"Anong sinabi mo?" Nanginginig nang husto ang katawan ni Beatrice.Ang pagbubuntis ang bagay na pinakamahalaga sa kanya.Palagi nitong tinatamaan ang kanyang kahinaan.Nang makita ni Chona ang matinding reaksyon ni Beatrice, napangiti ito nang may kasiyahan."Noon, gusto talaga kitang tulungan kaya palihim kong pinalitan ang gamot ng ordinaryong bitamina.Pero ngayong iniisip ko, parang hindi na kailangan. Kung wala sa'yo ang puso ng isang lalaki, paano siya magkakaroon ng kagustuhang magkaanak sa'yo?"Pagkatapos sabihin ito, masayang tumalikod si Chona at naglakad pabalik sa kanyang silid.Si Beatrice naman ay mahigpit na pinigil ang kanyang galit, ang mga kamay niyang nasa gilid ay bahagyang nakakuyom.Pagbalik sa kanyang kwarto, paulit-ulit niyang sinabi sa sarili, "Kalmado lang... Kailangan kong kumalma!"Alam niyang si Chona ay isang taong puno ng panlilinlang—hindi siya dapat magpadala sa mga salita nito.Pero habang mas pinag-iisipan niya, mas nararamdaman niyang parang may kat
Nag-ingay si Albert nang husto kaya’t lumabas ang lahat ng tao sa ikalawang palapag.Nabalisa si Marcus at nag-alala na baka may mangyaring masama kaya't tumigil siya.Si Robert naman, na dati ay tinutulungan, ay naging mas malinaw ang isip.Bang, bang, bang.Binangga ni Albert ang pinto na may makalumang estilo ng tatlong beses.Palagi siyang magiliw, at wala pang nakakakita sa kanya ng ganito kalupit.Pagkalipas ng ilang saglit, si Chona, na kakahiga lang, ay nagsuot ng damit, tumayo ng medyo magulo, at binuksan ang pinto: "Albert, anong nangyari?"Nagngangalit ang mga ngipin ni Albert sa galit: "Tatanungin kita, totoo ba ang sinabi sa live broadcast? Matagal na ba kayong nag-consult tungkol sa artificial insemination?"Nang siya’y bumaba kanina, sinabi iyon ng lola niya, ngunit hindi siya nakinig.Ngayon, nang bumalik siya sa kanyang kwarto at napanood ang replay ng live broadcast, nagulat siya at natuwa. Ang ikinatuwa niya ay may pakialam pa pala si Beatrice sa kanya, kung hindi,
Lumabas si Beatrice mula sa lumang bahay at bigla ay hindi alam kung saan pupunta.Si Genna ay may klase ng gabi sa martial arts hall, at hindi nais ni Beatrice na istorbohin siya.Habang naglalakad, itinaas niya ang kanyang mata at napansin na hindi niya namamalayan ay nakarating na siya sa harap ng villa ng pamilya Aragon, at hindi maiwasang matawa sa sarili.Parang lahat ng babae sa mundo ay pare pareho. Kapag sila'y naaapi, gusto nilang bumalik sa bahay ng kanilang mga magulang.Kum click.Binuksan ang bintana ng balkonahe sa ikalawang palapag ng villa.Hindi alam ni Beatrice kung bakit siya nakaramdam ng pagkakasala, kaya't mabilis siyang nagtago sa likod ng isang malaking puno.Lumabas ang kanyang amang si Oscar mula sa loob, kinuha ang kanyang cellphone at tumawag.Nag-vibrate ang cellphone ni Beatrice.Zizi~ Zizi~Tiningnan ni Beatrice ang contact ng tumatawag at lihim na sumilip kay Oscar sa ikalawang palapag.Pagkatapos mag-atubili ng sandali, ibinaba niya ang kanyang boses
"Ano'ng card? Hindi ko alam ang sinasabi mo?" sabi ni Abby ng may kaba.Ipinakita ni Aling Nora ang mga braso, nagmamadali at hinanap ang card mula sa bulsa ni Abby: "Ano ito? Ikaw, akala mo ba kaya mong lokohin ako? Narinig ko kanina na sinabi sa iyo ng iyong ama na kumita siya ng 200 milyong piso ngayon at binigyan ka ng card."Nais sanang agawin ni Abby ang card pabalik: "Ibinigay sa akin yan ni Papa para ipambili ko ng mga damit!""Ang ama mo?" natatawang sabi ni Nelson, may halong pang-iinsulto.Malakas at matipuno siya, may makakapal na braso at hita, kaya't matindi ang lakas. Sa isang maliit na pagtulak, natumba si Abby at nasaktan."Huwag mong kalimutan. Kung wala ako, hindi mo mararanasan ang magandang buhay ngayon!""Kung hindi ko inilipat sa'yo, ano sa tingin mo, mamumuhay ka ba ng marangya ngayon?""Kung hindi ko sinabihan at sinuhulan ang manghuhula para sabihin na si Beatrice ay malas, sa tingin mo ba itatrato ka nilang parang kayamanan?!"Kinabahan si Abby at mabilis na
“Lintik, Ninong.” Napagod si Marcus at kinagat ang kanyang mga ngipin.“Uy, mabait na inaanam!” ngumiti si Chairman Salazar at binuksan ang pinto.“Ipapaliwanag ko muna, maaari kang pumasok, pero hindi mo siya pwedeng kunin.”“Paano kung magpilit ako!” Ang mga mata ni Marcus ay naging matalim, at ang kanyang aura ay medyo tumindi.“Kung magpilit ka, subukan mo!” Kahit na mas mababa si Chairman Salazar kay Marcus, hindi siya natatakot sa mga ganitong sitwasyon. Itinaas niya ang kanyang dibdib at nagsalita ng diretsahan.“Sinabi ko na dati na tuwing si Beatrice ay nakakaramdam ng sama ng loob at gustong pumunta sa amin, dapat niyang ituring na parang umuwi sa bahay ng kanyang ina. Kami ang kanyang magiging sandigan. Dahil siya ay dumating ngayong gabi at handang magtiwala sa amin, hangga’t hindi nya nais na umalis kasama ka, tiyak na ipagtatanggol namin siya at hindi namin pababayaan ang aming pangako.”“Oo, naiintindihan ko.” Pinigilan ni Matcus ang kanyang galit.Mukhang mas magaling
“Oo! Siya nga!” Ang mga kilay ni Mrs. Salazar ay tumaas sa kasiyahan, pakiramdam niya ay malapit na niyang matuklasan ang pinakamahalagang lihim!“Hindi kami ganun kagaya ng iniisip mo.” Tumahimik si Marcus, ang mukha ay kalmado.“Ano iyon?” tanong ni Mrs. Salazar na hindi makapigil sa pagka-curious.Binuksan ni Marcus ang kanyang mga labi at nagsabi, “May mga kinalaman siya sa maraming bagay, at hindi ako komportableng magsalita tungkol dito. Pero tinitiyak ko sa iyo na si Beatrice lang ang nasa puso ko. Siya ang aking white moonlight.”“Ipinaliwanag ko na rin kay Beatrice na balang araw, ipapaliwanag ko sa kanya ang tungkol sa bagay na ito nang personal.”Wala namang habit si Mrs. Salazar na manghimasok sa pribadong buhay ng iba, kaya hindi na siya nagtanong pa: “Sige, makaalis ka na.”Hindi pa rin umalis si Marcus.Nag-aalala siya na baka magtago si Beatrice kung aalis siya.Nakita ni Mrs. Salazar ang ibig niyang sabihin, at hindi na siya nag-abala. Sa halip, nagbigay siya ng kutit
Kinabukasan ay weekend, at si Beatrice ay natulog hanggang halos alas-diez ng umaga bago bumangon.Pakiramdam niya, parang hindi siya nabubusog sa tulog.Tiningnan niya ang oras at nahihiya siya."Pasensya na, ang late ko pong magising."Ngumiti si Mrs. Salazar ng mahinahon: "Bakit ka pa magso-sorry? Isang biyaya para sa mga kabataan ang makatulog ng mahabang oras. Dito sa bahay ng ninang mo, maaari kang matulog hangga't gusto mo. Wala kaming masyadong alituntunin sa pamilya namin.""Salamat po, ninang." Pagkatapos makabangon ni Beatrice, bigla siyang nagsuka nang walang dahilan.Nahihiya siya at ipinaliwanag: "Siguro, gutom lang ako."Tiningnan sya ni Mrs. Salazar, mula kaliwa't kanan: "Beatrice, hindi kaya... buntis ka?"Nabigla si Beatrice saglit, tapos ay pinabulaanan ito."Paano nangyari 'yun? Huwag mong kalimutan na may polycystic ovary syndrome akong kondisyon ayon sa report ko sa physical exam. Hindi madaling mabuntis kapag ganito. At saka, si Marcus ay umiinom pa rin ng birth
Nakita ni Beatrice si Marcus at napakunot ang noo niya saglit.Naalala ang lihim na pag-inom ni Marcus ng birth control pills sa kanyang likod, naiinis pa rin siya.Hindi niya ipinilit kay Marcus na makipagtulungan sa kanya para magka-baby.Kung ayaw ni Marcus, maaari nilang pag usapan ito imbis na magsinungaling.Nang makita ni Beatrice na hindi siya tumugon, naglakad si Marcus patungong malungkot at nagsimula ng usapan."Asawa ko~ Kumain ka na ba ng almusal?""Marcus, hindi ba't walang kwenta ang sinasabi mo?" Inis na sabi ng misis ni Mr. Salazar.Umupo si Marcus, tinatama ang ilong sa dismaya.Pagsandal niya sa upuan, napa singhal siya sa sakit.Tumingin si Beatrice sa kanya nang may pag-aalala.Agad namang ginamit ni Marcus ang pagkakataon para magpanggap na biktima, at nagsalita ng malungkot: "Asawa ko, ang kahoy na higaan ng mga katulong kagabi, kasing-tigas ng bato. Masakit ang likod ko. Puwede ba kitang makasama sa bahay mamaya?""Oh? Kuya, saan ang masakit?" Tumayo si Justin
"Talikod ka talagang walang kahihiyan, parang kakaibang estilo ng larawan."Nag-aral si Gilbert ng mga kursong pang-sining sa ibang bansa, at mayroon siyang magandang temperament. Sa mga batang mayayaman, ang kanyang personalidad ay talagang kahanga-hanga.Kapag nagsasalita siya, siya ay magaan at pino, ngunit ang mga salita niya ay kayang magpatahimik sa isang tao."Ang lakas ng kahihiyan mo, anong masama kung kalmutin ka ng girlfriend ko ng ilang beses? After all, wala kang pakialam sa mukha mo.Ang kung ang photo ay na-photoshop o hindi ay maaaring matukoy sa pamamagitan ng teknikal na pagsusuri.Kung ang mga damit sa closet ay sa asawa ni Isabella ay matutukoy rin gamit ang teknikal na pagsusuri sa dandruff ng buhok.Ang bata sa tiyan ay maaari ring matukoy sa pamamagitan ng amniocentesis.Kaya, itong walang kahihiyang babaeng ito, mababa ba ang IQ mo, o iniisip mong lahat ay kasing dali mong lokohin?"Pagkatapos nito, tumingin si Gilbert sa abogado at sinabi, "Gusto kong magsampa
"Kailangan ko pa bang magtanong?" galit na galit na tanong ni Shaira, "Dapat ay makipaghiwalay na siya sa walang kwentang iyon! Hindi siya magpapatawad! Ang saya ko, isang araw na naman ng takot sa kasal at panganganak!"Uminom ng kaunting tsaa si Beatrice at bahagyang ngumiti: "Kung ako, hihingi ako ng tulong, pupunta ako sa address na ito, magre-record ng video sa loob ng bahay, itago ang mga ebidensya, sasampahan ko siya ng kaso ng bigami, at pagkatapos ay magdedivorce. Kasi ang bigami ay may parusang pagkakabilanggo."Ngumiti rin si Isabella: "Maganda 'yan. Gawin natin yan!""Tama, bakit hindi ko naisip yun!" Tinapik tapik ni Shaira ang kanyang hita, "Pinsan, sasama na ako ngayon!"Tumingin si Beatrice kay Nikki: "Samahan mo sila para protektahan sina Shaira at Isabella. Buntis ako, kaya hindi ako sasama.""Okay." Ngumiti si Shaira, "Kung sasama ka, hindi na namin kayang hilingin sa'yo! Hindi ka ba natatakot mapatay ni Marcus?"Habang nagsasalita sila, tatlo na silang naglalakad p
Nagmaneho si Erica ng sports car at tumigil sa pantalan.Hinaplos ng hangin mula sa dagat ang kanyang magulong mahahabang buhok.Kinuha niya ang kanyang cellphone, umistambay sa gilid ng sports car, na may dagat sa likod, at kumuha ng larawan ng kanyang magulong buhok at ipinost ito sa social Moments: Paalam, Mundo~ By the way, mayroon bang sinuman sa mundo na maaaring mag-alaga sa isang mahirap na maliit na nilalang tulad ko?Pagkatapos mailagay ang larawan, maraming tao ang nag-like.Dahil maganda ang larawan, ang magulong buhok ay nagpapakita ng isang sobrang stylish na kagandahan.Ang kagandahan ni Erica ay hindi yung klaseng delikadong kagandahan, at ang kanyang mukha ay madaling makilala, yung klaseng kagandahan ng isang international supermodel.Mayroon siyang mataas na cheekbones, tatlong-dimensional na mga tampok sa mukha, matangkad na katawan, at laging nagpapalabas ng masiglang enerhiya. Siya ay isang kilalang "chosen darling" sa mga circle ng mga mayamang babae. Lahat ng t
Habang sumasagot si Marcus sa mga netizens, hindi niya gaanong pinakinggan, kaya tumingin siya at muling nagtanong."Asawa ko, anong sabi mo kanina?"Nararamdaman ni Beatrice na maganda ang mood ni Marcus, kaya lumapit siya nang kalmado, umupo sa kanyang kandungan, at tiningnan ang kanyang cellphone: "Asawa ko, anong ginagawa mo?""Sumasagot sa mga netizens." Maikli ang sagot ni Marcus, at may pagka-arogante ang tono, "Asawa ko, ngayon hindi naniniwala ang mga netizens na nag-divorce tayo!"Nagningning ang mga mata ni Beatrice ng gulat: "So hindi ka galit?""Hindi ako galit." Sagot ni Marcus ng magaan.Pero palaging nakakaramdam ng hindi pagkaka-kontento si Beatrice, kaya mabilis niyang hinawakan ang kamay ni Marcus at umamin ng kanyang pagkakamali."Asawa ko, wala kaming intensyon ni Erica na gawin 'yan.Hindi inasahan ni Eruca na maipasa niya ito sa Weibo.Siyempre, mali rin ako.Nung humingi si Erica ng mga private photos, hindi ko siya dapat binigyan.Sinabi kasi niya na gagamitin
Kahit na dinelete ni Erica ang post pagkatapos, may mga netizens na mabilis kumilos at kumuha pa ng screenshots.[Mas malakas pa ang larawan kaysa sa salita! Ipinost ng pamangkin ni Boss Marcus ang larawan! Ang estado ng pamilya ng big boss ay sobrang baba, pangalawa lang sa mga aso.]Tumingin si Marcus sa larawan at agad na lumubog ang kanyang magandang mukha.Binuksan niya ang mga komento sa ilalim ng Weibo.[OMG, hindi ko kakayaning maniwala na magdi-divorce na ulit ang big boss.] [Tama, tiyak na wala siyang lakas ng loob na makipagdivorce~ Feather duster, balat ng durian, warning na nakaharap sa pader~][Hahahaha, nilagay ng aso ang mga kamay sa pader, ibig bang sabihin nito na pareho din dapat gawin ng big boss?][Bagaman hindi nakatayo ang big boss na parang aso, ang side profile niya na nakaharap sa pader ay mukhang sobrang naagrabyado... Hahaha, bakit ako natawa bigla?][Sa bahay, talagang kontrolado ng asawa ang big boss.]Maya-maya, maraming mga executive ang lumabas para m
Pagkatapos ni Marcus na tapusin ang tawag, pumasok siya sa kwarto at nagulat sa nakita niya si Erica. Medyo nagkunot ang kanyang noo."Bakit ang ingay-ingay mo? Paano kung matakot ang tita mo?"Nilunok ni Erica ang kanyang laway, bahagyang namutla ang mukha, at nalimutan na niyang i-delete ang Weibo.Lumapit siya sa pinto at ikinaway ang kanyang maliit na kamay: "Paalam, Ate Bea, paalam, Tito Marcus, ako... ako… Aalis na ako sa Earth!"Pagkatapos nun, mabilis na kinuha ni Erica ang kanyang bag at tumakbo palabas.Napakunot ang noo ni Marcus at litong-lito: "Nagsasalita ka ng kalokohan."Pagkatapos ay lumapit siya at niyakap ang kanyang asawa mula sa likod, at isinubsob ang kanyang ilong sa kanyang leeg.Napatawa si Beatrice sa ginawa ni Marcus: "Mr. Villamor, nanghihigop ka ba ng pusa ngayon?""Shh, huwag kang magsalita, hayaang yakapin kita saglit. Malungkot ako." Inilibing ni Marcus ang kanyang ilong sa balikat ni Beatrice at nagsalita sa malambing na tinig.Napansin ni Beatrice n
“Erica, anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Beatrice habang puno ng mga tanong ang mukha niya."Ate, huwag mo akong gawing tanga!" Mahigpit na hinawakan ni Erica ang kamay ni Beatrice, "Alam ko na hindi maganda ang trato sa iyo ng Tito ko. Ang mga tao sa labas ay nagsasabing matagal na kayong hiwalay at hindi ka binigyan ng kahit sentimo ni tito! Bukod pa riyan, ikinalat ng mga katulong sa lumang bahay ang balita.""Anong balita ang ikinalat nila?" Naguguluhan si Beatrice."Sabi nila, inaabuso ka raw ni tito gabi-gabi. Ang lakas ng mga sigaw mo, narinig pa raw ng mga katulong sa lumang bahay."Puff~ Halos mabulunan si Bratrice at naging pula ang mukha niya. Bakit nakikinig ang mga katulong?Nakakita ng pagkakataon si Erica at agad nagpakita ng screenshot ng isang pag-uusap. "Ate, hindi ako yung tipo ng tao na basta-basta naniniwala sa mga tsismis. Pinag-aralan ko rin ang pag-uusap na ito. At saka, yung avatar na ito, talagang avatar ng isang katulong sa lumang bahay namin!"Beatrice
“Uncle, Auntie,” nagsalita na si Bryan sa wakas, “hindi ako nakabati kanina, hindi dahil bastos ako o masama ang ugali, kundi dahil nagsasalita si Jennifer at ayokong putulin ang sinasabi niya.”Pagkatapos ng saglit na katahimikan, nagdagdag pa si Bryan: “Tungkol naman sa sinasabi n’yong pag-uugali at kabutihang-asal, sa totoo lang, matapos n’yong gawin ‘yon sa anak n’yo, hindi kayo karapat-dapat hangaan. Anong karapatan n’yong hingin ang respeto at pagpipigil sa galit mula sa akin, kung kayo mismo, bilang magulang, ay hindi marunong rumespeto?”“Bilang ama, puwede ka bang basta na lang kumuha ng pera nang hindi kinukunsulta ang anak mo? Anong pinagkaiba n’yon sa pagnanakaw?”“Ikaw… Anong sinasabi mo! Hindi ‘yan pagnanakaw! Pamilya tayo—” galit na tugon ni Arturo, habang mariing hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, “Pakinggan mo nga, anong klaseng mga salita ‘yan…”Tahimik lang ang ina ni Jennifer. Kahit na naiintindihan niya ang punto ng anak, hindi pa rin siya sang-ayon na natulo
Nang marinig ni Jennifer ang sinabi ng tagapamahala, bigla na lang nanginig nang matindi ang kanyang katawan at agad siyang napaupo ng tuwid, parang huminto ang tibok ng kanyang puso.Hinawakan ni Bryan ang maliit na kamay niya at pinayapa siya sa banayad na tinig: “Huwag kang kabahan, nandito ako.”Tahimik na tumango si Jennifer, parang robot, saka nagbihis, naghilamos nang mabilis, at bumaba agad ng bahay.Mabilis ang kanyang mga hakbang, hindi na niya hinintay si Bryan.Napilitan si Bryan na magpalit muna ng pormal na damit bago siya sumunod pababa.Tumakbo si Jennifer papunta sa sala, hinihingal, nakayuko at mahina ang boses na bumati: “Tatay, Inay…”“Ikaw… ikaw talaga…” Itinuro ng kanyang ama ang ilong ng anak, “Nagpunta ka talaga sa bahay ng lalaking ‘yan at dito natulog?!”“Alam mo bang hindi kami nakatulog ng nanay mo buong gabi kagabi? Tinawagan pa namin halos lahat ng kaklase mo. Tawag kami nang tawag hanggang wala na kaming magawa kundi pumunta rito.”“Kung sa bahay ka man