Alex’s point of viewNang sabihin ko iyon kay Kim at nang siya ay natahimik ay bigla siyang tumayo at sinubukan niyang umalis ngunit agad ko siyang pinigilan.“Bakit aalis ka ha? So totoo nga ang mga napasok sa utak ko? Bakit hindi ka makaimik ngayon Kim?!” taong kong pasigaw sa kaniya,Nang bigla niya ako tiningnan ng masama at inalis ang pag-kakahawak ko sa kaniya,“Ano ba ‘yang mag sinasabi mo Alex? Nababaliw ka na ba? Saan ka nakakuha ng lakas ng loob para sabihin yan sa akin ngayon at para itanong ang bagay na yan? Bakit ba sa mga sinasabi mo parang totoo yang mga sinasabi mo? Bakit? Sinubukan mo na bang mag-tanong muan sa magulang mo?” tanong naman niya sa akin,Doon ay napahinga ako ng malalim, “Stop that non sense, sabihin mo nalang kung totoo yung mga pumapasok sa utak ko—hindi yung kung anu-ano ang mga isinisingit mo diyan, and besides kahit pa pigilan ako ng magulang ko at asawa ko sa katotohanang hinahanap ko, wala sila ng magagawa dahil desisyon ko ito, now tell me,” paha
Alex’s point of viewHabang ako ay nag-mamaneho patungo sa aking kompanya, ay biglang nag-ring ang aking telepono kaya’t agad ko naman iyong sinagot. Laking gulat ko nang marinig ang boses ni mom, nang bigla siyang sumigaw.“Oh? Alex? Mabuti naman at sinagot mo ang tawag? May napala ka na ba sa ginagawa mo!?” tanong niya bigla sa akin,Nang sabihin niya iyon ay napailing nalang ako sa inis, “Mom? Tumawag ka lang ba dahil gusto mo lang ako insultuhin dahil sa ginagawa ko ngayon?” tanong ko naman pabalik sa kaniya,“Anong gusto mong sabihin ko sayo tungkol diyan sa ginagawa mo?! Kailangan ko bang maging masaya nang iwan mo ang asawa mo dito? Saan ka nakakita na buntis ang asawa niya tapos iiwanan dahil lang sa naaalalang walang kwenta?” tugon naman niya sa akin, at doon ay mas lalo akong nainsulto,“Mom! Naririnig mo ba ang sarili mo? Hindi lang ito wala lang—ito yung mga nakikita ko sa isip ko na parang nangyari,” putol kong pag-kakasabi sa kaniya,“Parang Alex! Paran! Hindi ka sigurad
Tita Melody’s point of viewHabang kausap ko si Alex ay laking gulat ko nang bigla akong tinawag ni Calypso,“Mom? Anak niyo ba yan? Is it Alex? Pwede ko ba siyang makausap? Ang anak ko? Okay lang po ba siya?’ tanong naman niya kaaagd sa akin,Nang bigla akong napatingin sa kaniya, “Ahm—actually hindi ko kausap si Alex, it’s your lolo. He’s at work at may ka-meeting, and ang anak mo—okay lang daw sabi ng doctor, malakas ang kapit ng bata so don’t worry okay?’ saad ko naamn sa kaniya,Nang muli siyang umimik,“Alam niyo na po ba kung kailan makakabalik si Alex? Nahihirapan po kasi talaga ako na wala siya eh, pwede niyo ba siyang pabalikin dito?” tanong naman sa akin nito,At dahan-dahan akong umiling sa kaniya, “I don’t think makakabalik siya kaagad, kahit yata pilitin ko si Alex gagawin at gagawin parin niya ang gusto niya, pero hindi parin ako nasuko na pilitin siya dahil iniisip ko kayong dalawa ng apo ko,’ tugon ko naman sa kaniya,Naluha naman siya nang sabihin ko iyon sa kaniya,
Tita Melody’s point of viewNang sabihin iyon sa akin ng aking anak na si Alex ay hindi narin ako nakaimik at agad narin niyang pinatay ang tawag.At dahil flight ko na naman bukas ay muli kong tinawagan ang aking assistant,“Hello?” pahayag ko sa kaniya,Nang agad rin siyang sumagot, “Hello madam,”“So may susundo na ba sa akin bukas? Dapat hindi malaman ng anak ko na uuwi ako ha,” pahayag ko sa kaniya,At muli siyang sumagot, “Makakaasa po kayo madam, ready na rin po bukas ang susundo sa inyo and sure na sure po ako na hindi malalaman ni Sir Alex,” tugon naman niya,Napatango naman ako sa kaniyang sinabi, “Good to know,”--Alex’s point of viewKinaumagahan, nang makapasok ako kompanya ay bigla akong may napansin sa paligid. Kaya’t nang makadaan ako sa isang gwardya ay agad ko siyang kinausap,“Excuse me? Anong meron?” tanong ko naman sa kaniya,At nang kinausap ko siya ay tila para siyang nabigla, “Ah—sir, hindi ko rin po alam eh, mukhang nautusan po yata silang mag-linis ng paligi
Alex’s point of viewNang biglang nawalan na ako ng ganang makipag-usap kay mom ay agad ko siyang pinaalis,“You know what mom? Umalis na lang kayo dito, dahil ako na ang mag-sasabi sa inyo na wala kayong mapapaala sa akin okay, now you may go,” pahayag ko sa kaniya,Napangisi siya nang sabihin ko iyon sa kaniya at biglang naupo sa upuan,“No—pag-uusapan parin natin ang mga bagay na—” putol niyang pag-kakasabi nang agad akong umimik,“Mom! Bakit ba ang kulit niyo?! Bakit hindi niyo ako tantanan?! Hindi nga muna ako babalik okay?! Now please! madami pa akong trabaho at wag niyong aksayahin ang oras ko!” sigaw ko sa kaniya,At doon ay dahan-dahan siyang napatayo sa kaniyang kinauupuan, at agad ng lumabas ng pintuan.Agad naman din akong napaupo sa upuan, at napahinga ng malalim. Napailing habang iniisip ang mga nakakainis na ginagawa sa akin ni mom ngayon na hindi ko maintindihan.--At ilang minuto na dumaan habang tinitingnan ko pa ang ibang mga papel na nasa aking lamesa, ay biglang
Kim’s point of viewNang pababa ako muli sa hagdan galing sa kwarto ay laking gulat ko nang makita muli si Yumi habang si Paul naman ay papasok ng pintuan na tila takot na takot kaya’t agad akong nag-taka,“Oh? Akala ko uuwi ka na? bakit? Anong meron at mukhang takot na takot kayo diyan?” tanong ko naman sa kanila,Nang agad namang napatingin sa akin si Paul, “Ahm—okay lang ba ate Kim kung dito na muna ako matulog? Kahit dito lang sa baba, ayoko kasing iwan kayo eh,” tanong naman niya bigla sa akin,Nagulat naman ako nang sabihin niya iyon sa akin, at bigla akong naguluhan—“Wait—ano ba kasing meron? Just tell us Paul,” pahayag naman ni mama sa kanila,Huminga ng malalim si Yumi, “Paalis na sana si Paul, nang bigla siyang may nakitang mga lalaki na nag-mamasid sa bahay natin—” saad naman ni Yumi sa aminNagulat kami nina mama at papa nang sabihin iyon sa amin, kaya’t agad naman akong bumaba ng hagdan at sumilip sa bintana, at doon ay napansin ko din ang kanilang mga sinasabi.“Mama, m
Alex’s point of viewNang sabihin iyon sa akin ni Kim ay bigla na siyang nag-paalam sa akin,“So—I think wala ka na naman dapat sabihin hindi ba? Wala ka ng dapat itanong kasi nasabi ko na sayo,” pahayag niya sa akin,At nang bigla siyang tumalikod ay agad kong hinawakan ang kaniyang kamay, at siya ay aking pinigilan,“Wait Kim— sometimes may naririnig akong iyak ng isang baby kapag natutulog ako, may anak ba tayo?” tanong ko naman sa kaniya,At doon ay agad siyang tumingin sa akin, at umiling—“Of course, wala, nag-hiwalay tayo paano tayo magkakaanak?” tugon naman niya sa akin,--Kim’s point of viewNang mag-tanong si Alex kung may anak kami ay tila hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kaniya ngunit kinailangan kong mag-sinungaling.“Kaya bitawan mo na ako at aalis na ako, may mga nag-hihintay sa akin,” saad ko naman sa kaniya,Agad niya akong binitawan nang sabihin ko iyon sa kaniya, at lumabas na ng unit na iyon. Habang nag-lalakad ay dahan-dahan kong hindi mapigilan ang aking
Tita Melody’s point of viewKinahapunan nang pumunta ako sa trabaho ng aking anak na si Alex, ay bigla kong nakasalubong ang assistant ng aking anak.“Ahm—Good afternoon, nasa office ba si Alex?” tanong ko sa kaniya,Nang bigla siyang napatingin sa akin, “Good afternoon madam, yes po! Nandoon po si Sir Alex,’ tugon naman niya sa akin,Nang bigla ko siyang naisipang tanungin muli, “May I ask, pero wag mong sasabihin kay sir mo na nag-tanong ako ng ganitong klaseng tanong ah—is he okay na ba? Is he smiling na ba or something?” tanong ko sa kaniya,Nang bigla din naman siyang napangisi nang mag-tanong ako, “Ahm, actually madam napansin ko po kanina na mukhang okay na okay siya—dahil hindi naman po siya ganoon before?” tugon niya,Nagulat ako nang kaniyang masagot ang aking tanong, “Ahm—sige sige, thank you,” saad ko naman sa kaniya.At doon ay bigla akong napaisip kung anong rason ni Alex kung bakit siya ngayon nag-kakaganon.Tumungo na ako sa kaniyang opisina sa taas, at nang mabilis ak