Si Marcus ay umupo nang paatras sa kanyang swivel chair at walang pakialam na inikot ito."Bago opisyal na ipahayag ang proseso, hayaan mong ipaalala ko sa iyo na ako ang dating Big Boss. Baka nakalimutan mo na, Ms. Minda Villamor."Hindi napigilan ni Beatrice ang mapangiti matapos marinig iyon.Hindi ko alam kung kanino natutunan ni Marcus ang ganitong kakayahang manakit gamit ang salita.Gaya ng inaasahan, tuluyang dumilim ang mukha ni Minda, at maraming shareholders sa ibaba ang palihim na nag-uusap muli."Nabalitaan ko na nakipaghiwalay na daw si Robert Villamor at si Minda Villamor , mukhang totoo nga.""Siguradong totoo! Siyam sa sampu!""Lubhang kapanapanabik ito. Bakit kung kelang matanda na sila nuon pa nila naisipang maghiwalay?"Nang marinig ni Minda ang salitang "kung kelan tumanda saka naisipang maghiwalay", para itong tinik na tumusok sa kanyang puso. Dumilim ang kanyang mukha habang nakatingin sa pangkalahatang kalihim."Ipagpatuloy! I-anunsyo ang proseso para sa bagong
Namuti sa galit ang mukha ni Minda.Kahit hindi pa isama ang 10% ni Robert, at ang 20% lang ni Jacob ang bibilangin, wala na siyang kahit anong tsansa para manalo.Masyado niyang minaliit ang pagkakaisa ng tatlong magkakapatid ng pamilyang Villamor!Napakalayo nito sa kanyang sariling pamilya, kung saan ang magkakapatid ay nagsasakitan at nagsasapawan.Sa puntong ito, maging si Beatrice ay nagulat at naramdaman niyang isang karangalan at pribilehiyo ang mapabilang sa ganitong pamilya.Sa sobrang kahihiyan, dinuro ni Minda si Marcus at malamig na sinabi:"Kahit pa mas marami kang shares kaysa sa anak ko, ano ngayon?May kapansanan ka sa paa at naka-wheelchair.Sino bang presidente ng isang kilalang kumpanya ang naka wheelchair?Hindi ba't sisirain mo lang ang imahe ng kumpanya?"Nang marinig ito, hindi na nakapagpigil si Beatrice at ipinagtanggol ang kanyang asawa."Ms. Minda Villamor, hangga’t hindi nasasaktan ang utak ng asawa ko, kaya niyang pamunuan ang kumpanyang ito at kumita ng
"Ano?! Gusto pala ng Lola mo na ipakasal si Beatrice sa pangatlo mong tiyuhin?" bulalas ni Mindq.Napanganga si Beatrice sa narinig.Mula sa sulok ng pasilyo, narinig niya ang malungkot na tinig ni Albert."Opo, si Beatrice ang nagligtas kay Lola noon. Simula noon, madalas na siyang pumunta sa bahay natin, at sa paglipas ng panahon, labis na siyang nagustuhan ni Lola. Gusto niya siyang ipakasal sa isa sa pamilya natin.""Narinig ko si Lola at si Lolo noon na pinag-uusapan kung sino ang dapat ipakasal kay Beatrice sa pamilya natin.""Ang unang ideya ni Lola ay ipakasal si Beatrice kay tito Marcus. Sabi niya, malaki man ang agwat ng edad nila, mas maalaga naman daw ang isang mas nakatatandang lalaki."Napataas ang kilay ni Minda. Hindi niya alam ito. Akala niya pinilit lang ng matandang ginang ang kasal na ito sa kanila."Ano'ng nangyari pagkatapos?" tanong niya."Sinabi ko na sa'yo, Ma… Mahal ko si Beatrice. Noon pa lang, sa unang tingin, alam kong siya na.""Hindi ko lang alam kung pa
"Matanda, naalala kong sinabi mo noon na si Marcus ay parang nalason ng kung anu-anong gamot. Paano mo iyon hinarap?"Nagmamadaling hinawakan ng asawa ni Mrs. Salazar ang kanyang kamay.Sa unang pagkakataon, seryosong tumingin sa kanya si Mr. Salazar "Bakit mo ako tinatawag na matanda? Hindi pa naman ako ganoon katanda."Kung sa ordinaryong araw lang, ayos lang sana.Pero ngayong narito si Beatrice, bakit naman siya tinawag na matanda? Talaga naman!Agad niyang kinurot ang taba sa braso ng kanyang asawa: "Ikaw kasi, masyadong madaldal! Bilisan mo na."Napangiwi si Mr. Salazar, hindi niya naintindihan ang totoong intensyon ng kanyang asawa, at nagsimula nang magkwento tungkol sa mga "dakilang nagawa" ni Marcus."Hindi mo alam, pero ang pinakamatinding nangyari ay sa akin mismo.Si Marcus at ako ay nasa isang business trip noon at magkatabi lang ang kwarto namin sa isang hotel sa ibang bansa.Narinig ko na may naglagay na gamot kay Marcus, kaya naisip kong tulungan siya.Hulaan mo kung
"Oo, pero nagkaroon ng aksidente at... nawala siya," mahinang sagot ni Mrs. Salazar habang pinapahid ang luha. "Huwag na lang nating pag-usapan."Matapos kumalma, hinawakan niya ang kamay ni Beatrice at ngumiti."Bakit hindi na lang kita gawing anak anakan? Bihira akong makatagpo ng ganitong koneksyon sa isang tao.""Hindi na kailangang dumaan sa kung anu anong proseso. Basta pumayag ka, magiging anak ka na ng pamilya Salazar. At sa susunod, pwede kang pumunta rito kahit anong oras."Tumango si Mr. Salazar, sang-ayon sa mungkahi ng kanyang asawa."Tama! Kung si Marcus ay mangahas kang saktan sa hinaharap, sabihin mo lang sa akin. Ako mismo ang magpaparamdam sa kanya ng galit ng isang ama!"Hindi na tinanggihan ni Beatrice ang kabutihang loob ng mag-asawa. Mahinahon siyang tumango at may hiya pang bumati:"Ninong... Ninang..""Hey!""Hey!"Masayang tinugon ng mag-asawa ang kanyang tawag.Kinagabihan, pinilit ng mag-asawa si Beatrice na manatili sa lumang bahay ng pamilya Salazar upang
"Sa anumang paraan, kasalanan ko kung bakit malungkot si Mrs. Villamor," sabi ni Marcus habang hinahaplos ang makinis na balikat ni Beatrice na nakalitaw mula sa kanyang tank top.Pinagpag ni Beatrice ang kanyang kamay, at humigpit ang kanyang tingin."Huwag mo akong biruin nang ganiyan. Marcus, gusto kitang tanungin, noong unang gabi… sinadya mo ba?"Napakurot ang puso ni Marcus, ngunit ngumiti siya at nagkunwaring walang alam. "Anong ibig mong sabihin na sinadya?"Napakagat-labi si Beatrice sa galit. "Hinawakan mo ako nang sadya. Alam mong kaya mong kontrolin ang sarili mo. Pwede kang lumublob sa yelo, pwede mong saktan ang sarili mo… hindi naman ganoon kahina ang pagpipigil mo."Doon lang naintindihan ni Marcus kung bakit galit si Beatrice kanina.Malamang ay dahil ayaw tanggapin ni Minda ang nangyari at kung ano-anong kasinungalingan ang sinasabi.Yinakap niya si Beatrice na parang sasabog na sa galit at mahinahong nagpaamo, "Oo, kaya kong lumublob sa tubig na may yelo at kaya kon
Wala nang nagawa si Marcus kundi himukin siya sa mahinang tinig. "Asawa ko, ikaw ang aking ‘puting buwan.’ Ikaw lang ang nasa puso ko.""Heh~" Tumawa nang malamig si Beatrice. "Akala mo maniniwala ako? Ang sabi, ang mga salitang sinasabi ng lalaki sa kama ang pinaka hindi dapat paniwalaan!"Napabuntong-hininga si Marcus. "Kung gano'n, bakit mo pa ako tinatanong, asawa ko?"Nagalit lalo si Beatrice nang marinig ito. "Ang galing mo talaga, Marcus Villamor! Ang lakas mo pang sumagot, ha? Dahil ba kaya mo nang tumayo at may mga babaeng pinapadala sa’yo, hindi mo na ako pinapansin? Sige, puntahan mo na lang ang ‘puting buwan’ mo!"Pagkasabi niyon, agad siyang bumangon para umalis.Aminado siyang medyo wala siya sa katwiran!Pero naisip niyang matutulog si Marcus sa tabi niya, habang may ibang babae pa palang iniisip sa puso nito hindi niya maiwasang magdamdam.Mabilis na kumilos si Marcus, pinaibabawan siya at pinigilan ang pag-alis."Opo, susunod ako sa asawa ko at matutulog kasama ang ak
"Ano?" Napamulagat si Marcus, agad na hinawakan ang braso ni Beatrice at niyugyog ito sa tuwa at gulat. "Totoo lahat ng sinabi mo?""Mm." Mahinang sagot ni Beatrice bago tuluyang makatulog.Doon lang napigilan ni Marcus ang matinding emosyon sa kanyang puso. Niyakap niya ito na parang isang napakahalagang kayamanan at napabulong, "Ibig sabihin, sa simula pa lang, ikaw ay nakalaan na sa akin."Sa totoo lang, may bahagya siyang panghihinayang sa pag-agaw kay Beatrice mula sa kanyang pamangkin.Pero matapos marinig ang buong kuwento tungkol sa kasunduan sa kasal, napalitan ito ng pasasalamat at matinding saya.Nagpapasalamat siya sa tadhana, na matapos ang lahat ng pagsubok, ibinalik nito si Beatrice sa kanya.Muli niyang hinalikan ang dalaga sa noo, at doon lang siya nakadamang kuntento, bago tuluyang nakatulog na yakap ito.Kinaumagahan, nang unang dumampi ang sinag ng araw sa kwarto, nagising si Marcus.Tinitigan niya ang babaeng mahimbing na natutulog sa kanyang bisig, saka siya ngum
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit