"It's okay, naiintindihan kita. Uh, excuse me, I need to go," tugon ko kay Alex.
Akma na sanang maglalakad palayo nang bigla niya naman akong hinawakan sa braso dahilan para mapatingil ako at mapalingon sa kaniya. "Is there anything wrong?""I'm really sorry, Kim...I mean it.""Nako, ayos lang. Huwag mo na lang isipin iyon, sige na. Ayoko nang magkaroon ng problema sa fiancé mo kaya bitawan mo na lang ako."I'm so proud of myself na hindi na ako nagiging marupok ngayon. It's already an achievement for me na kaya ko nang tanggihan ni Alex in any way na dapat ay matagal ko nang ginawa."Uh, s-sure. You can go," mahinang sambit niya kaya ngumiti na lang ako at umalis na rin.Hindi ko na ginawang lumingon pa kahit na minsan ay pinagkakaisahan ako ng puso at isip ko. Disiplina lang naman talaga sa sarili ang kailangan mo kapag desidido ka talaga sa goal mo sa buhay. Hindi na rin dapat ako maging bitter dahil masaya na si Alex kay Ca"Ah, what a tiring time today!" usal ko sabay inat ng mga kamay ko. "Ngayon lang yata ako napagod nang ganito.""Sinabi mo pa, beh," dagdag pa ni Yumi.Tumayo na ako sa kinauupuan ko at inayos ang mga gamit ko. Pagkatapos ko kasing sabihin sa kanila ang about sa fundraiser ay ginanahan sila kanina lalo na at marami na naman kaming magagawa maliban dito sa usual work namin na nasa opisina lang buong maghapon.Mabuti na lang din dahil hindi ako binigyan ni Alex ng maraming trabaho bilang leader ang team namin dahil alam niya rin naman kung ano ang sitwasyon ko ngayon. Mahihiya naman siya sigurong magbigay ng maraming responsibilidad sa akin dahil na rin sa laki ng tiyan ko."Miss Kim, tapos ko na po ang parte ko. Nailagay ko na rin sa files para mabilis na lang bukas sa pag-resume ng work natin."Napalingon naman ako habang naka-upo rito sa desk ko nang magsalita si Marigold. "Thanks, Gold. Bukas na lang natin tapusin ang mga pending ngayon
Kasalukuyan kami na nakatayo sa venue kung saan magaganap ang Fundraising event. Marami rami na rin ang mga tao dito kaya naman agad na rin kami nag set up ng stall namin para makapag simula na kami sa pag bebenta ng mga dami dito sa park. Habang may ginagawa naman ako sa cellphone ko dahil kakatext lang din sa akin at kinakamusta ako ay lumapit naman bigla si Yumi sa akin."Kim, mas better kung mag pahinga ka na muna sa loob ng tent. Hindi kasi mabuti na ma expose ka dito sa labas tapos ganyan yung sitwasyon mo kaya mabuti dapat na mag pahinga ka muna sa loob," saad naman ni Yumi sa akin.Honestly, ganito naman talaga si Yumi sa akin eversince kanina pang umaga na nag hahanda kami para sa event at kahit din kanina sa loob ng sasakyan ay grabe ang pag alala nya sa akin."Well mas better din na mag stay muna ako rito sa labas tsaka mag assist ng ilang crew dito natin eh. Sila Dave ba na arrange na nila yung mga stall sa kabila?" Tanong ko naman kay Yumi. Sh
Ilang linggo na rin ang nakalipas pagkataposng fundraising event namin at memorable naman iyon para sa akin. Marami kaming natulungan na mga private charity houses at naging lifetime sponsor na rin ang kompanya nila Alex at Miguel ngayon.Si Yumi naman ay hindi nakapunta ang kaniyang ka-fling na si Marco dahil mayroon daw itong importanteng summit na pinuntahan kaya re-sched ang nangyari. "Beh, aalis na ba tayo? Wait lang, hindi pa ako tapos."Napatingin ako kay Yumi nang makalabas ito sa kaniyang kwarto na may bitbit na tuwalya at cellphone kaya napangiti na lang ako. "Take your time lang, beh. Nag-aayos pa naman si Miguel kaya okay lang iyan.""Sige, hintayin n'yo ako." Pagkatapos nilang mag-ayos ay kaagad na rin kaming umalis for a check up. Magkakaroon ako ng ultrasound at blood and urine tests today kaya naman nagdamit na lang ako ng komportable. Malapit ko nang ilabas si baby kaya siguro more on baby's growth and health ang magig
“Congratulations to the whole team! The collaboration is finally done after two months!”Halos lahat kami na nandito sa hall ay masayang nag-cheer. Tatlong araw na ang nakakalipas pagkatapos ng pakikipag-negotiate ni Dave sa production team na akala talaga namin ay magkakaroon pa ng problema during the production process dahil sa mga garments namin na ginamit.“Let the feast begin!” pahayag pa ni Miguel sabay sulyap sa kinaroroonan ko at napangiti na.I also gave him a smile at napa-upo na kasama ang buong team. Nasa isang long table kami ngayon dito sa isang sikat na hotel. Ang sabi sa amin ni Miguel ay si Alex daw ang nagbayad dito ngayon kaya naman ay ang napakalaking hall ang pinili nito para sa amin.“Hindi ka na po ba talaga papasok sa trabaho, Miss Kim? Pati na rin po kayo, Miss Yumi?” Napasulyap naman ako kay Nika at nagulat ako na mangiyak-ngiyak na pala ito. “Hindi, Niks, e. Contracted employees lang naman kaming dalawa ni Yumi
Habang pinagmamasdan ko ang sarili kong nakasuot ng puting dress ngayon ay never in my whole life na inisip kong mangyayari ang pagkakataon na ito ngayon. I will be attending Alex's wedding and will be witnessing his love for Calypso.Kagabi ko pa 'to iniisip. May mga pagkakataon talagang hindi magiging consistent ang pagmomove-on ko kay Alex at inaamin ko namang hindi pa rin talaga 100 percent na wala na akong nararamdaman sa kaniya. Of course the love will always be there. Kailangan ko lang sigurong tingnan at pagbigyan pansin ang pagmamahal ni Miguel para sa akin."Como estas, Beh!" Napalingon naman ako nang marinig ko ang makulit na boses ni Yumi. Nakasuot na rin siya ng puting dress dahil tatlo kami ang invited ngayon sa kasal ni Calypso at Alex. “Beh…”“Oh, huwag mong sabihin na nalulungkot ka dahil ikakasal na si Alex sa bruha na ‘yon?” tanong pa niya sabay lapit na rin sa akin. “Nako, isipin mo nga iyan, beh, at tingnan mo oh, m
"Ang aga mo naman, Mom," pahayag pa ni Miguel sa kaniya.Hindi talaga ako nag-expect na pupunta rito si Tita Lucy kaya hindi manlang ako nakapaghanda ng breakfast para sa kaniya o kahit nag-ayos manlang ng sarili ko. “H-hello po, Tita…”“Kimberly, my child,” anito habang nakangiti at lumapit na rin sa akin. “I bought some pretty baby dresses for my apo. Look, isn’t it amazing?” Kaagad na lang akong napatingin kay Miguel dahil nakapagtataka ang pakikitungo sa akin ng kaniyang Mommy pero maya-maya ay nilapitan niya na lang ako at kaagad na rin inakbayan. “I told you, Mom’s gonna like you,” bulong pa nito.“Uh…”“Come on, hija! Take a look at these dresses!”“S-sige po.” Lumapit na ako sa ilang mga paperbags na mga binili nito at halos malula naman ako sa presyo ng mga binili niya. Kahit na ganito ay para akong maiiyak sa tuwa. Pakiramdam ko kasi ay ngayon lang may tumanggap sa aking buo na parang magulang ko na rin. I wa
Nang makaalis na si Tita Lucy ay tiningnan namin ulit ang mga ipinadala niyang mga damit at nagulat ako na hindi lang pala para sa akin ang mga nandoon kung hindi pati na rin sa akin at kay Yumi. “Ay, beh! Plus points pa talaga kay Miguel. Grabe ang galing naman at mukhang bet ka ni Tita Lucy, tingnan mo at may parte pa talaga tayo rito sa ipinadala niya.”Napangiti na lang ako kay Yumi dahil alam kong happy na rin siya para ngayon sa akin. “Nako sinabi mo pa, beh. Hindi nga rin ako makapaniwala na mangyayari ‘to ngayon, e.”“Well, you should get used to it,” tugon pa niya sabay ngiti sa akon. “Siya, ako na ang mag-aayos lahat ng iyan. Magpapatulong na lang ako kayla Mina para hindi ka na rin mahirapan at mukhang sasabog na iyang tiyan mo sa laki.”“Hoy! Huwag naman, gusto ko nga na manganak na pero huwag naman iyong sasabog,” sambit ko pa sa kaniya.Tawang-tawa na lang sa akin si Yumi at ipinagpatuloy ang kaniyang ginagawa. Kaagad ko na
“Aahh!!”I closed my eyes after feeling that my water broke. Sobrang sakit din ng likod at balikat ko na ilang araw nang hindi nawawala kaya pakiramdam ko ay lalabas na si baby. “T-tulong! Aaah!!” Hindi ko mapigilang mapasigaw dahil sa sobrang sakit ng tiyan ko. Mabuti na lang dahil kaagad akong pinuntahan nila Miguel at Yumi para tulungan akong buhatin. “Hold on, Kim. I got you!” Nang makalabas na kami sa bahay ay hindi ko na alam ang mararamdaman ko. Nanakit ang buong katawan ko na pakiramdam ko ay mawawalan ako ng malay. Gusto ko nang maiyak pero kailangan kong magpakatatag para sa anak ko.“Beh, don’t worry, everything will be alright…” Yumi is trying to calm me habang nasa loob na kami ng ambulance.I kept on sighing dahil sobrang sakit na talaga ng nararamdaman ko. Naluluha na rin ako dahil sa sakit na nararamdaman ko pero I still manage to smile at them. “Don’t worry, I’m actually happy that I’ll finally get to see my b