CHAPTER 145

“KUMUSTA? Huwag mong sabihing pati ako nawala na rin sa alaala mo?” Nakangising tanong ni Dean.

Kumunot ang nuo ni Matt, “Paano kitang makakalimutan, ikaw ang tinik sa buhay ko!” Yamot na sabi ni Matt sa lalaki, “Anong ginagawa mo ditto? Tuwang-tuwa ka sigurong makita akong nagkakaganito? Disappointed ka bang di ako namatay? Alam ko namang atat na atat kayong mawala na ako sa pamilyang ito dahil di nyo ako matalo-talo!” Singhal pa niya rito.

Napailing si Dean habang tinitingnan siya, “Nakakaawa ka,” bumuntong hininga ito ng malalim, “Palagay mo ba pera lang ang makakapagpaligaya sa tao?”

“Oo!” mapangmataas na sabi niya, “Dahil pera ang nagpapaikot sa mundong ito. Kaya nga pinangingilagan at tinitingala ako dahil sa kayamanan ko!” Sabi niya rito saka akmang tatalikod na nang may maalalang sabihin, “Siyanga pala, ito na ang huling pakikipag-usap ko saiyo! Hindi ko kinikilalang pinsan ang isang bastardo na kagaya mo!” Pagkasabi niyon ay mabilis