Nang malaman kong may pondo na para sa operasyon, hindi ko mapigilan ang kaba sa aking dibdib. Ngunit bago pa ako makapagsalita, biglang bumukas ang pinto ng opisina ng doktor at isang lalaking nasa katamtamang edad, suot ang lumang damit na halatang hiram na lang sa panahon, ang nagmamadaling pumasok.Diretso niyang inilapag sa mesa ang isang bank card at makapal na salansan ng pera. Halatang hirap na hirap siyang huminga, tila ba buong buhay niya ang nakasalalay sa mga sandaling ito."Doktor, ito lang ang lahat ng naipon ko. Pakiusap, unahin n'yo nang operahan ang anak ko! Nangangako ako, babayaran ko ang kulang sa lalong madaling panahon!" nagmamakaawa niyang sabi.Nakita kong tiningnan lang iyon ng doktor, walang bahid ng awa sa kanyang mukha. "Hindi ito sapat," matigas niyang sagot.Naramdaman kong parang gumuho ang mundo ko. Ang pagkakataong ito na matagal kong hinintay, parang unti-unting lumalayo. Hindi ako puwedeng sumuko!"Doktor, pakiusap... Maari bang ibigay na sa amin?" m
Pagdating ng gabi, mabilis na isinakay si Tim sa operating table. Habang sinusundan ko siya ng tingin, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib. Hindi ko napansin na paulit-ulit kong hinahawakan at binibitawan ang aking mga kamay. Hindi ko na rin pinunasan ang pawis sa noo ko. Ang buong atensyon ko, nakatutok sa nakasarang pinto ng operating room.Nakakapagod maghintay. Nakakapanlamig. Para bang may nakabiting espada sa ibabaw ng ulo ko, anumang oras ay maaaring bumagsak.Biglang may umupo sa tabi ko.Paglingon ko, nakita ko ang lalaking nakausap ko kanina. Mukha siyang pagod. Para siyang taong biglang nawalan ng lahat. Napalunok ako at hindi ko magawang tingnan siya nang diretso sa mata. Alam kong sa isang banda, ako ang dahilan kung bakit narito siya ngayon—kung bakit ganito ang itsura niya.Pero hindi siya nagsalita.Nanatili lang siyang tahimik sa tabi ko, nakamasid sa operating room na para bang kaya niyang tingnan ito hanggang sa bumukas ang pinto.Matagal kaming hindi nag-usap. Hangg
“Mukhang hindi talaga pinapahalagahan ng pamilya Sanmiego si Sunshine. Sa isang mahalagang okasyon tulad ng engagement banquet, kitang-kita kung gaano sila kawalang malasakit.”Naririnig ko ang mga bulung-bulungan sa paligid."Hindi man lang lumabas si Sherwin para magsalita. Mukhang hindi magtatagal ang kasal na ito..."Napayuko ako, pilit nilalabanan ang bigat sa aking dibdib. Nilingon ko si Sherwin, umaasang makakahanap ng kahit anong pahiwatig ng suporta mula sa kanya. Ngunit nanatili siyang tahimik at walang ekspresyon, tila wala siyang balak tulungan ako."Kuya Shee!"Lumapit si Cheska kay Sherwin na may malabis na kasabikan sa tinig."Ang gwapo mo ngayon! Ang swerte naman ni ate na may fiancé na tulad mo! Sana ang mapangasawa ko rin sa hinaharap ay kasing bait at kasing galing mo."Inabot ni Sherwin ang kamay niya at marahang tinapik ang likod ng ulo ni Cheska, isang kilos ng pagmamalasakit."Gusto mo na bang mag-asawa?"Napatawa si Cheska. "Hindi pa! Mas bata ako kay Ate, hind
“Dapat mong suriin ang sarili mong pag-uugali sa halip na siraan ako rito!” Sigaw ni Cheska. Matalim ang tingin ko habang sinasalubong ang galit ni Cheska. Ramdam ko ang panghuhusga sa paligid, pero hindi ako natinag. Ayaw kong magpatalo.Hindi pa ako natatapos magsalita nang biglang lumabas mula sa likuran ng entablado si Sherwin. Matingkad ang poot sa kanyang mukha, at sa kanyang mga mata, nakita ko ang isang bagay na mas malalim kaysa sa galit—isang uri ng paniniwala na ako ang may sala.Hindi ko alam kung anong mas masakit—ang masaktan o ang makita siyang hindi man lang nag-alinlangan bago ako hatulan.Mabilis siyang lumapit, walang babala, at mahigpit na hinawakan ang aking braso. Napangiwi ako sa sakit, pero hindi ako nagpumiglas. Hinila niya ako palapit sa kanya, at sa pagitan ng nagngangalit niyang ngipin, bumulong siya, "Sunshine, ikaw ba ang may kagagawan nito?"Napakapit ako sa pulang tela ng aking damit, pilit na itinatago ang sakit sa braso ko. Pero higit sa lahat, pilit
“Dahil sa nangyari, kinakailangan namin itong kanselahin. Isa itong malaking kahihiyan sa pamilya namin.” Matigas na sabi ni Benedict, at masamang tiningnan si Sherwin. Narinig ng lahat ang sinabi ni Benedict.Nanatili akong nakatayo sa gilid ni Benedict. Nakita ko si Daddy na nagmamadaling sumingit sa gitna ng nakapalibot na tao. Ngumiti si Daddy kay Benedict pero hindi matatago ang ppagkataranta, at pag-aalala sa boses nito. “Mr. Benedict Sanmiego, hindi pa natin alam ang totoo. Hindi tayo sigurado kung totoo ang napanuod ng lahat o gawa gawa lamang iyan. Baka pwede muna nating pag-usapa, imbistigahan, at ayusin ang lahat ng ito. Isa lang itong malaking hindi pagkakaintindihan.” Pagdadahilan ni Daddy.Napangiti na lang ako ng mapait. Lahat talaga gagawin nito upang hindi maapektuhan ang kaniyang negosyo, at posisyon sa lipunan, lalo na sa business industry.Muling nagsimula ang bulong-bulungan sa paligid namin.“Baka nga minani-pulate lang ang Video.”“Baka nga tama si Cheska. Kasal
Mabilis na lumapit si Daddy kay Cheska saka ito niyakap. “Cheska.. Huminahon ka, magdahan dahan ka muna. Huwag ka munang magalit. Makakahanap tayo ng Solusyon tungkol dito.” Ilang sandali lang ay lumapit din ang nanay ni Cheska sa kaniya na sobra ang pag-aalala. “Cheska, huwag mong saktan ang sarili mo. Hindi ito katapusan ng mundo. Nandito pa rin kami, ang iyong mga magulang.”Pinalibutan nila si Cheska na parang mga bituin sa paligid ng buwan, marahang binibigyang-lakas ang kanyang loob. Wari bang wala nang ibang mahalaga—walang sirang kwarto, walang nagkalat na gamit—tanging si Cheska lang ang kayamanan sa kanilang mga puso.Agad akong umuwi matapos ang mahabang araw ng engagement party. Tinapos ko ang mga kailangan doon. Habang papalapit ako sa pintuan ng aking silid, natigilan ako sa aking nakita. Isang kalat na kalat at wasak na kwarto—parang isang timba ng malamig na tubig ang ibinuhos sa akin. Nanlaki ang aking mga mata, hindi makapaniwala sa gulo sa loob.Mga basag na gami
Nanlaki ang mga mata ko at nagpilit magpaliwanag, ngunit walang sinuman ang gustong makinig.Sabay-sabay silang nagsalita, at parang mga bala ng kanyon ang masasakit na salita na sumabog sa akin. Hindi ko na marinig ang sarili kong paghinga—masyado silang maingay, masyadong mapanghusga."Kasuka-suka! Lahat, tingnan n'yo ang tunay niyang mukha!""Salamat sa mga nag-like sa live stream!"Live stream?Ibig bang sabihin, hindi lang nila ako pinapahiya sa harap ng mga tao rito, kundi pati na rin sa harap ng libo-libong manonood online?Mabilis kong tinakpan ang aking mukha, nanginginig sa takot. Ngunit hindi nila ako pinabayaan—hinila nila pababa ang aking mga kamay, tila sabik na ipakita sa lahat ang pagkapahiya ko."Tingnan n’yo! Ang babaeng ito ay may kasalanan!"Isang galit na boses ang umalingawngaw sa kwarto."Ano ba ang ginagawa ninyo?! Nasa emergency room kayo! May pasyenteng ginagamot dito!"Pero kahit sigaw niya, natabunan lang ng ingay ng mga tao. Wala siyang laban sa kaguluhang
Pagkapasok ko sa banyo, agad kong binuksan ang gripo. Kailangan kong mag-relax kahit sandali. Pero bago ko pa man matanggal ang damit ko, biglang bumukas ang pinto mula sa labas!Napakurap ako sa gulat at agad na tinakpan ang dibdib kAt doon, pumasok si Benedict na may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. Para bang wala siyang nakikitang mali sa ginagawa niya. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago mapanuksong nagsalita, "Ano ang iniisip mo? Para bang ngayon mo lang ako nakita."Tila ba pag-aari niya ang lugar, dumiretso siya sa bathtub at humiga roon na parang isang hari, ipinatong ang mga kamay sa gilid, saka tumingin sa akin. "Bilisan mo at tulungan mo akong maligo."Napanganga ako sa gulat. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko."Seryoso ka ba? Hindi ka talaga tao!" Napalakas ang boses ko, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.Mabilis na naningkit ang mga mata niya, at may bahagyang panganib sa kanyang titig. "Ganyan ka ba makipag-usap sa tagapagligtas mo? Sa taong sumusup
Simula noong araw na iyon, ipinagbawal ako ng aking ama na lumabas nang malaya.Hindi nagtagal bago natuklasan ni Sherwin ang tangka kong magsampa ng reklamo. Tila natuwa pa siya nang malaman ito at dali-daling nagpunta sa aming bahay. Ngunit nang dumating siya, nakita niya akong nakakulong sa bahay, walang magawa. Isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Hinding-hindi mo matanggap na may iba akong babae , hindi ba?”Bilang mahusay na artista, agad na nagpatay-malisya si Cheska. Lumingon siya sa akin na may kunwaring pag-aalala. “Ate, masama ba ang pakiramdam mo? Pwede mo namang sabihin sa akin.”Napailing ako sa eksenang nagaganap. “Alam mo ba kung ano ang ginagawa niya sa likod mo? At naawa ka pa rin sa kanya.”Tiningnan ko silang dalawa, nagtatanghal sa harapan ko, at hindi ko napigilang mapangiti ng mapait. “Hindi niyo na talaga ako niloloko, ano?”Kumisap si Cheska, ipinapakita ang kanyang pekeng kawalang-malay. “Ate, huwag ka namang ganyan…”“Okay lang, Cheska,” saba
Simula noong araw na iyon, ipinagbawal ako ng aking ama na lumabas nang malaya.Hindi nagtagal bago natuklasan ni Sherwin ang tangka kong magsampa ng reklamo. Tila natuwa pa siya nang malaman ito at dali-daling nagpunta sa aming bahay. Ngunit nang dumating siya, nakita niya akong nakakulong sa bahay, walang magawa. Isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Hinding-hindi mo matanggap na may iba akong babae , hindi ba?”Bilang mahusay na artista, agad na nagpatay-malisya si Cheska. Lumingon siya sa akin na may kunwaring pag-aalala. “Ate, masama ba ang pakiramdam mo? Pwede mo namang sabihin sa akin.”Napailing ako sa eksenang nagaganap. “Alam mo ba kung ano ang ginagawa niya sa likod mo? At naawa ka pa rin sa kanya.”Tiningnan ko silang dalawa, nagtatanghal sa harapan ko, at hindi ko napigilang mapangiti ng mapait. “Hindi niyo na talaga ako niloloko, ano?”Kumisap si Cheska, ipinapakita ang kanyang pekeng kawalang-malay. “Ate, huwag ka namang ganyan…”“Okay lang, Cheska,” saba
Third Person’s Point of ViewInaasahan na ng ama ni Sunshine ang paglapit niya."Hmph! Pinilit mong lumaban sa iyong ama. Ngayon, alam mo na kung ano ang mangyayari sa iyo, hindi ba?"Pumikit si Sunshine, hindi na nagsalita, at parang lumubog ang kanyang puso sa kailaliman ng dagat.Samantala, dumating si Benedict sa lumang bahay ng pamilya Sanmiego.Matatagpuan ito sa silangang bahagi ng lungsod—isang maringal at tradisyunal na courtyard na may awra ng kapangyarihan at kaseryosohan, isang lugar na maaaring magbigay ng takot sa sinuman.Dahan-dahang huminto ang sasakyan ni Benedict sa harap ng lumang bahay. Agad lumapit ang mayordomo upang buksan ang pinto.Pagkababa niya, inayos niya ang butones ng kanyang suit at naglakad papasok na may matikas at matatag na tindig, dumiretso sa silid-aklatan ng kanyang ama, si BernardSi Bernard ay nakaupo sa likod ng kanyang mesa, abala sa pagsusuri ng isang mahalagang dokumento na may kaugnayan sa kinabukasan ng kanilang negosyo.Nang marinig ang
Alam ko na ang sagot sa tanong na ito, pero hindi ko pa rin napigilan ang sarili kong itanong ito kay Daddy.Siguro umaasa akong, kahit papaano, kahit kasinungalingan lang, may maririnig akong mabuting salita mula sa kanya.Pero sa halip, nakita ko kung paano dumilim ang mukha niya. Ang mga kilay niya ay kumunot, at nang bumuka ang kanyang bibig, malamig ang kanyang tinig."Ito ang napagpasyahan ng pamilya. Hindi mo maaaring gawin ang gusto mo. Inalam ko na rin—hindi ko alam kung saan mo nakuha ang perang ipinambayad mo sa operasyon ng batang iyon, pero ang gastusin sa pagpapagaling niya ay hindi biro. Hangga’t susunod ka, ako na ang sasagot sa natitirang bayarin."Bigla akong napangiti—isang mapait na ngiti.Tama nga ang hinala ko.Ganito lang ba palagi? Walang pagmamahal, kundi puro pakinabang lang sa isa’t isa?Sa isang tabi, nakita kong tahimik na nakikinig si Cheska sa usapan namin ng ama ko. Nang marinig niyang gusto nitong ituloy ang kasal, biglang nagbago ang kanyang ekspresyo
Naging mas madilim ang tingin niya. Pero hindi siya tumigil sa pagtatanong. “Kailan nangyari ang aksidente?” Nanlamig ang kamay ko. Sinubukan kong balikan ang alaala, pero parang may harang sa isip ko. Labo-labo lang ang naaalala ko. Umiling ako. “Hindi ko maalala nang eksakto. Matagal na ‘yon... siguro hindi na rin importante.” Napansin ko ang bahagyang pag-igting ng panga niya. Parang may namuong galit sa loob niya. Hindi ko alam kung ilang beses ko siyang sinabihan na tama na. Pero sa huli, tinulugan ko na lang siya sa pagod. Kinabukasan, matapos ang malakas na ulan kagabi, sumikat ang araw nang maliwanag. Nagising ako sa tunog ng cellphone ko. Si Michelle ang tumatawag. Halos hindi naman kami nag-uusap sa bahay kaya nagtaka ako. Sa kabilang linya, narinig ko ang malamig at tila peke niyang boses. “Shine, umuwi ka na. Pag-usapan natin ‘yung nangyari kahapon. Hindi puwedeng ganito na lang tayo palagi.” Hawak-hawak ko ang cellphone, saglit akong hindi nakapagsalita. Siguro
Pagkapasok ko sa banyo, agad kong binuksan ang gripo. Kailangan kong mag-relax kahit sandali. Pero bago ko pa man matanggal ang damit ko, biglang bumukas ang pinto mula sa labas!Napakurap ako sa gulat at agad na tinakpan ang dibdib kAt doon, pumasok si Benedict na may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. Para bang wala siyang nakikitang mali sa ginagawa niya. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago mapanuksong nagsalita, "Ano ang iniisip mo? Para bang ngayon mo lang ako nakita."Tila ba pag-aari niya ang lugar, dumiretso siya sa bathtub at humiga roon na parang isang hari, ipinatong ang mga kamay sa gilid, saka tumingin sa akin. "Bilisan mo at tulungan mo akong maligo."Napanganga ako sa gulat. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko."Seryoso ka ba? Hindi ka talaga tao!" Napalakas ang boses ko, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.Mabilis na naningkit ang mga mata niya, at may bahagyang panganib sa kanyang titig. "Ganyan ka ba makipag-usap sa tagapagligtas mo? Sa taong sumusup
Nanlaki ang mga mata ko at nagpilit magpaliwanag, ngunit walang sinuman ang gustong makinig.Sabay-sabay silang nagsalita, at parang mga bala ng kanyon ang masasakit na salita na sumabog sa akin. Hindi ko na marinig ang sarili kong paghinga—masyado silang maingay, masyadong mapanghusga."Kasuka-suka! Lahat, tingnan n'yo ang tunay niyang mukha!""Salamat sa mga nag-like sa live stream!"Live stream?Ibig bang sabihin, hindi lang nila ako pinapahiya sa harap ng mga tao rito, kundi pati na rin sa harap ng libo-libong manonood online?Mabilis kong tinakpan ang aking mukha, nanginginig sa takot. Ngunit hindi nila ako pinabayaan—hinila nila pababa ang aking mga kamay, tila sabik na ipakita sa lahat ang pagkapahiya ko."Tingnan n’yo! Ang babaeng ito ay may kasalanan!"Isang galit na boses ang umalingawngaw sa kwarto."Ano ba ang ginagawa ninyo?! Nasa emergency room kayo! May pasyenteng ginagamot dito!"Pero kahit sigaw niya, natabunan lang ng ingay ng mga tao. Wala siyang laban sa kaguluhang
Mabilis na lumapit si Daddy kay Cheska saka ito niyakap. “Cheska.. Huminahon ka, magdahan dahan ka muna. Huwag ka munang magalit. Makakahanap tayo ng Solusyon tungkol dito.” Ilang sandali lang ay lumapit din ang nanay ni Cheska sa kaniya na sobra ang pag-aalala. “Cheska, huwag mong saktan ang sarili mo. Hindi ito katapusan ng mundo. Nandito pa rin kami, ang iyong mga magulang.”Pinalibutan nila si Cheska na parang mga bituin sa paligid ng buwan, marahang binibigyang-lakas ang kanyang loob. Wari bang wala nang ibang mahalaga—walang sirang kwarto, walang nagkalat na gamit—tanging si Cheska lang ang kayamanan sa kanilang mga puso.Agad akong umuwi matapos ang mahabang araw ng engagement party. Tinapos ko ang mga kailangan doon. Habang papalapit ako sa pintuan ng aking silid, natigilan ako sa aking nakita. Isang kalat na kalat at wasak na kwarto—parang isang timba ng malamig na tubig ang ibinuhos sa akin. Nanlaki ang aking mga mata, hindi makapaniwala sa gulo sa loob.Mga basag na gami
“Dahil sa nangyari, kinakailangan namin itong kanselahin. Isa itong malaking kahihiyan sa pamilya namin.” Matigas na sabi ni Benedict, at masamang tiningnan si Sherwin. Narinig ng lahat ang sinabi ni Benedict.Nanatili akong nakatayo sa gilid ni Benedict. Nakita ko si Daddy na nagmamadaling sumingit sa gitna ng nakapalibot na tao. Ngumiti si Daddy kay Benedict pero hindi matatago ang ppagkataranta, at pag-aalala sa boses nito. “Mr. Benedict Sanmiego, hindi pa natin alam ang totoo. Hindi tayo sigurado kung totoo ang napanuod ng lahat o gawa gawa lamang iyan. Baka pwede muna nating pag-usapa, imbistigahan, at ayusin ang lahat ng ito. Isa lang itong malaking hindi pagkakaintindihan.” Pagdadahilan ni Daddy.Napangiti na lang ako ng mapait. Lahat talaga gagawin nito upang hindi maapektuhan ang kaniyang negosyo, at posisyon sa lipunan, lalo na sa business industry.Muling nagsimula ang bulong-bulungan sa paligid namin.“Baka nga minani-pulate lang ang Video.”“Baka nga tama si Cheska. Kasal