Nang makaalis na si Tita Lucy ay tiningnan namin ulit ang mga ipinadala niyang mga damit at nagulat ako na hindi lang pala para sa akin ang mga nandoon kung hindi pati na rin sa akin at kay Yumi.
“Ay, beh! Plus points pa talaga kay Miguel. Grabe ang galing naman at mukhang bet ka ni Tita Lucy, tingnan mo at may parte pa talaga tayo rito sa ipinadala niya.”Napangiti na lang ako kay Yumi dahil alam kong happy na rin siya para ngayon sa akin. “Nako sinabi mo pa, beh. Hindi nga rin ako makapaniwala na mangyayari ‘to ngayon, e.”“Well, you should get used to it,” tugon pa niya sabay ngiti sa akon. “Siya, ako na ang mag-aayos lahat ng iyan. Magpapatulong na lang ako kayla Mina para hindi ka na rin mahirapan at mukhang sasabog na iyang tiyan mo sa laki.”“Hoy! Huwag naman, gusto ko nga na manganak na pero huwag naman iyong sasabog,” sambit ko pa sa kaniya.Tawang-tawa na lang sa akin si Yumi at ipinagpatuloy ang kaniyang ginagawa. Kaagad ko na“Aahh!!”I closed my eyes after feeling that my water broke. Sobrang sakit din ng likod at balikat ko na ilang araw nang hindi nawawala kaya pakiramdam ko ay lalabas na si baby. “T-tulong! Aaah!!” Hindi ko mapigilang mapasigaw dahil sa sobrang sakit ng tiyan ko. Mabuti na lang dahil kaagad akong pinuntahan nila Miguel at Yumi para tulungan akong buhatin. “Hold on, Kim. I got you!” Nang makalabas na kami sa bahay ay hindi ko na alam ang mararamdaman ko. Nanakit ang buong katawan ko na pakiramdam ko ay mawawalan ako ng malay. Gusto ko nang maiyak pero kailangan kong magpakatatag para sa anak ko.“Beh, don’t worry, everything will be alright…” Yumi is trying to calm me habang nasa loob na kami ng ambulance.I kept on sighing dahil sobrang sakit na talaga ng nararamdaman ko. Naluluha na rin ako dahil sa sakit na nararamdaman ko pero I still manage to smile at them. “Don’t worry, I’m actually happy that I’ll finally get to see my b
“Congratulations, Miss Kimberly!”Hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon na naipanganak ko nang safe at maayos si Baby Hilary. Kahit na sobrang nahihilo pa rin ako ngayon dahil sa halos ilang oras kong delivery ay nagpapasalamat pa rin ako dahil hindi kao nahimatay. Normal delivery ito at sa tulong ni Miguel ay maayos ko namang nailabas si baby.“N-nasaan po ang anak ko?” Mahina pa rin ang boses ko dahil wala pa akong masyadong lakas para makapagsalita nang maayos.Hindi na sumagot ang nurse at maya-maya pa ay bumukas bigla ang pinto at tumambad sa akin si Miguel at si Yumi na nakangiti ang mga mukha habang bitbit nito ang anak ko.I can’t help myself but to cry. “Beh…ito na siya…”Kahit na naiiyak si Yumi habang nakatingin sa akin ay hindi ko mapigilang matawa sa sinabi nito. Si Miguel naman ay dahan-dahan nang lumapit sa akin at inihiga si Baby Hilary sa tabi ko na mahimbing na natutulog.“Anak ko…” Doon na tum
It was already been 24 hours since we came from the hospital. Nandito lang kami ngayon ni Baby Hilary sa kwarto ko habang mahimbing na natutulog ang anak ko. Maaga rin akong na-discharge kahit na nananakit pa ang pinaglabasan sa akin ni Hilary.“Beh…” Dahan-dahan na binuksan ni Yumi ang pinto at tuluyan nang pumasok sa loob. May bitbit siyang pagkain para sa akin dahil hindi ako masyadong nakakalakad nang maayos kaya naman siya na ang gumagawa no’n para sa akin. “Thank you, beh…” Inilapag na niya ang tray ng pagkain at lumapit sa aming dalawa ni baby. “How’s your feeling? Medyo nagiging okay ka na rin ba? How about Baby Hilary? Oh, she’s sleeping…”Marahan niyang hinawakan ang bata sa ulo kaya naman napangiti ako. I know how much Yumi wants to have her own child pagkatapos siyang makunan sa asawa niyang amerikano noon at nakita ko talaga that time kung paano nanlumo ang buhay niya. “Salamat beh, ha? Kung hindi dahil sa’yo at kay Miguel ay hindi
It’s been three weeks since nanganak ako. Hindi na rin masyadong masakit ang pagkakatahi sa akin lalo na’t medyo nagiging okay na rin dahil sa gamot na iniinom ko. Natutuwa rin ako dahil na-breastfeed ko na rin si Baby Hilary at mas lalo raw iyong healthy sa katawan. “Good morning!”Napangiti naman na ako nang marinig ko ang boses ni Mama Lucy. Yes, she wants me to call her Mamam na raw dahil tanggap na nila ako sa pamilya. Naglalakad na silang dalawa ngayon ni Papa Alejandro papunta sa kinaroroonan namin nila Miguel.Tamang-tama palagi ang dating nila dahil nag-aalmusal kami. “Mama, Papa!” bati ko.“Hi, hija!” ani Mama sabay lapit na sa akin at napangiti. “How’s my lovely apo?” “She’s in her room, Mom, currently sleeping,” tugon pa ni Miguel.Kapag nakikita ko silang nakangiti ay hindi ko maiwasang mapaluha. Kahit ilang linggo nang ganito ay overwhelmed pa rin ako sa mga pangyayari na tanggap na talaga ako ng pamilya nila. Na
Nang matapos kaming kumain kasama ang pamilya ni Miguel at nang ako ay huling papatayo sa upuan ay agad niya akong hinarap.“Are you sure na papasok ka na sa trabaho? Ayaw mo na maiwan muna kay baby?” tanong naman niya sa akin,Agad naman akong ngumiti sa kaniya at hinawakan ko ang kaniyang kamay,“Of course, Miguel, ayoko naman na ikaw lang ang nag-tatrabaho gusto ko ako rin. Ayoko namang ma-disappoint sa akin ang parents’ mo lalo na at parang lahat nagawa niyo na sa akin,” ani ko naman sa kaniya.At hinawakan niya ang aking mag-kabilang pisngi, “Of course, part ka na ng family, okay? At sige, kung yan ang gusto mo papayagan kita. Hahanap ako ng mag-babantay kay baby para di ka na ma-stress, hindi ko naman pwedeng hayaan si baby kayna mom lalo na at hindi na sila ganoon kasanay sa bata,” pahayag muli sa akin ni Miguel.Dahan-dahan naman akong napatango sa kaniya dahil sa kailaliman ng aking nararamdaman nangingibabaw ang aking hiya.Nang tumungo ako sa kwarto
Alex’s point of viewHabang nag-lalakad kami at kasama ko si Calypso matapos na makaharap namin sina Kim ay biglang nag-salita ang aking asawa,“Talagang kahit saan, dadating talaga ang point na makikita na naman natin ang babaeng yun right?” pahayag nito,Napangisi naman ako nang sabihin niya iyon sa akin, habang tumatagal na kami sa mall ay agad ko na siyang niyaya pauwi. “Okay lang ba na umuwi na tayo? Mukha namang marami kana ding napamili, and of course magiging masaya na naman si mom dahil may pasalubong ka na naman para sa kaniya,” saad ko naman sa kaniya, at ngumiti naman siya sa akin.“Are you sure? Hindi na tayo kakain dito? Or iniiwasan mo lang na mag-kagulo kami ni kim? Umamin ka nga sa akin, naniniwala ka ba sa sinasabi niya sayo before kahit wala ka naman talaga naaalala?” tanong naman bigla sa akin ng aking asawa,Nagulat naman din ako nang sabihin niya iyon sa akin, “Of course not, at lalo na wala naman akong naaalala na kahit ano kahit ganoo
Nang makarating kami sa bahay, ay nag-tungo na kaagad si Yumi sa kaniyang kwarto habang kami namang daalwa ni Miguel ay dumeretso narin doon para makapag-pahinga at para tingnan ang aking anak.Nang pag-pasok namin sa aming kwarto ay bumungad sa amin ang katulong na hawak-hawak ang kaniyang anak ko at nilalaro ito.“Hillary anak, nag-lalaro ka ngayon ah—” pahayag ko naman sa aking anak, “Ako ya, maraming salamat,” saad ko naman sa katulong at kinuha ko na ang anak ko sa kaniya.“Thank you ya,” saad din naman ni Miguel sa katulong.“Kaunti nalang, marunong na maya-maya si Hillary mag-lakad,” pahayag ni Miguel sa akin.Napangiti naman ako at napatingin naman ako sa kaniya, “Oo nga eh, ang bilis ng panahon pero sa kasal natin hindi pa siya makakalakad dahil baby parin siya pero okay na okay lang ang mahalaga nandoon din siya,” saad ko naman sa kaniya.Lumapit si Miguel sa akin nang sabihin ko iyon sa kaniya at inakbayan ako, “Iilang buwan nalang ang lilipas, mas
Nang makarating kami sa restaurant kung saan kami idinala ng dad ni Miguel ay niya kaming inorderan ng maraming pag-kain. “Ah—Dad? Mukhang madami naman yatang pag-kain ang inorder niyo? Eh—iilan lang naman tayo dito?” pahayag naman ni Miguel sa kaniyang ama, at natawa naman ito sa kaniya.“Hayaan mo na Miguel, in fact dadating din ang mom mo dito. Lumabas lang siya kanina with her kumares at sabi niya susunod daw siya,” saad naman ng ama niya sa kaniya.Nang mapansin ko si Yumi na hindi makapag-salita sa harapan ng tatay ni Miguel, “Huy Yumi? Ano ng nangyari sayo? Hindi ba ang dal-dal dal-dal mo kanina? Bakit ngayon mukha kang napreso diyan at hindi na nakapag-salita? Dahil ba ni papa?” tanong ko naman sa kaniya,Nang bigla siyang tumingin sa akin, “Hindi ah—wala lang akong masabi, nakakahiya lang—hindi po kasi ako sanay pasensya na po, adjusting pa,” tugon naman ni Yumi sa akin.Doon ay natawa si Papa ganoon din si Miguel nang sabihin iyon ni Yumi sa harapan na