Kabanata 3
"Nandito na ba ang lahat?" malamya na tanong ng isang lalaki. Ang kaniyang balat ay kulay kayumanggi ngunit kahit ganito ang kaniyang kulay ay hindi pa rin maipagkakaila ang pagiging magandang lalaki niya.
Lumapit ang isang babae na sa tingin ko ay labing pitong taong gulang pa lamang. Sila kanina ang nagpakilala na magiging tour guide namin.
"May isa pa pong kulang," magalang na na sabi ng dalagita.
Tango ang tanging ginawa ng lalaki at humarap siya sa amin. Isa isa niyang binigyan ng ngiti ang mga turistang ito-tour niya. Pinagmamasdan ko ang aking mga kasama at binilang ko sila sa aking isip. Siyam kaming tourist at may isa pang hinihintay. Sa makatutal ay sampo kami.
"Okay. Hihintayin natin siya," sagot ng lalaki.
Pumihit ang lalaki upang tumalikod sa amin at umalis muna siya. Sumunod sa kaniya ang dalagita. Bago ako lumingon sa paligid ay nakita ko pa na umupo ang dalawa sa kawayan na upuan sa may tabi ng tindahan.
Iginala ko ang aking paningin at pinagmasdan ko ang buong paligid. May ilang mga tindahan at upuan sa paligid. Dito nagtatagpo ang mga turista at ang kanilang mga tour guide. May pupuntahan kaming isang talon at iba pang malapit na sight seeing sa lugar na iyon.
Natigilan ako sa aking pagkuha ng picture sa isang baluktot na puno ng niyog dahil sa narinig na pagsitsit.
Ibinaba ko ang aking camera. Pumihit ako patalikod upang makita ang babaeng tumawag sa akin. Sumalubong sa aking paningin ang kaniyang malawak na ngiti. Bilang ganti ay ngumiti din ako sa kaniya ng malawak.
"Hi! I'm Jing Cababat. Mag-isa ka lang ba?" pagpapakilala niya sa akin. Inilahad niya ang kaniyang kamay kaya agad ko itong kinuha.
"I'm Edraly. Yes, mag-isa lang ako. Hindi kasi nakasama yung friend ko kaya solo flight ako," wika ko habang parehas kaming bumitaw sa isa't isa.
I stared at her intently. She has a thin body but it has a sexy shape. I noticed her sexiness because she was wearing a get-up for hiking. It's a baby blue jacket and stretchable pants. I also noticed her hiking boots. When I looked at her again, I saw her diamond-shaped face. Her arch-shaped eyebrows were so thin. Her nose is simple and her smile side lips were wearing red lipstick. She also has long black hair. She's simple yet pretty.
Muli kong napansin ang suot ko. I'm just wearing thick black leggings, an oversized t-shirt, and simple brown rubber shoes. Muli akong ngumiti sa kaniya. She seems nice.
"Ayos lang 'yan. Nandito naman kami. Magkakasama naman tayong lahat." sambit niya.
Tumango ako bilang pagsang-ayon sa kaniya. Marami naman kami kaya hindi ko mararamdaman na nag-iisa ako.
"Ikaw ba? Mag-isa ka rin?" balik na tanong ko sa kaniya.
Marahan siyang umiling at napansin ko na lumingon siya sa kanan. "Hindi ako nag-iisa. Kasama ko ang boyfriend ko," sagot niya sa akin.
Sana all may boyfriend na kasama. Lintanya ng mga single na babae tuwing may nakikitang magkarelasyon.
Pero pag may nanligaw naman at hindi type ay sasabihin na priority muna ang pamilya o kaya sasabihin nila ay strict ang parents ko.
"Ah, Nasaan?" mahinang tanong ko habang may ngiti sa labi.
Hindi naman ako curious kung gwapo ang boyfriend niya pero syempre makakasama ko din sila sa trip kaya kailangang kilala ko sila.
"Ayun! Yung nakasuot ng long sleeve top and jeans," sagot niya sa akin habang itinataas niya ang kaniyang kamay. Hinabol ko nang tingin ang kamay niya at nang makita ko kung saan siya nakaturo ay bahagya akong namangha.
"Foreigner?" tanong ko sa kaniya.
Inilipat ko ang tingin kay Jing at pansin ko ang paglawak lalo ng kaniyang ngiti. Tumango siya sa akin habang tinitingnan niya ako.
"Yes. Boyfriend ko," She said proudly.
Sumilay ang ngiti sa aking labi. I'm happy everytime I encountered people like them. Long distance relationship are so hard, ngunit kung mahal talaga nila ang isa't isa ay magiging madali iyon.
"Wow, ang cool. Yung friend ko din may bf na Foreigner dati pero hindi sila nag-work. Ilang taon na kayo? Mahirap pag nag-away ang nasa LDR kasi sobrang layo. Hindi agad makakapunta upang manuyo," kwento ko sa kaniya.
"Eight months pa lang kami pero going strong pa rin. Sa ngayon naman ay wala pa kaming nagiging problema. Konting asaran lang. Oo, mahirap nga pag nagkatampuhan ang LDR kasi if ever na nagkaroon ng big fight ay hindi mo agad masosolusyunan kung hindi niya sinasagot ang mga tawag mo. Siguro ay nakakabaliw pag ganoon," mahabang wika niya kaya tumango ako.
I remembered something that I'd read on F******k. She has a long-distance relationship but they didn't last long. I think If I'm not mistaken she's Rona. I don't know her personally but she's my friend on F******k.
"Sorry, ha? May tanong lang ako. Bakit foreigner ang gusto mo?" tanong ko sa kaniya.
I'm just curious. Hindi naman masamang magtanong. Everyone has their own reason and I want to know what's her reason in dating a Foreigner. Marami kasing lalaki sa Pilipinas. Bakit sa iba pang lahi ang gusto nila? Hindi naman sa pakialamera ako pero curious lang talaga ako.
"Ilang beses na kasi akong nabigo sa past relationship ko sa lalaking Pilipino. Minahal ko sila ng todo pero ilang beses nila akong ginago dahil gusto lang nilang makaisa. May nag-suggest sa akin na i-try ko daw ang Foreigner kaya sinubukan kong maghanap and I'm very happy now. Long distance relationship man at least, I can feel that he loves me," paliwanag niya sa tanong ko.
Mas lalong lumawak ang aking ngiti sa kaniyang isinagot. I'm content with her answer. Love. It's a magical way. Even if you're far from each other, love will connect you to the person you cherish.
"Support ako sa inyo. Sana sa altar na ang tungo niyo. Goodluck sa relationship niyo," may kasiyahan sa boses na sabi ko.
I wish that they will have their own happily ever after.
Hinawakan niya ang aking kamay. Hindi ko iyon inaasahan kaya bahagya akong nabigla sa kaniyang ginawa. Magaan na ngiti ang ibinigay niya sa akin.
"Salamat. Sana lahat ng Pilipino ay sinusuportahan ang kapwa nila. May iba kasing tao na ang tingin ay pera lang ang habol namin sa kanila," sambit niya.
Napansin ko kung paano naglaho ang ngiti niya. Hinawakan ko ang kamay niya at pagkatapos ay ngumiti ako para pagaanin ang loob niya.
Muli kong naaalala ang mga napapansin ko sa mga videos sa isang sikat na entertainment app. There's a video na nagpakita ng relationship history nila ng kanilang boyfriend na foreigner. Nakakalungkot lang dahil imbes na maging supportive ang iba ay idinodown pa nila ang kapwa nila babae.
The comment box was full of negativity. Sinasabi ng iba na may nakabingwit na naman ng ginto. May ilan ding nagsabi na 'isang kababayan na naman ang umahon sa hirap.'
It's so sad that they are also a Filipino but they are also the one who will bring you down. Pag ba may naging boyfriend ka o girlfriend na taga-ibang bansa ay awtomatikong peperahan lang? Hindi ba nila alam ang salitang love?
Dapat suportahan na lang, at hindi na ibash. Hindi dahil sa pera kaya sila nagkagusto sa taong iyon. It's because of love. Toxic Filipino mindset. Hindi ba nila alam na masasaktan nila ang taong iyon dahil sa mga sinasabi nila?
"Hayaan mo na sila. Baka siguro inggit lang? Baka gusto din nila pero wala silang makuha o kaya masyado lang silang bitter sa buhay nila. Cheer up, girl," pagbibigay ko sa kaniya ng lakas ng loob.
"Hindi naman kasi kami pare-parehas. Alam kong may ilang tao na pera talaga ang gusto but for me, it's because of love," wika niya. Tumango ako sa kaniya at ngumiti.
I know it. I can see in her eyes that she loves him. There's no doubt about that.
"Iba iba din naman kasi ang tao, may iba na gustong makaraos sa buhay kaya naghahanap ng ibang lahi ngunit may iba din naman na talagang love ang hanap nila. Ang hirap lang sa ibang Pilipino ay mahilig silang mangutya at manghusga. Ayaw munang alamin ang storya ng bawat isa. Mahalin mo lang siya ng lubos, huwag mo na lang pansinin ang ibang tao," pagbibigay payo ko sa kaniya.
Tiningnan niya ako ng diretso sa mata. Binitawan ko ang kamay niya at pagkatapos ay marahan kong tinapik ang balikat niya.
"Minsan nasasaktan din ako sa sinasabi nila kahit hindi totoo ang mga paratang nila pero tama ka, dapat ay huwag ko na lang silang pansinin pa," sabi niya at pagkatapos ay ngumiti siya.
Napansin namin ang paglapit ng boyfriend niya kaya panandalian kaming napatigil sa pag-uusap. Malawak na ngiti ang sumilay sa akin dahil nakita ko na hinalikan siya ng boyfriend niya sa pisngi.
It's so sweet. Sana all.
May ibinulong ang lalaki at pagkatapos ay parehas silang nagtawanan. Hinampas ni Jing ang dibdib ng kasintahan. Pinatigil niya sa pagbulong ang boyfriend niya at tiningnan niya ako.
"Love, this is Edraly. Edraly, boyfriend ko si Martin Kaczmarek. German siya kaya sobrang sweet," Pagpapakilala niya sa amin kaya tumango ako.
He smiled at me then he looked at her girlfriend. Muli siyang tumingin sa akin kaya ngumiti na din ako.
"Nice to meet you, Martin," I said with formality.
Inilahad niya ang kaniyang kamay kaya kinuha ko ito. Naging mabilis lang ang shake hands at nagbitaw na din kami.
"Nice to meet you, Edraly," he said.
Napagmasdan ko ang kaniyang mukha. Then, I remembered someone. Muli na naman ginulo ng isang lalaki ang isip ko. Roisin. Parehas sila ng kulay ng mata.
"Bongga, sis. Ang pogi," tanging nasabi ko.
Pero wala pa ring tatalo kay Roisin para sa akin.
Pinagmamasdan ko pa si Martin. He has a round face. Bagay sa kaniya ang may kakapalan niyang kilay. His brown eyes were like chocolate. Every time he smiled at her girlfriend, it looked sweet. His long nose was perfect, and his upper lips were thin while the lower part was thick.
He's handsome but I prefer Roisin.
"Oo. Kaya nga sobrang suwerte ko tapos sobrang bait pa," may pagmamalaki na sabi ni Jing.
Inakbayan siya ni Martin habang nagkukwento si Jing. They are both smiling at me. Mababait sila at pansin ko iyon.
"Saan kayo nagkakilala?" tanong ko kay Jing. Nanatili lang na tahimik ang boyfriend niya ngunit paminsan minsan naman ay nakikisali sa usapan namin ni Jing.
"Sa Asian Dating," sagot ni Jing na agad kong tinandaan sa isip ko.
"Parang gusto ko na ding maghanap ng foreigner, ah. Ita-try ko na ding mag-install ng app para makahanap. German din ang gusto ko," maloko kong sambit.
Mahinang tawa ang lumabas sa bibig ko dahil sa sinabi. Pati si Jing at ang boyfriend niya ay napatawa din. It's just a half joke. Kung wala pa ring akong matitipuhan na maging boyfriend pagdating ng limang taon ay mag-jo-join na ako sa app na iyon.
Magsasalita pa sana ako ng idudugtong ko ngunit napatigil ako nang biglang may lumapit sa amin.
"Bakit ka pa hahanap kung nandito na naman ako. Half-German din ako pero mas sweet ako kaysa sa mga full-blooded," pagsisingit ng isang lalaki sa usapan namin.
Nang lumingon ako sa lalaki ay napasinghap ako. Ang aking mga mata ay bahagyang nanlaki dahil sa gulat. Anong ginagawa niya dito? Nasa Baguio na nga siya tapos pati ba naman dito ay makikita ko siya?
Nang makita ko ang nakakalokong ngisi sa kaniyang mukha ay awtomatikong nalukot ang noo ko. Tumaas ang gilid ng labi ko dahil sa disgusto na nararamdaman. Mukhang hindi magiging maganda ang bakasyon ko. May unggoy na naman na laging nakasunod.
"What? Bakit nandito ka? Sinusundan mo ba ako?" Naniningkit ang mga mata na tanong ko.
Pinagmamasdan ko ang kaniyang mukha at nakita ko na umiwas siya sa akin ng tingin. Naging malikot ang kaniyang mata kaya napaismid ako sa konpirmasyon.
"No, Honey bunch. I think it's destiny," may ngiti sa labi na sabi niya at tsaka niya ako tiningnang muli.
"Are fucking kidding me?" mahinang sabi ko.
Sumilip ako sa kasama ko kanina at napansin ko na nag-uusap sila. May sariling mundo na sila kaya hindi nila kami napapansin.
"Oops, don't curse at me, Honeybunch. That lips of yours shouldn't be a sinner," He said and then my eyes widened when he bit his lower lips.
Susuwayin ko sana siya ngunit nabitin sa ere ang pagsasalita ko nang marinig ko ang tanong ni Jing.
"Boyfriend mo ba siya, Edraly?" May kuryosidad sa tono ng boses na tanong niya sa akin.
Nanlalaki ang mga mata na lumingon ako sa magkasintahan. Umiling ako nang marahas. Itinaas ko ang aking kamay at ikinumpas ko ito habang tumatanggi.
"Nope! Stalker ko yata siya. Nakita ko din siya sa Baguio, at hanggang dito ba naman?" sambit ko at nilingon ko si Roisin na nakatingin sa mga kasama ko.
Ngiting ngiti ang loko na para bang aso. Naiirita ako sa kaniyang tingin ngunit wala akong magawa para alisin iyon. Ibinalik niya sa akin ang kaniyang mga mata. Isang kindat ang ibinigay niya sa akin kaya mas lalo akong nainis.
"Future girlfriend ko siya," mapaglarong sabi niya.
Wala akong nagawa kundi ang mapabuntong hininga. Pilit kong inalis sa aking sistema ang inis na nararamdaman.
"Paano ka nasisiguro? Takas ka ba sa mental?" mahina kong tanong sa kaniya.
Ngayon lang ako naka-encounter ng isang lalaki na ganito. Malakas ang apog. Mahangin. Mayabang. Makulit. Nasa kaniya na ang lahat ng kinaiinisan ko sa lalaki.
"No, I'm not. Like what I've said before, I'm addicted to your beauty. Adik lang ako sa'yo," sambit niya kaya mas lalong nagsalubong ang kilay ko.
May sapak. Minsan ay napapaisip ako kung talagang nakakabaliw ang ganda ko.
"You had a great taste, bro. Filipina beauty is so magnificent," sabi ni Martin kaya napatingin ako rito. Napansin kong nakatingin siya sa kaniyang girlfriend at malawak ang pagkakangiti nila sa isa't isa.
I can see the love in their eyes.
"Definitely, Bro," rinig kong sabi ni Roisin kaya napalipat sa kaniya ang atensyon ko.
Titig na titig sa akin ang mga mata niya. Hindi maalis-alis ang ngiti sa mukha niya. Kung makakakuha lang ako ng pambura ay nabura ko na ang ngiti niya.
"Okay. Let's go. Nandito na pala yung kulang. Mr. Lefebvre, Is it okay If we go now?" biglang singit sa amin ng isang lalaki. Tiningnan ko ito at napansin ko na siya ang tour guide namin.
"Yes, please!" sabi ni Roisin.
Iling na lang ang tanging nagawa ko habang inaayos ang pagkakasakbit ng bag pack sa aking mga balikat. Narinig ko na tinawag na ng lalaking tour guide ang lahat ng kasama namin.
"Honey bunch, hold my hand. Don't worry, I will make you safe in our trip. Hinding-hindi kita hahayaan na madulas o madapa," sambit ni Roisin.
Inilahad niya ang kaniyang kamay sa harapan ko. Imbis na kuhanin iyon ay tiningnan ko lang ang kamay niya at unti-unti na tumaas ang kilay ko. Anong akala niya? Kukunin ko iyon? No! I won't.
Itinaas ko ang kamay ko upang tabigin iyon. Inirapan ko pa siya at pagkatapos ay inismiran.
"Leave me alone, Roisin," I said dangerously while glaring at him.
I turned away then I held Jing's hand. She's just staring at us while smiling. Umalis kami roon at iniwan siya.
Kabanata 4Pinuno ko ng hangin ang aking baga at hinabol ko ang aking paghinga dahil kinakapusan na ako ng hangin. Pagkahapo at paghabol hininga ang ginagawa ko habang nakayuko ako. Ang aking kamay ay nakahawak sa tuhod ko. May naramdaman akong humagod sa likod ko kaya tumayo agad ako ng tuwid."Hindi mo na ba kaya? Gusto mo na bang buhatin na kita?" May pag-aalala sa tono ng boses na tanong ni Roisin."Kaya ko pa!" Desidido na sagot ko.Kayang kaya ko ito. Hindi ko ugaling sumuko. Ang lahat ng hirap ay alam kong may magandang kinakalabasan."Do you need water?" nag-aalala na tanong niya.Umiling ako sa kaniya at pagkatapos ay tingnan ko siya. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala sa akin kaya panandalian akong natigilan sa paghinga. Bakit niya ipinapakita sa akin ang pag-aalala niya?"May tubig ako," tanging sabi ko.May nakatago akong tubig sa loob ng bag ko. Hindi ako hihingi sa kaniya. Inalis ko ang pagkakasabit ng isang strap ng bag sa aking balikat at pagkatapos ay binuksan ko ang
Kabanata 5 "Pst! Roisin," pagtawag ko sa atensyon ni Roisin. Walang lumabas sa tent na nirentahan niya kaya muli ko siyang tinawag. Kakapasok ko pa lang sa tent ko kanina ngunit wala pang sampong minuto ay lumabas agad ako. Bigla akong nakaramdam mag-cr. Ramdam ko ang pagkulo ng tiyan ko. Kanina noong naghapunan kami ay ilang beses akong kinulit ni Roisin na kumain ng laing. Hindi ako mahilig sa pagkain na iyon dahil ayoko sa gabi. May allergy din ako sa gabi at kahit na anong luto doon ay hindi ako kumakain. Hindi niya ako napilit sa gusto niya. Iba ang pinili ko. Ginataang papaya na may manok ang kinain ko kanina. Napadami ang kain ko dahil sarap na sarap ako sa ulam. Nakakapanlumo lang sapagkat hindi yata kinaya ng tiyan ko ang gata. Masama nga ang sobra. Muli kong tinawagan si Roisin. Hindi pa rin siya lumabas kaya yumuko ako at sinimot ko ang maliit na bato na nasa lupa. Itinaas ko ang kamay ko at pagkatapos ay bumwelo ako sa paghahagis. Bumilang ako hanggang tatlo at ibinat
Kabanata 6Ang aking atensyon ay napalipat kay Eunice Faye nang marinig ko ang boses niya. Itinikom ko ang bibig ko at ibinaba ko ang pop corn na isusubo ko sana."Edraly, naging maganda ba ang bakasyon mo?" tanong niya. Pansin ko ang magaan niyang ngiti."Ayos lang pero may nakasama akong baliw," sagot ko sa kaniya kaya nakuha ko ang buong atensyon niya.Lumapit siya sa akin habang ang kaniyang mata ay bahagyang nanlalaki. Hinawakan niya ako sa braso at nakita ko ang pasimple niyang pagtingin sa kabuuan ko."Ano? Sinaktan ka ba?" tanong niya. Halata sa boses niya ang pag-aalala sa akin.Umiling ako at bahagyang natawa. "Hindi naman, Eunice Faye. Sumunod lang sa akin.""Sumunod lang sa'yo? Sabi mo ay baliw iyon? Hindi ka ba natakot na baka saktan ka noon? Dapat ay ipinapulis mo para sila na ang magdala sa mental," nakatingin siya nang mariin sa akin habang sinasabi niya iyon.Sumilay sa aking mukha ang ngiti. Nag-aalala talaga siya sa akin. "Hindi naman nananakit. Medyo masaya din nam
Kabanata 7"Edraly, how's your weekday?" I smiled at my coach when our eyes met."Work lang, coach," sagot ko sa kaniya habang sinisiklop ang mga buhok ko. I started to stretch my hair tie and then I put my hair into bun."So, are you ready to burn some fats?" tanong niya sa akin. Tumingin siya sa salamin at tiningnan niya ang kaniyang sarili.Hinawi niya ang buhok niya at pagkatapos ay inilagay niya ang kaniyang daliri sa ilalim ng baba niya. Nag-pogi sign siya sa harap nito kaya ako ay napatawa."Sexy na ako pero marami akong nakain this past few days kaya kailangan kong magpapawis," pahayag ko sa kaniya.Tumagilid ako at tiningnan ko ang repleksyon ko sa mirror wall. Pansin ko ang may kagandahang hubog ng katawan ko. Noong naligo ako ay napansin ko ang pagbilog ng tiyan ko. Ayokong magkaroon ng baby fats sa tiyan kaya kailangan ko na agad solusyunan iyon."Okay. Kaya mo na naman mag-isa, diba? May bago akong ite-train. Magandang babae," wika niya at sabay kaming napatawa."Ligawan
Kabanata 8It's Sunday. There are so many people in the beach, since it's weekends, It is definitely their family day or restday. Ini-enjoy nila ang kanilang oras kasama ang mga mahal nila sa buhay.Walang imik at kalmado akong nakaupo sa isang beach chair. Pinagmamasdan ko ang buong paligid. Tirik na tirik pa ang araw ngunit hindi ko alintana ang init dahil nakasilong ako sa isang umbrella hut. Nasasangga nito ang init na dapat ay tatama sa akin.I'm alone, and I like it very much. May pinuntahan ang iba kong kasamahan, sa souvenir shops na nasa tabi ng entrance ng hotel. Hindi na ako sumama dahil tinatamad akong maglakad at gusto kong mapag-isa.Kanina pang alas-dos natapos ang activity sa Team Building at napagdesisyunan kong magpahinga sa dalampasigan. It's incredibly relaxing.Blue sky, and blue sea. White sand, and white clouds. Staring at these things puts me at ease."Sana laging ganito. Always at peace," mababa ang tono ng boses na sabi ko sa sarili.Sa ilang oras kong pagtit
Kabanata 9Hindi pa nakakalayo ang lalaki kaya naman naabutan agad namin siya. Tinawag ko siya at humingi ako ng despensa."Kuya, I'm sorry for being rude. Payag na po kaming maging model," pagbibigay alam ko sa kaniya.Nakita ko kung paano lumawak ang pagkakangiti niya. "Talaga? Salamat. Wala kasi akong pambayad sa model kaya naghahanap ako ng taong pasok sa taste ko bilang model. Saktong nakita ko kayong dalawa. Sobrang ganda mo at sobrang gwapo niya. Kita ko ang Chemistry sa inyo kaya akala ko ay mag-asawa kayo," paliwanag niya kaya napangiwi ako.Chemistry? Paano nagkaroon ng Chemistry sa pagitan namin, ni-hindi nga kami sweet. Hello, nag-aaway kaya kami kanina kaya paano nagkaroon ng Chemistry?"Hindi po kami mag-asawa," pagtanggi ko sa kaniya.Napansin ko na napangiwi siya at pagkatapos ay mahinang siyang tumawa na tila ba nahihiya."Sorry, akala ko kasi kayo," sambit niya. Tumango na lang ako sa kaniya at tipid na ngumiti.Walang kami..."Para saan po ba ang photoshoot?" tanong
Kabanata 10I'm enjoying my own company while window shopping at the little Seaside Shops. Being alone is what I like. Minsan tuwing nalulungkot ay mas mabuting mapag-isa muna para makapag-isip isip.Maganda ang mga beach resorts dito. For me, Palawan is the best Island in the Philippines. There are a lot of beautiful places here. Some places are quaint and fun to explore. If you want to unwind by yourself, you can do that here.Nakatambay ako kanina sa dalampasigan ngunit nang dumami ang mga tao sa paligid ko ay napagpasyahan ko kanina na maglakadlakad.Pumunta ako sa tagong bahagi ng resort at doon ko lang nalaman na may mga kabahayan pala doon. In the side of the seashore, there's a bunch of little stores set up along the beach.May mga souvenirs, t-shirts, at pagkain kang makikita. May ilan ding mga seashells na decorations ang ipinagbebenta.Ngayon ko lang nalaman na may ganito dito. Kakaunti ang mga tao, siguro ay hindi rin alam ng iba na may mga stores din dito. Akala nila sigu
Kabanata 11"Kung mamahalin mo naman ako ay gagawin ko ang lahat para sa'yo. Magbabago ako. Hindi na ako mambababae. Ikaw na lang ang mas pagtutuunan ko ng pansin," mahaba niyang sabi sa akin kaya kahit nahihilo ng konti ay tumingin ako sa kaniya."Sigurado ka ba?" Mahinang tanong ko sa kaniya.Nakita ko ang pagngiti niya at narinig ang mahinang pagtawa niya. Marahan niyang itinaas baba ang kaniyang ulo bilang pagsang-ayon."Kung bibigyan mo ako nang pagkakataon na alagaan at mahalin ka. Sisiguraduhin ko na ikaw lang ang iibigin ko, Edraly," muling pagbibigay niya sa akin ng matatamis na salita.Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Lumapit siya ng kaunti sa akin at ramdam ko ang masuyo niyang paghaplos sa pisngi ko."Ròisìn," tipid na tawag ko sa kaniya. Napalunok ako ng laway dahil parang nakaramdam ako ng pagkauhaw.Ilang beses niyang hinaplos ang aking pisngi. Nakaramdam ako ng pagkahilo at may kakaibang init akong naramdaman sa bawat pagdampi ng balat niya sa katawan ko
Special Chapter Naramdaman ko ang malamig na pag-ihip ng hangin. Nanghihinang iminulat ko ang aking mga mata. Lumingon ako sa may bintana at napakunot ang noo ko nang makitang bukas ang bintana ko. Mahina akong napasinghap nang biglang may tumalon sa kama ko. Nang makita ko ang mukha niya ay napairap ako. "Bakit ka nandito?" Tanong ko sa kaniya. Isang mahinang tawa ang ginawa niya at pagkatapos ay niyakap niya ako galing sa likod. "Gusto kong makita ka." "Hindi tayo pwedeng magkita," Sabi ko at itinulak ko siya. Hindi naman siya nagpatinag at niyakap niya ulit ako. Pinabayaan ko na lang siya at isinandal ko na lang ang sarili ko sa kaniya. "Pwede. Huwag lang tayong magpapahuli," Bulong niya sa aking tainga. Nakiliti ako sa hangin na galing sa bibig niya. Natatawang pinalo ko ang braso niya. "Sira ka talaga. Maniwala ka nga sa pamahiin." "Hindi ko hahayaang hindi matuloy ang kasal natin. Kung sino ang pumigil ay papatayin ko," Bulong niya sa aking tainga at pagkatapos ay hinali
EpilogueI'm a womanizer, and I'm so proud of it."Will you marry me, Mich?" nakangiti kong tanong sa kaniya.Gulat na gulat siya at napatigil siya sa pag-inom ng wine. "Oh my gosh, James!""So, what's your answer?" Tanong ko sa kaniya."Yes! I will definitely marry you," Masaya niyang sabi. Hinawakan niya ang kamay ko.I smiled at her. I think that she will be a good mother someday. Kung sa mga babaeng nahahalubilo ko ay siya lang ang nakikita kong matino. Hindi naman ako habang buhay na magiging babaero dahil dadating din yung araw na magsasawa din ako.Ngunit kahit na nag-propose na ako sa kaniya ay hindi pa rin ako titigil sa pagiging babaero. I will enjoy my life before we got married.Enjoy life to its fullest.Niligawan ko siya. Ginawa ko ang lahat para mahulog siya sa akin. I tried to become a loyal man but I can't. Girls keep on asking for one night stand. How can I turn them down? I'm just a man with needs.Ang hirap umiwas sa tukso."Pasensya na kung simple lang ang proposa
Kabanata 40“Gusto kong walang Ròisìn sa buhay ko. Gusto kong pahalagahan ang sarili ko.” nakatulala kong sabi.Narinig ko ang malalim na pagbuntong hininga ni Rio ngunit hindi ko siya nilingon. Itinaas ko ang aking kamay upang tingnan ang importanteng bagay sa buhay ko.“I lost myself. I want to love myself more than I love him. I’m so tired. I want to stop loving him.” mahina kong sabi habang pinagmamasdan ang singsing na nasa daliri ko.“Then, love me. I’m always here to love you unconditionally.” biglang sabi ni Rio ngunit umiling ako.“It’s easy to say, but it’s hard to do.” mapait akong tumawa habang ibinababa ang aking kamay.“I want to go and live somewhere far from him. I want to prioritize myself more than anyone else. Gusto kong mahalin at buuin ang sarili ko." Tinanggal ko ang singsing na nasa daliri ko. Ipinatong ko ito sa lamesa at pagkatapos ay tuluyan kong isinandal ang likod ko sa upuan.“I will stay with you. Susuportahan kita sa gusto mong gawin.” mahinang sabi ni R
Kabanata 39"Rio, I need your help," bungad kong sabi sa kaniya noong sinagot niya ang tawag."Akala ko ba ay hindi mo kailangan ng tulong ko?" tanong niya sa akin. Alam kong hindi siya galit. Gusto niya lang ipaglandakan na hindi ko kayang panindigan ang sinabi ko."Sinabi ko ba iyon?" Patay malisya kong tugon."Naging malilimutin ka na naman," Sabi niya at sunod noon ay narinig ko ang mahina niyang pagtawa."Okay! Sorry, Hindi ko talaga kaya na mag-isa. Kailangan kita," sambit ko at pagkatapos ay ngumuso ako.Lagi ko naman siyang tinatawagan nitong nagdaang mga araw para hingian ng pabor. Ngunit lagi niya din akong inaasar tungkol sa mga bagay na sinabi ko sa kaniya dati.Kailangan ko lagi ng tulong niya. Iyon talaga ang totoo."Dalawang salita ngunit nakakapagpabilis ng tibok ng puso ko." Napabuntong hininga ako sa kaniyang sinabi."I mean...May gusto akong ipagawa sa'yo," Paglilinaw ko. Ayokong bigyan siya ng false hope.Kailangan kong linawin para hindi siya mag-isip ng kung ano
Kabanata 38“Si Ròisìn po?” May malawak na ngiti sa aking mukha habang itinatanong iyon.Isang nalilito na ekspresyon ang nakita ko sa mukha ng matandang babae na nagbukas ng pintuan. Pasimple niya akong pinagmamasdan na para bang kinikilala niya ako.“Nasa taas po. Tatawagin ko po ba?” tanong niya sa akin.Inayos ko ang postura ko. Marahan akong tumango sa kaniya. Lumingon ako at inabot ko ang maleta na nasa likuran ko. Hinila ko iyon pauna.“Yes, please. Pakidala na din po ang maleta ko.” hindi mawala-wala ang ngiti sa aking mga labi.Balita ko'y dito na daw siya nakatira.Naguguluhan man ngunit kinuha naman niya ang maleta ko at pinapasok niya ako sa loob. Sumunod ako sa kaniya sa paglalakad papunta sa lobby ng mansyon.Mabilis ang mga mata ko sa pagsulyap sa paligid. May ilang katulong akong nakikita. Busy ang mga ito sa pagpupunas ng mga naka-display at mga muwebles.I’m a visitor. Kahit hindi alam ng may-ari na bibisita ako ay magandang magulat sila sa pagdating ko.Pinaupo ako
Kabanata 37Iniwan din ako ni Rio sa Baguio dahil may mahalagang pag-uusapan ang dalawa ni Governor tungkol sa darating na halalan. Ayaw niya akong iwan ngunit ipinagtulakan ko siyang bumalik.Naglakad ako papunta sa isang bench pero biglang may nauna sa aking umupo. Hindi na lang ako tumuloy sa pag-upo doon. Ayokong makipagsiksikan.Ayokong ipilit ang sarili ko! Pag hindi pwede, hindi na pwede.Pinagtitinginan ako ng mga tao dahil sa suot ko ngunit hindi ako nakaramdam ng hiya. Mas pinagtuunan ko ng pansin ang pagkain sa taho.Bumili ako kanina ng strawberry na taho. Hindi pa rin nagbabago ang lasa noon. Masarap pa din hanggang ngayon. May karamihan ang tao sa parke kaya wala ng bakanteng upuan. Habang naglalakad sa Burnham park ay nakita ko si James sa tabi ng isang puno. Nakaupo siya sa damuhan at nakasandal sa puno ng pine tree.Lumapit agad ako sa kaniya. Hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito. Maliit nga naman talaga ang mundo.Pinahanap ko siya kay Rio ngunit hindi nito si
Kabanata 36Kahit ilang beses kong itanggi, alam kong mahal ko pa rin siya.I just planned to seduce him but I found myself moaning his name while he was taking me to cloud nine.He stopped from moving so, I growled because of disapproval. Binibitin pa ba niya ako? Naiinis na hinigit ko ang buhok niya.Tumawa siya at hinalikan ang aking pisngi. "Honey Bunch, do you want to ride me?" He said to me.Itinaas niya ako kaya nagpalit kami ng posisyon. Walang kahirap hirap niya itong ginawa. He puts me on the right position without breaking our contact. Naramdaman ko ang paggalaw nito sa loob kaya napapikit ako. He moved and he teased me.Iminulat ko ang aking mga mata at nasalubong ko ang mapupungay niyang mga mata."How should I move?" Tanong ko at kinagat ko ang labi ko."Just grind on me." Pagtuturo niya. He tried to guide me but I stopped him.Tumaas ako. I felt the movement of his hard muscle inside. Mabilis ko ding ibinagsak ang sarili ko."Like this?" I asked seductively.Nakita kong
Kabanata 35"You pushed me to the end, and I'm about to lose my mind," I said while looking at the ceiling."Gusto ko lang ng kumpleto at masayang pamilya pero ayaw pa ring ibigay sa akin. Naging masamang tao ba ako?" tanong ko habang hinahaplos ang buhok ng manika.Ngumiti ako at iniharap ko ito sa akin. Nakita ko ang kagandahan nito."Ang anak ko." Masuyo kong hinawakan ang buhok ng manika.Kung nabubuhay lang siguro ang anak ko ay paniguradong maganda din siya katulad ng manikang ito."May nagawa ba akong malaking kasalanan para gawin niya sa akin ito?" muli kong tanong.Katahimikan ang namayani sa buong kwarto ko. Wala naman akong nagawang kasalanan sa Diyos. Hindi naman ako nagnakaw, hindi rin ako pumatay, hindi ako nakiapid sa iba."They said that everything happens for a reason, pero bakit ganito kahirap? I lost my one and only treasure. My lovely daughter." Malalim akong bumuntong hininga at tumigil ako sa pag-aayos ng buhok ng manika."Should I still trust you?" Tumulo ang lu
Kabanata 34Kinuha niya ang maliit niyang notebook at ballpen. Hindi ko na lang pinansin pa ang ginawa niya. I think It's for the record?"Can you tell me everything? Ano ang mga bumabagabag sa'yo?" She asked with softness in her voice."Should I start it at the beginning?" Mahinang tanong ko sa kaniya."Yes, please," Sabi niya at ngumiti.Bumuntong hininga muna ako bago magsalita. "I lied.""You lied? Kanino?" Tanong niya.Mapait akong ngumiti sa kaniya. "I lied to myself.""I'm all ears."Muli kong binalikan ang nakaraan. Unting unting bumalik sa aking isip ang mga nangyari noong nakilala ko si Ròisìn hanggang sa mga oras ng pangungulit niya sa akin. Tipid akong napangiti."Ayokong mag-take ng risk para bigyan siya ng chance at tuluyang makapasok sa buhay ko. Pero nagbago ang desisyon ko. I took the risk. Gusto ko na ng bagong buhay. New life with someone who can love me. Nagpadala ako sa pangako niya. Ayoko nang maging mag-isa. Sawang sawa na akong maiwan sa madilim na parte ng mun