaga? Sigurado ka bang silang lahat na ang nandito? Pakiramdam ko kasi may kasama pa sila. Sigurado akong isa sa mga pi
“Aasahan kita iha. Oh siya, ipagpatuloy mo na lang ang trabaho mo. Pasensya ka na kung nakaabala ako.” “Wala po yun, Chairman.” Tumayo naman ako saka bahagyang yumuko bago siya umalis. Bumalik na ulit ako sa pagkakaupo ng tuluyan na nga siyang nakalabas. Birthday niya bukas kaya kailangan kong maghanda ng maibibigay sa kaniyang munting regalo. Dumagdag pa sa isipin ko ang bagay na yun, nakakahiya namang pupunta ako ron ng wala man lang dala para sa kaniya. Mahilig sa sports ang Chairman at paniguradong lahat ng mga mamahaling gamit ay nasa kaniya na kaya ano bang magandang regalo sa isang katulad niya? Nahilot ko na lang ang sintido ko, masakit na sa brain ang pag-iisip. Inalis ko na lang muna yun sa isipan ko, hindi naman siguro required na may dala kang regalo bago ka makapasok. Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung paano ko ba mapapatunayan ang mga kasalanan ng mga pangalan na ibinigay sakin ni Sabrina. Huwag muna sila sumingit sa mga plano ko dahil baka sila pa ang makasira
Tinapos ko na ang lahat ng mga gawain ko saka ko ibinigay kay Blaze. Mabuti na lang din at hindi nagtatagpo ang landas namin ni Camilla dahil wala akong ganang makipagtalo sa kaniya ngayon baka masabunutan ko lang ang buhok niya ng wala sa oras.Matapos kong maihatid lahat ng mga papeles sa office ni Blaze ay isinandal ko ang likod ko sa upuan ko at mariing ipinikit ang mga mata ko. Hindi ko alam kung paano ko ba mapapasaya ang anak ko, kung paano ko maibibigay sa kaniya ang gusto niya. I don’t want him to meet his father. Gusto ko na lang ng mamuhay ng mapayapa ng kaming dalawa lang.Minsan lang naman akong magiging makasarili, ngayon lang naman. I’m sorry anak, okay naman na sayo ang Daddy Jayson mo eh. You don’t need your real father.Nagising na lang ako ng tumunog ang cell phone ko. Napaayos ako ng upo dahil hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nakakapagod din naman kasi ang mga ipinapagawa sakin ng lalaking yun eh. Tiningnan ko ang oras ko at alas singko nanaman pala.Ha
“Beatrice, kanina pa kita hinahanap. Ang akala ko ay hindi ka na talaga darating.” Napatingin ako kay Chairman na bagong dating sa pwesto namin. Tumayo naman ako at nakipagkamay sa kaniya.“Happy birthday, Chairman. And I have a gift for you also, sana ay magustuhan mo. Hindi ko po kasi alam ang ibibigay ko sayo lalo na at hindi ko alam ang mga hilig mo.” wika ko kahit na saulong-saulo ko na lahat ng mga sports na gusto niya. Kinuha ko sa ilalim ng lamesa ang dala-dala ko, blangko lang namang nakatingin samin si Blaze. Hindi mo alam kung boring na siya sa party o sadyang ganiyan lang talaga siya.Nakaupo na kaming lahat at nakatingin kay Chairman. Napatingin din ako kay Camilla na nakamasid lang hindi kalayuan samin. Nanlilisik nanaman ang mga mata niyang nakatingin sakin, ang init talaga ng dugo niya sakin.Tinanggal naman na ni Chairman ang pagkakabalot ng regalo ko at nakatingin lang kami sa kaniya.“Nakukuryoso talaga ako rito sa regalo mo iha, ano ba ito?” natatawa niyang saad ha
Lumapit na sa aming tatlo si Chairman habang nananatiling nakatayo sila Mommy Chin at sila Mommy malapit sa pintuan. Napatingin din ako sa Daddy ni Blaze na bagong pasok lang.“What is happening here?” may diing tanong ni Chairman, nilingon naman ako ni Camilla at itinuro.“Ang magaling niyong empleyado ay kinakalantari ang asawa ko!”“Camilla!” saway sa kaniya ni Blaze pero inirapan lang siya ni Camilla. Hindi ko akalain na sa mga simpleng bagay lang nagkakagulo silang lahat. Sige lang Camilla, sagarin mo pa sila sa ugali mo. Ni minsan, hindi ko sila isinangkot sa mga ganitong uri ng gulo ang pamilya niya. Ang pinakaayaw ni Chairman sa babae ay isang trouble maker.“Bakit?! Ako nanaman ang mali dito ha?! Ikaw na nga itong may kasalanan sakin ikaw pa ang may ganang magalit? Bakit hindi mo pagsabihin iyang kunwari ay magaling mong empleyado pero yun pala, mang-aagaw ng asawa!”“Camilla!!” galit na ring sigaw ni Chairman para pigilan na siya pero hilaw lang na tumawa si Camilla at dahan
“Yes, sa kaniya ko naramdaman na magkaroon ng anak na babae. Nagseselos pa noon sa kaniya si Blaze dahil parang mas anak pa raw ang ituring ko kay Eilish kesa sa kaniya na anak ko talaga.” Nangingiti niyang pagkwekwento. Ikaw din ang tumayong mga magulang ko Mommy Chin. I’m happy that you’re my mother-in-law. Nagulat na lang siya sakin ng bigla ko siyang yakapin. Rinig ko pa ang pagbungisngis niya. “Alam kong mahal na mahal ka rin po ni Eilish dahil sa pagmamahal na ipinapakita at ipinaparamdam mo sa kaniya kahit wala na siya. At alam ko rin pong hindi natutuwa si Eilish na nalulungkot po kayo. Mabilis po kayang nakakatanda kapag palagi kang malungkot. Please, always wear your sweetest smile.” Saad ko, naramdaman ko na rin ang pagyakap niya sakin pabalik. “Kaunti na lang talaga iisipin kong ipinadala ka sakin ni Eilish. Kung magsalita ka parang siya.” anas niya, because this is me Mommy Chin. Ako ito but I need to hide my true identity. Kumalas na ako sa pagkakayakap ko sa kaniya
Ilang araw simula nang lumipad ako patungong Italy at palihim silang pinapanuod sa tuwing lumalabas sila. Habang naglalakad ako mag-isa ay kunot noo kong tiningnan ang lalaking nasa harapan ko. Alam kong kilala niya ako, what he is doing here? Lumingon ako sa likuran ko kung may tinitingnan ba siya dun pero wala naman ng ibang tao sa likuran ko kaya nilingon ko siya uli at alam kong ako nga ang tinitingnan niya dahil diretso ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Napabuntong hininga ako, napansin niya ba ako nitong mga nakaraang araw? Pinanuod ko siyang lumapit sa akin at nagulat na lamang ako ng bigla niya akong sinuntok sa mukha. Sa sobrang lakas ramdam ko ang panandaliang pagkahilo ko. Nalalasahan ko na rin ang lasang kalawang sa labi ko. Tipid akong ngumiti saka pinunasan ang dugong nasa labi ko. “Is it that easy to leave and forget your family?! They are like a gem that I can’t afford to lose and it’s so easy for you to hurt them?! Anong klase kang lalaki? If she did something
Maraming beses akong nagduda sa tunay na pagkatao ni Beatrice pero hindi ko pinansin ang mga yun dahil iniisip kong baka masyado lang akong nangungulila kay Eilish. Ni hindi ko maiwasang hindi siya hanapin sa tuwing nawawala siya sa paningin ko, ni hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa kaniya sa tuwing magkasama kaming dalawa.Napabuntong hininga na lang ako, pinakiramdaman ko ang puso ko kung ano bang special ang nararamdaman ko para kay Beatrice. Masaya akong sa loob ng maraming taon dumating na ang babaeng muling magpapagulo sa isip ko, sa buhay ko. Ang akala ko ay wala na akong pag-asang maghilom pa mula sa nakaraan, sa tuwing nawawala ako, sa tuwing kailangan ko ng makakasama she’s always there, siya yung palaging nakakahanap sa akin kung nasan ako.Nagtataka man minsan ay hindi ko binigyan ng pansin dahil mas binibigyan ko ng pansin kung ano bang nararamdaman ko sa kaniya. Sa kabila ng mga pinagdadaanan ko, hindi ko na pinapansin yun dahil mas nakatuon ang atensyon ko kay Beatri
“We have a surprise for you, matagal mo na itong hinihiling diba? Ngayon, matutupad na namin ang hiling mo.” wika ni Jayson, ramdam ko ang higpit ng pagkakahawak ni Blaze sa kamay ko, ramdam ko na rin ang pamamawis nun, he’s really nervous.Nagbilang pa hanggang tatlo si Jayson saka niya inalis ang pagkakatakip ng mga kamay niya sa mga mata ni Ethan. Napakurap-kurap na muna si Ethan hanggang sa mapatingin siya sa amin at mas lalo siyang napatitig kay Blaze.Maya-maya ay biglang humaba ang nguso niya at umiyak.“Hey, baby, why?” nagtatakang tanong ni Jayson, nagkatinginan kaming dalawa ni Blaze. Mas lalong lumakas ang iyak ni Ethan saka siya mabilis na tumakbo papunta kay Jayson. Nakatago siya ngayon kay Jayson habang umiiyak, hindi ba siya masaya o masyado namin siyang ginulat sa lahat?“Come here baby, come to Daddy. Don’t be afraid, don’t worry Daddy will not eat you.” pambibiro ni Blaze, kahit na kinakabahan siya ay kinausap pa rin niya si Ethan. Sinilip ni Ethan si Blaze at pahikb
“Bakit kailangan mo pa akong iwan at saktan ng ganito Eilish? What have I done to you para gawin mo sa akin ito?” halos mawasak ang puso ko dahil ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya. His voice crack at malayong malayo sa Blaze na madalas kong marinig na boses niya.“I, I don’t understand.” Naguguluhan kong saad, naghintay ako sa kaniya sa hospital, naghintay ako sa bahay pero hindi siya dumating. Sinubukan ko siyang hanapin pero hindi ko siya makita.“I was waiting for you, I hoped you would look for me but you didn’t come. Why is it so easy for you to leave and hurt me? Hinanap ko lang yung sarili ko Eilish, gusto ko lang mag-isip pero bakit ganun kabilis sayo para iwan ako at bumalik ka rito?”“Naghintay ako sayo sa hospital, sa bahay, sinubukan kitang hanapin Blaze pero hindi kita makita. Alam kong kalabisan na ang gusto kang makita at makausap pero sinubukan ko, hinanap kita sa mga posibleng lugar na pwede mong puntahan pero hindi kita makita.”“Is that enough? Sapat ba yung
Naaalala ko pa rin si Blaze, may balita man lang ba siya sa amin o talagang kinalimutan niya na kami? Umasa akong kahit papaano ay masaya siyang makilala ang anak naming dalawa pero mukhang nagkamali ako dahil kung talagang tanggap at gusto niya ang anak naming dalawa baka kahit nasa hospital pa lang kami ay pinuntahan niya na kami pero hanggang ngayon umaasa pa rin akong pupuntahan niya kami.Nakarating kami ng airport at si Jayson ang may hawak kay Ethan. Ilang beses akong nalingon sa entrance dahil kahit imposible nagbabakasakali akong pupuntahan niya kami dahil kapag nagkataon baka siya ang maging kahinaan ko para hindi na bumalik ng Italy. Isang salita niya lang, marinig ko lang ang salitang gusto kong marinig baka sumunod at sumama na ako sa kaniya pero ang mga iniisip ko ay imposibleng mangyari.Paglingon ko sa harapan ko ay nagtama ang mga mata namin ni Jayson, tipid niya akong nginitian. Alam kong kanina pa niya ako napapansin na parang may hinihintay dahil nasa entrance ang
Lumipas pa ang mga ilang araw, naghintay ako sa kaniya, hinintay ko siya pero hindi siya dumating. Umaasa akong pupuntahan niya ang anak namin kapag nagising na ito pero hanggang ngayon kahit nakalabas na si Ethan ay hindi ko man lang siya nakita. Mapait akong napangiti, maiintindihan ko kung hindi niya kayang tanggapin ang anak niya sa babaeng katulad ko, he deserve more at sana mahanap niya na ang kapayapaan at katahimikan sa buhay niya. Tahimik akong nakaupo at naghihintay dito, napatingin ako kay Ate Camilla nang makalabas na siya sa kulungan. Nakayuko siya at ibang iba na siya sa dati kong kapatid, gulo-gulo ang buhok niya at wala man lang kakulay-kulay ang mukha niya. Tahimik siyang naupo sa harapan ko, napatingin na lang ako sa metal na nakakabit sa kamay niya. Hindi ito ang pinangarap ko sa aming magkapatid, bakit kailangang masira ang samahan naming dalawa ng dahil lang sa inggit? Kung alam ko lang siguro na matagal niya ng minamahal si Blaze, noong mga panahon na hindi pa
Nilapitan ko na ang anak ko, parang dinudurog ang puso ko sa nakikita kong kalagayan niya ngayon. May mga benda ang ilang bahagi ng katawan niya ganun na rin sa ulo niya. Hindi ko mapigilang hindi maiyak dahil sa dami ng mga apparatus na nakakabit sa katawan niya. Kung pwedeng ako na lang ang pumalit sa pwesto niya at sa sakit ng nararamdaman niya ngayon.Nanginginig ang kamay kong hinawakan ang kamay niya saka ko iyun idinikit sa pisngi ko. Sana mabilis lang ang paggaling mo, kapag gumaling ka na I promise anak babawi ako, babawi si Mommy sa lahat ng pagkukulang ko sayo. Huwag mong iiwan ang Mommy.Hinaplos ko ang buhok niya, nakagat ko na lang ang pang-ibaba kong labi saka humugot ng malalim na buntong hininga para pigilan na ang pag-iyak ko. Magiging okay ang anak ko, gagaling siya kaya kailangan kong maging malakas para na lang sa kaniya.Inihilig ko ang ulo ko sa kama niya, hindi kita iiwan. Ipinikit ko ang mga mata ko, ramdam ko na ang pananakit ng mga mata ko dahil sa mga pag-i
Nakayuko na ako habang nakaluhod sa harapan niya. Ilang minuto siyang hindi umiimik. Wala na akong choice kundi ang sabihin sa kaniya ang lahat. At kung ayaw niya pa rin kaming tulungan, kung kailangan kong magmakaawa at lumuhod sa buong pamilya niya gagawin ko para sa anak ko.Ramdam ko ang pagtingin ng mga dumadaan sa amin pero wala na akong pakialam sa iniisip nila.“Stand up,” rinig ko sa malamig na boses niya, tiningala ko siya.“Stand up!” sapilitan niya akong pinatayo at hinila niya pabalik sa loob ng hospital. Kahit na nasasaktan na ako sa paraan nang paghawak niya sa kamay ko at sa bilis nang hila niya sa akin tiniis ko yun kung iyun ang gusto niyang gawin sa akin para lang pumayag siyang magbigay ng dugo sa anak ko.Mabilis kaming nakarating ng emergency room at naghihintay naman dun ang doctor na nakausap ko kanina.“My blood is Rhnull, what do I need to do?” diretso niyang tanong kay Doc. “Faster! He need it now! Kapag may nangyari sa bata ako mismo ang kikitil ng buhay mo
“He’ll be okay, don’t worry too much. Magiging okay din siya.” wika niya, napabitaw na lang ako sa yakap niya dahil alam kong hindi ito panaginip. Tinitigan ko siya at mukhang hindi nga ako nagkakamali ng tingin sa taong nasa harapan ko ngayon.“Alam kong nagtataka ka kung bakit ako narito. Nasa park ako nang mangyari ang aksidente.” Nabalik ako sa wisyo ng marinig ko ang sinabi niya. “Anong ibig mong sabihin? Anong aksidente?” inalalayan niya naman na muna akong naupo, sana hindi ganun kalala ang kalagayan ng anak ko. Natatakot ako, hindi ko kakayanin kapag siya ang nawala sa akin, magiging katapusan na rin ng buhay ko kapag siya ang nawala sa buhay ko. “Hindi ko alam na nandun siya, ayon sa mga nakakita tumakbo siya para habulin ang laruan niyang bola nang mabangga siya ng kotse. Hindi ko nakita kung anong nangyari, titingnan ko lang sana kung anong nangyari ng makilala ko siya kaya ako na nagdala sa kaniya rito.” saad niya ng nakaiwas ang mga tingin niya, bagsak ang balikat kong