Chapter 30.1
Nakangiti ako habang pinagmamasdan si Wyatt na nagluluto sa kusina. He doesn't want me to help him even though I've wanted to. Nakaupo lang ako habang tinitingnan ang bawat galaw niya. Hindi ko alam kung bakit ang galing niya sa kusina. I barely cook so I don't know if I'm this good in the kitchen too.
Akala ko talaga narinig niya kaming dalawa ni Catelyn no'ng gabing 'yon. Mabuti na lang at kadarating niya lang nang kumatok siya at walang narinig na kahit ano. Hindi pa ako handang sabihin sa kaniya ang totoo no'ng gabing 'yon.
Naibigay ko ng walang inaalalang problema ang pasalubong ko kay Catelyn. Tuwang-tuwa naman siya sa ibinigay kong shirts at keychain. I also bought shirts for Dad. Pakiramdam ko kasing magigising na siya sa susunod na araw o anumang oras dahil sa magandang kondisyon niya.
<Chapter 30.2Naghiwalay kaming apat sa hallway dahil iba't-iba kami ng mga department. Nagpatuloy ulit ako sa trabaho ko hanggang sa maghapon.Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bag habang naglalakad palabas ng opisina. Tapos na ang trabaho ko kaya pwede na akong umuwi ngayon.I texted Catelyn that I'll visit Dad today. Wala kasi akong natanggap na text galing kay Nurse Tessa kaya pupunta ako sa hospital para kumustahin ang kalagayan niya. Bago pa man ako makatanggap ng reply mula kay Catelyn, tumunog na ang cellphone ko dahil sa isang tawag.Si Nurse Tessa!Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan habang sinasagot ang tawag niya."Eloise?" Pagtawag ni Nurse Tessa sa akin sa kabilang linya."Hello po?" Sobrang lakas ng kabog
Chapter 31.1Kaagad akong niyakap ni Catelyn at pinatahan. Mahigpit akong kumapit sa braso niyang nakapulupot sa akin at doon kumuha ng lakas. Iniyak ko lahat ng sakit at bigat na nararamdaman ko."Shh... Huminahon ka muna, okay?" Pagpapagaan ng loob ni Cate sa akin habang hinahagod ang likuran ko. Suminghot ako at itinango ang ulo habang pilit na pinipigilan ang sariling hindi na umiyak pa. Lumuwag ang yakap ni Catelyn sa akin at umupo sa harapan ko. Pinunasan niya ang mukha kong laham na ng mga luha ko kanina. Ngumiti siya sa akin pagkatapos."Tell me, what happened?" Mahinahon niyang tanong.Muli na namang nagtubig ang gilid ng mga mata ko dahil sa katanungan niya. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito o baka dahil epekto lang 'to ng pagbubuntis ko. Binigyan niya ako ng panyo kaya kaagad ko 'yong kinuha at pinunas sa mg
Chapter 31.2Medyo madilim na nang dumating ako sa kompanya ni Wyatt, pero hindi pa naman uwian ngayon kaya malamang nasa opisina pa siya. Mabuti na lang at hindi ako nahirapang makahanap ng masasakyan kanina. Tuloy-tuloy ako sa pagpasok sa loob, ni hindi ko nga pinansin ang guard na bumati sa akin. Hindi agaya no'ng huli kong punta rito, marami pang mga empleyado sa kompanya pagkarating ko sa loob."Nandiyan ba si Wyatt?" Tanong ko sa receptionist."Nasa opisina pa po siya. Ano po ba ang kailangan niyo sa kaniya?" Magalang na tanong nito."Gusto ko sana siyang makausap," saad ko."May appointment po ba kayo?"I bite my lower lip and shook my head."Pasensya na po ma'am, hindi niyo po pwedeng puntahan si sir ng
Chapter 32.1I waited for him. I waited for his explanation. I waited for him to explain everything to me but it didn't came. He didn't even leave me any message to at least assure me, to give me the peace of mind I've been wanted to have these passed few days.For once, I'll try to trust him even if he already broke it days ago. Isang paliwanag lang ng lahat tatanggapin ko, kahit pa dinurog niya ng ilang beses ang puso ko. Kapag hindi pa rin siya magpapakita sa akin para ipaliwanag ang lahat, he'll leave me with no choice.Hindi muna ako dumalaw kay Daddy sa hospital at nanatili sa apartment para hintayin siya o kahit ang tawag man lang niya. Pero ni isa sa mga inaasahan ko hindi nangyari. Siguro naisip na niya talagang hindi ako nababagay sa kaniya, na si Phoebe talaga ang gusto niya.Napahawak ako sa tiyan ko h
Chapter 32.2Lumapit ako sa higaan ni Daddy at nilapag ang dalang mga prutas sa mesa na nasa gilid ng kama niya. Naghanap ako ng pwedeng gamitin na panghiwa sa mansanas at mabuti na lang may nahanap ako sa mga sa isa sa mga drawer.Umupo ako sa isang monoblock at sisimulan na sanang balatan ang mansanas nang bigla siyang magsalita."What are you doing here?" Malamig na tanong niya sa akin. Napayuko ako at tipid na napangiti.Mas mabuti na 'tong ganito kesa ang makita siyang nakahiga sa kama at walang malay, 'di ba? Mas mabuting magalit siya kapag nakikita ako kesa ang hindi niya na ako kausapin kahit kailan.I lifted my head and glance at Daddy who's looking at the window. I heaved a sigh and smile. Tinuloy ko ang pagbabalat sa mansanas."Kamusta naman
Chapter 33.1Leaving everything behind is the hardest. But leaving also means starting anew in a place where no one knows you and in a place where you can be yourself without judgement.Napangiti ako habang dinadama ang sariwang hangin na tinatangay ang mahaba kong buhok sa likuran. Inilibot ko ang paningin sa boung paligid at mas lalong napangiti. Tama lang ang naging desisyon ko. Tama ang desisyon kong lumayo at mag-umpisa ulit.Napalingon ako kay Daddy na nakakunot ang noo habang nakatingin sa bahay. Tipid akong ngumiti at tinabihan siya. Napatitig din ako sa bahay sa harapan namin.Isang simpleng bahay na may dalawang palapag. Malayo ito sa mga bahay sa siyudad na nakagawian namin. There's nothing wrong with a little bit of a change.Change is constant. Why not go with
Chapter 33.2No'ng isang gabi nga, naggising na lang ako na naghahanap at gustong kumain ng chicken wings. Pero dahil malalim na ang gabi at may kalayuan ang palengke mula sa bahay namin, kumain na lang ako ng prutas at uminom ng gatas para antukin ulit.Nakakaya ko namang lagpasan ang hirap sa araw-araw. Ang pagkamiss, ang sakit at ang mga libo-libong katanungan na pilit kong binabaon araw-araw para makalimot. This is not just for me, but for all of us.Sout ang puting bestida na umaabot hanggang sa talampakan ko, naglakad ako papunta sa dalampasigan. Bumabaon ang paa ko sa bawat pagtapak ko sa puting buhangin.Sinayaw ng hangin ang puting kong bestida at tinangay papunta sa likod ang mahaba kong buhok. Sinikop ko ang buhok ko at hinawakan 'yon para hindi matabunan ng ilang hibla ang mga mata ko.&nb
Chapter 34.1Months after I gave birth to Lauren, I applied to the nearest resort in our home as a receptionist.Gustuhin ko mang ako ang mag-alaga at makasaksi sa mga bagong bagay na nararating niya bawat araw ay hindi ko magawa. Kailangan kong magtrabaho para sa aming tatlo, hindi naman kami pwede tumunganga na lang at hintayin na may tumulong. Kaya kong tiisin ang lahat ng 'yon para sa kaniya at sa magiging kinabukasan niya."Hi Loise!" Carla greeted me. I smiled at her and greeted her too. Of all the employees here, she's the only one who's nice to me. Ang ibang babae kasi dito makita lang ako sobrang taas na ng kilay.I didn't do something wrong, but I guess no matter how good you are people will always have something to say about you.Pinagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko papunta sa
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito