Sa loob ng kwarto ng hotel.Lumapit si George na may hawak na matalim na patalim sa kanyang matabang, pulang kamay.Dahil sa sakit ng kanyang daliri, umatungal siya ng sakit habang nagsasalita."Ah~ Anuman ang sabihin mo ngayon, ahhiss hindi ko na kayo paniwalaan! Ako... ahhiss Kung paniwalaan kita ulit, ako... aso ako!"Pilit na pinipigilan ni Beatrice ang pagtawa, nakaupo nang kalmado sa sofa, nakangiti na may hitsurang tila napaka-kredible."Sige, patayin mo na ako. Sa anumang kaso, kung patayin mo ako, wala nang makakapagsabi sa'yo kung paano mag-lason.""Lason?""Opo, sa totoo lang, ang daliri mo na ganyan ay magandang senyales."Dati si Beatrice ay guro, may malumanay na imahe, at ang paraan ng pagsasalita niya nang kalmado ay bahagyang nagpakita ng aura ng isang awtoritatibong guro, na nagpalito kay George nang sandali.Nakita ni Beatrice na nagsimula nang maniwala si George, kaya't ipinagpatuloy niya."Ang pinakamalala sa lason ay kapag kumalat na ito sa buong katawan. Bagamat
Si George ay medyo nasasabik nang marinig ang boses ni Marcus."Ano ang gusto kong gawin?Gusto kong kunin si Alana!Gusto kong ilabas siya mula sa dagat ng paghihirap!Gusto kong dalhin siya sa malayo!Gusto kong protektahan ang aming dakilang pagmamahalan!"Agad na nakaramdam ng kilig si Beatrice.Hindi niya akalain na isa pala siyang 24k purong utak ng pagmamahal!"Dakilang pagmamahalan? Sino ang nagsabi sa iyo niyan?"Ang tono ng pagkamaliit na ito ay nagpaalala kay George kung paano siya kinausap ni Marcus maraming taon na ang nakalilipas, tinanong siya kung bakit niya iniisip na kaya niyang protektahan si Alana, at kung bakit niya iniisip na kaya niyang bigyan ng kaligayahan si Alana.Biglaang sumabog si George: "Sinabi sa akin ng babae mo! Siya ay isang napakabait na tao, hindi tulad mo na may itim na puso.Marcus, kung isang tao tulad niya ang susunod sa iyo, talagang parang bulaklak na nakatanim sa dumi ng baka."Nahulog ang ngiti ni Beatrice nang may kaunting pagkahiya.Nang
"Hindi!" sabi ni George nang may galit, "Lumapit siya sa amin nang may pang-uuyam at sinabi kay Alana, itago mo na ang mga pangit mong trick. Pagkatapos nun, umalis siya nang hindi nagbago ang mukha. Hinding-hindi ko malilimutan ang kanyang mapangmataas na tingin."Agad na naintindihan ni Beatrice.Marahil si Alana ay nais gamitin si George upang asarin si Marcus.Sino ang mag-aakalang hindi magpapaloko si Marcus."Simula noon, tinanggihan ako ni Alana, sinasabing hindi pumapayag ang pamilya namin na magkasama kami.Sinuri ko, hindi ba't ang pamilya ay si Marcus Villamor?Habang nakatira si Alana sa kanilang bahay, siya pa ang nagmamagaling at kinokondena ang pagmamahal ni Alana.Nang kalaunan ay napagtanto ko na si Marcus ay may gusto na kay Alana.Hindi niya talaga gusto na magsama kami ni Alana!"Beatrice: ...Paano niya sasabihin sa tanga na ginagamit siya?Nang magsalita tungkol sa pagkauhaw, kinuha ni George ang baso gamit ang kanyang matabang pulang mga daliri at uminom ng tub
"Nakatayo si Mr. Villamor sa pinto ng sala, nakabukas ang mga kamay para harangan ang daraanan.Tumingin si Alana kay Marcus ng may kalituhan sa mukha, pagkatapos ay tumingin kay Mr. Villamor."Lolo, anong kapalit ang sinasabi mo? Hindi ba't dadalhin ni Kuya si Alana sa playground?"Itinaas ni Mr. Villamor ang kanyang tungkod at tinuro si Marcus: "Nilinlang mo ba si Alana? Nalinlang mo ba si Alana?"Tatlong hakbang na hindi matino, lumapit siya ng may galit: "Kung hindi sinabi ng mga tao ko sa akin na gusto ni George na ipalit si Alana kay Beatrice, maloloko na naman ako sa iyo!""Hindi ako nagsinungaling." malamig na sabi ni Marcus, "Ang sinabi ko lang, sumama ka sa akin, hindi ko sinabi na dadalhin siya sa playground.""Kung hindi ito kasinungalingan, ano na ang tawag dito!" sumabog sa galit si Mr. Villamor, "Hindi ko papayagang kunin mo si Alana.""Papa, nahuli si Beatrice. Buntis pa siya ng kambal. Habang tumatagal na wala siya sa akin, lalong magiging delikado siya!" Bumigat ang
Tumingin si Beatrice sa kumbinasyon ng kandado. Dahil hindi naman siya makakalabas, tanging si George na lamang ang makakapaglabas sa kanya, kaya sumiksik na lang siya ng maayos sa loob ng maleta.Isinara ni George ang zipper ng maleta, at hindi nagtagal, naging madilim ang mga mata ni Beatrice.Nararamdaman niyang gumagalaw ang maleta, parang pumasok ito sa isang espesyal na elevator at dumaan sa isang kumplikadong daanan bago tuluyang nakasakay sa sasakyan.Hindi tiyak kung gaano katagal, ngunit kalaunan, hinila siya ni George palabas.Biglang lumiwanag ang mga mata ni Beatrice, at nakita niya ang bukas na dock at si Marcus na nakakunot ang noo.Sa sandaling iyon, naisip niya na tila miss na miss niya ang lalaking nasa harap niya, at medyo nangalay ang kanyang mga mata.Tinitingnan ang lakas ng mga kilay nito, malamang ay hindi siya nakapagpahinga ng maayos.Bahagyang gumalaw si Beatrice, at itinutok ni George ang kutsilyo sa kanyang leeg: "Huwag kang gumalaw! Pabayaan mong lumapit
"Sino?" Nag-alala si Carlos."Ang pangalawang lider ng Black Hawk Hall, si Gerald Paule, na pinakamagaling maglaro ng isipan ng tao.""Si Gerald Paul3?""Oo." Mahinang sagot ni Marcus, "Naghahanap ng mga isinusumpang tao, at walang iniiwang buhay pagkatapos. Karaniwan nilang pamamaraan ito.At yung bala na dapat pumatay kay George kanina, maaari sanang nanggaling sa ibang direksyon, pero nangyari pang galing sa aking side. Si Gerald Paule ang nang-iinis sa akin."Mahigpit na hawak ni Marcus ang ulo ni Beatrice. Nang marinig niyang muntik na siyang mabaril, sobrang natakot siya kaya mabilis na kumawala at inilabas ang kanyang ulo.Hinaplos niya ang mukha ni Marcus ng may kaba: "Okay ka lang ba?""Ayos lang ako." Mahinang sinabi ni Marcus, hinaplos ang ulo ni Beatrice ng may guilty na pakiramdam, "Pero ikaw, natakot ka ba? Natatakot ka bang makasama ako?"Inalog ni Beatrice ang kanyang ulo at hindi maiwasang magtanong: "Nasaan si George?""Patay na." Tahimik na sagot ni Marcus, walang a
Sa lumang bahay ng pamilya Villamor,Napansin ni Ginang Villamor ang kanyang asawa na nakaupo sa mga hagdang-hagdang bato sa hardin, mukhang nag-iisa at umiinom ng alak na puti.Lumapit si Ginang Villamor at nagsalita nang hindi masaya: "Mamatay ka na! Mayroon ka nang tatlong sakit, masama ang puso mo, tapos uminom ka pa ng ganitong katapang na alak."Habang nagsasalita, kinuha ni Ginang Villamor ang bote mula kay Ginoong Villamor.Hinablot ni Ginoong Villamor ang bote pabalik, may matigas na ekspresyon: "Anong pakialam mo sa akin! Masama ang pakiramdam ko!""Matigas ang ulo mo!" Sinungitan ni Ginang Villamor ang kanyang asawa, ngunit napansin niyang hindi tulad ng dati, hindi na siya pinapansin ni Ginoong Villamor at patuloy na uminom nang galit.Nag-sigh si Ginang Villamor at naupo: "Sabihin mo sa akin, ano ba ang nangyari?"Uminom si Ginoong Villamor at nag-sigh: "Hindi mo ba narinig ang sinabi ng batang yun?"Tumawa si Ginoong Villamor at nagsalita nang may panghihinayang: "Sabi n
Nang matapos ang musika, biglang itinirik ni Alana ang kanyang mga mata, tumingin sa kaakit-akit niyang sarili sa salamin, at dahan-dahang itinaas ang mga sulok ng kanyang labi.Isang boses ng lalaki ang narinig mula sa kabilang linya ng telepono: "Sige, upang makuha ang tiwala ni Marcus, kailangan kong maging walang awa at I hypnotized ang sarili ko.""Hehe~" Tumawa si Alana, "Si Marcus ay isang matalino at masamang tao. Hindi niya palalampasin ang anumang detalye. Baka nga paulit-ulit niyang pinagmamasdan ang aking mga micro-expression nang hindi bababa sa isang daang beses sa pribado.""Naimbestigahan ko na rin si Beatrice. Wala naman talagang halaga dati, pero dahil kay Monica Cristobal, ang taong walang utak, napukaw siya at nagkaroon ng lakas.""Kaya't upang maitago ito sa dalawang taong ito at makuha ang tiwala ni Marcus, hindi pwedeng magkamali ang aking expression.""Oo." Sumagot ang lalaki ng malamig na boses, "Ginawa ko na ang lahat ng gusto mo.""Huwag kang mag-alala, Gera
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so