"Paano kung ako na lang ang magturo?" suhestiyon ni Beatrice ng mahina."Hindi. Kaya ko." matigas na sagot ni Marcus, "Beatrice, baka hindi mo alam, ang iyong asawa ay isang outstanding na graduate ng University of Falls, na kabilang sa top ten sa buong mundo. Hanggang ngayon, hindi pa nababasag ang aking graduation record."Nang marinig ito, hindi nakapagtimpi si Mr. Alberto at napatawa."Chairman Marcus, ang pagtuturo ng homework ay pagtuturo ng homework, huwag mong gawing kahihiyan ang inyong paaralan."Kung matutulungan mo ang anak ko sa homework, agad akong tatayo sa ulo at kakain ng sausages."Binigyan siya ni Marcus ng malalim na tingin: "Sabi mo yan.""Kapag nagsalita ka, hindi na pwedeng bawiin!"Sa puntong iyon, masayang inilabas ni Junjun ang kanyang homework.Palagi niyang iniisip na mababa ang IQ ng kanyang ama, kaya hindi siya nito matutulungan.Ngayon, gusto niyang matulungan siya ng kanyang uncle, kaya siguradong magaling niyang gagawin ang homework.Binuksan ni Junjun
Nang dumating sina Marcus at Beatrice sa kwarto, puno na ito ng mga volunteer.Sila ang mga miyembro ng guard team na kusa at boluntaryong inorganisa ng mga netizens upang protektahan si Amanda!Ang mga magulang ni Amanda ay labis ang emosyon."Pwede naming pagbuhatan, pagalitan, patayin o putulin ang sarili naming anak! Bakit kayo nakikialam sa buhay niya!""Oo!" Galit na galit ang ama ni Amanda at hinila ang buhok ni Amanda , "Ang walang kahihiyang babaeng ito ay dapat mamatay, para hindi madamay ang mga ninuno ng pamilya dela Cruz."Pinilit alisin ni amanda ang kamay ng tatay niya: "Kaya simula ngayon, hindi na ako tatawaging Amanda del Cruz! Wala na akong kinalaman sa mga ninuno ng pamilya niyo!""Ikaw, walanghiya kang babae ka, nagmamatigas ka pa." Itinaas ng ama ni Amanda at babatukan si Amanda.Agad na pinigilan siya ng volunteer na nakatayo malapit sa kanya.Nagpupumilit ang ama ni Amanda at nagpapanggap na madadapa, at papunta kay Beatrice."Aray, binugbog ng volunteer team
Pagpasok ni Beatrice at Amanda sa kwarto, tumayo si Marcus ibinigay ang upuan, at malumanay na nagsabi."Naayos na ang lahat."Kinuha ni Beatrice ang upuan, naupo, at nagulat: "Naayos na? Ano ang napag-usapan ninyo?"Tiningnan ni Marcus ang abogado at kinuha ang dokumento mula sa kanya: "Limang milyon, upang bilhin ang karapatan sa pangangalaga kay Amanda.""Limang milyon?" Nagulat si Amanda. Medyo nabigla pa siya sa ideya na magkakaroon siya ng utang na limang milyon sa murang edad.Ipinaliwanag ni Marcus ng malumanay: "Akala ng mga magulang mo, ang halaga ng pagpapalaki sa'yo ay isang milyon!Pagkatapos ay magtatrabaho ka, kikita, at makakapagbigay ka sa kanila ng limang libong piso bawat buwan para suportahan sila. Binibilang ang perang ito.Idagdag mo pa ang dowry at ang bahay na binili mo para sa kapatid mo, at ang kabuuan ay limang milyon."Napuno ng galit at pagtawa si Amanda at kinuskos ang mga palad sa buhok dahil sa galit."Talaga kayong matitipid!Dahil lang sa nagpalaki
Nang marinig ito, halos mawalan ng lakas si Marcus at napatalon, tumama ang kanyang cellphone sa sahig.Mula sa teleponong nahulog, narinig ang malalim na boses ng kanyang ama: "Bastos, nasaan ka? Bumalik ka agad sa lumang bahay."Kinuha ni Marcus ang telepono: "Papa - kasama ko si Beatrice!""Wala akong pakialam kung sino ang kasama mo! Kahit kasama mo pa ang emperador, kailangan mong umuwi! Bumalik ka agad at tingnan kung ano'ng ginawa mo kay Alana!""Papa, hindi ko kayang umuwi..."Bago pa siya makapagpatuloy, tinakpan ng kanyang ama ang kanyang dibdib at nagsabi: "Ay... ang puso ko, ang blood pressure ko... Tumataas, halos aabot na sa tuktok! Ikaw na bastos ka, kung ayaw mong kunin ang katawan ko, hindi mo na kailangang umuwi."Pagkatapos magsalita, agad na ibinaba ni Mr. Lu ang telepono.Biglang nakaramdam ng lamig si Marcus sa kanyang tabi. Dahan-dahan siyang lumingon at nakita si Beatrice na nakatingin sa kanya, may ngiting kasing banayad ng simoy ng hangin sa tagsibol."Kuya?
Nagulat ang mga mata ni Beatrice, at nakaramdam siya ng isang hindi maipaliwanag na discomfort sa buong katawan niya.Kahit na madilim ang mga ilaw sa bakuran, malinaw pa rin niyang nakita ang mukha ni Alana... Mukhang 70% katulad niya!So ano sya?Sya ba nais ipalit ni Marcus upang ipaalala ang isang tao?Labis ang galit ni Beatrice, kaya't tumalikod siya at gusto nang umalis.Nanginginig ang puso ni Marcus, at natakot siya kaya mabilis siyang humawak upang pigilan siya: "Beatrice, hindi ito tulad ng iniisip mo..."Habang nagsasalita, niyakap ni Alana ang kanyang bunny doll at tumalon mula sa mga hagdan, nagsabi sa isang boses bata: "Kuya, miss na kita. Bakit hindi ka pumunta para makita ako? Miss na miss kita nung ikaw ay nasa ibang bansa."Habang sinasabi ito, iniabot ni Alana ang mga kamay at gusto sanang yakapin si Marcus.Iniwasan sya ni Marcus ng hindi halata, at sa isang madaling galaw, iniiwasan niya si Carlos na nakaharap sa kanya.Direktang napayakap si Alana kay Carlos,
"Sa ugali ng bunso, natatakot akong hindi niya nais na ikwento sa iyo si Alana."Nagmumuni ang matandang babae at nagbuntong-hininga: "Sa totoo lang, hindi ko rin gaanong gusto ang batang iyon.Pero mabait siya sa pamilya namin.Ang ama ni Alana ay isang eksperto sa pananaliksik sa biokimika, kilala bilang Ghost Hand.Noong panahon na iyon, kaunti lang ang mga tao sa larangang ito at hindi masyadong edukado ang mga tao.Nung nagplano ang aking asawa at ang pangalawang anak ko na pumasok sa larangan ng mga biyolohikal na gamot, labis nilang ikinagalak nang makilala si Ginoo Monteverde.Si Ginoo Monteverde ay naging kaibigan ng aming pamilya at agad silang nag-umpisang magtulungan.Si Ginoo Monteverde rin ang guro ni Marcus, tinuruan siya ng maraming bagay araw-araw.Pagkatapos, habang naglalakbay sila, tinangka ng mga tao mula sa Black Hawk Hall na atakihin ang aking asawa, at si Ginoo Monteverde ay tumayo sa harap niya, tinulungan siyang harangin ang bala, at namatay."Naging maitim a
"Oh? Asawa ko, bakit ganyan ka ka-formal?" Kinuha ni Beatrice ang susi ng kotse at tumayo upang tulungan si Marcus na tumayo, "Kuya, bakit hindi tayo matulog kasama si Tutu?"Nais sanang tumayo ni Marcus, pero muling lumuhod."Asawa ko, mas mabuti pang lumuhod na lang ako. Mas komportable kapag lumuhod."Umupo si Beatrice sa kama at sinulyapan si Marcus.Nag-salita si Marcus nang may kalungkutan: "Asawa ko, mali ako, talagang mali ako."Itinaas ni Beatrice ang kilay: "Kaya sabihin mo sa akin nang detalyado, ano ang mali mong ginawa?"Agad na nag-alarm ang utak ni Marcus at ngumiti siya ng malumanay: "Ang pagpapalungkot kay Mrs. Villamor ang pinakamalaking pagkakamali ko."Paano nga naman hindi makikita ni Beatrice na ito ay isang pagtatangkang magpalit ng konsepto, kaya't tumawa siya: "Sige, huwag ka nang lumuhod, magmasahe ka na lang ng mga paa ko, medyo masakit ang mga paa ko."Nang marinig ni Marcus na binigyan siya ng pagkakataon ng asawa nya, agad siyang tumayo ng may ngiti at
Maingat na pinagmamasdan ni Beatrice ang mga micro-expression ni Alana at napansin niyang inosente ang kanyang kilos at hindi nagpapakita ng pagkainggit. Talaga namang parang syang may sakit sa pag iisip..Sa kanyang pagkamangha, kumilos si Alana ng walang pakialam at matigas ang ulo.Ang ganitong klase ng ugali ay hindi dapat magustuhan ng mga lalaki.Kung siya ay nagpapanggap lang, bakit siya nagpapanggap na nakakainis?Hindi ba’t dapat niyang subukang magpasaya kay Marcus?Inusod ni Beatrice ang gilid ng kanyang bibig at kinuha ang kutsara: "Kung may sakit si Alana, bakit hindi ko na lang siya pakainin?""Hindi ko gusto, gusto ko ang kuya ko." Galit na sabi ni Alana habang namumuo ang kanyang mga pisngi, "Kung hindi ako susubuan ng kuya ko, hindi ako kakain."Pagkatapos niyang magsalita, bumaba si Ginoong Villamor na may saklay at medyo masakit ang ulo.Lumabas din si Ginang Villamor mula sa kuwarto at nagmura: "Bakit hindi mo hayaan ang lolo mo na pakainin ka?"Si Ginoong Villamor
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so