Ria “Kamusta ang pakiramdam mo mama?” tanong ko kay mama habang papalapit ako sa kama niya. Mag-iisang buwan na kaming nandito sa Maynila para ipagamot siya. Noong una ay ayaw niya pero napilit din namin siya nila Ava at KC. Hindi pumayag si mama na lumayo ako kaya naman nagdesisyon ang grupo na iwan na ang bahay sa Antipolo at lumipat kami sa isa pang bahay ni mama sa Nasugbu, Batangas. Kasama namin sa paglipat si Yaya Flor, si Ava at si KC. Iniwan na niya ang pamamahala sa organisasyon kay Trish at Zues. At gaya ng pangako niya, malaya na kaming tatlo. Mukha namang okay lang kay Trish ang naging desisyon ni mama. Dinadalaw dalaw nalang niya kami sa Batangas pag di siya busy. Mukhang nagkakamabutihan na rin sila ni Zues at masaya ako para sa kanilang dalawa.Pinagtulungan namin na maitayo ang Architectural Firm na pangarap ko noon sa tulong ni mama. Nagsimula kami sa isang maliit na opisina hanggang sa lumago ito at unti unting nakilala. Katuwang ko si Ava na nagamit ang expert
RiaMaaga akong nagising kinabukasan para asikasuhin ang mga anak ko. Gusto kong bumawi sa kanila dahil isang buwan ko rin silang hindi nakasama dahil sa pagbabantay ko kay mama. Mabuti na lang at nandyan si yaya Flor at ang mga kaibigan ko na nagtutulungan sa pag aalaga sa kambal habang wala ako kasama ang mga yaya nila. Somehow I trained them to be independent at an early age. Maybe that is what life has taught me. Na hindi mo palagi makakasama ang mga magulang mo kaya dapat lagi kang handa. I taught them how to do things on their own pero syempre yung kaya lang nila.Ipinagtimpla ko na sila ng gatas sa bote nila dahil iyon ang una nilang hahanapin pag gising. I placed it in the table para madali nila itong makita.Nagbanyo muna ako saka ako lumabas ng kwarto. Nadatnan ko na ang dalawang yaya sa kusina kasama si Ava na nakabihis na dahil ngayon ang balik niya sa Batangas.“May breakfast na sis, nakaluto na ako.” sabi niya saka inutusan ang kasambahay namin dito na ihanda na ang me
RiaHindi ako nakatulog kagabi sa kakaisip sa nangyari sa mall. Hindi ko maitatanggi na nakaramdam ako ng inggit. That should be me, us. Kami dapat ang masayang namamasyal kasama ang anak namin pero huli na ang lahat. Nagkabalikan na sila at may anak na din. Regret? Hindi ko alam. Siguro. Kasi naging duwag ako. Natakot ako sa posibilidad na baka hindi ako matanggap ni Marcus. The woman that she loved has dirtied her hands with blood. Katanggap tanggap ba yon? “Mommy! My pancakes!” tawag ni Mitchell kaya agad akong bumalik sa wisyo“Sorry baby. Here you go.” Naglagay ako ng pancake sa plato ng dalawa at syrup and they started eating.“Mommy? When are we going home?” tanong ni Maegan. Nginitian ko ito saka ko ginulo ang mahaba at tuwid na buhok nito.“You don’t like it here?” tanong ko sa kanya “ Mamita is still in the hospital so I’m afraid we will stay here a little longer.”“Well it’s okay, Mommy. It’s just that I miss my playmates.” sabi nito saka sumubo ng pancake“Well you ca
MarcusTulala akong nakatingin sa life size portrait ni Blanca sa opisina ko. Nakagawian ko na itong gawin dahil pakiramdam ko, nandito lang siya sa paligid ko.Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang kaba na naramdaman ko noong isang araw. I was waiting for Jade at the mall dahil nagpasama siya para iayos ang mga papeles nila ng anak niya sa embassy. Para kasing nakita ko si Blanca. Okay na kami ni Jade at nagkapatawaran na kami after Blanca’s death. Narealize ko na maiksi lang ang buhay para patagalin pa ang galit sa dibdib. We should always choose to be happy.She also gave up sa kagustuhan niyang magkabalikan kami dahil I made it clear na sarado na ang puso ko. At wala na akong kakayahang magmahal ulit.She is already married pero agad ding umalis ang napangasawa niya after a few months dahil approved na ang petition papers nito. Kapapanganak lang ni Jade at that time kaya bilang best friend niya, inalalayan ko siya habang wala si Dean.Naging close sa akin ang bata at minsan napagk
RiaPagdating ko sa bahay ikinuwento ng dalawa ang pagtatagpo nila ni Mr. Handsome guy sa mall kanina ng iwan ko sila. Nagkaroon ng emergency si mama dahil bigla daw bumagsak ang blood pressure nito ayon kay KC. Binilinan ko nalang ang mga yaya nila na tapusin na lang ang oras ng paglalaro nila saka umuwi ng deretso sa condo habang ako ay nagtungo agad sa ospital.Medyo okay na si Mama pero patuloy patuloy pa rin siyang mino-monitor. Gusto ko lang sanang silipin ang mga bata saka ako babalik ng ospital pero sinabihan ako ni KC na kaya na daw niya. “Didn’t I tell you not to talk to strangers?” tanong ko sa kanila. Hindi din kasi ako kumportable na nakikitang malapit agad ang loob nila sa tao na yun“Mommy, tito is not a stranger. He is cool and kind!” kontra naman sa akin ni Mitchell“Yes mommy. He is already our friend so please mommy, don’t get mad?” nagpa cute pa itong si Maegan kaya hindi ko mapigilang huminga ng malalim.My kids are my all. Kaya ayaw ko na masaktan o mapahamak
RiaNagpumiglas ako sa ginawa ni Marcus na pagyakap sa akin. “Sir excuse me lang po! Ano bang nangyayari sa’yo?” pilit kong tinanggal ang pagkakayakap niya sa akin at ng makakuha ako ng tyempo ay itinulak ko siya“What’s your problem sir?” inis na tanong ko dito pero nanatili lang siyang nakatingin sa akin“Ikaw! Ano ang problema mo at kailangan mo akong gaguhin ng ganito!’ sigaw niya sa akin“Teka lang sir ha! Hindi ko po kayo naiintindihan! Anong gaguhin?!” pagmamaang maangan ko“Oh cut the b******t, Blanca!” Nanginginig na ang mga tuhod ko sa nakikita kong galit sa mga mata niya pero pinilit kong magpakatatag.“Ria po Sir. Ria po ang pangalan ko. Hindi po Blanca!” “You want me to believe that huh?” pang-uuyam niya kaya mas lalo akong nagpakatatag“Sir, kung wala na po kayong sasabihin aalis na po ako.” Naglakad ako papunta sa pinto pero hinaklit niya ang braso ko and pinned me to the wall“Hindi ikaw si Blanca?” halos mapapikit ako sa lapit ng distansya namin at hindi ko napagh
MarcusI kept on dialling my dad’s number pero hindi parin ito makontak. After that incident hindi na halos umuuwi si daddy sa Pilipinas. Palagi itong nasa abroad at hindi namin alam kung saang mga lugar ito naglalagi. Kailangan ko siyang makausap agad. I need to confirm kung talaga bang nasawi si Blanca ng araw na sumabog ang yateng sinasakyan nito. Kailangan ko siyang makausap dahil for sure I’ll get crazy sa oras na hindi ko malaman ang totoo.Jeric already traced the RCA&CO and its office is found in Batangas. Architectural Firm ito at ang may ari ay si Ria Celestine Alonzo. 3 years na ito buhat ng itayo and is gaining a lot of clients dahil sa mahusay na trabaho.“Bro, hindi naman imposible na may kamukha si Blanca. Malay mo naman kamukha lang talaga niya?” Hendrix said but I just shook my head“I know my girl bro! From head to foot kaya hindi niya ako mapapaniwala sa mga kasinungalingan niya.”“Baka nagka amnesia? Hindi ba sumabog ang yate na pinagdalhan sa kanya ng Uncle mon
Ria“Hanggang kailan mo ba balak tumakbo, Ria?” that was Trish at alam ko na hindi na ito natutuwa sa mga nangyayari.Kagabi kasi ay nakita ni Zues na nasa labas ng kwarto ni Mama sa Marcus at tila nasundan daw si Ava pagkagaling nito sa labas.Hindi naman daw ito nagbalak pumasok at umalis din agad kaya nagdecide si Trish na ilipat ng ospital si Mama sa tulong ng doktor nito. Nakaramdam naman ako ng hiya dahil gabi na yon at wala akong kamalay malay na ganun na pala ang nangyayari.Napatingin ako kay Trish. “Alam mo naman na ayoko ng magkaron ng kaugnayan sa kanya hindi ba?”“Kaso hindi naman ganun ang nangyayari! You keep on bumping into each other at pati si Mama, nalalagay sa mahirap na sitwasyon!” mahabang litanya niya sa akinNapaupo ako sa upuan na para bang hinang hina ako. Naiintindihan ko naman ang punto ni Trish pero natatakot talaga ako.“Apat na taon na Ria. Kailangan mo na itong harapin. Tama na ang pagtakbo. Isipin mo yung mga anak mo!” pagpapatuloy niyaInaya ako ni T
Mitchell Blake ThompsonIt is Dad’s birthday at nandito kami ngayon sa isa sa mga hotel namin for the celebration. I am now handling the business together with my brother Martin since kaming dalawa ang nahilig sa ganitong larangan.Actually, I wanted to be a Scientist when I was young, but growing up I realized that being the first born I have to inherit the business. I have to continue my Dad’s legacy and at the same time take care of the family.“Happy birthday Dad!” bati ko as my Dad entered the hall with my beautiful Mom.Even at their age they still look good together and are still in love with each other.“Hi Mom! You look gorgeous, as always!” I kissed my Mom and hugged her. I miss her, especially her cooking kaya naman twing umuuwi ako ng Mansion ay palagi akong nagbibilin para makapag uwi ako ng pagkain pagbalik ko sa penthouse.We grew up with her cooking and she is the best!“Thank you iho!” sabi naman nila sa akin. We went inside kung saan nandoon ang mga taong mahalaga
RiaMabilis na umikot ang panahon at masasabi ko na ang buhay may asawa at pamilya ay hindi naging madali para sa amin ni Marcus.Marami kaming pagsubok na pinagdaanan pero lahat iyon nakaya namin dahil hindi namin binitawan ang kamay ng isa’t isa.Linggo ngayon at gaya ng nakasanayan namin, araw ito ng pamilya. Mamaya lang iingay na ang paligid sa pagdating ng mga anak namin.Nakaayos na ang mesa sa labas ng pool. Kakatapos lang mag-ihaw ng kasambahay ng barbeque dahil iyon ang request ng panganay kong si Mitchell. He is already 28 years old at siya na ang nagma manage ng TGC pagkatapos ng training niya with his Dad. Gusto na rin daw kasing mag retire ni Marcus at mag enjoy nalang sa buhay kasama ako since malalaki na daw ang mga anak namin.Marcus also trained Martin and at the age of 25 ay katuwang na ito ng kuya Mitchell niya sa kumpanya.Hindi naman linya ni Mason ang business and we just let him be. Kung ano ang gusto ng mga anak namin ay susuporthan namin. He is already working
MarcusI was pacing back and forth sa harap ng operating room kung saan ipinasok si Ria. She is already scheduled for a Caesarian Section this day dahil ayon sa doctor, baka mahirapan daw siya if we would wait for a normal delivery.“For God’s sake, Marcus, sit down! Kanina pa ako nahihilo sayo!” sita naman sa akin ni AvaKasama ko si Nanay Dang ng dalhin ko sa ospital si Ria. On our way tinawagan ko ang mga kaibigan niya at agad naman silang dumating.Nagkataon kasi na nasa labas sila ng mansion at may inasikaso sa site. Hindi ko naman na hinayaang sumama si Mama Sandra dahil na rin sa kundisyon niya.My family grew instantly sa pagdating nila and I really don’t mind at all. The mansion is too big at mas napapanatag ako pag alam kong may nakakasama ang mag-iina ko.Idagdag pa si Tatay Teban, si Nanay Dang at si Arthur, na nagsisimula na ding mag-aral at abutin ang pangarap niya. Tatay Teban worked diligently sa greenhouse and I can say na malaki ang naitulong ng kaalaman niya kaya l
RiaHindi na ako makapaghintay na makita uli ang pamilya ko lalong lalo na ang kambal. Sobrang miss na miss ko na sila. Cleared naman na daw ako sabi ng doctor at pwede na akong bumyahe kaya naman kinausap ng asawa ko si Tatay at Nanay. Napagpasyahan nila na bukas na sumunod sa Maynila dahil aayusin pa nila ang ibang gamit na maiiwan nila. Tinawagan na ni Marcus si Joseph para bigyan ng instructions kung saan susunduin sila Tatay at Nanay.“Mag-iingat kayo ha!” bilin ni Nanay sa amin ng palabas na kami sa kwarto. May helipad naman ang ospital kaya dito na kami susunduin ng chopper“Hihintayin ko kayo Nay, Tay. Darating po bukas si Joseph para sunduin kayo ha!” naisip ko kasi na baka magbago ang isip nila“Darating kami, anak!” pagtitiyak naman sa akin ni TataySabay sabay na kaming sumakay sa chopper. Napahinga ako ng malalim habang hawak ang kamay ni Marcus. Ilang saglit nalang makikita ko na sila.“Are you okay? Hindi ka nahihilo?” may pag-aalala sa tinig ni Marcus pero agad k
RiaNakaupo ako sa labas ng bahay ng hapon na iyon. Kakatapos lang namin magluto ni Nanay at namahinga muna kami bago mag tanghalian.Hinihimas ko ang tiyan ko. Sabi ni nanay, malaki daw ito pero hindi naman masabi kung ilang buwan na nga ba.Iniisip ko na sana magbalik na ang alaala ko dahil nung mga nakaraan ay panay ang pagsingit ng mga mumunting alaala sa isipan ko. Hindi nga lang ito malinaw pero umaasa ako na sana maging maayos na din ang lahat.Patayo na sana ako ng matanaw ko si Arthur na paakyat sa daang ginawa ni Tatay Teban.“Nay! Tay! Umuwi na po si Arthur!” masayang tawag ko “Ano ba kamo?” sabi ni Tatay na lumabas na din mula sa kubo“Si Arthur po paparating. At may mga kasama po siya!” ulit ko ditoLumabas na din si Nanay at tinanaw ang daan.“Aba’y oo nga! Batang yan! Bakit biglang umuwi e Martes palang naman ngayon?” may pagtataka sa tinig ni nanayNg makalapit na sila ay naagaw ang pansin ko sa lalaking nasa likod ni Arthur. Nagulat ako sa biglang pagtibok ng puso k
MarcusIsang buwan na at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kung nasaan ni Ria. Pati ang organisasyon na kinabibilangan niya dati at hindi matukoy kung nasaan siya.Halos mapatay ko si Floyd ng mahuli siya nila Zues pagkatapos ng ginawa niyang pagtatangka sa buhay ng mag-iins ko. Tahimik lang niyang tinanggap ang lahat ng suntok at mura ko sa kanya. Wala din siyang idea kung nasaan si Ria dahil nanlaban daw ito at natakasan siya.We could not track her dahil ipinasa niya pala kay Maegan ang tracker na ibinigay ni Ava sa kanya.Halos manlumo ako ng makita ko ang nasusunog na bahay. I first thought that my kids ang Ria is inside. Pinigilan lang ako ni Zues at ng mga kaibigan ko na pasukin ang bahay dahil baka pati ako mapahamak.Napaupo na lang ako at napaiyak sa maaring sinapit ng mag iina ko. Not until Ava said that may nasasagap siyang signal sa tracker ni Ria.Agad namin iyon sinundan at nakita ko na nagtatago sa likod ng isang batong malaki ang kambal. Mitchell was hugging he
Ria“Naku iha! Lumalaki na ang tiyan mo!” masayang sabi ni Nanay Dang habang nasa kusina kami at naghahanda ng tanghalian. Mamaya lang ay uuwi na si Tatay Teban galing sa taniman niya. “Oo nga po Nanay.” sabi ko habang hinihimas ko ang tiyan ko. Isang buwan na din ako dito sa kanila pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong maalala tungkol sa pagkatao ko.“Sa isang linggo, sasamahan ka namin ng Tatay mo sa center. Kailangan mo din magpa-check up para makasiguro tayong malusog ang baby mo.” pahayag ni Nanay“E nanay, paano po pag tinanong po ako doon? Ano po ang isasagot ko? Baka po mamaya, may makakita sa akin doon?” medyo takot na sabi ko. Naisip ko kasi na siguro nga ay nasa peligro ang buhay ko noon kaya ako napadpad sa lugar na ito.“Yun lang! Pero kasi dapat talaga mapatignan ka! Para naman din sa kalusugan niyo ng anak mo.” paliwanag niya“ Cge po Nay. Sasamahan niyo naman po ako, hindi ba?”“Aba’y oo naman! Magagawa ba kitang pabayaan?” sagot naman ni Nanay kaya kahit papano
RiaPilit akong inilayo sa mga anak ko at sapilitang inilabas ng bahay ng mga lalaki.“Maawa ka sa mga anak ko!” pakiusap ko sa kanya. “Ako nalang ang patayin mo please, huwag sila, mga bata lang sila!” “Don’t worry! Darating din tayo diyan! Sa ngayon, manunuod muna tayo ng isang magandang palabas!” anito at saka inutusan ang tatlong tauhan niya“Simulan niyo na!” “No! No!” sigaw ko habang binubuhusan nila ng gasolina ang buong bahayTawa naman ng tawa ang lalaki na akala mo baliw. Nagpatuloy ako sa pag iyak at pagmamakaawa pero nanatili siyang bingi sa pakiusap ko.Nagsimula ng sindihan ng mga lalaki ang bahay at wala akong magawa kundi ang panoorin ito habang unti unting nilalamon ng apoy ang bahay.Hindi nagtagal ay biglang bumulagta ang tatlong lalakeng kasama ng taong may hawak sa akin. Alam kong nasa paligid na sila Ava!“Niloko mo ko!” sigaw nito sa akin at saka ako binigyan ng malakas na sampal. Natumba ako pero agad kong niyakap ng kamay ko ang tiyan ko para maprotektaha
RiaBigla akong bumalikwas ng bangon pagdilat ng mga mata ko. I was hoping it was just a nightmare pero ng makita ko ang mga tao sa kwarto ay naisip ko na hindi ito panaginip lang.Nasa tabi ko si Mama Sandra and she is holding my hand. Maybe she used the elevator para makaakyat siya aa kwarto ni Maegan“Mama.” I started to cry ng maisio ko ang nangyari kanina lang“Kumikilos na ang organisasyon iha. Mahahanap natin ang mga apo ko, pinapangako ko yan!” mariin ang tinig ni Mama at alam ko na galit din ito sa mga nagaganapPumasok naman si Marcus na may kausap sa telepono at ng magtama ang paningin namin at nagpaalam naman siya dito.“Baby how are you feeling? Wala bang masakit sayo?” tanong niya but I just shook my head“Ano ang silbi ng mga security mo dito, Ace? Bakit nakapasok ang mga taong yun sa bakuran mo?” may sumbat ang tinig ko at agad naman akong sinaway ni Mama habang nanatiling tahimik si Marcus.“Anak, wala namang may gusto sa nangyari. Ang kailangan natin ngayon ay magtu